Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Χίος, ευλογημένος τόπος.



Ούτε ανάμνηση δεν πρόλαβαν να γίνουν καλά – καλά οι όμορφες μέρες των διακοπών στη Χίο και καταβροχθίστηκαν από τις αχόρταγες φλόγες της φωτιάς που για έναν ακόμα Αύγουστο χόρεψαν στο ρυθμό του φορτσάτου αιγαιοπελαγίτικου βοριά.

Η μισή νοτιοδυτική Χίος έχει παραδοθεί στις φλόγες. Ελιές και μαστιχόδεντρα, πεύκα και μαζί μ’ αυτά κι η θαμνώδης βλάστηση της περιοχής εκτίθενται, όχι στις αχόρταγες διαθέσεις κάποιου μανιώδη φυσιολάτρη, αλλά στην αδηφάγο και καταστροφική μανία της πύρινης λαίλαπας.

Βλέπω τις φωτογραφίες και ξέρω ότι κάποιες απ’ αυτές τις υπέροχες και καταπράσινες μεριές θα είναι τώρα πλέον στάχτη.

Φαινότανε. Λίγο προσεκτικότερα αν παρατηρούσες πίσω απ’ την πρώτη εντύπωση της εικόνας που σου χάριζε απλόχερα η φύση, διέκρινες ολοκάθαρα μέσα στο πλάνο και πίσω στο φόντο τις εγκαταλειμμένες περιουσίες, τα ξερόχορτα στις άκρες των επαρχιακών κι αγροτικών δρόμων, τα σκουπίδια και τα μπάζα στις πλαγιές και τις χαράδρες.

Γύρισα στο Λαύριο ξημέρωμα Παρασκευής με πολύ όμορφες στιγμές στο δισάκι μου.
Όχι πως η Χίος μέσα σε δυο χρόνια –από πρόπερσι που ήμουν ξανά– άλλαξε νοοτροπίες και συνήθειες ή πως αποτελεί πλέον –για κάποιον που δεν έχει δικό του κατάλυμα– προσιτό προορισμό, αλλά γιατί μπόρεσα να επιβεβαιώσω, ότι προσπάθειες ανθρώπων που θέλησαν να ξεφύγουν από τον παραδοσιακό μέσο όρο, συνεχίσουν κι αναπτύσσονται σε πείσμα της γενικευμένης εσωστρεφείας και της παθολογικής μας μοιρολατρίας.

Στα νοτιόχωρα –στα Μαστιχοχώρια– η μαστίχα, λόγω της τιμής που πιάνει τελευταία, προσέλκυσε σημαντικό αριθμό νέων καλλιεργητών. Ήδη ακούγονται οι πρώτες συζητήσεις για πλαφόν. Η Ένωση έχει πολύ δουλειά μπροστά της, ώστε το μοναδικό αυτό προϊόν να παράγεται και ν’ αξιοποιείται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε όφελος των καλλιεργητών και του νησιού.

Η μαστίχα είναι πλούτος για όλους κι όχι μόνο κέρδος για ορισμένους.

Οι άνθρωποι του citrus επιμένουν με μεράκι κι ενδιαφέρον να ανακαλούν με το που θα διαβείς το κατώφλι τους, εκείνο το ευωδιαστό άρωμα μνήμης από τα κτήματα εσπεριδοειδών του Κάμπου. Ιδιαίτερη προσπάθεια και πολύτιμη ανάσα παρελθόντος με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Τα παιδιά στο Αερικό ξέρουν να σε κερδίζουν με την άψογη συμπεριφορά τους και την φιλική φροντίδα τους. Ο δροσερός χώρος στην αυλή, είναι ότι πρέπει για τις βραδινές συναντήσεις και τις συντροφικές συζητήσεις μαζί με μια μπύρα ή ένα κρύο ποτό.

Ο Νότος παρέμεινε κι εφέτος σταθερή πρωινή συνήθεια, αφού κάτω απ’ τον παραθαλάσσιο ίσκιο που χαρίζουν οι ομπρέλες του, καταναλώσαμε άπειρους καφέδες, σελίδες και ορισμένα… καραφάκια. Πολύς ο κόσμος καθημερινά, οι ξαπλώστρες γεμάτες, αλλά το ίδιο γεμάτες και… γευστικές οι ώρες τις ξενοιασιάς που προσφέρει.

 Από τις πιο ευχάριστες, η τελευταία ανάμνηση του πληρώματος του AQUA MARIA της ΝΕΛ. Άνθρωποι λίγοι, μα χαμογελαστοί, ευχάριστοι, πρόθυμοι και προπαντός γνώστες της δουλειάς και των αναγκών του ταξιδιού.

Κρίμα που το δρομολόγιο αυτό της «άγονης» γραμμής Λαύριο – Λιμένας Μεστών (μέσω Ψαρών) δεν υποστηρίζεται ούτε καν από το ΚΤΕΛ του νησιού. Τα Μεστά, το Πυργί, οι Ολύμποι θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν ξεχωριστούς τουριστικούς προορισμούς και για κρουαζιερόπλοια, προσφέροντας μιαν άλλη προοπτική στην τουριστική ανάπτυξη και της ευρύτερης περιοχής της νότιας Χίου, της περιοχής που, δυστυχώς, αυτήν την ώρα δοκιμάζεται από την καυτή ανάσα της φωτιάς.

Η Χίος είναι ευλογημένος τόπος.
Ευλογημένος τόπος είναι και κάθε γωνιά της πατρίδας μας, φτάνει να αγαπήσουμε αυτό το λίγο που χαρίζει η φύση, να νοιώσουμε τη μοναδικότητά του και να κάνουμε δική μας υπόθεση τη φροντίδα και την προστασία της ομορφιάς του.

Η φύση ξέρει τι πρέπει να κάνει ώστε οι πληγές της φωτιάς να επουλωθούν απ' το κορμί της Χίου γρήγορα. Η πιο κάτω εικόνα από την πεσρυνή φωτιά στην Κώμη το φανερώνει. Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που θα πρέπει να μάθουν να αναγεννώνται μετά από κάθε καταστροφή.

Η Χίος είναι ευλογημένος τόπος, η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος.
Ας νοιώσουμε όλοι κάτι απ' αυτήν την ευλογία να μας ωθεί προς το κοινό μας μέλλον.

8 σχόλια:

  1. "Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που θα πρέπει να μάθουν να αναγεννώνται μετά από κάθε καταστροφή."

    Πόσο κρίμα για την Χίο αλλά και για όλη την Ελλάδα που έχουν καταστραφεί τόσα δάση..
    Ελπίζω να είναι η τελευταία μεγάλη καταστροφή.

    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πρόληψη σε κάθε περίπτωση είναι η καλύτερη φροντίδα. Μπορεί να μην αποτρέπει πάντα τις καταστροφές, σίγουρα όμως περιορίζει τις συνέπειες.
      Καλή εβδομάδα επίσης!

      Διαγραφή
  2. Ευάγγελε δεν έχω βρεθεί ποτέ στη Χίο, αλλά κάθε φορά που αντικρίζω εικόνες όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα, ματώνει η καρδιά μου. Πέρα από το κρίμα για την καταστροφή του τόπου, πέρα από τον κίνδυνο της διάβρωσης, υπάρχει και πάντα κι ένα γιατί που δεν μπορεί να απαντηθεί από σώφρονες ανθρώπους και οφείλεται συνήθως στην απληστία του είδους μας. Ας ελπίσουμε ότι τέτοιες καταστροφές δε θα ξαναγίνουν.

    Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέρα από καλλιέργειες και αγροτικές περιουσίες καταστράφηκε το πιο πράσινο μέρος της χιακής γης, η νότια πλευρά του νησιού.
      Κώστα, συνήθως μετά από κάθε καταστροφή αναζητάμε τα γιατί, μέχρις ότου να συμβεί κάποια άλλη καταστροφή οπότε ξεχνάμε τα παλιά και ψάχνουμε για τα καινούργια γιατί κ.ο.κ. και άκρη δεν βγαίνει. Η προστασία των δασών υπακούει κι αυτή σε κάποιους κανόνες και κάποιοι έχουν την αρμοδιότητα για την τήρησή τους. Συνολικά όμως όλοι μας έχουμε την ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούμε και απολαμβάνουμε τα αγαθά που μας προσφέρει. 'Οσο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό και υπόθεση του καθενός, δεν ελπίζω ότι πολλά μπορούν ν' αλλάξουν, οι καταστροφές θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν (αυτό μερικές φορές είναι κι αναπόφευκτο) κι εμείς σίγουρα θα προβληματιζόμαστε ξανά και ξανά για τα ίδια γιατί.
      Σε χαιρετώ εγκάρδια.

      Διαγραφή
    2. Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα όσα λες. Η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να είναι κάτι προσωπικό και όχι απρόσωπο. Η πολιτεία κάνει ότι μπορεί, αλλά από εκεί και πέρα είναι στο χέρι του καθενός μας.

      Ως δασολόγος έχω βρεθεί σε μέτωπα καταστροφών αρκετές φορές. Αυτό που κάθε φορά αντίκριζα πέρα από τη μαυρίλα και το χάος ήταν το γεγονός ότι το βάρος τόσο της αντιμετώπισης της φωτιάς όσο και της αποκατάστασης των πραγμάτων μετά έπεφτε πάντα σε λάθος σημείο. Ένα δέντρο και κυριολεκτώ όταν λέω "ένα" είναι πολυτιμότερο από ένα σπίτι. Αλλά αυτό το ξεχνάει δυστυχώς και ο πολίτης και η πολιτεία...

      Διαγραφή
    3. Ως δασολόγος γνωρίζεις συνεπώς τα πράγματα από πρώτο χέρι. Απλώς εκείνο που θα μπορούσα να διαπιστώσω και με την ευκαιρία του σχολιασμού σου, αγαπητέ Κώστα, είναι ότι καθημερινά εκείνο που αποδεικνύεται είναι, ότι το ελλειμμά μας δεν είναι μόνο ταμειακό, αλλά προπαντός οργάνωσης και μεθόδων.

      Διαγραφή
  3. Είναι θλιβερό Ευάγγελε!Παντού τα ίδια!Εγκατάλειψη...
    Εδώ στην Άνδρο εκτός από την επίσκεψη της φωτιάς,τα σκουπίδια μας έχουν πνίξει και η ζωή συνεχίζεται με τους ειδικούς και μη ειδικούς να δηλώνουν καθημερινά τις ευαισθησίες τους για τα θέματα!Καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καμιά περίπτωση δεν περίμενα η καταστροφή να πάρει τόσο μεγάλη έκταση. Πίστευα ότι η βαριά "θωράκιση" του νησιού -ιδιαίτερα μάλιστα στην περιοχή που κατακάηκε- θα περιείχε μεταξύ των άλλων και τον απαραίτητο σχεδιασμό πυροπροστασίας, αφού οι ισχυροί βοριάδες για τη Χίο είναι κανόνας τον Αύγουστο. Τώρα, πάνω στ' αποκαϊδια, θ' αρχίσει το γνωστό γαϊτανάκι μετακύλησης των ευθυνών. Το δυστύχημα όμως στην προκειμένη περίπτωση είναι, ότι εκτός από την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, έχουν καταστραφεί αγροτικές περιουσίες ανθρώπων, που η συντήρησή τους εξαρτιώταν απ' την καλλιέργειά τους. Πώς άραγε μπορεί να επουλωθεί σε εύλογο χρόνο η καταστροφή αυτή;
      Να περνάς καλά στην όμορφη 'Ανδρο!

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα