Διάβασα μ' ενδιαφέρον

"Ένας σοφός λέει ότι «ζωή ονομάζεται ο χρόνος που δαπανάται μέχρι να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι ο κόσμος δεν έχει νόημα». Θα διαφωνήσω με τον σοφό. Ζωή ονομάζεται ο χρόνος που ξοδεύουμε προσπαθώντας να δώσουμε νόημα στον κόσμο. Και αποτυγχάνουμε, βέβαια, αλλά δεν έχει σημασία. Προσπαθώντας, καταφέραμε και ζήσαμε".

Ο Χρήστος ήξερε τα πάντα. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Στο πλαίσιο αυτό η κατηγορία της αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση ότι «δεν διαπραγματεύεται» είναι άτοπη γιατί η κυβέρνηση – αλλά και κάθε κυβέρνηση και κάθε αντιπολίτευση – ξέρει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης απέναντι στα αριθμητικά μεγέθη. Το πρόγραμμα δεν χρειάζεται «διαπραγμάτευση». Χρειάζεται εφαρμογή. Επίσης, είναι λάθος να κατηγορούνται οι κυβερνητικοί ότι «λαϊκίζουν» ή ότι «φοβούνται να πάρουν μέτρα».Οι κυβερνητικοί δεν φοβούνται να πάρουν μέτρα (και το απέδειξαν όταν έπρεπε να πραγματοποιήσουν τον στρατηγικό ελιγμό τους…), ούτε λαϊκίζουν με την συνήθη πολιτική έννοια. Μεθοδεύουν απλώς τον αποκλεισμό της χώρας από την Ευρώπη και την εκμετάλλευση της έκρηξης που θα προκληθεί για την ενεργοποίηση έκτακτων θεσμικών μέτρων… Η νίκη του εθνικού νομίσματος σε ένα δημοψήφισμα θα ανοίξει το δρόμο για εθνικές εκλογές – εξπρές, που θα επικυρώσουν τη διάλυση μιας ήδη ηττημένης αντιπολίτευσης και θα σφραγίσουν την επιβολή μονοκρατορίας".

Το ευρώ, το δημοψήφισμα και μια σχεδόν αληθινή ιστορία. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Όταν τα πράγματα γύρισαν και πάγωσε η τσιμινιέρα στο Μιλάνο και το Σέφηλντ, άρχισαν και τα όργανα. Ήρθε η λιτότητα. Όχι εξ αιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αδιάβαστε. Αλλά γιατί εκείνοι οι ξεχασμένοι κακομοίρηδες που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό είπαν να οικοδομήσουν τώρα το δικό τους σπίτι. Να φορέσουν παπούτσια. Να αποκτήσουν αυτοκίνητο. Να κάνουν ταξίδια. Να δοκιμάσουν πάπια Πεκίνου και όχι μόνο ρύζι ορφανό. Και πούσαι ακόμα. Ακόμα είναι φτωχοί αλλά το μάτι τους γυαλίζει. Έχουν κάτι μικρά πλεονεκτηματάκια. Είναι εργατικοί, φιλομαθείς και υπάκουοι. Δεν πέρασαν διαφωτισμό, έζησαν υπό ασιατική δεσποτεία. Δεν ξέρουν πολλά από δημοκρατία. Αυτή τη δημοκρατία που εδώ εμείς λοιδορούμε ως ανάπηρη. Δυστυχώς αυτή είναι η δύναμή τους. Και γεννάνε, γεννάνε ασταμάτητα, είναι πολλοί και δεν τους χωράει ο τόπος τους. Και απλώνονται. Είναι η νέα δύναμη, το νέο υποκείμενο της Ιστορίας. Μέχρι να αρχίσουν κι αυτοί να καταναλώνουν σαν κι’ εμάς, αυτοί θα παράγουν και μεις θα καταναλώνουμε τα προϊόντα τους".

Δυστυχώς για μας, ήρθε και η ώρα των άλλων. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Σήμερα, αυτή η αντιδυτική και αντιφιλελεύθερη Ελλάδα είναι καταδικασμένη στην αφάνεια και την παρακμή. Ακόμα χειρότερα, είναι και ανίκανη να κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια προσαρμογής στον ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο της ψηφιακής εποχής και των μεγάλων μετασχηματισμών. Ιδεολογικά, η ελληνική κοινωνία έχει καταρρεύσει υπό το βάρος του πτωχευμένου κρατισμού και της διαφθοράς του.

Αυτός είναι και ο λόγος που η χώρα έχει σήμερα την κυβέρνηση που της αξίζει. Κυβερνάται έτσι από μία δράκα γερασμένων πνευματικά και ιδεολογικά ανθρώπων, που νομίζουν ότι μπορούν να διατηρήσουν εν ζωή ένα σύστημα αρπαγής και ανοησίας το οποίο κρατιόταν ζωντανό ελέω εξωτερικών επιδοτήσεων και δανείων.

Τα 35 τελευταία χρόνια το σύστημα αυτό απορρόφησε πάνω από 1.000 δισεκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις και δάνεια και το μόνο που κατάφερε ήταν να... πτωχεύσει! Πρόκειται για μοναδική περίπτωση ανικανότητας και φαυλοκρατίας, αλλά και της άρνησης μιας κοινωνίας και ενός πολιτικού συστήματος να συγκλίνουν προς την πραγματικότητα. Όταν το 1981 η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα αντιπροσώπευε το 50% του μέσου εισοδήματός της. Το ίδιο ποσοστό αντιπροσωπεύει και σήμερα"
.


Έρχεται η ώρα που κανένα μνημόνιο δεν θα μας σώζει. (Διάβασε τη συνέχεια)


"Γι’ αυτό είναι αλήθεια ότι ο Πρωθυπουργός ελάχιστα ανησυχεί σήμερα από την πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις. Δεν ανησυχεί γιατί δεν είναι πια απλώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο ηγέτης του «ΟΧΙ στην ΕΥΡΩΠΗ».Και έχει την πρόσθετη ευελιξία ώστε αυτό να μην το λέει, να μην το διατυμπανίζει, να μην προειδοποιεί και να μην «ξυπνάει» τους αντιπάλους του οι οποίοι, παρά τα δαχτυλικά αποτυπώματα που υπάρχουν παντού στην καθημερινότητα της διακυβέρνησης, ελάχιστα πράγματα έχουν υποψιαστεί για τις πραγματικές του δυνατότητες και τις αληθινές του επιδιώξεις".

Πώς μεθοδεύουν το Grexit. (Διάβασε τη συνέχεια)


"Ζηλεύω και τους συνδικαλιστές, τους απεργούς εν γένει, τους εμπόρους που έκλεισαν τα μαγαζιά στη γενική απεργία, τους ελεύθερους επαγγελματίες αλλά και τους υπαλλήλους, τους αγωνιστές εν γένει που ζουν σε μια χώρα με κράτος δυνατό, το οποίο είναι σε θέση να παίρνει αποφάσεις και να τις τηρεί, κράτος ισχυρό που μαζεύει ένα σωρό λεφτά από μια πολύ ισχυρή οικονομία, μια σφύζουσα ανάπτυξη και δεν έχει παρά να τα μοιράζει δίκαια, ζηλεύω λοιπόν αυτούς τους σοφούς ανθρώπους που αγωνίζονται σε δρόμους και πλατείες για να το βοηθήσουν να πάρει τις σωστότερες και δικαιότερες αποφάσεις μοιρασιάς".

Ζούμε σ' άλλη χώρα. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Ο ελληνικός στρατός έχει τόση χρησιμότητα, όση ένας γερασμένος ταύρος σε μια φάρμα χωρίς αγελάδες. Δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε στο τόσο όσο θα ζω εγώ, αλλά μακάρι να μπορούσα να τον δω κάποια στιγμή να εκσυγχρονίζεται και να αφοπλιζόταν, να αποκτούσε μικρές, ευέλικτες ομάδες επιλέκτων όλων των ειδικοτήτων που θα προσέφεραν υπηρεσίες υπό τη σημαία τού ΟΗΕ, και μόνο στο εξωτερικό, να έκλεινε όλα του τα στρατόπεδα που θα τα εκμεταλλευόταν το κράτος σε στενή συνεργασία με ιδιώτες με πρόσφορους τρόπους, και να έπαυε να τρέχει αυτή την αδιανόητα ηλίθια κούρσα του διαρκούς εξοπλισμού και επανεξοπλισμού, που είναι θανάσιμη, ατελέσφορη και πηγή δωροδοκιών και πλουτισμού και μόνο".

Σάββατο, 10 Οκτωβρίου 2015 - The Books' Journal. (Διάβασε τη συνέχεια)


"Ε, λοιπόν, μπορεί να είμαστε φτωχότεροι απ' ό,τι το 2010, με το πρώτο Μνημόνιο, κι από το 2012 με το δεύτερο.
Αλλά τουλάχιστον οι μολότοφ εμφανίζονται μόνο στο μπλουζάκι της Αννας. Να θυμόμαστε, να ξέρουμε, να συζητήσουμε κάποτε το θέμα, ίσως. Οταν ηρεμήσουμε κι άλλο.
Αρα βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Είναι μεγάλη πρόοδος, κι εύχομαι στον σχεδιαστή και στον παραγωγό να φορεθεί πολύ το μπλουζάκι τους.
Να το κάνουν και φούστα, και πανωφόρι, τσάντα, μαντιλάκι, παπούτσια, χαρτοπετσέτες. Να μείνει μόνο η ανάμνηση από εκείνες τις φριχτές μέρες του '10 και του '12.
Να τις συζητάμε, να τις αναλύουμε, να μας σωφρονίζουν, κι οι νοσταλγοί τους να τις ζούνε νοερά φορώντας τα μπλουζάκια τους"
.


Μνήμη μνημονίων. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Από όλα αυτά τα απαίσια, μία πτυχή της ιστορίας είναι, νομίζω, πραγματικά η πιο σημαντικη: πόσο ανασφαλής είναι η ελληνική πολιτεία για την παιδεία της. Μόνος του ο ξεστρατημένος ζητάει το καλύτερο μέσο σωφρονισμού: εκπαίδευση! Και η πολιτεία του την αρνείται γιατί, κατ ουσία, δεν πιστεύει ότι η παιδεία της είναι μέσο σωφρονισμού. Δεν πιστεύει ότι ο κρατούμενος σπουδάζοντας θα βγει κοινωνικός άνθρωπος και όχι σκαστός καταζητούμενος. Δεν παίρνει το ρίσκο "να ανοίξει ενα σχολείο-να κλείσει μια φυλακή" γιατι ξέρει ότι με την εκπαίδευση που διαθέτει καμία φυλακή δε θα *κλείσει*. Ούτε και τη νοιάζει, άλλωστε, ο σωφρονισμός των κρατουμένων. Όπως είχε πει ο τ. αρχιφυλακας στον κορυδαλλό (αραβαντινός) "σωφρονισμός; Ποιός σωφρονισμός! Κοροιδευόμαστε". Η φυλάκιση είναι, λοιπόν, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, σκέτη τιμωρία. Και αρκετή εκδίκηση. "Όπου ανοίγει μια φυλακή -τυπου γ- κλείνει ένα σχολείο". Αυτη είναι η επιλογή της πολιτείας. Και με το νόμο".

Φιλοθέη Βαρσαμή: (Ψωμί)-Παιδεία-Ελευθερία. Για όποιον τα δικαιούται, χωρίς αστερίσκους. And justice for all. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Ο πόνος, έχει τον τρόπο του να σε αλλάζει. Σε κάνει να βλέπεις αλλιώς την ζωή και να κοιτάς κατάματα τους γύρω σου. Κάπως έτσι λοιπόν, εκείνοι που συνάντησαν στη ζωή τους πολλές απώλειες, πολύ θάνατο, συνεπώς και μοναξιά, χωρίς να το θέλουν, έγιναν πιο ανθεκτικοί από εμάς. Διαφορετικοί.
Ξέρουν, πως η στιγμή μετράει, αυτή γεννάει την αμέτρητη ευτυχία, αυτή και τις ανηφοριές. Κάθε ώρα είναι τώρα, κάθε συναίσθημα απόλυτο και οφείλεις να το καταθέτεις πριν χαθεί μαζί σου"
.


Εκείνη, με το διαφορετικό βλέμμα. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Το συναίσθημα έχει τη δική του λογική. Ο,τι είναι αρεστό ενδέχεται να μην είναι ωφέλιμο και τούμπαλιν. Κάποιες θολές συναισθηματικές μνήμες, μάλιστα, σκηνοθετούν παράλογες πράξεις. Ο εγκέφαλος αδυνατεί να έχει καθαρή κρίση. Πάντα κάνει συγκρίσεις και ανάλογα αξιολογεί. Στη νηπιακή ηλικία, ακατέργαστες και αμοντάριστες εικόνες αποθηκεύονται, και επί αυτών των βουβών πανίσχυρων προσχεδίων συναισθηματικής ζωής χτίζεται ο ψυχικός κόσμος του μικρού ανθρωπάκου. Αυτά τα αμοντάριστα βουβά πλάνα συνεχίζουν χρόνια αργότερα να αναγνωρίζουν ότι μόνον το στιφάδο της μαμάς είχε το μοναδικό άρωμα ή ότι η Ανάσταση στο χωριό προσέφερε ανείπωτη ευφορία. Το συναίσθημα καρφώνει τον άνθρωπο πάνω στη γη του, όχι η βαρύτητα"..

Η ευφυΐα είναι «χειροποίητη». (Διάβασε τη συνέχεια)

"Όλοι οι πολιτικοί θεσμοί που δημιουργήθηκαν μεταπολεμικά, βασίζονταν στην αντίληψη ότι το κράτος είναι ικανό να διαχειριστεί την οικονομία, την άμυνα, όπως και τις πολιτισμικές νόρμες μιας κοινωνίας.
Αλλά τώρα πια η ιδέα της εθνικής κυριαρχίας αποτελεί αυταπάτη, αφού δεν υπάρχει ούτε ένα έθνος που να είναι κυρίαρχο.Ακόμη και πολύ θαρραλέοι πολιτικοί, όπως ο Λούλα στη Βραζιλία, χρειάζεται να παρακολουθούν τις αντιδράσεις των αγορών όταν υιοθετούν τη μια ή την άλλη πολιτική.
Αντίθετα, κυριαρχούν τα χρηματιστήρια που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παρακολουθούν τις ισοτιμίες των νομισμάτων κι όταν εντοπίσουν μια αδυναμία, να τη διογκώνουν μέχρι να πάρει διαστάσεις τεράστιου προβλήματος, μέσω των ΜΜΕ και της πληροφορικής, ώστε να οδηγήσουν σε πτώση των μετοχών και υποτιμήσεις και να δημιουργήσουν συνθήκες κερδοσκοπίας για το μεγάλο κεφάλαιο".

Ζίγκμουντ Μπάουμαν: Δεν είναι κρίση, είναι αναδιανομή πλούτου. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Η γενιά της Μεταπολίτευσης έζησε την πρώτη πραγματική απελευθέρωση από τις συντηρητικές αγκυλώσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας γιατί τότε οι συντηρητικοί είχαν λουφάξει, οι ενοχές των μεγαλύτερων για την ανοχή στη χούντα είχαν καταργήσει την αυθεντία τους. Ντρέπονταν τα παιδιά τους οι γονείς και οι δάσκαλοι, σεβόντουσαν τη νιότη που είχε θριαμβεύσει στο Πολυτεχνείο, ένιωθαν αμηχανία για τη δική τους αδράνεια και έδιναν στους νέους το προβάδισμα. Τα παιδιά εκείνα ήσαν οι μόνοι που δικαιούνταν να λένε ότι παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο- οι προηγούμενη είχαν χάσει την ευκαιρία τους".

Γεννημένοι την 24η Ιουλίου. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Και μέσα στο θολό αυτό τοπίο ο μέσος άνθρωπος, παρασυρμένος συνήθως από διάφορους «ειδικούς» κι επιτηδευμένες σοφιστείες, ακολουθεί ένα δρόμο χωρίς προορισμό με μοναδικό γνώμονα την επιβίωση στο σήμερα έχοντας ξεχάσει πια το αύριο".

Δημοκρατία, οικονομία κι εκλογές. (Διάβασε τη συνέχεια)

"Αφού Ελλάδα σημαίνει να δίνεις την ψυχή σου, τι άλλο να σου ζητήσει κανείς; Αν Ελλάδα σήμαινε να δίνεις την εργατικότητά σου, τη μόρφωση,την δημιουργικότητα, τον ταλέντο, την επιχειρηματικότητα, την έμπνευση, την άμυλα, τη συλλογικότητα και άλλες αξίες λιγότερο φανταχτερές, τότε θα μιλούσαμε για μια άλλη Ελλάδα, στην οποία οι έμποροι της αδούλωτης ψυχής, της αδάμαστης καρδιάς και του υπέροχου γονιδίου θα έχαναν τη δουλειά τους. Για αυτό τέτοιες λέξεις δεν μπαίνουν ποτέ σε συνθήματα και αφίσες".

Τι ψυχή θα παραδώσεις, μωρέ; (Διάβασε τη συνέχεια)

"Ίσως το πρόβλημα της χώρας μας να μην είναι τόσο πρόβλημα οικονομικό όσο κυρίως πρόβλημα της κοινωνίας μας. Αν είναι έτσι, τότε, χωρίς να είναι άμοιρος ευθυνών κανένας, την κύρια ευθύνη έχουν όλοι όσοι κατά τεκμήριο οφείλουν να είναι καθοδηγητές αυτής της κοινωνίας".

Παναγιώτης Καρακούσης: Η τρόικα αντιμετώπιζε τη χώρα σαν επιτραπέζιο παιχνίδι (Διάβασε τη συνέχεια)

"Αν μας έβλεπαν οι παππούδες μας θα έσκαγαν στα γέλια πριν πεθάνουν από ντροπή. Για αυτούς, τα σημερινά μας οικονομικά προβλήματα θα ήταν μια μικρή αναποδιά, όχι μια κρίση".

Όταν ήμαστε φτωχοί και παλιά (Διάβασε τη συνέχεια)

"Ένα από τα θετικά της κρίσης των τελευταίων ετών είναι ότι έχει (αναγκαστικά) ενθαρρύνει την ανθρώπινη δημιουργικότητα, με αποτέλεσμα ξεχασμένες ιδέες να γνωρίζουν μια μεταμοντέρνα αναβίωση. Έτσι, στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχουμε πλέον μία εφημερίδα της κυβερνήσεως, αλλά πολλές, οι οποίες διακρίνονται όχι μόνο για την πιστότητα και την ταχύτητα με την οποία μεταφέρουν στους υπηκόους τις εκπεφρασμένες βουλήσεις της κυβέρνησης, αλλά και για την μοναδική ικανότητά τους να προλαβαίνουν και να μαντεύουν τις επιθυμίες πριν καν εκφραστούν και ασφαλώς χωρίς να χρειάζεται να λάβουν σχετικές ρητές εντολές".

Οι εφημερίδες της κυβερνήσεως (Διάβασε τη συνέχεια)

"Για αυτό είναι αδιέξοδη η επιλογή του λαϊκισμού ως επίσημης ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή αργά ή γρήγορα θα φανεί ότι από το Μνημόνιο δεν πρόκειται να απαλλαγούμε, ούτε την εθνική αξιοπρέπεια να ανακτήσουμε, εάν πρώτα δεν μάθουμε να ζούμε χωρίς δανεικά. Και ότι εάν δεν μάθουμε να διαφωνούμε για τον καλύτερο και δικαιότερο τρόπο ζωής χωρίς δανεικά, οι επόμενοι σωτήρες μας (έτοιμοι να λυντσάρουν τους προηγούμενους που δεν κράτησαν τις υποσχέσεις τους) δεν θα είναι φαιοκόκκινοι – θα είναι κατάμαυροι".

Ο σοσιαλισμός των ηλιθίων (Διάβασε τη συνέχεια)

"Το μόνο που ήκμασε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης ήταν το κράτος. Το κράτος έκανε παιχνίδι, μοίραζε τα χαρτιά. Το κράτος προκήρυσσε τα μεγάλα έργα και τα ανέθετε στους εκλεκτούς του κατόπιν διαγωνισμών, οι οποίοι στήνονταν ή νοθεύονταν με χίλιους τρόπους. Το κράτος στήριζε τα ΜΜΕ δια της διαφήμισης. Το κράτος προστάτευε κάθε κλειστό επάγγελμα και κάθε συντεχνία. Το κράτος -διαχειριζόμενο πακτωλούς φόρων και ευρωπαϊκών επιδοτήσεων- τακτοποιούσε, διόριζε, εξαγόραζε…"

Το πουκάμισο και η Ελένη (Διάβασε τη συνέχεια)

"Καμία απολύτως έγνοια δεν έχει η φύση ολόγυρα για το αν έχουμε ορίσει εμείς την πλάνη μας, αισθανόμαστε βολεμένοι ως αυθεντικοί ηλίθιοι εντός της, και διάγουμε τον βίο μας όλον δουλεύοντας για το χρήμα και την ιδιοκτησία, πεθαίνουμε στο τέλος δίχως να έχουμε ζήσει τίποτα".

Τα τζιτζίκια ροκανίζουν το καλοκαίρι (Διάβασε τη συνέχεια)

"Ελευθερία δεν σημαίνει χαλάρωση των ηθών και των ευθυνών, αλλά αύξηση της υπευθυνότητας".

«Πεθαίνω από το τραύμα που με δοξάζει» (Διάβασε τη συνέχεια)

"Οι καταστροφικές τάσεις των ατόμων συνάδουν απόλυτα με την ανάγκη μίας κοινωνίας να ενδυναμώνει τη θέση των νόμων, των αξιών και των κανόνων της, ως μοναδικά στην τελειότητα τους και ως τα μόνα αληθινά, ενώ οι νόμοι, τα πιστεύω και τα έθιμα των άλλων είναι κατώτερα, λανθασμένη, άσχημα, αηδιαστικά, φριχτά, διαβολικά".

Οι ρίζες του μίσους (Διάβασε τη συνέχεια)

"Ένα απλό κέρασμα μπορεί να μην αλλάξει τον κόσμο, αλλά μπορεί να μας φέρει ακόμα πιο κοντά".

'Ενας καφές σε περιμένει! (Διάβασε τη συνέχεια)

"Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης,της Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια".

Ο θάνατος της Κοινής Λογικής (Διάβασε τη συνέχεια)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Καλοπροαίρετα