Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Φιναλίστ



Ο τελικός του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος δεν θα γίνει την προσεχή Κυριακή, έγινε χτες αργά το βράδυ κι οι δυο φιναλίστ Ιταλία και Ισπανία αναδείχτηκαν νικήτριες.

Δηλώσεις για το αποτέλεσμα δεν έκαναν ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε, ούτε ο Τσέζαρε Πραντέλι, πολύ δε περισσότερο ο πρόεδρος Μισέλ Πλατινί.

«Ανοίγουμε τη δυνατότητα σε χώρες που συμπεριφέρονται καλά να χρησιμοποιούν εργαλεία χρηματοπιστωτικής σταθερότητας για να καθησυχάσουν τις αγορές και για να αποκτήσουμε και πάλι κάποια σταθερότητα γύρω από μερικά από τα κρατικά ομόλογα των κρατών μελών μας», δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπέι.

 Η Ελλάδα, μια χώρα που συμμετέχει ισότιμα στην ίδια «διοργάνωση», μπορεί να ευελπιστεί άραγε, ότι θ’ ανοίξει και γι’ αυτήν ο δρόμος, ώστε «να μειωθεί το χρέος της κατά 50 δις ευρώ»;

Τι να είχε άραγε στο μυαλό του ο Ρομπέι αναφερόμενος σε «χώρες που συμπεριφέρονται καλά» και πόσο μπορεί αυτή διακριτή διάκριση να σημαίνει κάτι για την Ελλάδα, αν συνδυαστεί με τη μόλις προ τριημέρου δήλωση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε, ότι: «Τα αίτια της κρίσης θα πρέπει να καταπολεμηθούν αξιόπιστα. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία τα καταφέρνουν πολύ καλά. Στην Ελλάδα αυτό δεν γίνεται τόσο καλά, αλλά θα πρέπει και εκεί να σημειωθεί επιτυχία, διαφορετικά η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει».

Τα δεδομένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλάζουν. Οι χώρες του νότου που πλήττονται από την κρίση προσαρμόζονται και διεκδικούν. Διορθώνουν τις πολιτικές τους κι απαιτούν να διορθωθούν στρεβλώσεις του μοντέλου της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποίησης. Δίνουν και παίρνουν.

Η Ελλάδα που πρώτη προσέτρεξε  –σαν ο πιο αδύναμος κρίκος–  στη βοήθεια των εταίρων της, δυο χρόνια τώρα αδυνατεί να πείσει ότι καταβάλει ουσιαστικές προσπάθειες για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Παρότι το κοινωνικό σύνολο έχει υποστεί μιαν άνευ προηγουμένου μείωση στα εισοδήματά του, η δραματική καθυστέρηση των αλλαγών στο κράτος και τη διοίκηση, κρατούν καθηλωμένη την οικονομία της χώρας σ’ ένα ασφυκτικό τέλμα ύφεσης, αβεβαιότητας και διάλυσης.

Στη γειτονική Ιταλία η υπουργός Εργασίας Έλσα Φορνέρο έκλαψε όταν ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση Μόντι τα σκληρά οικονομικά μέτρα, αλλά τα δάκρυά της πιάνουν τόπο. Στη χώρα μας ρίχνουμε καθημερινά το κλάμα της ζωής μας πότε απ’ τα δακρυγόνα και τα χημικά και πότε απ’ τους λογαριασμούς και τα χαράτσια, αλλά ματαίως περιμένουμε μέχρι τώρα οι θυσίες μας να πιάσουν τόπο.

(Υπομονή μέχρι την άλλη εβδομάδα, που η τρόικα θα κάνει και τις πρώτες διαπιστώσεις για τα δημοσιονομικά μεγέθη, τότε να δεις κλάμα).

Σχεδόν όπου υπάρχει δοσοληψία της διοίκησης με τους πολίτες έχουν αποκαλυφθεί την τελευταία διετία πλήθος παρανομιών και συναλλαγών. Από τις συντάξεις και τα επιδόματα, μέχρι τις άδειες οδήγησης και τα πιστοποιητικά δυσλεξίας οι «πληγές» του διοικητικού μας συστήματος είναι ανοιχτές, δίχως να τολμά κανείς –αν μη τι άλλο– άμεσα να καταργήσει διαδικασίες και μεθόδους που μέχρι σήμερα έχουν οδηγήσει στην ασυδοσία και τη διαφθορά.

Όμορφες οι μελέτες αναδιοργάνωσης, τα σχέδια μεταρρυθμίσεων, οι εκθέσεις ανασυγκρότησης, υπέροχη η task force, πανέμορφο και το «Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης», αλλά όταν ρίχνεσαι στη μάχη και τον πόλεμο δεν πηγαίνεις με ψηλοτάκουνα και γραβάτες. Τα φρου φρου, τ’ αρώματα κι οι μεταξωτές κορδέλες ήταν για άλλες εποχές –τότε που το ΑΣΕΠ δεν προλάβαινε να εκδίδει προκηρύξεις ή που οι χιλιάδες των stage υποκαθιστούσαν αντίστοιχες χιλιάδες μονίμων υπαλλήλων– τώρα χρειάζονται μανίκια ψηλά και κασμάδες.

Έχει χορτάσει αυτός ο τόπος από εκθέσεις και μελέτες. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Βαρβαρέσου και του Langrod κάθε φορά που ακούγονται αυτές οι λέξεις στη χώρα μας.

Αντί ν’ αναζητάμε το λοιπόν τρόπους για να εξετάσουμε γραπτώς τους δημοσίους υπαλλήλους, ετοιμάζοντας για να πετάξουμε στον αέρα κάποιες χιλιάδες(;) ευρώ, ας ζητηθεί από κάθε υπουργό της νέας κυβέρνησης να παρουσιάσει εντός διμήνου π.χ. συγκεκριμένο σχέδιο για την απλούστευση μιας και μόνο μιας– ολοκληρωμένης διαδικασίας στο Υπουργείο του με πλήρη τεκμηρίωση κόστους-ωφέλειας.

Αυτό να ‘ναι το κριτήριο αξιολόγησης και για τους Υπουργούς και για τους υπαλλήλους.

Αν αλλάξει μια και μόνο μία διαδικασία που έχει σχέση με τους πολίτες σε κάθε δημόσια Υπηρεσία, είναι βέβαιο ότι όχι μόνο οι ίδιοι οι πολίτες θα εξυπηρετούνταν καλύτερα εξοικονομώντας εκτός από χρήματα και κάποιες χαμένες ώρες στις «ουρές», αλλά και για το κράτος είναι βέβαιο ότι θα προέκυπτε σημαντική εξοικονόμηση πόρων και υπαλλήλων.

Τότε θα μπορούσαμε να δούμε πραγματικά, αν «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα», αλλά κι αν την επόμενη φορά που θα μας επισκεφθεί η τρόικα, εξακολουθεί να έχει τις ίδιες επιφυλάξεις για τις επιδόσεις της χώρας μας.

Μόνο με μαν του μαν και συνεχή κίνηση διεκδικείς να πας στον τελικό, αν μαρκάρεις μόνο με τα μάτια τρως τεσσάρα απ’ τη Γερμανία κι αισθάνεσαι ευχαριστημένος που έφτασες ως εκεί.

Η Ιταλία κι η Ισπανία έφτασαν μέχρι τον τελικό…

6 σχόλια:

  1. Δυστυχώς, σ'αυτήν τη χώρα, έχουμε πραγματικά βαρεθεί να ακούμε εκφράσεις τύπου: "Θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή / θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο / θα καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία κ.λπ. κ.λπ."
    Όταν θα πάψουμε να ενδιαφερόμαστε μόνο για το άτομό μας και όταν κλείσουμε στο πιο ανήλιαγο δωμάτιο του εγωισμού μας, τον ωχαδερφισμό μας, ενδεχομένως να υπάρχει ελπίδα...

    Πολύ εύστοχο και επίκαιρο ΚΑΙ αυτό το κείμενό σου, Ευάγγελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλλαγή αυτής της νοοτροπίας κι αυτού του τρόπου προσέγγισης των προβλημάτων, που ούτως ή άλλως υπάρχουν, θα έπρεπε να είναι πρωταρχικό μας μέλημα. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο στη συζήτηση για την κατάργηση ή αλλαγή του μνημονίου δίχως να πραγματοποιήσουμε ουσιαστικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους. Μιλάμε για ανάπτυξη και λοξοκοιτάμε ποια ΔΕΚΟ θα ξεπουλήσουμε και δεν επιχειρούμε ν' αντιμετωπίσουμε το θέμα της ανάπτυξης κατ' αρχήν μέσω της αναδιοργάνωσης του κράτους. Άπό όλες τις πλευρές έρχονται μηνύματα και προτροπές "κάντε κάτι", "ξεκινήστε αλλαγές" κι εμείς κάνουμε ότι δεν ακούμε, μόνο μεταξύ μας πουλάμε μαγκιές και κόλπα για το πώς θ' αποφύγουμε να οργανωθούμε ως κράτος. Μετά θα μας φταίνε οι ξένοι και το μνημόνιο... Καλή σου μέρα και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετική η τοποθέτησή σου Ευάγγελε. Από τη μια έχουμε τους Ευρωπαίους να μας πιάνουν από το αυτί και να μας λένε ότι δεν είμαστε καλά παιδιά σαν την Πορτογαλία και την Ιρλανδία κι από την άλλη να βγάζουν το καρότο και το μαστίγιο λέγοντας πως τα καλά παιδιά έχουν κι άλλη ευκαιρία. Δεν μπορώ ειλικρινά να κατανοήσω αν η στάση αυτή προέρχεται από σοβαρούς ανθρώπους που διαχειρίζονται θεσμούς ή αν πρόκειται για ανθρωπάκια που νομίζουν ότι θα επιβληθούν στους μαθητές της πρώτης δημοτικού, με τις αγορές μάλιστα να καραδοκούν σε κάθε τους (άστοχο μέχρι στιγμής) βήμα. Κάθε λογικός άνθρωπος - μέλος μάλιστα ενός διεθνούς οργανισμού όπως η Ε.Ε. έχω την εντύπωση πως στη θέαση όλων αυτών των σπασμωδικών και εντελώς παράλογων ενεργειών μόνο να γελάσει αμήχανα μπορεί! Κι από την άλλη έχουμε την ανικανότητα των πολιτικών να κάνουν μια σωστή μεταρρύθμιση, όπως πολύ σωστά λες, η οποία θα συνδράμει στην απλοποίηση των διαδικασιών που ταλαιπωρούν τους πάντες σ' αυτή τη χώρα. Οι εξετάσεις των υπαλλήλων είναι το πρόβλημα... Αν είναι δυνατόν!

    Πάντως αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα ήταν πράγματι ο πιο αδύναμος κρίκος...

    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αδυναμίες της κρατικής μας οργάνωσης και του διοικητικού μας συστήματος είναι από δεκαετίες διαπιστωμένες, τεκμηριωμένες και προσδιορισμένες. Το ίδιο μελετημένη και επαρκώς αιτιολογημένη είναι κι η απροθυμία των εκάστοτε κυβερνώντων να θίξουν τα κακώς κείμενα αυτού ανατροφοδοτούμενου συστήματος, που το μόνο που παράγει διαχρονικά είναι γραφειοκρατία, σπατάλη, αναποτελεσματικότητα, συναλλαγή. Γι' αυτό η χώρα ούτως ή άλλως αποτελούσε κι εξακολουθεί ν' αποτελεί μια ιδιαιτερότητα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Μέρα με τη μέρα από το 2004 και μετά αυτή η ιδιαιτερότητα μεγενθύνεται και κατά τη γνώμη μου μόνοι μας με την αναβλητικότητα και την αδράνειά μας έχουμε επιτείνει σε βάρος μας όλα τα δεδομένα. 'Ωρες - ώρες διαβάζοντας κι ακούγοντας διάφορα εγχώρια, νομίζω ότι κάποιοι -προφανώς για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες- εξωραϊζουν το παρελθόν, παραβλέπουν τα υφιστάμενα από χρόνια προβλήματα και παραπλανούν τον κόσμο που έχει απηυδήσει από τις περικοπές των εισοδημάτων και τις αυξήσεις των φόρων. Μόνο χάιδεμα στ΄αυτιά δεν χρειαζόμαστε. Αν συνεννοηθούμε και συμφωνήσουμε όλοι -κι όταν λέμε όλοι εννοούμε Ο Λ Ο Ι- μπροστά στο μείζον που είναι, πάντα κατά τη γνώμη μου, η παραμονή της χώρας στο ευρώ, ξέρουμε πολύ καλά ποια είναι τα κακώς κείμενα κι αυτά που πρέπει να διορθωθούν εδώ και τώρα. Τότε και μόνο τότε θα μας πάρουν σοβαρά και θα πάψουν να μας κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο οι ευρωπαίοι εταίροι, αλλά τότε θα μπορούμε κι εμείς και πάλι ισότιμα κι από θέση ισχύος να επισημαίνουμε τα λάθη και τις τυχόν άστοχες πολιτικές τους. Τώρα με την πλατη στον τοίχο όση κριτική κι αν τους κάνουμε βερεσέ την ακούνε (αν την ακούνε φυσικά)...
      Σε χαιρετώ κι ευχαριστώ για τις αφορμές ανταλλαγής απόψεων που μου δίνεις.

      Διαγραφή
    2. Ευάγγελε, θα συμφωνήσω με τα λεγόμενά σου, δυστυχώς, μιας και βλέπω τα πράγματα στη δημόσια διοίκηση εκ των έσω. Οι αγκυλώσεις και η γραφειοκρατία για πράγματα ακόμα κι εξόχως απλά στη διεκπεραίωσή τους είναι κατά τη γνώμη μου παράγωγο καθαρά των πολιτικών προϊσταμένων μας, οι οποίοι πάνω σε αυτό το τοπίο και με τη συνδρομή και της πολυνομίας και της ασάφειας κάνουν χρυσές δουλειές! Μερικές φορές σκέφτομαι ότι έχουμε κι εμείς μεγάλη ευθύνη που δεν αντιδρούμε, αλλά από την άλλη ο πολίτης δεν μπορεί να νομοθετήσει και ως εκ τούτου τα πράγματα για εκείνον είναι δύσκολα. Πάντως, μικρές προσπάθειες αν κάνουμε όλοι, νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα φανεί!

      Την καλημέρα μου.

      Διαγραφή
    3. Η ώρα των αποφάσεων έχει φθάσει. Είναι προς το συμφέρον όλων οι αλλαγές στο κράτος και τον δημόσιο τομέα να είναι κατά το δυνατόν σχεδιασμένες κι οργανωμένες. Την πρωταρχική ευθύνη ασφαλώς επωμίζεται η κυβέρνηση, που πρέπει να έχει και τον πρώτο λόγο όχι για να "τραινάρει" κι άλλο τα πράγματα, αλλά για να πάρει αποφάεις. Πάντως, χρόνος για άλλες καθυστερήσεις δεν υπάρχει, αφού εδώ και μήνες τα πάντα στο δημόσιο βρίσκονται σ' ένα τέλμα. Εσύ που βλέπεις τα πράγματα από μέσα, είμαι βέβαιος ότι καταλαβαίνεις και κατανοείς την αναγκαιότητα των αλλαγών.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα