Η δεύτερη ευκαιρία του κυρίου Τσίπρα.

Έτσι κι αλλιώς ο κύριος Τσίπρας δεν έχει να χάσει τίποτε. Χάσει – κερδίσει τις εκλογές κερδισμένος είναι. Είτε τις κερδίσει, γιατί θα έχει πάρει το πολυπόθητο συγχωροχάρτι για την τραγική επτάμηνη διακυβέρνησή του και την άφεση αμαρτιών από το λαό με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, είτε πάλι κι αν τις χάσει, γιατί θα έχει πεδίον δόξης λαμπρό μπροστά του να εξακολουθήσει να κοροϊδεύει και να παραμυθιάζει το λαό υποδυόμενος το τραγικό θύμα των σκευωρών και εμπνευστών της αριστερής παρένθεσης και την πλανημένη και αθώα αριστερά της «πρώτης φοράς».

Εκ του ασφαλούς αντιπολιτεύτηκε επί σειρά ετών ο κύριος Τσίπρας, εκ του ασφαλούς διακυβέρνησε επί επτά μήνες τη χώρα, εκ του ασφαλούς τη σέρνει και στις εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου.

Με την ασφάλεια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας άσκησε μέσα κι έξω απ’ τη Βουλή την πλέον σκληρή, ανεύθυνη και λυσσώδη κριτική στις κυβερνήσεις από το 2010 και μετά. Εκ του αφαλούς απευθύνθηκε με όρους απαξίωσης και διχασμού στα πιο ταπεινά και σκοτεινά ένστικτα του λαού. Εκ του ασφαλούς ανέχθηκε προπηλακισμούς και συκοφαντίες πολιτικών αντιπάλων. Εκ του ασφαλούς «κάλυψε» με δηλώσεις εκδηλώσεις βίας, ανομίας και καταστροφών. Εκ του ασφαλούς υποσχέθηκε τα πάντα σε όλους.

Με την ασφάλεια του πρωθυπουργοκεντρικού πολιτικού συστήματος άσκησε τα καθήκοντά του μέσα κι έξω απ’ το Μαξίμου, αλλά και μέσα κι έξω απ’ τη χώρα ως απόλυτος κυρίαρχος. Εκ του ασφαλούς στήριξε την κυβέρνησή του σε ό,τι πιο συντηρητικό, φοβικό κι οπισθοδρομικό υπήρχε από πολιτικές δυνάμεις εντός του Κοινοβουλίου. Εκ του ασφαλούς κατασπατάλησε πόρους κι αποθεματικά, ενώ ταυτόχρονα κατακρεουργούνταν συμμαχίες, συνεργασίες και συμφωνίες στο διεθνές πλαίσιο αναφοράς της χώρας. Εκ του ασφαλούς συνομιλούσε με εταίρους και ξένους ηγέτες έχοντας σαν «μαξιλαράκι» των ελιγμών του το προαποφασισμένο δημοψήφισμα. Εκ του ασφαλούς έφερε –«μετά από 17 ώρες διαπραγμάτευση»– μια συμφωνία γνωρίζοντας ότι οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου –οι μέχρι πρότινος «δωσίλογοι»– θα στηρίξουν τη χώρα και τη διάσωση των κεκτημένων του Ελληνικού λαού.

Με την ασφάλεια του εκλογικού νόμου και του κατακερματισμένου πολιτικού συστήματος, αλλά και της ασυνεννοησίας μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αποφάσισε καλοκαιριάτικα την προσφυγή στις κάλπες, γιατί… γιατί έπρεπε –λέει– να νομιμοποιήσει ο λαός τις επιλογές της επτάμηνης διακυβέρνησης και το νέο μνημόνιο. Εκ του ασφαλούς αναζητείται το άλλοθι στη λαϊκή ετυμηγορία. Εκ του ασφαλούς θα βρεθούν συνεταίροι στη διακυβέρνηση και διαχείριση των νέων οικονομικών μέτρων. Εκ του ασφαλούς επιχειρείται να εξασφαλιστεί η παραμονή στην εξουσία παρά τα αυταπόδεικτα πλέον χονδροειδή λάθη, ψέματα κι αδυναμίες που είχε η ολιγόμηνη διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κύριο Τσίπρα. [Εκ του ασφαλούς και το τυχόν πέρασμα στην αντιπολίτευση και τα γνώριμα «αντιμνημονιακά» λημέρια].

Αυτή την ασφάλεια δεν τη δικαιούται ο κύριος Τσίπρας, δεν την αξίζει.

Η συγκυρία, η τύχη, αλλά προπαντός ο Ελληνικός λαός, του επιφύλαξαν –μετά μάλιστα από τη λυσσώδη και πολύχρονη επιμονή του– ένα μοναδικό προνόμιο και μια μοναδική ευκαιρία, να πιάσει το τιμόνι της χώρας και να ανασύρει την Ελλάδα από τη θέση που «οι προηγούμενοι» την είχαν φέρει. Να φέρει ελπίδα, έστω κι αν δεν έσκιζε με τη μια το μνημόνιο, έστω κι αν «έκανε τα μισά» απ’ όσα υπόσχονταν. Απέτυχε.

Η δεύτερη ευκαιρία του κυρίου Τσίπρα θα πρέπει να είναι από τη θέση της αντιπολίτευσης.

Ποιοι όμως έχουν τη διάθεση, την τόλμη, τη λογική και την υπομονή να υπολογίσουν πόσο θα κοστίσει, όχι η εφαρμογή, αλλά η μη εφαρμογή της συμφωνίας; Ποιοι έχουν το κουράγιο και τη δύναμη να σκεφτούν, να  κρίνουν, ν' αξιολογήσουν αυτά που κουτσά - στραβά πετύχαμε ως τώρα για να είμαστε όρθιοι. Ποιοι;

Ήδη διάφοροι λεβέντες «στήνονται» εκ του ασφαλούς στο περιστύλιο.