Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ιδού η Ρόδος. Δες το κράτος.


Με ποιο επίθετο να ξεκινήσεις, τραγική, δραματική, φονική ή καταστροφική; Όλα ταιριάζουν κι όλα απηχούν την ένταση και τις συνέπειες που προκάλεσε η νεροποντή στη Ρόδο. Ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, περιουσίες καταστράφηκαν, πόλεις και χωριά υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Η φύση και τα καιρικά φαινόμενα για μια ακόμα φορά αναδείχτηκαν νικητές στην αναμέτρησή τους με τον άνθρωπο. Δεν είναι η πρώτη, ούτε –δυστυχώς– η τελευταία. Κάποια άλλη «Ρόδος» θ’ αποτελέσει αύριο-μεθαύριο την αφορμή, με κάποια άλλη νεροποντή, πλημμύρα, καταστροφή για να στραφούν πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Όπως και στο παρελθόν, πέρυσι-πρόπερσι, όπως πάντα.

Έχει αγριέψει η φύση, χρόνο με το χρόνο τα ξεσπάσματά της με την μορφή «ακραίων καιρικών φαινομένων» όλο κι αυξάνονται, τόσο σε συχνότητα όσο και σε ένταση. Αποτέλεσμα της επίδρασης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο φυσικό περιβάλλον, η αλλαγή των κλιματικών συνθηκών, η καταστροφή του όζοντος, η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη, αποτελούν όψεις του ιδίου προβλήματος, ο πλανήτης αλλάζει. Γεγονότα που επηρεάζουν απ’ άκρη σ’ άκρη τη Γη, αλλά που δεν αντιμετωπίζονται με τη διορατικότητα, την αποφασιστικότητα και την υπευθυνότητα που επιβάλλεται. Σε κάθε περίπτωση, μεγάλα ή μικρά συμφέροντα ανά τον κόσμο, ισχυρά κράτη και πανίσχυροι οικονομικοί κολοσσοί, επηρεάζουν τις περιβαλλοντικές πολιτικές και αποφάσεις κι αφήνουν ανεπηρέαστες τις δραστηριότητες που καταστρέφουν το περιβάλλον και οδηγούν σταδιακά στην ανατροπή της υφιστάμενης οικολογικής ισορροπίας.

Στην Ελλάδα, στη χώρα του ήλιου και το φωτός, της θάλασσας και του γαλάζιου ουρανού, αυτές οι περιβαλλοντικές ανησυχίες κι οι οικολογικές ευαισθησίες βρίσκονται έξω από τις προτεραιότητες και τα άμεσα ενδιαφέροντα του πολιτικού μας συστήματος. Εδώ, στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», η εκτός σχεδίου δόμηση, ο αποκλεισμός των παραλιών, οι ανεξέλεγκτες χωματερές, η καταπάτηση δασικών εκτάσεων, το μπάζωμα ρεμάτων, μας απασχολούν πάντα κατόπιν εορτής, αφού συμβεί το κακό, αφού επέλθει η καταστροφή. Τότε και την ευαισθησία βρίσκουμε και τις παρανομίες ανακαλύπτουμε και τους εισαγγελείς επιστρατεύουμε και –καλού κακού– κάνουμε και καμιά επερώτηση στη Βουλή για να μας βρίσκεται την ώρα που θα ζητάμε την ψήφο από τους κατεστραμμένους.

Με το ξέσπασμα των θεομηνιών περίτεχνα λιθόστρωτα δρομάκια μετατρέπονται σε ορμητικούς χείμαρρους, πανέμορφα γεφύρια παρασέρνονται από πλημμυρισμένα ποτάμια, νεόδμητα κτίρια κατακλύζονται από νερά και μπάζα, χωριά, πόλεις, δρόμοι και υποδομές παραδίνονται στο έλεος των στοιχείων της φύσης και καταστρέφονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Εκείνες τις ώρες και τις μέρες της καταστροφής, εκείνες τις φορές που νιώθουμε στο πετσί μας τη μικρότητα και την αδυναμία μας απέναντι στο μεγαλείο και τη δύναμη της φύσης, θυμόμαστε την πολιτεία. Μπροστά στις καταστροφές και μέσα στην απελπισία μας αναζητάμε τον υπεύθυνο, που δεν είναι άλλος από το κράτος μέσω κάποιου φορέα, υπηρεσίας, «αρμοδίου».

Δυστυχώς δεν συμβαίνει μόνο στις καταστροφές. Η καθημερινότητά μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με προβλήματα και δυσκολίες, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σχετίζονται ή συνδέονται απευθείας με το κράτος. Το κράτος είναι πανταχού παρόν, κατευθύνοντας κι επηρεάζοντας με τις πολύπλευρες εκφάνσεις του την οικονομία, την πολιτική, την κοινωνία. Η δουλειά, η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια, η ασφάλεια, η άμυνα, ο αθλητισμός και τόσοι άλλοι τομείς, σχεδόν το σύνολο των δραστηριοτήτων μας. Για πολλούς ακόμα κι η στοιχειώδης ψυχαγωγία, μέχρι πριν λίγα χρόνια, που δεν λειτουργούσε η ιδιωτική τηλεόραση, εξαρτιόνταν από το κράτος και μόνο.

Η πολιτεία και το κράτος, λοιπόν, οι γνωστοί «ύποπτοι», οι υπεύθυνοι για όλα τα στραβά και τ’ ανάποδα που μας ταλανίζουν. Όχι αδίκως, αλλά το ερώτημα είναι «τι κάνουμε;» Οι διαπιστώσεις κι οι κριτικές είναι το εύκολο, ο ασφαλέστερος δρόμος για ν’ ανακυκλώνουμε θεωρίες κι ιδεολογήματα, δίχως επί της ουσίας ν’ αποφασίζεται και να προχωράει τίποτα. Λέμε-λέμε ξεθυμαίνουμε, κάνουμε τα ίδια λάθη κι ύστερα από λίγο στον ίδιο παρανομαστή του θυμού και της κατηγόριας κατά της πολιτείας και του κράτους.

Οι μεγαλύτερες δυσκολίες στην προσαρμογή της χώρας στα δεδομένα που δημιούργησε η οικονομική κρίση προέρχονται από τον γιγαντισμό και την αναποτελεσματικότητα του κράτους. Το τεράστιο μέγεθος του δημόσιου τομέα, ο οποίος, εκτός από τις αναγκαίες, συντηρεί και χρηματοδοτεί πολυάριθμες αντιπαραγωγικές κι αχρείαστες δομές και λειτουργίες, αποτελεί έναν από τους ανασταλτικούς παράγοντες, ώστε να προσφέρει με συνέπεια τις υπηρεσίες του.

Είναι προφανές, ότι –με αυτά τα δεδομένα– η όποια προσπάθεια ανασυγκρότησής του αποτελεί εγχείρημα εξαιρετικά σύνθετο, το οποίο μάλιστα γίνεται περισσότερο περίπλοκο, από τη στιγμή που διαπιστώνεται, η απροθυμία των κυβερνήσεων στις αλλαγές, αφού έχουν μάθει να το αξιοποιούν σαν εργαλείο για τη διατήρησή τους στην εξουσία. Επιπλέον, η οποιαδήποτε, έστω κι ανεπαίσθητη, μεταβολή, εκ των πραγμάτων ανατρέπει κι επηρεάζει μια σειρά από άλλες συναφείς κι αλληλένδετες σχέσεις, δομές και διαδικασίες. Ταυτόχρονα, όμως, ένα τόλμημα προς αυτή την κατεύθυνση είναι και ιδιαιτέρως ευαίσθητο, εφόσον με ποικίλους τρόπους –νόμιμους, νομιμοφανείς ή και παράνομους– από το κράτος αποκλειστικά εξαρτώνται και συντηρούνται άτομα, νοικοκυριά, ομάδες κι επιχειρήσεις, το σύνολο σχεδόν της οικονομίας.

Στο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε δεν έχουμε την πολυτέλεια για περισσότερες διαπιστώσεις και για άλλες επί του θέματος αναλύσεις. Τα προβλήματα της κρατικής μας οργάνωσης είναι πασίδηλα κι οι αδυναμίες επαρκώς καταγεγραμμένες κι επιστημονικά τεκμηριωμένες. Προκειμένου, λοιπόν, η χώρα εξερχόμενη από τη δίνη της οικονομικής κρίσης, ν’ ακολουθήσει μιαν ανεμπόδιστη πλέον οικονομικά και κοινωνικά αναπτυξιακή πορεία, όπως όλοι υποστηρίζουμε, θα πρέπει ν’ αποφασίσουμε με ποιο κράτος μπορούμε να κατευθυνθούμε ασφαλέστερα προς αυτή την κατεύθυνση.  Θα πρέπει να συμφωνήσουμε για το ρόλο και τις λειτουργίες του κράτους τώρα. Τώρα πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε το θέμα αυτό. Οπότε τώρα τίθενται για τον καθέναν ξεχωριστά, αλλά και για όλους μαζί, σωρηδόν πλήθος ερωτήματα.

Είμαστε, κατ’ αρχήν, ως κοινωνία και πολίτες σε θέση να οραματιστούμε και να διεκδικήσουμε μιαν διαφορετική αντίληψη για τον ρόλο και τις λειτουργίες του κράτους; Είμαστε έτοιμοι να καλλιεργήσουμε τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στο κράτος να λειτουργεί με γνώμονα αποκλειστικά το δημόσιο συμφέρον ανεπηρέαστο από εκλεκτικές προτιμήσεις και κομματικές συμπάθειες; Είμαστε διατεθειμένοι να προσπαθήσουμε περισσότερο ως πολίτες κι οργανωμένες ομάδες συμφερόντων για την καθιέρωση και την εμπέδωση θεσμών, που θα λειτουργούν ανεξάρτητα κι ανεμπόδιστα από την εκάστοτε συγκυρία και επικρατούσα αντίληψη; Είμαστε ώριμοι να σεβαστούμε τη διαφορετική άποψη και να την εφαρμόσουμε στο πλαίσιο λειτουργίας του πολιτεύματος, εφόσον αποτελεί απόφαση της πλειοψηφίας; Είμαστε πρόθυμοι να ενθαρρύνουμε και να συμμετάσχουμε σε πρωτοβουλίες με πολιτικό, κοινωνικό, οικολογικό κ.λπ. προσανατολισμό για ενημέρωση και εθελοντική δράση;

Σ’ αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα εμείς πρώτοι θα πρέπει ν’ αναζητήσουμε απαντήσεις και ν' απαιτήσουμε δεσμεύσεις, πριν με ευκολία κι επιπολαιότητα, πάνω στον πόνο και τη δυστυχία μας, στραφούμε μετά την επόμενη καταστροφή και πάλι κατά του κράτους και της πολιτείας. Εμείς είμαστε το κράτος, δική μας υπόθεση είναι η πολιτεία. Η «ποιότητά» τους συναρτάται με την «ποιότητα» των επιλογών και των προτιμήσεών μας. Η συνέχεια, η ανάπτυξη ή η διάλυσή τους αποτελούν πρωταρχικά δική μας επιλογή κι αυτό θα μπορούσε ν’ αποτελέσει για όλους μια πρόκληση δημιουργικής συνεργασίας κι όχι δημαγωγικής ισοπέδωσης. Οι κυβερνήσεις κάνουν τη δουλειά τους, το ίδιο κι οι φιλόδοξες αντιπολιτεύσεις, αλλά εμείς είμαστε, τελικά, εκείνοι που κρίνουμε κι αποφασίζουμε. Εμείς έχουμε τον τελευταίο λόγο, γι' αυτό θα πρέπει εγκαίρως να γνωρίζουμε.

Αν θέλουμε να δράσουμε κι όχι μόνο να κράζουμε, ιδού η Ρόδος. Το τραγικό παράδειγμά της δεν θα είναι αρκετό ούτε αυτή τη φορά για να μας προβληματίσει και να μας κινητοποιήσει;

16 σχόλια:

  1. Δυστυχώς είναι τόση η κατάντια μας, που πρέπει να χαθούν άνθρωποι για να σκεφτούμε ότι κάτι πρέπει να γίνει και το κακό είναι ότι τελικά μένει πάντα μόνο στην σκέψη, μέχρι τον επόμενο χαμό!
    Και πάει λέγοντας!
    Δεν θα σταματήσει ποτέ το κακό φοβούμαι Ευάγγελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως είναι μια ευκαιρία αυτή η κρίση, 'Ελενα, για να προσπαθήσουμε ν' αλλάξουν κάποια από τα κακώς κείμενα. Κανονικά θα έπρεπε να διεκδικούμε ν' αλλάξουν όλα, αλλά είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που έχουμε να λύσουμε, που θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι, αν τουλάχιστον καταλάβουμε, ότι δεν πρέπει να επαναληφθούν από κανέναν και για τίποτα τα λάθη του παρελθόντος.

      Όπως έχουμε αναφέρει αρκετές φορές και στα μεταξύ μας σχόλια, η αυτογνωσία είναι απαραίτητη για να ξεμπλοκάρουμε από τον φαύλο κύκλο που στριφογυρίζουμε ως χώρα και ως κοινωνία.

      Ευχαριστώ για την επικοινωνία. Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Μα αφού έχουμε χτίσει όλα τα ρέματα, τα ποτάμια, τις θάλασσες, μπαζώσαμε περιοχές που ήταν παραθαλάσσιες, σκάψαμε τα βουνά, τα σπίτια στους λόφους της Αθήνας έχουν φτάσει ως τις κορυφογραμμές, κάψαμε ότι πνεύμονα πράσινου είχε απομείνει, στήσαμε και τις κεραίες από πάνω και χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα της θεομηνίας.
    Η φύση θα είναι αμείλικτη Ευάγγελε. Κι αν υπάρχουν σε κάποιους καλές προθέσεις, φοβάμαι ότι είναι αργά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πίστη ότι μπορούμε, είναι αυτή που μας κρατάει, Μαρία μου. Μπορεί ασυνείδητα, μπορεί ασυναίσθητα, αλλά αν πιστεύαμε ότι είναι αδύνατον να πάμε παρακάτω, είμαι βέβαιος ότι ήδη δεν θα μιλούσε, όπως καλή ώρα.

      Κι είμαστε εδώ, πιστεύω, επειδή πρώτοι απ' οποιονδήποτε τρίτο εμείς θέλουμε να πετύχουμε κάτι παραπάνω για μας, τα παιδιά μας και ασφαλώς και για τον τόπο μας.

      Ξέρεις, αυτές οι φυσικές καταστροφές είναι το καμπανάκι κι η ένδειξη ότι μέχρι τώρα βαδίζαμε λάθος. Η φύση χαρίζει ζωή , αλλά αν δεν τη σεβόμαστε εκείνη είναι που έχει τη δύναμη να μας τη στερήσει.

      Ας το σκεφτούμε αυτό πριν πετάξουμε την επόμενη γόπα απ' το παράθυρο του αυτοκινήτου (γιατί θεωρώ ότι από κει είναι απαραίτητο να ξεκινήσει ο σεβασμός στο περιβάλλον και το δημόσιο χώρο).

      Έχουμε δρόμο μπροστά κι επειδή τα συμφέροντα είναι μεγάλα, ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος.

      Αξίζει να το προσπαθούμε σε κάθε περίπτωση.

      Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  3. Μορεάλη (βρομιάρα μπουχαχα)29 Νοεμβρίου 2013 στις 12:57 μ.μ.

    ...βρέθηκα να διαβάζω πριν απαντήσω εδώ για την οικολογία, την πολιτική οικολογία, την κοινωνική οικολογία την βαθιά οικολογία.... χάθηκα ... χάθηκα στο πόσο πίσω ακόμη είναι όλα αυτά, πόσο στα σκαριά είναι σε σχέση π.χ. με το πόσο "βρομιάρηδες" στο κόσμο ως κράτος είναι ο Καναδάς... από τους πιο βρομιάρηδες.

    Επιασα τον εαυτό μου μέσα στην ημέρα να θέλει να είναι οικολόγος αλλά να έχει ενσωματώσει στις καθημερινές του συνήθειες τόσες κινήσεις που είναι επιζήμιες για την Φύση που έπαθα σοκ. Πίστευα πως το να μην πετάω την γόπα από το παράθυρο αρκεί, γιατί μια γόπα θα ταξιδέψει στο υπονομο και από κει στην θάλασσα όπου θα φαγωθεί από ψάρι που θα το περάσει για άλλο ψάρι θα του δημιουργήσει το αίσθημα του χορτασμού και θα πεθάνει από ασιτία χμμμ η γόπα όμως δεν θα καταστραφεί θα μείνει στο βυθό και όταν ελευθερωθεί από το κουφάρι θα είναι πάλι ένα "ψαράκι νάρκη" ...αρκεί να μην την πετάω από το παράθυρο??? όχι βέβαια ... είτε μου αρέσει είτε όχι θα πρέπει να σταματήσω να καπνίζω τσιγάρα με φίλτρο, και μέτα θα πρέπει να πείσω όχι μόνο μια κοινωνία να μην καπνίζει αλλά και όλες τις καπνοβιομηχανίες να σταματήσουν να παράγουν τσιγάρα με φίλτρα ή έστω να φτιάξουν "οικολογικά" φίλτρα, που για κάποιο λόγο θα είναι πιο ακριβά από τα κοινά!!!!!
    Νομιζω ότι ο ρυθμός, παγκοσμίως σε αυτό το θέμα είναι τόσο πίσω ... μα τόσο πίσω... που και αύριο να κατέρρεαν τα πολιτικά συστήματα ... δεν θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με οικολογικά ... Αυτό δε που με φοβίζει ακόμη περισσότερο είναι πως όλα τα πολιτικά συστήματα έχουν "εισάγει" οικολογικά προγράμματα -από εκπαίδευση των πολιτών μέχρι διεθνείς προσπάθειες Κιότο - άλλα όχι μόνο ο ρυθμός είναι αργός αλλά και οι προσπάθειες είναι χμμμ στάχτη στα μάτια ... (ο καναδάς προσφατα αποχώρησε από την συνθήκη του Κιότο κλπ κλπ)

    Τι θέλω να πω η πολυλογού ξερόλας με όλα αυτά ? ...τι να πω... να πω αυτό που μου έλεγε η μάνα μου " θα το μάθεις, με τον καλό ή με το άγριο, θα το μάθεις ...διάλεξε" ...το έχουμε διαλέξει νομίζω τον τρόπο ... άρα μπορούμε να καταλάβουμε και την μορφή του "πηδήματος" ... ας μου επιτραπεί παρά την θηλυκή μου ταυτότητα να πω πως θα είναι και με άμμο μάλιστα !!!!!
    Μπορεί άραγε η Ελλάδα να βρεθεί μπροστά από όλους στο κόσμο ...δίνοντας , όπως κάποτε τα φώτα του πολιτισμού, της δημοκρατίας, τα φώτα της οικολογίας???? ...να ένα όραμα ... ένας κολοσσός ΡΟΔΟΥ

    Ναι το πιστεύω η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος σε αυτό το θέμα αρκεί να προλάβουν να το "δουν" οι κάτοικοι της... η φυσική της δύναμη είναι τεράστια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύστοχος ο αντικαπνιστικός συνδυασμός! Τον προσυπογράφω, όπως και την περί κολοσσού πρόκληση!

      Διαγραφή
  4. Δυστυχώς οι περισσότεροι νεοέλληνες ενδιαφέρονται για το πώς θα φτάσουν στο "πήδημα" αδιαφορώντας για την εκάστοτε "Ρόδο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι λύσεις όπως- όπως και άρπα - κόλλα, όπως υπονοείς φαντάζομαι φίλε green, οδηγούν σε δυσάρεστες κι επώδυνες καταστάσεις σαν κι αυτές που βιώνουμε σε κάθε κακοκαιρία.

      Παρακολουθούμε τις επιπτώσεις σαν ειδήσεις στην τηλεόραση, πιστεύοντας ότι τα γεγονότα αφορούν κάποιους άλλους. Μέχρι να βρεθούμε κάποια στιγμή κι εμείς στη θέση των πρωταγωνιστών.

      Για να ξεφύγουμε απ' αυτόν το φαύλο κύκλο χρειάζονται πολλά κι επώδυνα άλματα. Με ελαφρά επιτόπου πηδηματάκια....

      Σε χαιρετώ εγκάρδια!

      Διαγραφή
  5. Δεν αρκεί να'χουμε οι πολίτες οικολογική συνείδηση και να θέλουμε να φτιάξουμε αυτήν την έρημη χώρα που κάθε μέρα καταστρέφουμε.
    Αυτοί που κατέχουν τη δύναμη (οικονομική και εξουσία)πρέπει να καταλάβουν ότι η φύση εκδικείται την απληστία τους και δυστυχώς η κατάρα πέφτει περισσότερο στους φτωχούς και κατατρεγμένους.

    Πιστεύω πρέπει να ξαναγεννηθούμε απ'την αρχή για να φτιάξουμε την χώρα των ονείρων μας!!

    Βραδινά ψυχρά αλλά εγκάρδια
    για ένα όμορφο και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτοί που έχουν τη δύναμη, zoyzoy μου, έχουν και την ισχύ αλλά και τον τρόπο για να επιβάλουν τις επιλογές τους.

      Είναι πολλά αυτά που θα πρέπει ν' αλλάξουν τώρα που ξαναδιαβάζουμε τη ζωή μας σχεδόν από την αρχή. Ζητούμενο παραμένει για μένα, πώς θα πορευτούμε προς το αύριο χωρίς πρώτα να 'χουμε συμφωνήσει στα βασικά. Πώς θα βαδίσουμε ενωμένοι κι αποφασισμένοι προς το κοινό μας μέλλον, αν δεν κατορθώσουμε να συνεννοηθούμε στα αυτονόητα. Εκεί είναι η δική μας η δύναμη, νομίζω, και μπορούμε με μετριοπάθεια και συνεργασία να βρούμε διαύλους επικοινωνίας και δημιουργίας.

      Η οικογένεια, η γειτονιά, η περιοχή μας ας γίνουν οι πυρήνες των δραστηριοτήτων μας. Υπάρχουν πολλοί που έχουν τους ίδιους προβληματισμούς, αν δεν βγούμε δεν πρόκειται ποτέ να τους συναντήσουμε. Εδώ "μέσα" καλός ο διάλογος, ο προβληματισμός κι η εκτόνωση, αλλά αυτό δεν φτάνει.

      Ανταποδίδω με το ίδιο εγκάρδια και φιλικά για μια όμορφη βραδιά!

      Διαγραφή
  6. Ευάγγελε,

    Αρχικά να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις οικολογικές σου ανησυχίες. Με κάνεις να νιώθω πως υπάρχει ελπίδα ακόμη.. Ναι, μπορούμε να οραματιστούμε, και πιστεύω ότι όλοι μας οραματιζόμαστε μια διαφορετική Ελλάδα και Πολιτική. Πιστεύω όμως πως το πρόβλημα δεν έγκειται μοναχά στην διεκδίκηση μιας διαφορετικής αντίληψης για τον ρόλο και τις λειτουργίες του κράτους, αλλά στο να σκεφτούμε μακροπρόθεσμα πως όλα αυτά που θέλουμε ν'αλλάξουμε το κάνουμε για ένα καλύτερο Αύριο, για το μέλλον των παιδιών μας. Αυτά είναι το κοινωνικό κεφάλαιο στο οποίο πρέπει να επενδύσουμε, για αυτά πρέπει να διεκδικήσουμε μια πιο πράσινη πολιτική γραμμή και κοινωνία.

    Φιλικούς χαιρετισμούς από Μελβούρνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ώριμη και ψύχραιμη ματιά σου πλουτίζουν τις σκέψεις που διατυπώνονται παραπάνω, agrimio.

      Αν κατορθώσουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι επίκεντρο των επιλογών του σήμερα πρέπει να είναι οι ζωές των παιδιών του αύριο, είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να επιτύχουμε πολύ ουσιαστικά και βιώσιμα αποτελέσματα.

      Ευχαριστώ για την επικοινωνία. Καλή σου δύναμη στο σημαντικό έργο που προσφέρεις. Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  7. Όταν ο άνθρωπος δε σέβεται η φύση εκδικείται! Δεν φταίει μόνο το κράτος. Εξάλλου το κράτος δεν είμαστε εμείς;
    Ζω στην επαρχία και στην εξοχή. Έμαθα να τη σέβομαι Να διδάξουμε τα παιδιά μας, να δώσουμε σωστή Παιδεία και για το περιβάλλον!
    Καλησπέρα Ευάγγελε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βιώνεις και ξέρεις από πρώτο χέρι, airis, την ομορφιά και τον πλούτο της φύσης, γι' αυτό μπορείς να καταλαβαίνεις και να εκτιμάς τη συμβολή και την προσφορά της στη ζωή μας.

      Δυστυχώς οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουμε. Η απουσία πολιτικών οικολογίας κι ευαισθητοποίησης ιδιαίτερα των παιδιών και των νέων για την προστασία του περιβάλλοντος είναι κραυγαλέα. Μόνο μέσω αυτής της διαδικασίας, όπως σωστά τονίζεις, μπορούν να εκπαιδευτούν πολίτες που θα αντιλαμβάνονται, θα σέβονται και θα αξιοποιούν το φυσικό περιβάλλον χωρίς να το καταστρέφουν.

      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  8. με τόση καταστροφή... τι να πει κανείς... ;;... ας προσέχαμε λίγο... είναι που ειναι τα καιρικά φαινόμενα ακραία... ας προσέχαμε κι εμείς λίγο....!!!
    νασαι καλά, καλό Σαβ/κο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλη μας την προσοχή στο να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος, νομίζω πρέπει να ρίξουμε, Παρασκευή. Να σκεφθούμε, να συμπεράνουμε και να προχωρήσουμε. Η στασιμότητα είναι χειρότερη κι απ΄την οπισθοδρόμηση.

      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα