Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Ιστορίες για ανιστόρητους.



Η Ιστορία δεν φαίνεται να έχει λογαριασμούς μαζί μας, αλλά δεν γνωρίζω άλλο λαό που να έχει τόσους ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία του. Μια διαρκής ανασφάλεια κι ένα αδιάκοπο κυνήγι μαγισσών, εχθρών, καταπατητών, εφιαλτών και προδοτών. Από Ανατολάς μας επιβουλεύονται, από Βορρά κινδυνεύουμε, η Ευρώπη μας εκμεταλλεύεται, οι Αμερικάνοι μας σαμποτάρουν, τα Σκόπια μας αντιγράφουν, η Ρεπούση αμφισβητεί, η Δραγώνα μηδενίζει. Απ’ έξω κι από μέσα καιροφυλαχτούν μύριοι όσοι επικίνδυνοι σφετεριστές και παραχαράκτες της Ιστορίας μας, που αν δεν ήμασταν τόσο προικισμένοι και περιούσιοι, Κύριος οίδε, σε τι εθνικές περιπέτειες θα είχαμε μπλέξει.

Μπλεγμένοι μεταξύ μας είμαστε σε κάθε περίπτωση. Υποκριτές με επιλεκτική και ασθενική μνήμη. Ιστορία αλά κάρτ, μιας χρήσης και για κάθε περίπτωση. Ιστορία που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις κι αναθεωρήσεις, κατέχει το αλάθητο, το ακριβές και το απόλυτο. Με όλες τις «κερκόπορτες» ανοιχτές, εθελοτυφλούμε ομφαλοσκοπώντας τα «περασμένα μεγαλεία», τα οποία αντί να ενδυναμώνουν τη θέληση για να πάμε μπροστά, θεριεύουν τη λυσσώδη μανία μας να μείνουμε πίσω προσκολλημένοι σ’ ένα, ένδοξο μεν, άλλων εποχών δε, παρελθόν. Την «μικρά αλλ’ έντιμον Ελλάδα» αναπολούμε, κρατώντας γερά κλειστά τα μάτια στις προκλήσεις του παρόντος, στις δυνατότητες του μέλλοντος. 

Αν δεν είχαμε ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία, θα μπορούσαμε ν’ αντιληφθούμε, ότι άλλο είναι να τιμάς και να σέβεσαι την ιστορία της πατρίδας σου κι άλλο να ερευνάς το ιστορικό γίγνεσθαι. Άλλο να συμμετέχεις ενεργά ως πολίτης στα όργανα και τους θεσμούς του κράτους κι άλλο να ενεργείς για την απαξίωση ή την κατάλυσή τους. Άλλο να υποστηρίζεις τις παραδόσεις και τα ήθη του λαού κι άλλο να προσπαθείς να τα επιβάλεις σε όλους και σε κάθε περίπτωση δια της βίας.

Αν δεν είχαμε ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία, θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε, ότι κάθε άνθρωπος σ’ όποιο λαό, φυλή ή εθνότητα ανήκει, έχει ανάγκη να εκφράσει, να εξωτερικεύσει και να εκδηλώσει ειρηνικά τις πεποιθήσεις και τις παραδόσεις της πατρίδας του, όπου κι αν βρίσκεται, με σεβασμό στον τόπο που τον φιλοξενεί και φροντίζοντας ν’ ανταποδίδονται τα ίσα στη δική του πατρίδα.

Αν δεν είχαμε ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία, θα είχαμε φροντίσει από πολύ πριν να περιορίζονται τα καθήκοντα των ιεραρχών και του ιερατείου στην έκφραση της πίστης και στις θρησκευτικές εκδηλώσεις λατρείας και μόνο, κι όχι να βαράνε οι καμπάνες ή να γίνονται λαοσυνάξεις κατά το δοκούν και τις πεποιθήσεις του κάθε προκαθήμενου.

Αν δεν είχαμε ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία, θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε, ότι κι η επιστήμη της Ιστορίας –όπως όλες οι επιστήμες– εξελίσσεται, αναθεωρείται και τεκμηριώνεται καλύτερα με το πέρασμα του χρόνου και ότι ο βαθμός που η εκπαίδευση θα πρέπει να παρακολουθεί την επιστήμη, να προσαρμόζεται, να  εμπλουτίζει τα προγράμματά της, είναι θέμα της συντεταγμένης πολιτείας μέσω της εκπαιδευτικής κοινότητας να το αποφασίζει κάθε φορά κι όχι του όποιου υπουργού Παιδείας, του όποιου κόμματος, θρησκευτικής οργάνωσης ή σωματείου.

Με τόσο μπέρδεμα, σύγχυση και ημιμάθεια η ιστορία μετατρέπεται σε «Ιστορία για αγρίους», όπου, όποιος φωνάξει περισσότερο, απειλήσει περισσότερο, εκβιάσει περισσότερο, διεκδικεί με αξιώσεις περισσότερο μερίδιο πατριωτισμού και περισσότερο χρόνο παραμονής στην επικαιρότητα. Οι κραυγές κι οι αφορισμοί γίνονται τα επικοινωνιακά εργαλεία μιας μισαλλόδοξης μερίδας της κοινωνίας για να περιφρουρήσει «τα ιερά και τα όσια», διαπράττοντας στο όνομά τους ανοσιουργήματα εις βάρος κάθε αντίθετης γνώμης, άποψης ή εκδήλωσης, αλλά και σε βάρος αλλόθρησκων, αλλόφυλων, ξένων. 

«Η χούντα δεν τελείωσε το ’73», διατείνονταν, φώναζαν κι έγραφαν δεξιά κι αριστερά κάποιοι συμπολίτες μας, αλλά διόλου αυτό μας πείραξε, αφού «Φωνή λαού, οργή Θεού». Η προσπάθεια να ξαναγραφτεί με βίαιο τρόπο η ιστορία της περιόδου από το 1974 μέχρι τις μέρες μας δεν ενοχλεί, βολεύει –βλέπεις– το κλίμα των ημερών και τ’ αντακλαστικά της περιόδου, διευκολύνει τις δυνάμεις της συντήρησης να φέρουν και πάλι την ιστορική μνήμη στα μέτρα τους.

Κάποιοι όμως θα πρέπει, επιτέλους, να μείνουν εδώ, κάποιοι να δηλώσουν «παρών», κάποιοι να μιλήσουν προς την αποσβολωμένη κοινωνία. Κάποιοι έχουν ιστορική ευθύνη να ορθώσουν ανάχωμα, ανάστημα. Κάποιοι να βάλουν το μέτρο στη θέση αυτής της ατέρμονης κι άνισης υπό τις παρούσες συνθήκες αναμέτρησης. Επιλέγοντας να χορεύουν, μοιραίοι, χέρι-χέρι «το χορό του Ζαλόγγου», προσφέρουν τις καλές τους υπηρεσίες στους εκφραστές του πισωγυρίσματος της χώρας, ενώ σέρνουν ταυτόχρονα και τις ιστορικές δημοκρατικές κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών μαζί τους στο γκρεμό.

Κι αυτό δεν θα είναι –δυστυχώς– για τις επόμενες γενιές ένας ακόμα «εθνικός μύθος».

Φωτο: Jessieleigh15  

18 σχόλια:

  1. Σβήνω απ’ την άμμο όλα τα χνάρια
    απόψε που σε κυνηγάνε,
    ξέρεις δε φταίνε τα λιοντάρια,
    αν μείνουν νηστικά πεινάνε.
    Υποταγμένα σε κριτές,
    υποκριτές και τους μοιραίους
    κήρυκες που από ουρανούς
    κι από άμβωνες ωραίους
    λένε πως σ’ έφερε ως εδώ
    μαύρο καράβι, μέγα πάθος
    όμως το ξέρουν κατά βάθος...

    Καλό Μήνα κι ενα Ανατρεπτικό Καλοκαίρι..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για την αφιέρωση! Αληθινοί στίχοι.

      Αξίζζει, πράγματι, οι ανατροπές να οδηγούν σε καλύτερες για όλους συνθήκες και καταστάσεις, σ' ένα πιο ανθρώπινο αύριο κι ένα καλύτερο μέλλον.

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Πολλά ξέφτια μαζεύει, Λεωνίδα, η κατάσταση, δυστυχώς, πολλά ξέφτια...

      Διαγραφή
  3. Πόσο θα αντέξει πια αυτή η ιστορία την έχουμε κάνει, άντε να μην πω τι την έχουμε κάνει.
    Να την έχουμε πάντα στο μυαλό μας γιατί το παρελθόν μας μας έχει κάνει αυτούς που είμαστε, αλλά ας προχωρήσουμε και λίγο μπροστά.
    Ας γράψουμε καινούρια ιστορία γιατί νοιώθω τον τελευταίο καιρό ότι απλά υπάρχουμε δεν κάνουμε τίποτα.
    Καλημέρα Ευάγγελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την κάναμε αλά Σουλειμάν στόρι και σήριαλ, μ' άλλα λόγια 'Ελενα!
      Μα, κάθε χρόνο κι άλλο σχολικό βιβλίο νισάφι πια, πού να βρεθουν τόσα "νέα" θέματα!

      Διαγραφή
  4. Αν κάποιος μου πεί έναν τρόπο για να κλείσω αυτούς τους ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία... τότε, να είσαι σίγουρος πως πρώτη εγώ θα το κάνω! Αλλά... ύπνος βαθύς... απ' όλους τους έχοντες και κατέχοντες τη "δύναμη" ή τη γνώση... Κι όταν εγώ πάψω να χασμουριέμαι... ίσως, ίσως λέμε, να θυμώσω πολύ για το λήθαργο που μέσα του μ' έριξαν! Και τότε, δεν θα είμαι εγώ και όλοι οι άλλοι σαν εμένα καθόλου ωραίο θέαμα!...
    Κι όλο και πιο κοντά νιώθω το ξημέρωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η έννοια μας ν' απολαύσουμε όσο γίνεται όλοι μαζί αυτό το ξημέρωμα, Εύα μου. Μη μείνουν κάποιοι πιο πίσω ή αποκλεισμένοι, γιατί τότε και πάλι γρήγορα θα ξανασκοτεινιάσει...

      Διαγραφή
  5. Ένας από του εχθρούς της Ελλάδας είναι η αμάθεια του λαού της, που έχει βέβαια την δικαιολόγηση στην χρόνια υπανάπτυξη και την διαφθορά και ένα ς άλλος εχθρός είναι η πολιτική ηγεσία που είναι άτολμη και ανίκανη.
    Αν ψάχνουμε για εχθρούς είναι σαν να μην βλέπουμε την πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η νοοτροπία που καλλιεργήθηκε επί δεκαετίες έχει αφήσει βαθιά χαραγμένα τα σημάδια της, xristin, δεν είναι εύκολο στερεότυπα και συνήθειες ν' ανατραπούν από τη μια μέρα στην άλλη. Κι αυτό γίνεται ακόμα και πιο δύσκολο -αν όχι αδύνατο- αν δεν επιχειρείται -όπως καλή ώρα- με συστηματικό τρόπο, κατάλληλη προετοιμασία κι ανιδιοτελές ενδιαφέρον από τις ηγεσίες που κυβερνούν τον τόπο.

      Διαγραφή
  6. Θα εστιάσω στην κ. Ρεπούση και θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω, όσο μπορώ πιο επιγραμματικά.
    Η Ιστορία ασφαλώς και επιδέχεται αμφισβητήσεις, αρκεί αυτές να τεκμηριώνονται. Στην περίπτωση της κ. Ρεπούση δεν συνέβη τίποτα τέτοιο. Όπως η ίδια δήλωσε «πρόκειται για την έκφραση μιας γνώμης η οποία δεν πρέπει να ποινικοποιείται».
    Μόνο που οι …γνώμες δεν αποτελούν Ιστορία και κυρίως δεν την (ξανα)γράφουν.

    Για να πάμε μπροστά πρέπει να γνωρίζουμε τι αφήνουμε πίσω. Με τη διαρκή αμφισβήτηση από την πλευρά της κ. Ρεπούση ενός μεγάλου κομματιού της Ιστορίας, κάποιοι προσπαθούν να αφήσουν ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν. Δεν θέλω να πω ότι κάπου το πάει, μιας και δεν έχω αποδείξεις για κάτι τέτοιο, πάντως θεωρώ πως δεν είναι μόνη της σε αυτό που κάνει.

    Η μέχρι σήμερα δημόσια πορεία της είναι γεμάτη από προκλήσεις. Αν ήθελε (και, κυρίως, αν μπορούσε) να τεκμηριώσει τις απόψεις της θα παρέθετε τις πηγές της, έτσι ώστε η κοινή γνώμη και η ακαδημαϊκή κοινότητα να εστίαζε σε αυτές. Δεν το έκανε, είτε επειδή δεν υπάρχουν, είτε επειδή επιθυμεί να είναι μόνο η ίδια στο προσκήνιο, είτε και τα δύο μαζί.

    Νομίζω πως προκαλεί για να προκαλεί.

    Αν αύριο βγει ένας μαθηματικός και ισχυριστεί πως 1+1=3 θα πρέπει να σεβαστούμε την άποψή του επειδή είναι επιστήμονας; Ή να τον πάρουμε με τις πέτρες επειδή είναι σκιτζής και διδάσκει αρλούμπες; Θα σου απαντούσα πως τίποτα από τα δύο, μέχρι να αποδείξει πως έχει δίκιο. Αν δεν το κάνει τότε θα τον μνημονεύουμε για να γελάμε και δεν θα καθόμαστε να τον καμαρώνουμε επειδή είναι …επιστήμονας!

    Μισαλλόδοξοι υπάρχουν. Και φασιστοειδή και κρετίνοι και κάθε καρυδιάς καρύδι θα βρεις. Για να μη «κινδυνεύουν» να χαρακτηριστούν κάτι από τα παραπάνω όσοι δεν είναι, καλό θα ήταν να συνεννοηθούν οι ιστορικοί τι τελικά έγινε στη Σμύρνη, στο Ζάλογγο και όπου αλλού και όχι να εκφράζει ο καθένας …τη γνώμη του!!!

    Αν επικρατήσει η γνώμη (!) της κας Ρεπούση και μετά από 20 χρόνια ένας άλλος ιστορικός εκφράσει την εντελώς αντίθετη άποψη από αυτήν, εμείς θα πρέπει να τον ακούσουμε και αυτόν και να ξανα-ξανα-μάθουμε και πάλι την ιστορία μας;

    Το όλο σκηνικό κάπου μπάζει!

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο, το θέμα δεν είναι προσωπικό. Η στοχοποίηση της Ρεπούση είναι ο εύκολος δρόμος για να δημιουργήσουμε εκ του ασφαλούς εντυπώσεις και τηλεθέαση. Για να ψαρέψουμε στα θολά και ν' αποπροσανατολίσουμε τους ευκολόπιστους ή τους προκατειλημμένους.

      Ασφαλώς οι χειρισμοί θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι κι απ' την ίδια και απ' όλους, αλλά -επέτρεψέ μου σε παρακαλώ να πω- "τέτοια ώρα, τέτοια λόγια".

      Πέτρο, το πρόβλημα της χώρας δεν βρίσκεται κατά τη γνώμη μου τούτη την ώρα, ούτε στο Ζάλογγο, ούτε στην προκυμαία της Σμύρνης. Τα σύγχρονα γεγονότα που καθημερινά εξελίσσονται μ' απασχολούν (όπως παρατηρώ κι έσενα). Αυτά με νοιάζει πώς μπορούν να συμβαίνουν σε όφελος της κοινωνίας και του λαού.

      Οι αποφάσεις που πάρθηκαν στο παρελθόν σαφώς κι έχουν παράγει αποτελέσματα που έχουν επηρεάσει το παρόν, αλλά αλλίμονο αν αφήσουμε να χαθεί και το παρόν αντιπαλεύοντας κάθε λίγο και λιγάκι για το παρελθόν.

      Με τις αποφάσεις που παίρνονται σήμερα, που έχουν κι αυτές ηχηρό ιστορικό αντίκτυπο και συνέπειες, τι γίνεται; Πού βρισκόμαστε; Τυρβούζουμε κατά Ρεπούση μεριά μόνο;

      Να κάνουν οι ιστορικοί τη δουλειά τους όσο μπορούν καλύτερα θα ήθελα, αλλά συνάμα να τις κάνουν κι οι κυβερνώντες, κι οι πολιτικολογούντες κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι φιλοσοφούντες τις δικές μας όσο πιο καλά γίνεται. 'Ετσι θαρρώ ότι μπορεί επιτέλους κάτι καλό να γίνει και να βγει απ' αυτήν την τελματώδη και ζοφερή κατάσταση που βολοδέρνουμε.

      Να είσαι καλά. Σ' ευχαριστώ για τα ενδιαφέροντα σχόλια, που δίνουν αφορμές για επικοινωνία.

      Διαγραφή
  7. Θα ήθελα να κρίνω την κυρία απ' το κοινοβουλευτικό της έργο. Αφού επέλεξε να πολιτευτεί και να αποτελεί μάλιστα μέλος της τρικομματικής κυβέρνησης. Και βουλευτιλίκι και καταγραφή της ιστορίας δεν γίνεται. Είναι ανακόλουθο. Θα έπρεπε να εκφράσει άποψη και για το χορό του Ζαλόγγου που χορεύει όλος ο λαός. Δεν το κάνει. Αντ' αυτού, καταναλώνει τηλεοπτικό χρόνο, εξαργυρώνοντας τη δημοσιότητα που της παρέχουν οι ακραίες δηλώσεις της.

    Καλό βράδυ Ευάγγελε.
    Ας ελπίσουμε πως η ιστορία μας θα ακουμπήσει σε αληθινά αμερόληπτους ανθρώπους και γνώστες. Και όχι σε επίδοξους πολιτευτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, κάοε πολιτικός πολιτεύεται με τον τρόπο που τον εκφράζει και κρίνεται στις εκλογές απ' το λαό.

      Συμφωνείς, νομίζω, ότι δεν είναι "όλοι ίδιοι", όπως υποστηρίζουν εκείνοι που ισοπεδώνουν τα πάντα, αλλά υπάρχουν πολύ αξιόλογοι και βουλευτές και πολιτικοί, που τιμούν τον τίτλο τους και προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες και στον κοινοβουλευτισμό και στη δημοκρατία.

      Δυστυχώς, η λειτουργία των κομμάτων και ο αρχηγικός χαρακτήρας τους, δεν ευνοούν τη μαζικοποίηση και τη συμμετοχή των πολιτών στις εργασίας τους. Αποτέλεσμα είναι να ανακυκλώνονται οι ίδιοι και οι ίσιοι και τη "διαφορά" να την κάνει αποκλειστικά η δημοσιότητα κι η τηλεόραση.

      Πάντως, δεν νομίζω ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε πρόθεση δημοσιότητας. 'Οπως έγραψα και πιο πάνω, θεωρώ ότι η συγκεκριμένη πολιτικός έχει καταστεί "μαύρο πρόβατο" κι ό,τι κι αν πει θ' αποτελέσει θέμα. Γι' αυτό βεβαίως, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να επιλέγει προσεχτικότερα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αναφέρεται στην ιστορία, όχι τι λέει, αλλά πού το λέει και πώς το λέει.

      Ευχαριστώ για την παρέμβαση. Καλή συνέχεια.

      Διαγραφή
  8. Ίσως φταίνε εκείνοι που δίνουν φωνή σ'αυτούς τους παράφωνους να ανασκευάζουν την ιστορία μας μετατρέποντας της σε "ιστορία για αγρίους" όπως πολύ καλά ανάφερες.
    Χειρότερη απ'το Σουλειμάν έχουμε καταντήσει, και αυτό έχει τρομερό αντίκτυπο στην παιδεία που δίνουμε στα παιδειά μας βγαίνοντας απ'την βασική εκπαίδευση να μην γνωρίζουν αν γιορτάζουμε στις 25 Μαρτίου το ΟΧΙ ή την Ελληνική Επανάσταση.

    Στέλνω δροσερά... νησιώτικα, για καλό μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Ιστορία δεν γράφεται, zoyzoy μου, κάθε τρεις και λίγο. Κάποια γεγονότα επιτέλους θα πρέπει να μας βτρουν όλους σύμφωνους για να πάμε επιτέλους παρακάτω στις "ιστορίες" που γράφονται και ξαναγράφονται στις μέρες μας. Και σίγουρα το εκπαιδευτικό σύστημα έχει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης.

      Ολόγλυκα και τραγανά με γεύση βερύκοκο για καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  9. Από ανέκαθεν όσοι κατοικούμε αυτήν την υπέροχη χώρα,το έχουμε στο αίμα μας πάντα να "διαιρούμε" την ιστορία μας, τον τόπο μας, τους ανθρώπους μας και ότι συνεπάγεται από όλα αυτά. Εδώ συντελείται η απαξίωση του "συνόλου" και ο θρίαμβος της "μονάδας".
    Κάνω υπομονή καλέ μου Ευάγγελε. Θα μάθουμε σιγά σιγά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανέκαθεν, όπως σωστά επισημαίνεις, αυτή ήταν η "πληγή" μας, φίλε Δημήτρη. Ο διχασμός κι η διαίρεση ήταν η κατάρα κι ο αίτιος των περισσότερων δεινών μας.

      Υπομονή, επιμονή και θέληση για κάτι καλύτερο, ο καθένας και όλοι μαζί, καλοκαίρι έχουμε μπροστά μας, όχι μόνο το χαράτσι!

      Σε χαιρετώ εγκάρδια!

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα