Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Σηκώστε το παραβάν (ή το γάντι).


Πού βρίσκονται οι άνθρωποι; Σε ποιον πλανήτη ή διάσταση έχουν διακτινιστεί; Ότι όσοι έχουν εναπομείνει αποφεύγουν, διστάζουν ή ντρέπονται να πουν ότι είναι ΠΑΣΟΚ δεν το βλέπουν; Δεν αντιλαμβάνονται, ότι εκείνοι που ακόμα παραμένουν, παρακολουθούν αποσβολωμένοι, αμήχανοι κι απογοητευμένοι τα διαδοχικά εγχειρήματα διάσωσης του κόμματος που μόλις πριν λίγα χρόνια εξέφραζε το 45% σχεδόν του εκλογικού σώματος; Δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι περισσότερο από τις περιοριστικές πολιτικές και τα διαδοχικά μέτρα, εκείνο που πληγώνει τη βάση του ΠΑΣΟΚ είναι οι έριδες κι οι διαμάχες μεταξύ των στελεχών του;

Φυσικά, είναι πολλά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κι έχουν οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σ' αυτή τη δεινή θέση. Δεν είναι μόνο η ηγεσία. Δεν είναι -πολύ περισσότερο- η φίρμα. Σίγουρα παίζουν κι αυτά το ρόλο τους, ψυχολογικά και συναισθηματικά. Δύσκολα διαγράφεις μονοκονδυλιά δεσμούς μιας ολόκληρης ζωής. Για κάποιους από πενήντα, εξήντα και πάνω κάτι τέτοιο ίσως είναι κι αδιανόητο. Όλοι αυτοί όμως, εκείνοι που δεν έχουν την εξάρτηση της εξουσίας και το σύνδρομο της καρέκλας, μπορούν ν' ακολουθήσουν τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Χρυσοχοϊδη ή την Γεννηματά από ένστικτο, από συνήθεια, από συναισθηματική ταύτιση, ανεξάρτητα τι θα γράφει η ταμπέλα στο μαγαζί.

Η αλήθεια είναι ότι μετά το Βενιζέλο το πράγμα δυσκόλεψε. Το κλίμα βάρυνε. Ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει επικοινωνιακούς δεσμούς με τη βάση. Δεν κατάφερε να συνδεθεί με μια «αγαπησιάρικη σχέση» με «το όλον ΠΑΣΟΚ». Δεν κατάφερε να πείσει για την αναγκαιότητα της παρουσίας του στην ηγεσία. Προκάλεσε αντιθέσεις και διατήρησε αποστάσεις. Ταυτόχρονα, το περιβάλλον κι ο κομματικός περίγυρος που τον πλαισίωσε, κάθε άλλο παρά μπορούσε να «μιλήσει» στους ψηφοφόρους. Τα «βαριά» ονόματα επί των ημερών του, άλλοι διακριτικά κι άλλοι πομπωδώς, απομακρύνθηκαν και ξέκοψαν τους δεσμούς τους με το κόμμα. Σιγά – σιγά το ίδιο έκανε κι ο πολύς κόσμος. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιδιώκει να διατηρηθεί στο προσκήνιο, διατηρώντας την επαφή του με την εξουσία πρωτίστως και δευτερευόντως τη διάσωση του κόμματός του, μέσα από σχήματα που μόνο μέρος της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ μπορούν να συσπειρώσουν. Ανοίγει δρόμο στο αδιάβατο.

Ο Γιώργος Παπανδρέου απ' την άλλη, τι ζητάει; Είχε την ευκαιρία του, αγκαλιάστηκε από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, στηρίχτηκε επί μακρόν, έγινε πρωθυπουργός. Ο κόσμος εμπιστεύτηκε τις καλές προθέσεις και τους οραματισμούς του. Λοιπόν; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Δεν αναφέρομαι στην χρεοκοπία, τα μνημόνια κι όσα ακολούθησαν. Σιγά μη γίνω εκ του ασφαλούς, μετά Χριστόν προφήτης, αλλά τώρα, ομολογώ, δεν κατανοώ, ύστερα από όσα έχουν συμβεί τι ζητάει. Συνέδριο, αλλαγή ηγεσίας. ΟΚ, τώρα; Άφησε το κόμμα ή δεν το άφησε; Παραιτήθηκε ή όχι; Υπονομεύτηκε, συκοφαντήθηκε. ΟΚ. Έμεινε να πολεμήσει μέσα στο κόμμα; Έμεινε να υπερασπιστεί τις πολιτικές του επιλογές; Τα λάθη ή τα σωστά του; Τότε, «στη βράση» πετυχαίνουν ή όχι οι αλλαγές. Σίγουρα υπάρχει μια μεγάλη μερίδα υποστηρικτών του που θα τον ήθελε και πάλι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Είναι όμως σοβαρά πράγματα αυτά; Μάλλον για παιδαριώδη και πεισματάρικα μου φαίνονται και περισσότερο πλέον αποκαρδιώνουν παρά συσπειρώνουν. Κάνει άλμα στο κενό.

Το ΠΑΣΟΚ, αν έχει σήμερα λόγο ύπαρξης, είναι γιατί είναι κάτι πέρα από τους κυρίους Βενιζέλο και Παπανδρέου. Το «ΠΑΣΟΚ» -και το γράφω εντός εισαγωγικών για να συνεννοούμαστε- μπορεί να εκφράσει με πληρότητα και επάρκεια αυτό που σήμερα ονομάζεται κεντροαριστερά. Έχει τις ιστορικές καταβολές, την ιδεολογική επάρκεια, τα ικανά στελέχη, την οργανωμένη βάση. Σε πείσμα όσων επιμένουν ότι δεν υπάρχει, βρίσκεται παντού. Είναι μέσα στην κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ, σε κάθε περίπτωση, είτε αρέσει, είτε όχι, είτε εντός, είτε εκτός εισαγωγικών, αποτελεί τη μεγαλύτερη δεξαμενή δυνάμεων των κομμάτων της χώρας. Από τη μια με τα στελέχη του, από την άλλη με τους πολίτες που το στήριζαν ή εξακολουθούν να το στηρίζουν. Δεν υπάρχει πολιτικός χώρος σήμερα, που να μην υπάρχουν κάποιοι, που με κάποιον τρόπο πέρασαν είτε ως βουλευτές ή στελέχη, είτε ως μέλη ή απλοί ψηφοφόροι από το ΠΑΣΟΚ. Εκεί βρίσκεται η λύση του γόρδιου δεσμού των πολιτικών εξελίξεων, στο κουβάρι των ΠΑΣΟΚων. Αρέσει, δεν αρέσει, επαναλαμβάνω.

Νυχθημερόν, η κεντροαριστερά από 'δω κι η κεντροαριστερά από 'κει και πουθενά η κεντροαριστερά. Στελέχη και προσωπικότητες πάνε πέρα - δώθε, περιφέρουν τις απόψεις και τους προβληματισμούς τους από πάνελ σε πάνελ, αλλά να συνεννοηθούν δεν καταφέρνουν. Υπερασπίζονται την ανάγκη αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, αλλά «πλάτη» δεν τολμούν να βάλουν όλοι μαζί, να συμφωνήσουν για να τις διεκδικήσουν, για να τις επιβάλουν. Αν μετρήσουμε πόσοι ομιλούν για την κεντροαριστερά σήμερα θα χάσουμε το μέτρημα. Ας ψάχνουν όσο θέλουν, αν το ΠΑΣΟΚ κατορθώσει να συνεννοηθεί, θα το ψάχνουν. Γίνεται όμως και πώς; Δεν γίνεται. Πολύ φοβάμαι, ότι οι προσωπικές αντιθέσεις και διαφορές είναι μεγάλες, αγεφύρωτες. Τα πρόσφατα γεγονότα το επιβεβαιώνουν. Αυτό διαισθάνονται κι οι προβληματιζόμενοι περί την κεντροαριστερά κι αναζητούν εναγωνίως δεξιά κι αριστερά στέγη για τους προβληματισμούς και το πολιτικό τους μέλλον. Το ΠΑΣΟΚ υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να τους την εξασφαλίσει. Δεν διαθέτει, καλώς ή κακώς, έρμα αξιοπιστίας. Το ΠΑΣΟΚ σ' αυτή τη συγκυρία δεν καταφέρνει να πείσει και να συσπειρώσει ούτε κάν εκείνους που ταυτίζονται ή αισθάνονται ιδεολογικά προσκείμενοι.

Αν έφευγε ο Βενιζέλος τα πράγματα θα άλλαζαν; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αλλά το ζητούμενο είναι οι πολιτικές προτάσεις κι όχι μόνο τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα μπορεί να προσθέσουν κάτι από την προσωπικότητα, τις γνώσεις, το ταλέντο ή τα χαρίσματά τους, όμως οι αποφάσεις τους κι οι επιλογές τους είναι εκείνες που τελικά θα κρίνουν την τύχη και την πορεία τους. Την επιτυχία ή την αποτυχία τους. Δες τον Τσίπρα. Ποιος τον εμπιστεύεται -με το χέρι στην καρδιά- για πρωθυπουργό; Ο Θεοδωράκης απ' την άλλη. Ωραίος στη σκηνική παρουσία, αλλά μόλις μπήκε στα βαθύτερα της πολιτικής πάτωσε, άρχισαν οι αστερίσκοι κι οι επιφυλάξεις. Δεν είναι εκεί το θέμα κι όσοι πηγαίνουν την κουβέντα στα πρόσωπα, είτε το κάνουν σκόπιμα για αποπροσανατολισμό, είτε αφελώς για να γίνεται συζήτηση.

Το ΠΑΣΟΚ έχει συνθλιβεί πολιτικά στις συμπληγάδες των μνημονίων. Έχει όμως απαξιωθεί κι από τα ίδια του τα στελέχη ηθικά και πολιτικά. Αν και σημαντικό τμήμα της κοινωνίας εξακολουθεί να το παρακολουθεί, φαίνεται να βαδίζει στο αδιάβατο, τη στιγμή που πρωτοκλασάτα και προβεβλημένα στελέχη του επιχειρούν ατάκτως άλματα στο πολιτικό κενό. Τι θα διακυβευόταν άραγε περισσότερο σ' αυτή τη συγκυρία, αν δοκίμαζε, προσκαλώντας όλους, να πραγματοποιήσουν μαζί ένα άλμα στο μέλλον; Ίσως αυτό που τώρα φαντάζει πρόκληση, αύριο ν' αποδειχτεί λυτρωτική υπέρβαση.

Ας σηκώσει κάποιος, επιτέλους, το γάντι. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να δούμε όλοι τι ακριβώς γίνεται πίσω απ' το παραβάν. [Εκτός αν φοβούνται, ότι εκείνο που υπάρχει πλέον πίσω, είναι μόνο οι σκελετοί].

Photo: Stavrovelonia

7 σχόλια:

  1. Πολύ πετυχημένη η πολιτική ανάλυση που κάνεις για το ΠΑΣΟΚ φίλε Ευάγγελε.
    Εντοπίζεις τους φταίχτες και τις αιτίες. Οραματίζεσαι ίσως κάποιες ελπίδες.
    Λυπάμαι αν σε απαγοητεύσω. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι όταν ένα κόμμα φθαρεί τίποτα δεν το ξαναζωντανεύει.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προκαλούν θλίψη οι εκατέροθεν δηλώσεις κι αντιδράσεις. Προσωπικές στρατηγικές με φόντο το παρακμιακό πολιτικό τοπίο. Δυστυχώς.

      Καλά να περνάς.

      Διαγραφή
  2. Άφησε το κόμμα ή δεν το άφησε; Παραιτήθηκε ή όχι; Υπονομεύτηκε, συκοφαντήθηκε. ΟΚ. Έμεινε να πολεμήσει μέσα στο κόμμα; Έμεινε να υπερασπιστεί τις πολιτικές του επιλογές; Τα λάθη ή τα σωστά του;
    Διαφωνω καθετα και οριζοντια μαζι σου κυριε συντακτα γιατι, οχι τεχνιεντως θελω να πιστευω, κρυβεις την αληθεια οτι ο Παπανδρεου ουτε παραιτηθηκε ουτε φυγομαχισε αλλα αντιθετα ελαβε τελεσιγραφο (γνωστα τα ονοματα και το κετρο ελενγχου) να παραιτηθει απο Προθυπουργος και Προεδρος του Πασοκ για να ψηφισουν το μεσοπροθεσμο και να μην διαταραχθει η πορεια της διασωσης της Χωρας που και σημερα ευαγγελιζονται για την συγκυβερνηση. Το μονο σφαλμα που το αποδιδω ειναι το γιατι δεν τραβαγε μπροστα και ας τον εριχναν ή να τους πηγαινε σε εκλογες με ολα πανω στο τραπεζι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν απαντώ σε ανώνυμα σχόλια.

    Είναι άποψή μου αυτή. Ταυτόχρονα το ιστολόγιο είναι ανοιχτό στο σχολιασμό ακόμα κι από ανωνύμους, ευελπιστώντας, ότι θα υπάρχει η στοιχειώδης ευπρέπεια και σεβασμός στην ελευθερία της έκφρασης και της γνώμης. Στόχος η ανεμπόδιστη ανταλλαγή απόψεων.

    Κάνω μια εξαίρεση. Θέλω να απαντήσω στον ανώνυμο παραπάνω (5:54 μ.μ.) ότι οι απόψεις που παρατίθενται είναι προσωπικές μου σκέψεις και απηχούν αποκλειστικά ιδέες κι αντιλήψεις μου από την παρακολούθηση και μόνο των γεγονότων. Ως εκ τούτου δεν διεκδικούν σε καμιά περίπτωση το αλάθητο, αλλά τουναντίον επιδιώκουν να παρακινήσουν εκείνους που θα τις διαβάσουν για να τις επεκτείνουν, συμπληρώσουν, διορθώσουν κ.λπ. συμμετέχοντας σ' αυτή τη διαδικασία της επικοινωνίας.

    Είναι προφανές, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να το αναφέρω με την ευκαιρία, ότι ούτε από κέντρα, ούτε από παράκεντρα κατευθύνονται κι υπαγορεύονται. αλλά ούτε έχω και πρόσβαση ή πληροφόρηση παρασκηνίου. Είναι οι απόψεις μου και μόνο. Φερέφωνο, εγκάθετος ή χειροκροτητής κανενός και για κανέναν λόγο.

    Ο λόγος, λοιπόν, που απαντώ δεν είναι μόνο για να ξεκαθαρίσω αυτά που προκύπτουν ως αυτονόητες διαπιστώσεις εκείνων που παρακολουθούν συστηματικότερα τις αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου, αλλά για επισημάνω, ότι διαβάζοντας τον ανώνυμο σχολιασμό επί της ουσίας όχι μόνο διαφωνία δεν υπάρχει, αλλά τουναντίον στην κατακλείδα είναι προφανής η συμφωνία με το κείμενό μου ως προς το σημείο που αφορά τον Γιώργο Παπανδρέου, ότι δηλαδή "γιατι δεν τραβαγε μπροστα και ας τον εριχναν ή να τους πηγαινε σε εκλογες με ολα πανω στο τραπεζι". Αυτό ακριβώς υποδηλώνει κι η αποστροφή "Τότε, «στη βράση» πετυχαίνουν ή όχι οι αλλαγές". Αυτή είναι, λοιπόν, επί του προκειμένου η απορία μου και ο προβληματισμός μου.

    Ήθελα να κάνω αυτή την διευκρίνηση κι ελπίζω ειλικρινά να έγινε κατανοητή.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν χρειαζοτανε ολο αυτο το κατεβατο γιατι πολυ απλα εκανα μια υπενθυμηση των πραγματικων τοτε γεγονοτων και την γνωμη μου για το τι επρεπε να κανει ο ΓΑΠ.
    Δεν καταλαβεινω ομως σε τι θα ωφελησει το ονομα μου περαν της διαβεβαιωσεως οτι ειμαι εανς απολς πολιτης που ετυχε να διαβασει το αρθρο σας και αυτο νομιζω οτι θα πρεπει να σας ευχαρηστει. Ολα τα αλλα που ανφερετε δεν σας τα πεδωσε κανεις ουτε το σχολιο μου.
    Απο που προκυπτουν τα κεντρα και τα παρακετρα αγαπητε μου?? Αν σας προσβαλα σε κατι που δεν μπορω ακομη και τωρα να διακρινω, σας ζητω συγνωμην αλλα φαινεται σαν να σας τσιμπησε μυγα ανθρωπε μου. Πιστευω αν δεν επροκαιτο για τον ΓΑΠ δεν θα μπαινατε στον κοπο να απαντησευε αλλα ειναι τηε μοδος βλεπεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πώς δημιουργούνται οι παρεξηγήσεις!

    Απάντησα επειδή εκτίμησα την καλή σας προαίρεση και θέλησα να επισημάνω τη σύμπτωση απόψεων που κατά τη γνώμη μου διέκρινα στον ενδιαφέροντα κι εποικοδομητικό σχολιασμό σας.

    Ούτε προσβλήθηκα, ούτε παρανόησα, ούτε πολύ περισσότερο "με τσίμπησε κάποια μύγα". Θέλησα να εξηγήσω όμως, επειδή βεβαίως μ' ενδιέφερε και το ήθελα λόγω του θέματος της ανάρτησης, γιατί απαντώ σ' ένα ανώνυμο σχόλιο και με την ευκαιρία να παραθέσω μερικές γενικότερες σκέψεις.

    Σας ευχαριστώ. Ελπίζω αυτή τη φορά να σας κάλυψα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστω κυριε Ευαγγελε για την απαντηση σας, ουτε εγω παρεξηγηθηκα και ας φανηκε ισως ετσι, οποτε δεν εβλαψε κανεναν η ανταλλαγη μερικων αποψεων εστω και σε αυτο τον παρεξηγημενο τονο. Να ειστε καλα και συγνωμην αν σας στεναχωρησα αθελα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλοπροαίρετα