Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Ποιο ΠΑΣΟΚ είναι εδώ;

Το ΠΑΣΟΚ συμμετέχει στην κυβέρνηση, μετριέται στις δημοσκοπήσεις, εκπροσωπείται σε σωματεία και φοιτητικές παρατάξεις, αλλά είναι απορίας άξιο αν πραγματικά υπάρχει. Κι αν όντως υπάρχει, για ποιο ΠΑΣΟΚ πρόκειται άραγε;

Κάποτε το ΠΑΣΟΚ ήταν εδώ ενωμένο και δυνατό, τώρα ναι μεν φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, αλλά το ενωμένο και το δυνατό έχουν πάει περίπατο. Ένα κομμάτι του, το επίσημο θα λέγαμε, έχει ως αρχηγό τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ένα άλλο σημαντικό μέρος του έχει παραμείνει πιστό στον προηγούμενο αρχηγό του τον Γιώργο Παπανδρέου, ένα τρίτο –όχι ευκαταφρόνητο– προσχώρησε με τις εκλογές του 2012 στον ΣΥΡΙΖΑ, κάποιες μικρότερες ομάδες και στελέχη (Αριστερή Πρωτοβουλία, Λοβέρδος κ.ά) έχουν ακολουθήσει αυτόνομες πορείες, ενώ ένα σημαντικό μέρος ανώνυμων ψηφοφόρων αισθάνεται συναισθηματικά μεν ΠΑΣΟΚ, αλλά χωρίς κομματική εκπροσώπηση δε.

Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ μετά τις πολιτικές εξελίξεις του 2011 κι η διάλυσή του σε κομμάτια κι ομάδες έχει δημιουργήσει μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του κομματικού συστήματος. Η ανισορροπία που παρατηρείται σήμερα κι όλη αυτή η αναζήτηση για τη δημιουργία του κεντροαριστερού χώρου, έχει ως αφετηρία την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ ήταν ο συνδετικός κρίκος προσώπων, ομάδων, αλλά και μεμονωμένων πολιτών, που τοποθετούσαν τον εαυτό τους και τη δράση τους στον χώρο του κέντρου και προς τ’ αριστερά.

Είτε από ιδεολογικές καταβολές, είτε από αντιδεξιά αντανακλαστικά, είτε από συμπάθεια, είτε από συμφέρον και ιδιοτέλεια, το ΠΑΣΟΚ αποτελούσε τον ισχυρό δεύτερο πυλώνα του κομματικού συστήματος. Τώρα που οι εξελίξεις το έχουν οδηγήσει στη δεινή θέση να χαροπαλεύει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, είναι η ώρα ν’ αφουγκραστεί –αν μπορεί και θέλει– τις απαιτήσεις των καιρών και ν’ αναλάβει να δώσει λύση, στο βαθμό που του αναλογεί, στο υφιστάμενο πολιτικό πρόβλημα. Το ποια θα είναι αυτή αποτελεί αντικείμενο σοβαρής συζήτησης και προπαντός ειλικρινών κι ανιδιοτελών προθέσεων. (Η αλήθεια είναι, ότι οι τελευταίες ουδέποτε περίσσεψαν σ' αυτόν τον κομματικό χώρο).

Το σημερινό δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Δημοκρατίας ούτε απηχεί τις πραγματικές δυνάμεις των κομμάτων, ούτε μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες σταθερότητας κι εξέλιξης του πολιτικού συστήματος. Είναι μια ευκαιριακή απεικόνιση της περιόδου, γέννημα της οικονομικής κρίσης και δημιούργημα της ανάγκης να υπάρχει έστω μια στοιχειώδης αντιπολίτευση μετά την ολόπλευρη προσχώρηση της Νέας Δημοκρατίας στο «μνημονιακό μπλοκ».

Ο σημερινός δικομματισμός είναι ψευδεπίγραφος και θνησιγενής, εφόσον και η διάκριση «μνημόνιο» - «αντιμνημόνιο» θεωρηθεί το ίδιο πλασματική και ευκαιριακή. Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσει ένα ενιαίο και σταθερό πλαίσιο διακυβέρνησης, πείθοντας ότι αποτελεί όντως μια εναλλακτική δύναμη εξουσίας, επιβεβαιώνει το πόσο ανίσχυρος είναι αυτός ο πόλος υπό τις παρούσες συνθήκες. Το ίδιο κι η Νέα Δημοκρατία, αδυνατεί να συσπειρώσει μαζικά φιλελεύθερες και συντηρητικές δυνάμεις, εφόσον τόσο το παρόν, όσο και το πρόσφατο παρελθόν της –που τεχνηέντως έχει (συγ)καλυφθεί από το προσκήνιο ως να μην υπήρξε ποτέ– δεν πείθουν για την επάρκεια αντιμετώπισης της παρούσας κρίσης. Δεν είναι διόλου τυχαίο, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όμηρος πλέον των ποσοστών του, επιχειρεί να κρατήσει ψηλά τη σημαία του αντιμνημονιακού αγώνα αναζητώντας εκλεκτικές πλην ετερόκλιτες συμμαχίες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές στο κόμμα του Πάνου Καμένου.

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ σέρνεται κυριολεκτικά πίσω από τους ολετήρες της κυβερνητικής πολιτικής, αδυνατώντας να διαδραματίσει ουσιαστικό αντίβαρο στην πλήρη ισοπέδωση και κονιορτοποίηση, όχι μόνο κάποιων κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και του θεσμικού πλαισίου που μόλις πριν δυο – τρία χρόνια, επί κυβερνήσεων Γιώργου Παπανδρέου είχε προωθηθεί. Ένα άβουλο συνονθύλευμα στελεχών, που υλοποιούν στο όνομα των δανειακών συμβάσεων αμιγώς δεξιές πολιτικές, μακριά από οποιαδήποτε υποψία έστω θέσεων και διακηρύξεων του πρόσφατου ή απώτερου παρελθόντος.

Η συμμετοχή του στην κυβέρνηση δεν συνοδεύεται ούτε με τις στοιχειώδεις επιφυλάξεις ή ελάχιστες προϋποθέσεις για τη διαφύλαξη και προστασία του ιδεολογικού του προσανατολισμού και του ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα. Δεν αξιοποίησε στο ελάχιστο τα τεράστια επιτεύγματα της περιόδου 2010 - 2012 με κορυφαίο τη διαγραφή του χρέους κι έχει επιτρέψει στον Αντώνη Σαμαρά να οικειοποιείται ξεδιάντροπα επιτυχίες και πολιτικές για τις οποίες όχι μόνο δεν έχει προσπαθήσει, αλλά τουναντίον τις έχει πολεμήσει λυσσαλέα. Με τον τρόπο αυτό έχει αφεθεί στο έλεος της Νέας Δημοκρατίας και των παπαγάλων της στα ΜΜΕ, να προβάλλεται ως η αδιαφιλονίκητη εγγυήτρια για τη σωτηρία της χώρας, τη στιγμή μάλιστα που το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που επί της ουσίας θυσιάστηκε για τον σκοπό αυτό, φυλλορροεί στα αζήτητα και χλευάζεται ή λοιδορείται ανά πάσα στιγμή. 

Αδυνατούν οι κρατούντες της πάλαι ποτέ κραταιάς Χαριλάου Τρικούπη να αντιληφθούν, ότι μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν το κυβερνητικό απόκομμα του ΠΑΣΟΚ θα το πετάξουν οι της Νέας Δημοκρατίας σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Ποιο εθνικό χρέος και ποια εθνική ευθύνη; Λόγια του αέρα πλέον. Κανείς δεν υποστηρίζει να πέσει η κυβέρνηση τώρα, αλλά χώρος για μιαν άλλη πολιτική στο πλαίσιο των δανειακών συμβάσεων υπάρχει. Όχι μόνο χώρος, αλλά γήπεδο ολόκληρο για να «παίξουν μπάλα» τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και να αισθανθεί η κοινωνία, ότι όντως το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ. Πού; Στο φορολογικό –και δε μιλάμε για τα χειμαδιά– με τη διεκδίκηση δίκαιης και αναλογικής κατανομής των βαρών, στις μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο με το πρόταγμα των αξιολογήσεων κι όχι μέσω των ξαφνικών θανάτων και των διαθεσιμοτήτων, με τους διορισμούς στους δημόσιους οργανισμούς με αξιοκρατικά κριτήρια και διαφάνεια, στις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, στα, στα...

Όρεξη να ‘χεις ν’ αναφέρεις, αλλά σήμερα στο ΠΑΣΟΚ ούτε όρεξη έχουν, ούτε διάθεση. Σε λίγο δεν θα έχουν ούτε ψηφοφόρους, ούτε και κόμμα κι ίσως τότε να είναι καλύτερα.

9 σχόλια:

  1. "Εδώ και πολλά χρόνια, κοιτάμε προς τα μέσα. Γυρνάμε γύρω από τον εαυτό μας τόσο πολύ, και τόσο γρήγορα που ζαλιζόμαστε κάπως, και βλέπουμε τα πράγματα θολά Ξέρεις τι δύναμη αναπτύσσεται όταν κάτι στριφογυρίζει πολύ πολύ γρήγορα; Φυγόκεντρος. Σπρώχνει τα πάντα μακριά απ' το κέντρο, Κι όλα τείνουν να μαζευτούν στα άκρα. Όλα μαζεύονται στα άκρα. Και στο κέντρο, που μένει ακίνητο, ψύχραιμο, και βλέπει καλύτερα τριγύρω; Στο κέντρο δεν μένει τίποτα."
    Αυτό το κείμενο το έγραψε ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος και νομίζω ότι ταιριάζει με όσα γράφεις Φυγόκεντρος χμμμ
    Καλή εβδομάδα :)















    Το κείμενο αυτό γράφτηκε από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σου μιλάω ειλικρινά αυτό το διάστημα, το κενό στο προηγούμενο σχόλιο μου ούτε και ξέρω πως το κατάφερα ... τι να πω... δες ως γραμμική αποτύπωση της φυγόκεντρης και χαμογέλασε με τον ξανθό γκούφι χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύστοχο το κείμενο που παραθέτεις. Πραγματικά "δένει" όχι μόνο με την ανάρτηση, αλλά και μ' όλη την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα!

      Τους χαιρετισμούς μας στη Μορεάλη!

      Διαγραφή
  3. Καλά το Πασόκ είναι ακόμη εδώ;;;
    Εντυπωσιάστηκα ή απογοητεύτηκα δεν ξέρω!
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύλογη η απορία σου, Έλενα. Είναι χρήσιμο, νομίζω, να κρατάμε ό,τι θετικό μπορούν ή έχουν συνεισφέρει οι πολιτικές δυνάμεις και να επισημαίνονται τα λάθη κι οι αδυναμίες τους και όταν έχουν δύναμη κι όταν τη χάνουν.

      Στην κοινή προσπάθεια όλοι είναι απαραίτητοι και προπαντός τα κόμματα για την λειτουργία της δημοκρατίας. Ο υπερτονισμός των άκρων, όπως καταγράφεται στην καθημερινότητα, μάλλον ανισορροπία δημιουργεί κι αστάθεια.

      Εξάλλου, εμείς είμαστε που με την ψήφο μας αποφασίζουμε για τους παρόντες και τους απόντες του Κοινοβουλίου.

      Καλή σου νύχτα!

      Διαγραφή
  4. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ αλλά…… με τις δυνάμεις διάσπαρτες από εδώ και από εκεί.
    Όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα από το 2011 ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ αισθάνεται ότι υπάρχει μια απαξίωση του κόμματος μετά την αναγκαστική συγκατοίκηση του με την ΝΔ.
    Την απαξίωση του κόμματος την αισθάνεται και σαν προσωπική απαξίωση των πολιτικών του επιλογών με αποτέλεσμα να βολοδέρνει σε πελάγη που την στεριά δεν την βλέπει ούτε με κιάλια.
    Μπορεί να ήταν επιβεβλημένη από την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά αυτό λίγοι από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ το αντιλαμβάνονται γιατί η λαίλαπα της κρίσης δεν δίνει την ευχέρεια για μια ψύχραιμη ματιά στην απίστευτη πραγματικότητα που βιώνει ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο.
    Πιστεύω ότι θέλει χρόνο και υπομονή να κατανοήσει ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ τι συνέβη στο κόμμα του μετά την κρίση.
    Δεν θέλω να ασχοληθώ με την τακτική του ΠΑΣΟΚ και να κρίνω την στάση του σε επιμέρους θέματα γιατί θεωρώ ότι η συγκατοίκηση του δίνει ελάχιστα περιθώρια ελιγμών.
    Είναι αναγκασμένο να πιει το ποτήρι μέχρι τέλους και οι οπαδοί του και οι φίλοι του πρέπει είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τι θα πράξουν.
    Οφείλουμε να σεβόμαστε τις επιθυμίες του λαού γιατί η Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία με το πολυκομματικό σύστημα στο οποίο ανήκει η πατρίδα μας ,αυτό επιτάσσει.
    Το ίδιο ισχύει βέβαια για όλα τα κόμματα και εγώ χαίρομαι που στην Ελλάδα υπάρχει αυτό το πολυκομματικό σύστημα(εξαιρουμένων των άκρων) το οποίο προσπαθεί με τον τρόπο του να πείσει τους πολίτες για την ορθότητα των ιδεών του.
    Πάντως με πορδές δε βάφονται αυγά(sorry Ευάγγελε) αλλά με πολύ δουλειά.
    Όπως βλέπεις επιμένω στην…..πολύ δουλειά!
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απόλαυσα την ψύχραιμη ματιά σου, xristin και προσυπογράφω κάθε σου επισήμανση.

      Οι ψηφοφόροι είναι τελικά οι κριτές κι εκείνοι είναι που με τις επιλογές τους διαμορφώνουν τους συσχετισμούς δυνάμεων μετά από κάθε εκλογή.

      Μακάρι μέχρι τις επόμενες εκλογές να έχει διαμορφωθεί ένα πιο σταθερό και ξεκάθαρο πολιτικό τοπίο και να υπάρχει κατά το δυνατόν ήπιο και κλίμα μεταξύ των κομμάτων.

      Η οξύτητα κανέναν δεν συμφέρει ει μη μόνον ακραίες φωνές, που κάθε άλλο παρά ενδιαφέρονται για τη λειτουργία των θεσμών και της δημοκρατίας.

      Νομίζω έχουμε δρόμο ακόμα, αν και κάποια δεδομένα αποσαφηνίζονται μέρα με τη μέρα.

      Δουλειά και όχι δούλεμα. Κι αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν επιτέλους καλά όλοι οι ενδιαφερόμενοι, είτε κυβερνούν, είτε αντιπολιτεύονται.

      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Το ΠΑΣΟΚ τώρα πια είναι μόνο ο Βενιζέλος και το σινάφι του. Και το μόνο που ενδιαφέρει αυτό το σινάφι είναι να κρατούν όσο πιο γερά μπορούν κάποιες καρέκλες στην τραπεζαρία της ΝΔ (οποία ξεφτίλα) και να περιμένουν πότε θα τους πετάξουν έξω με τις κλωτσιές οι οικοδεσπότες, που κάνουν τη δουλειά τους προς το παρόν και γι΄αυτό τους κρατούν. Κι όταν δεν θα υπάρχουν πια πουθενά, μην ανησυχείς, θα έχουν κάνει τη μπάζα τους ως τότε κι ο μ@λ@κ@ς ο λαός ας πάει να κουρεύεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου, δυστυχώς ο κεντρώος χώρος αυτή τη στιγμή είναι παντελώς κενός μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και τη μετατόπιση της ΝΔ προς τα δεξιά. Κατά τη γνώμη μου αυτό το κενό δεν μπορεί να καλυφθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω ιδεολογικών καταβολών, ούτε από τη ΔΗΜΑΡ ή το ΠΑΣΟΚ στην κατάσταση που βρίσκονται.

      Για να υπάρξει κυβερνητική σταθερότητα μετά τις επόμενες εκλογές -εκτός θεαματικών στο μεταξύ αλλαγών- κάπως ο χώρος αυτός θα πρέπει να καλυφθεί. Και θα καλυφθεί. Το πού θα βρίσκεται καθένας απ' τους σημερινούς εκφραστές του θα το δείξει το εγγύς μέλλον, αλλά προπαντός οι επιλογές των ψηφοφόρων!

      Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα