ΠΑ.ΣΟ.Κ.: ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;

Δεν συμφωνώ με την πρόταση διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό. Δεν θεωρώ σωστή την επιλογή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να προσχωρήσει στην άποψη αυτή. Δεν συμμερίζομαι την αγωνία των «συντρόφων» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τη δύσκολη θέση που –κατά τα λεγόμενά τους και τη γνώμη τους– θα βρεθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Δεν συναγωνίζομαι –προς Θεού– τον Καραμανλή στα ΔΕΝ του ασφαλιστικού.

Οι λόγοι της διαφωνίας μου με τη «θεατροποίηση» –τελικά– του αγώνα για την ματαίωση της ψευδεπίγραφης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είναι αμιγώς πολιτικοί.

Δεν στέκομαι στο γράμμα του άρθρου 44 του Συντάγματος. Δεν εξετάζω πώς ρυθμίζεται το θέμα από τον Κανονισμό της Βουλής κι ούτε εξετάζω αν έχει εκδοθεί ο προβλεπόμενος Νόμος που να εξειδικεύει τη Συνταγματική διάταξη. Δεν μ’ ενδιαφέρει τι πράττουν η Γ.Σ.Ε.Ε. κι η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ως τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με νοιάζει τι κάνει, και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. –στην προκειμένη περίπτωση– διέπραξε ένα ακόμα λάθος τακτικής.

Συγκεκριμένα, εφόσον το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επέλεξε –σωστά κατά τη γνώμη μου– να δώσει τη μάχη του για τα δικαιώματα των ασφαλισμένων και μέσα στο Κοινοβούλιο, ήταν άσκοπο και πολιτικά λανθασμένο να συνταχθεί τελικά και να προσχωρήσει στην άποψη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για διεκδίκηση δημοψηφίσματος. ‘Η παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς, λέει ο λαός μας… Δεν είναι δυνατόν να δίνεις ολονύχτιες –και επιτυχημένες– μάχες στη Βουλή και μάλιστα κάτω από εξαιρετικά αντίξοες κι εχθρικές συνθήκες και στο τέλος να τα διαγράφεις όλα –αντί να τα αναδείξεις ως θέσεις και αντίλογο– και να ασθμαίνεις πίσω από τις μελοδραματικές κορώνες του Αλαβάνου και τ’ αντάρτικο πόλης του Τσίπρα.

Μάλιστα, η προσχώρηση αυτή έγινε χωρίς καν συνεννόηση, χωρίς όρους, χωρίς αποσαφηνισμένο περιεχόμενο. Είναι τυχαίο, ότι το Κ.Κ.Ε., ανακρούει –για μια ακόμα φορά– πρύμνη εξαγγέλλοντας δική του πρόταση;

Η κάθε Κυβέρνηση έχει την ευχέρεια να εισηγείται νομοσχέδια για να εφαρμόσει την πολιτική της και το ασφαλιστικό –ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και τις συνέπειες που θα προκαλέσει η εφαρμογή του– εντάσσεται σ’ αυτό το πλαίσιο. Από πότε λειτουργεί ο θεσμός της «λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας»; Επειδή το αναφέρουμε κάπου στο πρόγραμμά μας νομίζουμε, ότι άντε έγινε κι όλας συνταγματική ρύθμιση; Εκτός κι αν νομίζουμε, ότι το ασφαλιστικό λύνεται μ’ ένα «ναι» ή μ’ ένα «όχι», όπως το θέμα των αμβλώσεων ή της αποτέφρωσης των νεκρών…

Ας μέναμε –αν το νομίζαμε σωστό– τουλάχιστον στη διεκδίκηση και στην ανάδειξη των πλεονεκτημάτων από την εφαρμογή του Νόμου Ρέππα. Ούτε αυτό το κάναμε ως το τέλος... Και τελικά τι κάναμε;

Όσοι, λοιπόν, κατηύθυναν και πάλι τον κύριο Παπανδρέου, τον πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σ’ αυτή την επιλογή, ας σχεδιάσουν από τώρα και τις εξηγήσεις για το επικείμενο φιάσκο του δημοψηφίσματος. Είναι όμως καιρός κι ο ίδιος ν’ αντιληφθεί, ότι οι ψηφοφόροι και ο κόσμος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν το αφήνουν πίσω επειδή είναι δυσαρεστημένοι από την έλλειψη τάχα ελκυστικών προτάσεων και θέσεων, αλλά κι από το ότι, αφενός τις πολιτικές του προτάσεις δεν μπορεί να τις προωθήσει σχεδιασμένα, συντονισμένα κι αποτελεσματικά, ώστε να τις κάνει κατανοητές και κυρίαρχες στην κοινωνία κι αφετέρου, αμφιταλαντεύεται σε επιλογές και κινήσεις, που μόνο σύγχυση ή ακόμα και θυμηδία προκαλούν στον ελληνικό λαό.