Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ 4ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ



Ο χώρος είναι δεντροφυτεμένος με ευκαλύπτους, φοίνικες και πεύκα κι είναι απερίφραχτος. Από ‘κει διέρχονται καθημερινά εκατοντάδες μαθητές και σπουδαστές, αλλά και πολυάριθμοι πολίτες, εφόσον εκτός από τους κατοίκους της περιοχής, κατά τους χειμερινούς μήνες λειτουργεί σε παρακείμενο δρόμο και λαϊκή αγορά. Ο λόγος για το «αλσύλλιο» που βρίσκεται δίπλα στο 4ο Γυμνάσιο Χαλανδρίου, μεταξύ των οδών Παρνασσού, Ιωαννίνων και Κιθαιρώνος, εκεί όπου στεγάζεται μετά το μεσημέρι και το Δημόσιο Ι.Ε.Κ. Χαλανδρίου.

Στην περιοχή της Μεταμόρφωσης Χαλανδρίου, που αναπτύχθηκε ραγδαία τις δύο τελευταίες δεκαετίες και που δέχεται ταυτόχρονα τις επιπτώσεις και τις συνέπειες από τη δημιουργία σπουδαίων κυκλοφοριακών υποδομών του λεκανοπεδίου της Αθήνας, όπως είναι η Αττική Οδός και το μετρό, η ύπαρξη ελεύθερων χώρων πρασίνου, αποτελεί όχι μόνο ευτύχημα, αλλά ευλογία. Εφόσον μάλιστα οι χώροι αυτοί έχουν δεσμευτεί για ενδεχόμενη επέκταση σχολικών μονάδων και ως εκ τούτου γειτνιάζουν με σχολεία, η αξιοποίησή τους είναι περισσότερο από αναγκαία, είναι επιτακτική.

Δυστυχώς, η λέξη εγκατάλειψη ίσως είναι λίγη για να περιγράψει με ακρίβεια την εικόνα που παρουσιάζει αυτός ο δημόσιος χώρος πρασίνου. Η αδιαφορία τον έχει μετατρέψει σε σκουπιδότοπο και χώρο ικανοποίησης των αναγκών οικόσιτων τετράποδων. Ο φωτισμός είναι ανύπαρκτος, ενώ οι κάδοι των σκουπιδιών και τα αντικείμενα που εγκαταλείπονται ως άχρηστα συμπληρώνουν το σκηνικό της υποβάθμισης.

Ασφαλώς οι αρμόδιοι φορείς του Δήμου έχουν την κύρια ευθύνη για την εικόνα που παρουσιάζει ο χώρος, εφόσον είναι υπεύθυνοι για τη συντήρηση και καθαριότητα του χώρου. Πέρα απ’ αυτό όμως, θα πρέπει κι οι περίοικοι ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους και πρώτοι απ’ όλους οι διευθυντές κι οι διδάσκοντες στο Γυμνάσιο πρέπει να ηγηθούν της προσπάθειας ανάπλασης, φροντίδας και προστασίας του χώρου. Εκείνοι πρώτοι θα πρέπει να κινητοποιήσουν τους μαθητές σε συστράτευση για να αποκτήσει ο χώρος την όψη που του ταιριάζει, προσπελάσιμος, καταπράσινος, περιποιημένος και καθαρός.

Με τον τρόπο αυτό οι νεαροί μαθητές θ’ αντιληφθούν όχι μόνο τι μπορεί ν’ αφορά η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και ν’ αποχτήσουν την αναγκαία κοινωνική υπευθυνότητα και αλληλοϋποστήριξη για θέματα που θα τους απασχολήσουν ως αυριανούς πολίτες. Εκεί θα κριθεί κι η επιχειρησιακή ετοιμότητα, αλλά και βούληση, των υπευθύνων του Δήμου, ώστε να καλύψουν την πρωτοβουλία με την αναγκαία τεχνική ή άλλη υποστήριξη και γνώσεις. Εκεί θα κριθεί κι η στάση των περιοίκων, της «γειτονιάς», να περιφρουρήσει με τη σειρά της –αν όχι να συνδράμει με κάθε μέσο– τους μαθητές, τουλάχιστον στη μέριμνα για την καθαριότητα του χώρου.

Δεν ξέρω πόσο ρεαλιστική ή εφικτή μπορεί να ακούγεται η σκέψη. Έχουμε μάθει ως κοινωνία διαρκώς να γκρινιάζουμε, να τα ζητάμε όλα από το κράτος και τους φορείς και να μας φταίνε συνέχεια οι άλλοι. Εκτιμώ όμως, ότι είναι πιο εύκολο να πετυχαίνουμε την κοινωνική ανάπτυξη, μαθαίνοντας να στοχεύουμε στα μικρά και καθημερινά προβλήματα, που η συνήθεια μας κάνει να τα προσπερνάμε αδιάφορα, παρά να οραματιζόμαστε μόνο μεγαλεπήβολους στόχους, που η ματαίωσή τους οδηγεί τις περισσότερες φορές στην απογοήτευση και την απάθεια. Έτσι πιστεύω, ότι είναι περισσότερο πιθανό, το παιδί που φροντίζει έναν χώρο, να σκεφτεί πριν πετάξει εκεί το χαρτί από το κρουασάν, αλλά κι ο κάτοικος που βγάζει το σκυλί του βόλτα, να προνοήσει έγκαιρα για τις σωματικές ανάγκες του ζώου.

Ο χώρος αυτός, ίσως, είναι μια ευκαιρία για όλους...



Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

ΠΙΑΣΑΜΕ 100...

Με ενδιαφέρον παρακολουθώ επί 100 και πλέον ημέρες –όπως κι οι περισσότεροι Έλληνες φαντάζομαι– τις φιλόδοξες προσπάθειες της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου απ’ τη μια ν’ αντιπαλέψει την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα κι απ’ την άλλη να σχεδιάσει και να προωθήσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που –με τη σειρά τους κι αυτές– θα συμβάλλουν, όπως επισήμως ανακοινώνεται, στο ξεπέρασμα της γενικότερης πολιτικο-κοινωνικής κρίσης και θα δρομολογήσουν την ανάπτυξη του τόπου.

Με φαύλο κύκλο, που εναγωνίως αναζητείται ο τετραγωνισμός του, μοιάζουν τα υφιστάμενα προβλήματα κι οι μέχρι σήμερα ενδείξεις πολιτικής της νέας κυβέρνησης οριοθετούνται από εξαγγελίες προθέσεων, συναρθρώνονται από προσχέδια διαβουλεύσεων, ελίσσονται μέσω αντιτιθέμενων ή κι αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων, προβάλλονται με πειστικότητα και σύνεση μέσω των Μ.Μ.Ε.

Από την άλλη μια κοινωνία αχταρμάς, κουρασμένη, απογοητευμένη, αλλού, περιφέρει την επιφυλακτική ελπίδα ή αδιαφορία της για όλα αυτά σε καθημερινά δρομολόγια υπομονής που δεν λένε να βρουν το ρυθμό τους, σε σακατεμένους καναπέδες αντιμέτωπη με τον ιό ή το εμβόλιο, σε χειμερινά θέρετρα με ελάχιστο χιόνι κι άπειρα τζιπ, σε άνεργες καφετέριες και μπαρουτοκαπνισμένα internet café, σε γεμάτες πραμάτεια και εισαγόμενα καλούδια βιτρίνες με άδειο βλέμμα και κρύα καρδιά.

Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Ποιος μηχανισμός θα υποστηρίξει την είσπραξη του Φ.Π.Α.; Πώς θα πεισθούν (ή μάλλον πιεστούν) να εκδώσουν αποδείξεις π.χ. οι γιατροί; Ποιοι και πώς θα «τρέξουν» τη διοικητική μεταρρύθμιση; Ποιος θα προωθήσει και πότε προς κοινωνικά δίκαιη κατεύθυνση τις αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα; Ποιος θ’ αλλάξει; Ποιος θα τρέξει; Ποιος θ’ αντέξει;

Δεν είναι αυτό που με κάνει συγκρατημένο, το ότι ακόμα δεν έχουν διοριστεί γραμματείς και διοικήσεις σε κάποια υπουργεία και οργανισμούς ή το ότι ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει αρμοδιότητες και τομείς ευθύνης, είναι που βλέπω ότι το σύνολο σχεδόν του διοικητικού μηχανισμού λειτουργεί(;) με θερινό ακόμα ωράριο στους ρυθμούς του «σεμνά και ταπεινά», είναι που διαισθάνομαι, ότι όταν όλα θα είναι έτοιμα για το κρίσιμο «μπιγκ μπαγκ» και το φουλάρισμα των μηχανών, με έκπληξη ίσως διαπιστώσουμε, ότι η «μίζα» έχει κολλήσει κι ότι ενώ από φιλόδοξα σχέδια και μακρόπνοα οράματα ήμασταν φουλ, από διορατικότητα και αποτέλεσμα ήμασταν φάουλ ή μάλλον οφσάιντ…

Και μια και μιλήσαμε με όρους ποδοσφαιρικούς… Ο τρόπος που δέχτηκε ο Νικοπολίδης το δεύτερο γκολ στον αγώνα Ολυμπιακός – Α.Ε.Κ. της περασμένης Κυριακής, πιθανόν επιδέχεται και πολιτική αναγωγή. Ας δει το σχετικό βίντεο ο κύριος πρωθυπουργός κι επειδή το ποδόσφαιρο δεν είναι το φόρτε του, ίσως εξάγει εγκαίρως περισσότερο χρήσιμα κι αντικειμενικά συμπεράσματα απ’ ότι ο ποδοσφαιρόφιλος προκάτοχός του… Θα είναι καλύτερα και προς το συμφέρον όλων μας!