Η διαδικασία –κατά γενική ομολογία– πήγε πολύ καλά. Η εισήγηση του Νίκου Σαλαγιάννη άψογη –οι συναισθηματικές του πινελιές έβγαζαν κάτι από την ξεχασμένη ψυχή μας– κι οι τοποθετήσεις πολλές, τεκμηριωμένες, ενωτικές και με ουσία. Λογικό, να κυριαρχεί ο προβληματισμός κι εναγώνια η αναζήτηση λύσεων.
Στο πάνελ οι ίδιοι εδώ και χρόνια. Τσαλακωμένοι λίγο από τις Δημοτικές εκλογές του 2006, τσιτωμένοι λίγο από τις εσωκομματικές εκλογές του Νοεμβρίου, αλλά τώρα όλοι εκεί. Οι ίδιοι. Οι ίδιες φυσιογνωμίες. Οι ίδιες εκφράσεις. Οι ίδιοι ομιλητές. Οι ίδιες ατάκες.
Μετά από τις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου, δόθηκε η ευκαιρία να ξανασυναντηθώ με τον Αλέκο, το Γιάννη, τη Λίτσα κι άλλους φίλους, που οι διαδικασίες αυτές μας έχουν φέρει κοντά. Οι ίδιοι. Ρίχνοντας μια ματιά στην αίθουσα με ευκολία διέκρινες κι άλλες γνωστές φυσιογνωμίες. Τοπική, εκλογές, συνέδρια, συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις –πολύ αραιά εδώ και χρόνια– οι ίδιοι άνθρωποι.
Κάποιος στην τοποθέτησή του μίλησε για την ανάγκη ανανέωσης. Κάποιος άλλος αναφέρθηκε στα «γκρίζα» κεφάλια που κυριαρχούσαν στην αίθουσα. Κάποιος ρώτησε τι γίνεται με τη νεολαία και κάποιος –που γνώριζε από μέσα– αναφέρθηκε στο τι συμβαίνει με τις φοιτητικές παρατάξεις στα Τ.Ε.Ι. και τα Α.Ε.Ι.
Βγαίνοντας και κάπου εκεί στα γνωστά πηγαδάκια της εξώπορτας ήρθα μούρη με μούρη με το Γιάννη, μεγαλοσυνδικαλιστή εδώ και τρεις δεκαετίες σε μια από τις μεγαλύτερες Ομοσπονδίες. Έχει περάσει από πολλά πόστα της Διοίκησης. Λύνει και δένει με άλλα λόγια. Και τώρα που είναι η Νέα Δημοκρατία στα πράγματα, απ’ ότι ακούω έχει τις άκρες του…
«Σκέφτομαι να βάλω για το Συνέδριο», μου είπε διερευνητικά.
«Και δε βάζεις;» τον προέτρεψα κάπως αδιάφορα.
«Να, σκέφτομαι ότι εδώ δεν με γνωρίζουν…» είπε δισταχτικά, για να συμπληρώσει με έκδηλο προβληματισμό:
«…Ρε γαμώτο, παίρνω σύνταξη όπου να’ ναι και θέλω να ‘χω κάτι κι εδώ ν’ ασχολούμαι…»
Τότε μου ήρθε στο μυαλό μια πρόταση που είχε γίνει πιο πριν από κάποιον ομιλητή, να πάνε –είπε –στο συνέδριο νέοι, όπως οι γυναίκες, με ποσόστωση –σαν να πήρε τότε τ’ αυτί μου το Γιάννη ν' αναρωτιέται ψιθυριστά σκύβοντας στη μεριά του διπλανού του: «Καλά, και πού θα τους βρούμε;»
Καλή σου επιτυχία, Γιάννη μου, κι όποιος λέει, ότι αυτά συμβαίνουν κι αλλού, εγώ λέω ότι γι’ αυτό, όχι μόνο οι νέοι, αλλά κι οι περισσότεροι από τους ενεργούς πολίτες έχουν πάει από καιρό στα σπίτια τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα