Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

ΑΡΧΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ


Θαυμάσαμε, αμέσως μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού της χώρας Γιώργου Παπανδρέου, να προσκαλέσει τον Συνήγορο του Πολίτη στην πρώτη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου. Ο μεστός κι ανεπιτήδευτος λόγος του καθηγητή Γιώργου Καμίνη, που προΐσταται αυτής της ανεξάρτητης Αρχής, οι καίριες επισημάνσεις του κι η ακρίβεια των επιχειρημάτων του, ανέδειξαν με αδρές γραμμές, αφενός μεν το σημαντικό έργο που καλείται να φέρει σε πέρας η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την προστασία του πολίτη απέναντι στη διοίκηση και τη γραφειοκρατία και αφετέρου το όντως σπουδαίο έργο και τη συνέπεια με την οποία εκπληρώνει την αποστολή της αυτή η ανεξάρτητη Αρχή.
Διαβάσαμε πριν λίγες μέρες στις εφημερίδες, ότι κατά τη συνάντηση του πρώην υπουργού και εμπνευστή του νόμου 2190 για τη δημιουργία του Α.Σ.Ε.Π. Αναστάση Πεπονή με την υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, ότι ο παλαιός πολιτικός φέρεται να προέτρεψε τον υπουργό να προχωρήσει σε νέο νόμο για τις προσλήψεις, εφόσον ο νόμος που ισχύει έχει υποστεί τόσες τροποποιήσεις που αν τις μαζέψεις «γεμίσεις ένα βιβλίο με 408 σελίδες».
Ένα μεγάλο μέρος των ρυθμίσεων που επικαλέστηκε ο πρώην υπουργός, αφορούν οργανωτικά θέματα του Α.Σ.Ε.Π., που αποτελεί επίσης ανεξάρτητη Αρχή. Μια Αρχή όμως που ακολούθησε για την οργάνωση και την ανάπτυξή της τα μεταπολεμικά στερεότυπα της γραφειοκρατικής γιγάντωσης του ελληνικού δημοσίου, που αναπαράγουν παθολογίες και δυσλειτουργίες ενός διοικητικού συστήματος που, αγκυλωμένο σε νομικισμούς και τυπολατρίες, αδυνατεί να παρακολουθήσει της σύγχρονες αρχές της διοίκησης, είναι αναποτελεσματικό και δύσκαμπτο και, τελικά, ταλαιπωρεί τους νεαρούς πολίτες, που επιζητούν το διορισμό τους σε μια θέση του δημοσίου.
Το γεγονός, ότι υπάρχουν διαγωνισμοί που διαρκούν περισσότερο από δύο χρόνια μέχρι να ολοκληρωθούν, είναι ενδεικτικό των αργόσυρτων διαδικασιών που εφαρμόζονται, σε μια εποχή μάλιστα που η ανεργία χτυπά κόκκινο και το δημόσιο –στο βαθμό που καλύπτει τις κενές οργανικές του θέσεις– αποζητά εδώ και τώρα νέες γνώσεις και σύγχρονες εξειδικεύσεις.
Μια εξήγηση, στο πώς συμβαίνει σύγχρονες δημόσιου χαρακτήρα υπηρεσίες, όπως είναι οι Ανεξάρτητες Αρχές, που θεσπίστηκαν τη δεκαετία του 1990 από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να εμφανίζουν τόσο κραυγαλέες και αντιφατικές συμπεριφορές, μπορεί ν’ αναζητηθεί στον τρόπο οργάνωσης και στελέχωσής τους.
Ο Συνήγορος του Πολίτη είναι οργανωμένος ανά κύκλους αρμοδιότητας και το οργανόγραμμά του, εμφανίζει ανάγλυφα με την απλότητα και τη συνοχή του, να επιτελεί με συνέπεια μια από τις βασικότερες διοικητικές λειτουργίες, τον συντονισμό. Επιπλέον, είναι στελεχωμένος από νέους επιστήμονες, που διαθέτουν την αναγκαία ανά τομέα εξειδίκευση προκειμένου να ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους. Κάτι ανάλογο παρατηρείται και στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, με τη διαφορά ότι εδώ, στην κορυφή της πυραμίδας υπάρχουν Πρόεδρος και ολιγάριθμα μέλη, καθηγητές πανεπιστημίου κατά κύριο λόγο και δικηγόροι.
Ανατρέχοντας στο οργανόγραμμα του Α.Σ.Ε.Π. αντιλαμβανόμαστε με την πρώτη ματιά τη γραφειοκρατική πυραμίδα που σχηματίζεται (Γενικές Διευθύνσεις, Διευθύνσεις, Τμήματα κ.λπ.) στην κορυφή της οποίας βρίσκονται ο Πρόεδρος, οι δύο Αντιπρόεδροι κι οι εικοσιένας σύμβουλοι. Στις επαγγελματικές τους περγαμηνές, όλοι σχεδόν τον τίτλο του τέως ή του επί τιμή. Συνταξιούχοι δικαστικοί και δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι συγκρίσεις είναι καταλυτικές και αποκαρδιωτικές.
Μέσα σε δεκαπέντε μόλις χρόνια το Α.Σ.Ε.Π. έχει μεταβληθεί σε δεινόσαυρο του ελληνικού συστήματος διοίκησης.
Σε μια εποχή, που ένα από τα πιο καυτά ζητούμενα για τον τόπο μας είναι η αποτελεσματική λειτουργία του κράτους, η παραγωγικότητα κι η εξοικονόμηση πόρων, έχουμε αποθέσει όλο το σύστημα των προσλήψεων σ’ ένα φορέα που εκ των πραγμάτων αδυνατεί να το διαχειριστεί. Και τη στιγμή μάλιστα, που ένα από τα πιο καυτά προβλήματα της νέας γενιάς είναι η υψηλή ανεργία των νέων επιστημόνων με το υψηλό επίπεδο εξειδίκευσης και γνώσεων.
Ασφαλώς είναι αναγκαία η νομοθετική «αναγέννηση» του συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο, αλλά ταυτόχρονα κι η πλήρης αναδιοργάνωση του Α.Σ.Ε.Π. είναι εξίσου επιτακτική προκειμένου ν’ «αναπνεύσει» το σύστημα και μια από τις κρίσιμες παραμέτρους για την επιτυχία του εγχειρήματος είναι κι η στελέχωση όλων των οργάνων του Α.Σ.Ε.Π. με νέους επιστήμονες, που θα διαθέτουν όχι μόνο τις αναγκαίες γνώσεις, αλλά προ παντός τη δύναμη και το κουράγιο να δουλέψουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

ΓΙΩΡΓΟ ΠΡΟΧΩΡΑ...

Φαίνεται ότι οι επιλογές κι οι αποφάσεις του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου δεν προκαλούν ξάφνιασμα και έκπληξη μόνο στην κοινή γνώμη, αλλά και στο κομματικό ακροατήριο. Δεν εξηγείται διαφορετικά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την εκλογή του Σωκράτη Ξυνίδη ως νέου Γραμματέα του κόμματος.
Το «κυβερνητικό ΠΑ.ΣΟ.Κ.» αντιλαμβάνεται ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε ριζική ανατροπή κι ανασύνταξη όχι μόνο των δομών και των σχέσεων εξουσίας σε επίπεδο κυβέρνησης, αλλά και σε πλήρη ρήξη με εσωκομματικές νοοτροπίες και αντιλήψεις, που σιωπούσαν ως φαίνεται μέχρι σήμερα στην ιδέα ανάκτησης των «λαφύρων» της εξουσίας.
Το μαχαίρι αγγίζει το κόκαλο κι ο πόνος είναι οξύς. Αν το εγχείρημα πετύχει, η πληγή επουλωθεί σύντομα και δεν κακοφορμίσει, τότε ο Γιώργος Παπανδρέου θα έχει επιτύχει ν’ απελευθερώσει το πολιτικό σύστημα από νοσηρές συμπεριφορές, αγκυλωμένες αντιλήψεις και παγιωμένες δυσλειτουργίες, που το ταλανίζουν εδώ και χρόνια και έχουν συμβάλει στην απαξίωση της πολιτικής και στην καταρράκωση κάθε έννοιας αξιοκρατίας και ισότητας.
Η καθαρότητα των θέσεων και των στοχεύσεων, που συνδυάζεται με την ευθεία προβολή και δοκιμασία τους τόσο στο πολιτικό προσκήνιο της όσο και ενώπιον της κοινωνίας των πολιτών, τροφοδοτούν το κλίμα αισιοδοξίας κι ελπίδας, που με τις πρώτες τις κινήσεις δημιούργησε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Τώρα ίσως γίνεται αντιληπτό, ότι το «Γιώργο προχώρα κι άλλαξε τα όλα», δεν αποτελούσε για τον Γιώργο Παπανδρέου απλώς ένα εύληπτο σύνθημα που ακουγόταν ευχάριστα, αλλά μια εντολή κι ένα χρέος απέναντι στην κοινωνία, στον τόπο, αλλά και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ

Το Α.Σ.Ε.Π. επισκέπτεται σήμερα ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης και ασφαλώς θ’ αναφερθεί και θα τονίσει τον ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο αυτής της Ανεξάρτητης Αρχής –που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κι ο Αναστάσης Πεπονής ίδρυσαν το 1994– για την τήρηση της νομιμότητας, της αμεροληψίας και της διαφάνειας στις διαδικασίες πρόσληψης προσωπικού στον δημόσιο τομέα.
Η επίσκεψη συμπίπτει και με την ανακοίνωση της πρόθεσης της κυβέρνησης να δοθεί τέλος στα προγράμματα stage στο δημόσιο, γεγονός που ασφαλώς τη φορτίζει με ακόμα συμβολικότερη αξία ως προς την πρόθεση της κυβέρνησης να βαδίσει αταλάντευτα το δρόμο της αξιοκρατίας, της ισότητας και του δικαίου.
Ευρισκόμενος όμως μεταξύ του προέδρου, της γραμματείας, συμβούλων, των μελών, του επιστημονικού προσωπικού, των γενικών διευθυντών, των διευθυντών κα των λοιπών υψηλόβαθμων στελεχών του Α.Σ.Ε.Π. θα ήταν καλό να ζητήσει και τον φάκελο με την ισχύουσα νομοθεσία και τις άλλες διατάξεις για τις προσλήψεις. Τότε ίσως αντιληφθεί πόση αναλογικότητα υπάρχει μεταξύ της πληθώρας των διατάξεων και του πολυπληθούς προσωπικού που στελεχώνει μείζονες κι ελάσσονες ολομέλειες, τμήματα –ακόμα και θερινών διακοπών–, συμβούλια, επιτροπές κι ομάδες εργασίας του Α.Σ.Ε.Π.
Ταυτόχρονα, εξίσου χρήσιμο θα ήταν αν ζητούσε και στοιχεία από τις κάθε είδους απολαβές κι αποζημιώσεις των εν λόγω –περισσοτέρων μεγαλοσυνταξιούχων– στελεχών. Τότε ίσως αντιλαμβανόταν πόση αναντιστοιχία και ανισότητα υπάρχει όχι μόνο μεταξύ εργαζομένων σε άλλες υπηρεσίες με τα ίδια προσόντα, αλλά και μεταξύ άλλων ανεξάρτητων αρχών –εύγλωττη η επισήμανση στην έκθεση έτους 2008 (σελ. 17) του προέδρου της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, προπαντός όμως ίσως διαπίστωνε την αναντιστοιχία με την αποτελεσματικότητα και την ευελιξία, που θα έπρεπε αυτή ειδικά η δημόσια Αρχή να επιδείκνυε προς το κοινωνικό σύνολο σε σχέση με τη συνολική διαχείριση του συστήματος των προσλήψεων.
Η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η αντικειμενικότητα κι η εξυπηρέτηση των πολιτών δεν συμβαδίζουν, νομίζουμε, ούτε συμβιβάζονται με τις πολυδαίδαλες διαδικασίες, τα ατέλειωτα δικαιολογητικά, την πολυνομία. Όπως δεν συνδυάζονται και δεν συμβιβάζονται κι οι παχυλές απολαβές με την αναποτελεσματικότητα, την καθυστέρηση και τη γραφειοκρατία.
Η ανεξαρτησία του συστήματος προσλήψεων, όπως εμπνεύστηκε κι ίδρυσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πριν 15 χρόνια, είναι κατάκτηση της κοινωνίας κι ένας από τους βασικότερους πυλώνες για την αξιοκρατία στο δημόσιο, αλλά και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Ο σημερινός τρόπος λειτουργίας του θεσμού είναι πέρα για πέρα ξεπερασμένος και δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ανταποκριθεί στις ανάγκες στελέχωσης με προσωπικό μιας ευέλικτης, επιστημονικά και τεχνολογικά προηγμένης κι αποτελεσματικής διοίκησης.
Αν κάποιος αμφισβητεί τις διαπιστώσεις, δεν έχει παρά να ανατρέξει σε μια διακήρυξη διαγωνισμού στο ΦΕΚ Προκηρύξεων του Α.Σ.Ε.Π. Τα σταυρόλεξα και τα sudoku ωχριούν μπροστά της. Κι αυτή αποτελεί ένα από τα αρχικά μόνο στάδια της διαδικασίας πρόσληψης…
Είναι υποχρέωση της νέας κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του υπουργού Εσωτερικών, να αξιολογηθούν τα ως τώρα αποτελέσματα, να σταθμισθούν τα υπάρχοντα δεδομένα και να ληφθούν με νηφαλιότητα και σύνεση οι αναγκαίες γενναίες αποφάσεις.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

ΝΤΟΡΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ...

«Είναι πλέον προφανές ότι όσα υποσχέθηκε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εφικτό να υλοποιηθούν μετεκλογικά. Πριν από τις εκλογές τόσο η Τράπεζα της Ελλάδος όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχαν προειδοποιήσει για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, αλλά εκείνοι επέμεναν να τάζουν τα πάντα στους πάντες. Τώρα η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να λάβει τα αναγκαία μέτρα και να ξεχάσει όσα είχε υποσχεθεί. Είναι βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα πληρώσει ακριβά τον προεκλογικό λαϊκισμό του. Εύχομαι αυτό το κόστος να μην το πληρώσει ο Έλληνας πολίτης».
Δήλωση της Ντόρας, χειροπιαστό δείγμα για το πώς πρόκειται να πολιτευτεί κι η μελλοντική αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ξέχασε προφανώς τι έλεγε η ίδια, το κόμμα της κι ο απερχόμενος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.
Αμετανόητοι δημαγωγοί. Οι δαχτυλιές είναι ακόμα νωπές στα μάγουλά τους από το χαστούκι του λαού στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου κι όμως επιχαίρουν προκλητικά για την κατάσταση που οδήγησαν την οικονομία της χώρας με τις επιλογές τους και κομπάζουν, γιατί θ’ αναγκαστεί –λέει– το ΠΑΣΟΚ να πάρει τα αναγκαία μέτρα για το νοικοκύρεμά τους. Αρκετά φροντίσατε τα χρόνια της διακυβέρνησής σας για τους πολίτες αυτής και για το μέλλον της χώρας κυρία Μπακογιάννη, ασχοληθείτε προς το παρόν με τα εσωκομματικά σας κι αφήστε ήσυχο τον Έλληνα πολίτη. Η τύχη των πολιτών και του τόπου βρίσκεται πλέον σε υπεύθυνα χέρια…

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

ΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ


Το προσεχές Σαββατοκύριακο ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κι οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ θα καταθέσουν στη Βουλή τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής τους. Μέσα από αυτές θα οριοθετηθούν πλέον οι άξονες που θα κινηθούν οι πολιτικές και ταυτόχρονα θα εξειδικευτούν κατά το δυνατόν οι κατευθύνσεις και προτεραιότητες στους επιμέρους τομείς.

Ουσιαστικά από τη Δευτέρα θ’ αρχίσει να παράγεται πολιτικό έργο και να δρομολογούνται οι αναγκαίες αποφάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που άφησε πίσω της η Νέα Δημοκρατία. Κι είναι τόσα πολλά τα ανοιχτά μέτωπα, που η νέα κυβέρνηση χρειάζεται όσο τίποτε άλλο αποτελεσματικό συντονισμό και ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας.

Κρίσιμο είναι να γίνει αντιληπτό, ότι τα χρονικά περιθώρια –η περίοδος χάρητος όπως λέγεται κατά παράδοση– είναι αρκετά και σίγουρα πολύ περισσότερα απ’ όσα υπολογίζονταν πριν τις εκλογές κι ασφαλώς οι πρώτες κινήσεις κι οι πρώτες εξαγγελίες συνέβαλλαν σ’ αυτό. Καταστροφικό θα είναι αν επικρατήσει η λογική του εδώ και τώρα ανοίγουμε όλα τα μέτωπα μαζί κι οι υπουργοί αρχίσουν να διαγκωνίζονται για το ποιος θα πρωτοστατήσει σε καινοτομίες και ανατροπές. Χρόνος υπάρχει, χρόνος για χάσιμο με παλινωδίες και πισωγυρίσματα δεν υπάρχει.

Εξίσου σημαντικό είναι να λειτουργήσει η νέα κυβέρνηση σαν ομάδα εργασίας κι όχι μόνο σαν ομάδα εξουσίας. Αν ευοδωθεί η προσπάθεια ανοίγματος του κράτους και της δημόσιας διοίκησης στην κοινωνία. Αν γίνουν συμμέτοχοι της κυβερνητικής προσπάθειας και στελέχη καριέρας του κρατικού μηχανισμού και αποφευχθούν οι λογικές των κλειστών πολιτικών γραφείων με τους πολυάριθμους συμβούλους και τους ποικιλώνυμους παρατρεχάμενους, τότε θ’ ανοίξουν οι κλειστοί από χρόνια δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ της κοινωνίας και της πολιτικής ηγεσίας του τόπου και θα ξαναγεννηθεί η χαμένη σχέση εμπιστοσύνης κράτους -πολίτη.

Η λυδία λίθος όμως του όλου εγχειρήματος για την αποτελεσματική και συγχρονισμένη διακυβέρνηση, στήνεται κατ’ αρχήν αυτές τις μέρες με το ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων μεταξύ των υπουργείων που συγχωνεύτηκαν κι άλλαξαν δομή. Προσπάθεια που εκ των ων ουκ άνευ πρέπει να διακρίνεται για το σχεδιασμό, τον ορθολογισμό, τη συνέπεια κι την ισορροπία της. Αφετέρου η εμβάθυνση κι επέκταση της προσπάθειας με τη σταδιακή αναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών –ως συνέπεια κατ’ αρχήν της συγχώνευσης των υπουργείων– που με τη σειρά της θ’ απελευθερώσει και θ’ αξιοποιήσει έμψυχο δυναμικό και μέσα, που σε αρκετές περιπτώσεις μέχρι τώρα υποαπασχολούνται.

Εξυπακούεται, ότι στην προσπάθεια αυτή οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι απαραιτήτως συμμέτοχοι και συνεργάτες και ως εκ τούτου οι δημόσιοι υπάλληλοι κι οι άλλοι εργαζόμενοι θα πρέπει να θεωρούνται εκ προοιμίου τα αναγκαία μέσα υλοποίησης του στόχου κι όχι αυτός καθαυτός ο στόχος για την υλοποίηση της αναδιοργάνωσης. (Κάποιες ειδήσεις π.χ. που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με σκέψεις για περικοπές επιδομάτων αστυνομικών που φρουρούν επωνύμους, προκειμένου ν’ αναγκαστούν να επιστρέψουν στις υπηρεσίες τους, μάλλον στοχεύουν προς την αντίθετη κατεύθυνση).

Σε κάθε περίπτωση, από αυτό το Σαββατοκύριακο το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης χαράζουν τη νέα ρώτα της χώρας. Τα αμπάρια του καραβιού είναι άδεια από πραμάτεια, αλλά φουλ από σαβούρα και έρμα. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό το ταξίδι δεν θα μας οδηγήσει στην ανακάλυψη της Αμερικής, προσδοκούμε όμως κι ελπίζουμε να μας πάει με σταθερότητα, ηρεμία και ασφάλεια στο λιμάνι που ο καθένας μας θα μπορεί ν’ αναζητήσει τα όνειρά του. (Προσοχή στο λιμάνι του Πειραιά απεργούν οι λιμενεργάτες!)

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ


Ο μεγάλος ηττημένος των χθεσινών εκλογών μπορεί ν’ ακούει στο ονοματεπώνυμο «Κώστας Καραμανλής», αλλά επί της ουσίας ηττημένο είναι το μοντέλο διακυβέρνησης που εφάρμοσε κι οι επιλογές του στα πεντέμισι χρόνια της πρωθυπουργίας του.
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει διδακτικότερο αποτέλεσμα προς τους επίδοξους πρωθυπουργούς της χώρας από αυτό των χτεσινών εκλογών. Παράδειγμα προς αποφυγή το μοντέλο διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, που όχι μόνο οδήγησε αυτόν και την παράταξή του στην ήττα και σε μια θεαματική πτώση, αλλά και τον τόπο σε αδιέξοδο και τους πολίτες σε απόγνωση.
Η Ελλάδα του 2004 μπορεί να μην ήταν μέλος του G20, ήταν όμως μια χώρα αναπτυσσόμενη, με προοπτική, με σχέδιο, με ελπίδα. Ήταν μια χώρα που παρά τις χρόνιες διαρθρωτικές της αδυναμίες και προβλήματα, προχωρούσε βήμα με το βήμα το δρόμο της ανάπτυξης. Μπορούσε να σχεδιάζει και να υλοποιεί έργα, να φιλοξενεί Ολυμπιακούς Αγώνες, να ανανεώνει και να εκσυγχρονίζει τις υποδομές της, να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες εξελίξεις.
Ο Κώστας Καραμανλής κι η παράταξή του άδραξαν την λαϊκή εντολή και την εμπιστοσύνη των πολιτών σαν σημαία ευκαιρίας. Στήριξαν τους πολιτικούς σχεδιασμούς τους πάνω στο εικονικό είδωλο του αδιαμφισβήτητου ηγέτη και εναπόθεσαν τη διακυβέρνηση του τόπου στους αυτοματισμούς ενός κρατικού συστήματος, το οποίο πρώτα οι ίδιοι και αποδιοργάνωσαν και εγκατέλειψαν.
Με την κεκτημένη ταχύτητα του ισοπεδωτικού αντιπολιτευτικού τους λόγου, θεώρησαν ότι η εύλογη κοινωνική κόπωση εξαιτίας της πολύχρονης διακυβέρνησης του τόπου από το ΠΑΣΟΚ, μπορούσε να τους εξασφαλίσει δια βίου τη διαχείριση και τη νομή της εξουσίας. Πίστεψαν, ότι με τον μπαμπούλα της επιστροφής του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση του τόπου, μπορούν να ξεγελούν ες αεί τους πολίτες και να μακροημερεύουν στις κυβερνητικές θέσεις.
Ήταν προφανές –κι η πρόσφατη προεκλογική τους εκστρατεία το επιβεβαίωσε με οδυνηρό για τη Νέα Δημοκρατία τρόπο– ότι όλο το οικοδόμημα της «νέας διακυβέρνησης» και των εξαγγελιών για την «επανίδρυση του κράτους» στηρίχτηκε στα πόδια –και τα χέρια– του Κώστα Καραμανλή. Όσο η μπίλια των μετρήσεων και των αναμετρήσεων καθόταν στο γαλάζιο πλαίσιο της Νέας Δημοκρατίας, τόσο εδραιωνόταν στους παροικούντες τη Ρηγίλλης η πεποίθηση ότι ο «Γιωργάκης» και το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» δεν ξαναβλέπουν ούτε με το γυαλί τις καρέκλες της εξουσίας.
Από αύριο που στις καρέκλες αυτές θα κάθονται ο Γιώργος Παπανδρέου και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με οδύνη θα αντιληφθούν ότι οι καρέκλες της εξουσίας δεν έχουν –όπως νόμιζαν– γραμμένα τα ονοματεπώνυμά τους.
Η ψήφος των πολιτών στις χτεσινές εκλογές δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Είναι ψήφος ωριμότητας, περίσκεψης, ευθύνης. Είναι ψήφος προοπτικής κι ελπίδας. Οι «κατηγορούμενοι» του καναπέ, οι «ψηφοφόροι της παραλίας», οι νεολαίοι «του φραπέ και της καφετέριας», όλοι αυτοί που λοιδορήθηκαν από ένα ελεγχόμενο σύστημα πολιτικής επικοινωνίας, έδωσαν με τον πλέον ηχηρό τρόπο την απάντηση στους επαγγελματίες της κομματικής προπαγάνδας και στους βολεμένους των κρατικοδίαιτων μέσων.
Η ψήφος των πολιτών είναι ψήφος θετική, είναι ψήφος υπερψήφισης του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και απόδειξη εμπιστοσύνης στις διακηρύξεις, ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν τις τομές και τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι ψήφος ταυτόχρονα καταδίκης και αποστροφής προς την ανερμάτιστη κι ανεύθυνη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Είναι η ψήφος που τοποθετεί τους κομματικούς «παίκτες» στις σωστές θέσεις στη σκακιέρα του πολιτικού μας συστήματος. Από αυτούς πλέον εξαρτώνται οι κινήσεις που θα ακολουθήσουν. Ασφαλώς, το ΠΑΣΟΚ έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων κι οι μέχρι σήμερα εκφρασμένες προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου επιτρέπουν την αισιοδοξία, ότι η παρτίδα δεν είναι «στημένη».
Η κοινωνία των πολιτών νίκησε. Το χρέος κι η ευθύνη του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ είναι να δώσουν σ’ αυτή τη νίκη ουσία και περιεχόμενο κι ο μόνος ασφαλής δρόμος γι’ αυτό είναι οι νικητές να βρεθούν από σήμερα κιόλας στο επίκεντρο του πολιτικού ενδιαφέροντος.

Πρώτα ο πολίτης, λοιπόν, και καλή δουλειά!