Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Δημόσιο: Αναζητώντας το "plan A".


Αν κάτι απεχθάνονται οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι τα «εναλλακτικά σχέδια», τα «plan Β», για να συνεννοούμαστε. Και τα απεχθάνονται γιατί οι επιλογές κι οι αποφάσεις τους καμιά σχέση δεν έχουν με τον σχεδιασμό, τον προγραμματισμό κι όλες αυτές τις διοικητικές διαδικασίες, που κάθε άλλο παρά έχουν σχέση με τα ρουσφέτια και την εξυπηρέτηση κομματικών πελατειών, αλλά αντιθέτως εισάγουν τον ορθολογισμό, την πρόβλεψη και τον έλεγχο στην άσκηση των πολιτικών τους.

Οι εξελίξεις από τον περασμένο Μάρτιο, οπότε η τρόικα έθεσε επιτακτικά το θέμα της απομάκρυνσης μερικών χιλιάδων υπαλλήλων, αποτελούν την θλιβερή απόδειξη της διαπίστωσης. Η εναγώνια αναζήτηση του τελευταίου διαστήματος για υπαλλήλους κι εργαζομένους στο δημόσιο προς απόλυση, μετακίνηση κ.ο.κ., φανερώνει ότι όχι μόνο σχέδιο δεν υπήρξε, αλλά ούτε κάν στοιχειώδης μέριμνα και πρόνοια, ώστε να αποτυπωθούν σ’ ένα κομμάτι χαρτί πέντε αξιόπιστα σενάρια άμεσης εφαρμογής.

Άραγε, πού είναι οι 150.000 συνταξιοδοτήσεις που θα προέκυπταν μέχρι το 2015, όπως υποστήριζε μετ’ επιτάσεως μάλιστα κάποιος προ του Αντώνη Μανιτάκη υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης; Παρουσιάστηκαν έκτοτε οποιαδήποτε αξιόπιστα και τεκμηριωμένα στοιχεία που ν’ αποδεικνύουν, ότι πράγματι οι προς συνταξιοδότηση υπάλληλοι ανέρχονται σ’ αυτό τον αριθμό, οπότε να ησυχάσουμε όλοι; Ασφαλώς και όχι. Τουναντίον, κάθε φορά που ετίθετο θέμα απομάκρυνσης ή μετακίνησης υπαλλήλων ανακαλύπτονταν απ’ τους αρμοδίους κι από μια νέα κατηγορία. Να οι επίορκοι, να οι κοπανατζήδες, να ετούτοι, να κι οι άλλοι.

Μετά το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ, παιχνιδίζουμε και με άλλες κατηγορίες υπαλλήλων λες και πρόκειται για ασκήσεις επί χάρτου ή τρόπο ψυχαγωγίας. Πότε με τους καθηγητές πληροφορικής, πότε με τους φύλακες των σχολείων και πότε με τη δημοτική αστυνομία. Αστεία πράγματα, αλλά πολύ σοβαρά όταν πρόκειται για κυβερνητικές αποφάσεις που αφορούν εργαζόμενους. Έστω κι αν όλοι αυτοί μετακινηθούν εν μία νυκτί, λύθηκε το πρόβλημα του δημοσίου; Ασφαλώς όχι. Υπαλληλικές σχέσεις κι ανθρώπινες ζωές ανακατεύονται απλώς και μπερδεύονται σ’ ένα κουβάρι απελπισίας, που μόνο τον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμιση δεν σηματοδοτεί, επιτείνοντας ταυτόχρονα και την εργασιακή ανασφάλεια στο δημόσιο, τη στασιμότητα, την παθητικότητα και την αδράνεια.

Πώς να προχωρήσει άλλωστε η όποια διαδικασία διοικητικής μεταρρύθμισης, όταν η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει ξεκαθαρίσει με ποιο σχήμα θα επιχειρήσει τη διακυβέρνηση της χώρας. Όταν υπουργεία απ’ τη μια συμπτύσσονται σε υπερτροφικούς γραφειοκρατικούς γίγαντες αναποτελεσματικότητας κι απ’ την άλλη αναδημιουργούνται οιονεί υπουργεία που οι αρμοδιότητές τους αναζητούνται εκ των ενόντων για να δημιουργηθεί μόνο και μόνο η υπουργική καρέκλα. Όταν όλος ο καυγάς είναι τι θα γράφει η «γαρνιτούρα» στην ταμπέλα π.χ. του υπουργείου Παιδείας, «Δια βίου Μάθησης» ο ένας, «και Θρησκευμάτων» -σταθερά- ο άλλος. Μπορείς με τέτοιου είδους «αλλαγές» να υποστηρίξεις ότι υποστηρίζεις σοβαρά την υπόθεση της διοικητικής μεταρρύθμισης; Ούτε για πλάκα.

Υπάρχει άραγε ο αναγκαίος χρόνος ως το Σεπτέμβριο, ώστε η σοβαρότητα να επιστρέψει κι ευθύνη να τοποθετηθεί στο επίκεντρο των επιλογών για την τύχη του δημοσίου; Υπάρχει, δύσκολα, κοπιαστικά αλλά υπάρχει. Τα οργανογράμματα των δημοσίων υπηρεσιών απ’ τις επιτροπές που είχαν συσταθεί είναι απ’ τον περασμένο Οκτώβριο έτοιμα. Να εκδοθούν τα σχετικά προεδρικά διατάγματα για όλα τα υπουργεία άμεσα. Να τοποθετηθούν οι υπάλληλοι και μετά ν’ αρχίσουν ανά Υπουργείο οι κρίσεις. Βέβαια, υπάρχουν κι οι πιέσεις για «τακτοποιήσεις» που πρέπει να γίνουν, εφόσον διάφοροι δεν συμφωνούν με τις εισηγήσεις των επιτροπών κι έχει αρχίσει ένα μεγάλο «μαγείρεμα» με τη σύσταση άλλων επιτροπών σε διάφορα υπουργεία για τη διάσωση διευθύνσεων και μονάδων στο όνομα –κι αυτές– της αναδιοργάνωσης.

Δεν χρειάζεται να ξαναρχίσουν όλα απ’ την αρχή.

Ας προχωρήσει με αποφασιστικότητα η εφαρμογή των σχεδίων οργανισμών κι οι υπηρεσίες του διοικητικής μεταρρύθμισης, ας συντονίσουν σε βάθος χρόνου μια διαδικασία εκπόνησης τυχόν διορθώσεων  ανά υπουργείο. Δεν μπορεί στο όνομα της τελειότητας να μην γίνεται τίποτε και να κρατούνται όμηροι οι εργαζόμενοι. Ούτε στο όνομα της αντικειμενικότητας να έχουν αποψιλωθεί όλες οι υπηρεσίες από προϊσταμένους που να έχουν κριθεί στοιχειωδώς από υπηρεσιακά συμβούλια. Από «κριτήρια» και «αξιολογήσεις» βρωμάει η οικουμένη κι εμείς για το θέμα αυτό, εδώ και τρία χρόνια, ανακαλύπτουμε και πάλι την πυρίτιδα.

Τούτη την ύστατη για το δημόσιο ώρα δεν επιτρέπεται κανένας να αδρανεί ψάχνοντας τάχα ευέλικτα σχέδια και μαγικές φόρμουλες για την εξυγίανση του δημοσίου σε ξένα περιοδικά κι εγκυκλοπαίδειες ή σε επιτροπές και φόρουμ εργασίας. Τέλεια σχέδια και απόλυτες δομές δεν υπάρχουν, γι’ αυτό άλλωστε παντού στον κόσμο υπάρχουν τα «plan Β». Μόνο στη χώρα μας κλώθουμε και τραινάρουμε τις όποιες σχεδιασμένες αποφάσεις για το δημόσιο, νομίζοντας ότι έτσι αποφεύγεται η χρέωση του πολιτικού κόστους και το «φόρτωμα» όλων των στραβών στους «ξένους».

Δυστυχώς, είναι επιπόλαιες, κοντόφθαλμες, αλλά κι επικίνδυνες αυτές οι επιλογές, αφού όχι μόνο διατηρούν υψηλά το δείκτη αφερεγγυότητας της κυβέρνησης για να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αλλά συντηρούν τον προβληματισμό για το ενδεχόμενο μιας άτακτης και παταγώδους αποτυχίας ανασυγκρότησης, όχι μόνο του δημοσίου, αλλά κι ολόκληρης της χώρας.

Όταν δεν υπάρχει στην ουσία «plan Α'», το «plan Β'» φαντάζει απλησίαστη πολυτέλεια. Αλλά μέχρι πότε;

4 σχόλια:

  1. Μέχρι τότε που θα υπάρχουν ακόμα αφελείς να τους πιστεύουν.
    Ευάγγελε είσαι η "φωνή της λογικής", μα εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου.
    Φοβάμαι πως είναι αργά πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας κρατήσουμε μια ικμάδα ελπίδας, Μαρία. Ποτέ μην λες ποτέ

      Διαγραφή
  2. Ο στόχος της τρόικας και των εγχώριων δουλικών της είναι να μην υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δημόσιος υπάλληλος. Και μη μου πεις ότι αυτό δεν ισχύει πουθενά στον κόσμο γιατί θα σε ρωτήσω τι από αυτά που ζούμε ισχύει και αλλού.

    Θα περάσουν όλα στον ιδιωτικό τομέα (δήμοι, σχολεία, νοσοκομεία, αστυνομία κλπ) όπου υποτίθεται θα υπάρχουν καλύτερες υπηρεσίες (εκεί να δεις ξύλο που θα πέσει!) ώστε ο ΜΑΛΑΚΑΣ που χαίρεται σήμερα με τις απολύσεις Δ.Υ. να τα πληρώνει όλα από τη τσέπη του σε τιμές που θα καθορίζει ο ιδιώτης.

    Μήπως υπάρχει έστω και ένας ηλίθιος που πιστεύει ότι οι κυβερνήσεις θα μπορούν να παρεμβαίνουν στις τιμές π.χ. των ιδιωτικών νοσοκομείων όταν θα υπάρχουν μόνο τέτοια; Και γιατί άλλωστε να έρθει στην Ελλάδα να ““““επενδύσει”””” το αλλοδαπό λαμόγιο; Για να του καθορίζει ο Σαμαράς τις τιμές;

    Το Σχέδιο Β υπήρχε από την αρχή και ήταν το μοναδικό. Γιατί πολύ απλά έγραψαν στο πόδι ένα Α που ήξεραν ότι ΔΕΝ θα υλοποιήσουν. Οι …κωλοπιλάλες είναι για το θεαθήναι στους ξένους και για τους ντόπιους καταναλωτές κουτόχορτου.

    Το φωνάζω εδώ και μέρες. Η αποχώρηση Κουβέλη δεν ήταν για την ΕΡΤ. Ήξερε ότι μέσα στο καλοκαίρι πρέπει να σφάξουν 15000 υπαλλήλους του δημοσίου (το είχαν υπογράψει από τον περσινό Δεκέμβρη) και δεν ήθελε να το χρεωθεί και αυτός.
    Και τα ακόμη χειρότερα έπονται.

    Είπε ένας μαλάκας τριτοκλασάτος του ΔΝΤ για 150000 απολύσεις και τότε έβγαιναν όλοι να το διαψεύσουν. Αυτό όμως δεν πετάχτηκε τυχαία. Και να που ρίζωσε!!!
    Θεωρώ απίστευτα μεγάλο μαλάκα όποιον χαίρεται με την πείνα συμπολιτών του. Τον θεωρώ επικίνδυνα ηλίθιο όταν λέει το πλέον χυδαίο “δεν είδα να κλαίτε όταν απολύονται από τον Ι.Τ.”
    Αυτός ο βαρεμένος θα δηλώνει αύριο την αλληλεγγύη του σε αυτούς τους απολυμένους που θα προστεθούν στο 1,5 εκατ. Αν κάποιος άνεργος βρει δουλειά στο δημόσιο τότε θα αρχίσει να τον μισεί και αυτόν!!!

    Μας έλεγαν πως αποκλείεται να βγούμε από το ευρώ, πως κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται και πως η Ε.Ε θα μας βοηθήσει για ένα χρόνο (2010) και μετά θα βγούμε στις αγορές.
    Μας έλεγαν πως δεν γίνεται να πτωχεύσει χώρα με κοινό νόμισμα.
    Μας έλεγαν πως δεν θα κουρευτούν ομόλογα του δημοσίου γιατί αυτό ισοδυναμεί με πτώχευση.
    Μας έλεγαν πως υπάρχει μονιμότητα στο δημόσιο.
    Βλέπουμε πως ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!!!

    Όποιος νομίζει πως ο ίδιος είναι εξασφαλισμένος και οι άλλοι ας πάνε να κόψουν το σβέρκο τους, ας ψάχνει από τώρα να βρει τοίχο να σπάσει το άδειο του κεφάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν παριστάνω τον προφήτη, ούτε πολύ περισσότερο επιχαίρω για τις εξελίξεις, αλλά πριν έναν χρόνο, έγραφα: " Έχει δαπανηθεί πολύς χρόνος προκειμένου να καθησυχάσει η κοινή γνώμη και να δημιουργηθεί η εντύπωση στους εργαζόμενους του δημόσιου Τομέα, ότι μπορεί να προχωρήσει η υλοποίηση του προγράμματος σταθερότητας, δίχως να θιγούν κεκτημένα. Αυτός ο χρόνος θ’ αποδειχθεί τις επόμενες μέρες πόσο πολιτικά πολύτιμος ήταν, τότε που όλα τα σκληρά νέα μέτρα, τα οποία εκ των πραγμάτων αναμένεται να ληφθούν, θα επιχειρείται να φορτωθούν στην τρόικα. Τόπε που κι η νέα κυβέρνηση θα εμφανίζεται αναξιόπιστη ως προς τις εξαγγελίες της σε σχέση με το πρακτικό τους αντίκρισμα.

      Η κυβέρνηση φοβάται το κράτος, φοβάται το γραφειοκρατικό τερατούργημα που επί δεκαετίες δημιουργούσε η αλόγιστη πολιτική γιγάντωσής του. Η ανακύκλωση του φόβου από κυβέρνηση σε κυβέρνηση κι από χρόνο σε χρόνο το μόνο που ανακυκλώνει είναι η κοινωνική ανισότητα κι αδικία."

      Τα βρήκαμε μπροστά μας.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα