Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΙΣΤΑΣ SKATE


Είναι γεγονός, ότι οι νέοι που ασχολούνται με το skateboarding έχουν πληθύνει τα τελευταία χρόνια κι ότι αυτό το συναρπαστικό extreme sport κατακτά όλο και περισσότερους νέους φίλους και θιασώτες.

Δεν είναι τυχαίο της απήχησης που έχει το συγκεκριμένο σποτ στη νεολαία, ότι όλο και περισσότερα καταστήματα με αθλητικά είδη συμπεριλαμβανόμουν στα προσφερόμενα προϊόντα τους και εκείνα που αφορούν τον εξοπλισμό για το συγκεκριμένο σπορ.

Έναντι αυτής της επέκτασης και της διάδοσης που έχει το skateboarding μεταξύ των νέων, στο Δήμου Χαλανδρίου παρατηρείται έλλειψη διαμορφωμένων δημόσιων χώρων, στους οποίους θα μπορούσαν οι ασχολούμενοι με το σπορ να διασκεδάσουν και να αθληθούν με ασφάλεια.

Έτσι, με χαρά δέχτηκα την ξεχωριστή κι ενδιαφέρουσα χειρονομία των νεολαίων από την Μεταμόρφωση Χαλανδρίου, να μου εμπιστευτούν κείμενο με 224 υπογραφές κατοίκων της περιοχής, με αίτημα τη δημιουργία πίστας skate, το οποίο προώθησα για συζήτηση στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης (Ο.Ν.Α.) Χαλανδρίου, αναφέροντας μεταξύ των άλλων, ότι: «Προσυπογράφω με τη σειρά μου το αίτημα που διατυπώνουν οι συνδημότες μας με τις υπογραφές τους και εισηγούμαι προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης τη λήψη απόφασης για την δημιουργία, σε συνεργασία ασφαλώς με τον Δήμο Χαλανδρίου, ενός οργανωμένου χώρου για skateboarding (ενδεχομένως στο πάρκο της Αττικής οδού), ώστε να αποχτήσουν οι φίλοι του σπορ τον δικό τους χώρο στο Χαλάνδρι και να μην αναγκάζονται να μετακινούνται σε γειτονικούς Δήμους (Βριλησσίων ή Γέρακα), που έχουν προνοήσει και κατασκευάσει κατάλληλους χώρους και εγκαταστάσεις».

Η πρόταση ψηφίστηκε ομόφωνα από το Διοικητικό Συμβούλιο και αισιοδοξώ, αν κρίνω κι από το ενδιαφέρον που μου εξέφρασε προσωπικά για το θέμα κι ο Δήμαρχος κος Γρηγόρης Ζαφειρόπουλος, ότι σύντομα το αίτημα των νέων της περιοχής -και όχι μόνο- θα υλοποιηθεί κι η συλλογική τους πρωτοβουλία και προσπάθεια θα καρποφορήσει.

Μακάρι η προσπάθεια αυτή να βρει μιμητές κι άλλοι νέοι άνθρωποι να εκφράσουν δυναμικά και για άλλα θέματα που τους ενδιαφέρουν, τη διάθεση συνεργασίας και συντονισμού των προσπαθειών τους, ώστε διατυπώνοντας προτάσεις και διεκδικώντας βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους, να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά και τις δραστηριότητες της πόλης μας.

Μόνο με ενεργούς πολίτες θωρακίζονται και προοδεύουν οι συμμετοχικές, συλλογικές διαδικασίες κι ασφαλώς με τη νεολαία στην πρωτοπορία αυτών των διαδικασιών το μέλλον προδιαγράφεται αισιόδοξο κι ελπιδοφόρο.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

ΤΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΣΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Προτού αποκωδικοποιηθεί καλά – καλά από τον Πρωθυπουργό το μήνυμα των Ευρωεκλογών, τον αιφνιδίασε η επιστολή Ρουσόπουλου και πάνω που πήγε ν’ ανασάνει με ανακούφιση, να ‘σου η επιστολή του Γιάννη Μανώλη.
Τα «γαλάζια» γράμματα πηγαινοέρχονται στου Μαξίμου περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση στο κυβερνητικό στρατόπεδο και πιέζοντας ασφυκτικά τον Κώστα Καραμανλή να αναλάβει πρωτοβουλίες. Το βέβαιο είναι, ότι όντας «με την πλάτη στο τοίχο» του Κοινοβουλίου, ο Πρωθυπουργός είναι ευάλωτος από την εσωκομματική κριτική και την εσωστρέφεια που δημιούργησε το απογοητευτικό εκλογικό αποτέλεσμα. Η εικόνα που διαχέεται προς την κοινωνία είναι ενός Πρωθυπουργού ανήμπορου να αναλάβει με άνεση κι αποφασιστικότητα πρωτοβουλίες, που θα τον διευκολύνουν όχι μόνο να διαχειριστεί την ήττα στις Ευρωεκλογές και τη δυσαρέσκεια που δημιούργησε στο κόμμα του, αλλά και να τολμήσει να περιορίσει –ή και ν’ απομονώσει ακόμα– ενοχλητικές «φωνές» από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, που επιτείνουν κι επιβαρύνουν την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα.
Όσο κι αν για τον Πρωθυπουργό έχει καλλιεργηθεί στην κοινή γνώμη, η εικόνα ενός πολιτικού αρχηγού που διακρίνεται για την υπομονή του και την λήψη αποφάσεων όχι εν θερμώ, αλλά μετά από ώριμη σκέψη, στην προκειμένη περίοδο είναι προφανές, ότι η δισταχτικότητα, η νευρικότητα κι αμηχανία, που χαρακτηρίζουν τις πρωθυπουργικές κινήσεις (βλέπε χειρισμός υπόθεσης Παυλίδη, βεβιασμένο κλείσιμο Βουλής, μη δημοσιοποίηση της επιστολής Μανώλη), δεν δείχνουν τίποτε λιγότερο από το ότι οι επιλογές του Κώστα Καραμανλή έχουν πλέον ελαττωθεί δραματικά. Η στάση του δεν καθορίζεται εν πολλοίς από τις προσωπικές του επιθυμίες ή αντιλήψεις, αλλά από την ανάγκη των πραγμάτων.
Ένας Πρωθυπουργός σε ουσιαστική ομηρία από το ίδιο του το κόμμα, μπορεί άραγε να είναι ένας αποτελεσματικός πολιτικός ηγέτης; Μπορεί να κυβερνήσει με νηφαλιότητα και σύνεση, όπως επιβάλουν το αξίωμα κι οι περιστάσεις; Ρητορικά τα ερωτήματα, αλλά αντικατοπτρίζουν το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει εγκλωβιστεί η κυβέρνηση, αλλά κι η χώρα, από την άστοχη κι ατυχή δεύτερη κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή. Ένα αδιέξοδο που με την πάροδο του χρόνου θα επιτείνεται και θα οξύνεται, με απρόβλεπτες συνέπειες για το σύνολο του πολιτικού συστήματος και, ταυτόχρονα, της κοινωνικο-οικονομικής ζωής του τόπου.
Η «κόντρα» του Κώστα Καραμανλή και το στοίχημα για την πολιτική του αντοχή, δεν είναι ούτε με τον ίδιο, ούτε με τους βουλευτές του, ούτε με τον χρόνο, αφορά όλους τους Έλληνες κι έχει επιπτώσεις σε όλες τις λειτουργίες και δραστηριότητες της χώρας. Η διάχυτη εικόνα κυβερνητικής αναξιοπιστίας κι αναποτελεσματικότητας, το φούντωμα της καταστολής, η φορολογική επιδρομή, η διάλυση κι η αδυναμία αντιμετώπισης των προβλημάτων της καθημερινότητας, είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα το κυβερνητικό «δράμα» μπροστά στα μάτια της ασθμαίνουσας κι απονευρωμένης κοινωνίας μας. Τα «εργαλεία» διακυβέρνησης, που σε άλλες εποχές αποδεικνύονταν σωτήρια –βλέπε π.χ. ανασχηματισμός, αναδιοργάνωση Υπουργείων κ.λπ.– δείχνουν ασπιρίνες κι αδύνατο να προσφέρουν λύσεις απέναντι στη διαμορφωμένη πολιτική κατάσταση.
Ο κύριος Καραμανλής, επομένως, οφείλει να πάρει το συντομότερο θέση μέσα στο νοσηρό πολιτικό κλίμα που δημιούργησε με τις πολιτικές επιλογές του. Παράλληλα, οφείλει να ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες εσωκομματικό τοπίο της παράταξής του. Μπορεί με τον γιο του ταχυδρόμου να ξεμπέρδεψε προς το παρόν, αλλά ο «γαλάζιος» ταχυδρόμος μπορεί να μην χτυπάει πάντα –μόνο– δυο φορές…

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

ΠΑΓΚΑΛΟΣ Vs ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

Όπως όλα δείχνουν, ο Θόδωρος Πάγκαλος θα πρωταγωνιστήσει στο τελευταίο επεισόδιο της εκπομπής του εθνικού μας «διασκεδαστή». Η σφοδρή προσωπική επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αναμένεται να τροφοδοτήσει με «διασκεδαστικές» ατάκες το πανηγυρικό κλείσιμο της τηλεοπτικής σαιζόν για το Λάκη Λαζόπουλο και να ξελιγώσει στα γέλια την Ανθούλα που τον εμψυχώνει, αλλά και το πολυπληθές ακροατήριό του.
Προσωπικότητες κι οι δυο, καθένας στο χώρο του, έχουν να επιδείξουν πλήθος από επιτυχίες και σπουδαίο έργο. Γνώστες του αντικειμένου ενασχόλησής τους, ταλαντούχοι με περγαμηνές, κατορθώνουν να προκαλούν το ενδιαφέρον με την πληθωρική παρουσία τους και τον αυθόρμητο λόγο τους και να συγκεντρώνουν τα φώτα της δημοσιότητας με τις «αιρετικές» ή «ανατρεπτικές» πολλές φορές τοποθετήσεις και απόψεις τους.
Οι χώροι που υπηρετούν είναι από καταβολής κόσμου ξεχωριστοί και αυστηρά οριοθετημένοι, έχουν όμως κοινό πεδίο αναφοράς και αποδέκτη τον άνθρωπο και την κοινωνία στο σύνολό της. Η πολιτική επικεντρώνει το ενδιαφέρον και τις λειτουργίες της στην, μέσω της συμμετοχής στη δημόσια ζωή, ανάπτυξη, ευημερία και την πρόοδο της κοινωνίας, ενώ η ψυχαγωγία από τη μεριά της στοχεύει στην παραγωγή και παρουσίαση δημιουργιών που συμβάλλουν στην ψυχική ευχαρίστηση και στη διασκέδαση των ανθρώπων. Από καταβολής κόσμου επίσης, οι πολιτικές αποφάσεις, συμπεριφορές και δραστηριότητες τροφοδοτούσαν με πλούσιο υλικό επιθεωρήσεις, σάτιρες και θεάματα κι έδιναν αφορμές για «γέλια μέχρι δακρύων».Είναι γεγονός, ότι ελέω τηλεόρασης και δημοσιότητας, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια σταδιακή διολίσθηση κάποιων πολιτικών προς την παραγωγή θεάματος κι αντίστροφα, κάποιοι τηλεοπτικοί «διασκεδαστές» διεισδύουν όλο και περισσότερο «σατιρίζοντας» το χώρο της πολιτικής.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος δεν είναι πολιτικός-διασκεδαστής, γι’ αυτό ο λόγος του για τον διασκεδαστή-πολιτικό Λάκη Λαζόπουλο έχει ιδιαίτερη αξία και βάρος. Στο λόγο του Θόδωρου Πάγκαλου –ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί ή όχι μαζί του– ο εντοπισμός της ουσίας, του νοήματος, μπορεί να βρίσκεται πίσω από μύριες όσες υπερβολές ή αμετροέπειες, είναι βέβαιο όμως ότι πάντα υπάρχει, φτάνει να την ψάξεις. Στις «σατιρικές» ατάκες του Λάκη Λαζόπουλου δεν χρειάζεται να ψάξεις, όλα σερβίρονται έτοιμα για κατανάλωση, όλα απλοϊκά, ισοπεδωτικά κι ευκολοχώνευτα. Ακόμα και τα δήθεν υπονοούμενα είναι κραυγαλέα «ευκόλως εννοούμενα». Γι’ αυτό έχει δίκιο ο Πάγκαλος όταν υποστηρίζει ότι: «Ο Λαζόπουλος λόγω ταλέντου είναι ο πιο επικίνδυνος»

Ας ψάξουν οι πολιτικοί το μήνυμα των εκλογών κι ας αναζητήσουν μεταξύ τους τις αιτίες για την απαξίωση του «πολιτικού συστήματος». Δεν μυθοποιώ, ούτε δαιμονοποιώ τις ικανότητες του Λάκη Λαζόπουλου να επηρεάσει τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Η από καιρό εξόφθαλμη μονομέρεια κι ο εκλεκτικός προσανατολισμός των επιλογών του, εκτιμώ ότι συνέβαλαν στο να χαθεί ο στόχος της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης που αρχικά πρόσφερε. Κατά τη γνώμη μου, το επίπεδο της «σάτιρας» που παρουσιάζει, εξελίχτηκε αντιστρόφως ανάλογα με την κοσμοσυρροή των θεατών στο στούντιο. Έγινε μόδα και κατεστημένο. Από εκπομπή σε εκπομπή χάθηκε ο αρχικός ενθουσιασμός. Με τη σιγουριά και τη δύναμη του μονόλογου, υπερεκτίμησε τις δυνατότητες του ρόλου του και στα μάτια μου φαντάζει πλέον όπως ακριβώς ο αλαζόνας πολιτικός, που εκ του ασφαλούς κι αυτός, νομίζει ότι μπορεί να εκφράζεται και να συμπεριφέρεται όπως του κάνει κέφι, αδιαφορώντας για την ποιότητα του θεάματος που προσφέρει.
Όσο ευκολότερα όμως μπορώ τώρα πλέον να γυρίζω κάθε Τρίτη βράδυ το κουμπί της τηλεόρασης και ν’ αλλάζω κανάλι, τόσο αποδυναμώνεται κι η χαρισματική εμβέλεια του Λάκη Λαζόπουλου.
Μήπως τελικά, κάπως έτσι σκέφτηκαν και συμπεριφέρθηκαν και πολλοί από τους ψηφοφόρους στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, κύριε Πάγκαλε;

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

7 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ



Δεν θα έχει την ανάγκη του Αγίου Πνεύματος για να αναγνώσει το μήνυμα του εκλογικού αποτελέσματος ο κύριος πρωθυπουργός. Την Κυριακή το βράδυ θα αντιληφθεί μαζί με όλο το επιτελείο του, ότι οι πολίτες μπορεί να ανέχονται, μπορεί ν’ αδιαφορούν, μπορεί ακόμα και να ξεχνούν, αλλά δεν συγχωρούν να τους ξεγελάνε κατ’ εξακολούθηση, να τους εμπαίζουν συστηματικά και να τους υποτιμούν απροκάλυπτα.

Εν λευκώ κυβερνήτης επί πέντε και πλέον χρόνια, στάθηκε αδύνατο να οραματιστεί και να σχεδιάσει στοιχειώδεις πολιτικές για το αύριο και για τους πολίτες αυτού του τόπου. Για όλα αυτά τα χρόνια διακυβέρνησης δεν βρήκε ενόψει των Ευρωεκλογών τίποτε δημιουργικό, πρωτότυπο, ελπιδοφόρο να αναδείξει ως πρόταση για το μέλλον. Δεν βρήκε ένα έργο που να εμπνεύστηκε και να σχεδιάστηκε η υλοποίησή του από τις κυβερνήσεις του. Δεν βρήκε ένα μέτρο, μια ρύθμιση που να διευκολύνει τη ζωή των πολιτών. Δεν βρήκε έναν δείκτη, ένα στοιχείο που να έχει βελτιωθεί.


Έτσι, αναγκάστηκε να καταφύγει στη συνήθη τακτική της παραπληροφόρησης και του αποπροσανατολισμού. Επιστράτευσε και χρησιμοποίησε ότι πιο βρώμικο, ότι πιο αποκρουστικό, ότι πιο χυδαίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο κομματικής επίθεσης και προεκλογικής αντιπαράθεσης.


Έκρυψε το μέλλον πίσω από μια κατάμαυρη προπαγάνδα, έθαψε την ελπίδα κάτω από τόνους λάσπης. Ψέμα, φόβο και αδιέξοδα έσπειρε όλες αυτές τις μέρες.

Την Κυριακή θα δρέψει τους καρπούς των κόπων του. Τότε θα αντιληφθεί ότι, η επικοινωνιακή άνεση κι η ρητορική ευκολία, οι αργκό ατάκες και τα τηλεοπτικά συγχωροχάρτια, οι εξομολογητικές διαβεβαιώσεις, αλλά κι η προκλητική προσβολή της νοημοσύνης και της κρίσης των πολιτών, είχαν ημερομηνία λήξεως την 7η Ιουνίου.