Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Οι ουρές του φασισμού.


Γεμίσανε τα σπίτια σβάστικες και φασιστικά σύμβολα. Πλημμύρισε η καθημερινότητα με τατουάζ και ξυρισμένα κεφάλια. Καταλήφθηκε με μιας η ζωή ολόκληρη από το «μόρφωμα» της χρυσής αυγής. Όσο φως έρχεται από τις «αποκλειστικότητες» και τις «καλά πληροφορημένες πηγές», τόσο μαυρίζουν οι μέρες κι όσο πληθαίνουν οι «αποκαλύψεις» τόσο οι νύχτες γίνονται περισσότερο σκοτεινές. Οι επελάσεις των «ταγμάτων εφόδου» της ενημέρωσης αλλεπάλληλες και κατά κύματα δεν αφήνουν δευτερόλεπτο τηλεοπτικού χρόνου ανεκμετάλλευτο και στιγμή τηλεθέασης να πάει χαμένη. Παρακολουθήσεις και συνομιλίες, μαρτυρίες και μάρτυρες, ομολογίες και παραδοχές όλα εκτίθενται στο πάνελ της ανευθυνότητας και καταναλώνονται σαν διαφημιστικά μηνύματα. Σόου.

Κι ενώ όλα αυτά θα εξελίσσονται και θα επαναλαμβάνονται προβλέψιμα κι αναμενόμενα, ενώ τα γεγονότα θα ξεφουσκώνουν κι οι εντυπώσεις θα ξεφτίζουν, ενώ αυτή η «ενημέρωση» του σόου θα εξακολουθεί να μας κατακλύζει, κάτι λείπει μέχρι στιγμής, κάτι το ουσιώδες και κρίσιμο, κάτι σημαντικό και καίριο. Δεν αναφέρομαι στο επόμενο γκάλοπ με τη νέα συρρίκνωση των ποσοστών της χρυσής αυγής, δεν υπονοώ τις νέες ασχήμιες κάποιου μέλους της, δεν υπαινίσσομαι κάποια νέα σύλληψη. Τώρα που η ανεξάρτητη δικαιοσύνη ασχολείται απερίσπαστη –όπως πάντα– με το έργο της, κάποιος θα πρέπει να σηματοδοτήσει και να κάνει σαφές σε κάθε κατεύθυνση, ότι δεν τελειώσαμε, ότι το έργο ενάντια στο φασισμό τώρα αρχίζει για όλους μας, για την κυβέρνηση, για τη διοίκηση, για την κοινωνία.

Τώρα θα πρέπει η συντεταγμένη πολιτεία ν’ αποδείξει και να επαληθεύσει, ότι οι συλλήψεις κι η πομπώδης «αποκάλυψη» της χρυσής αυγής και των στελεχών της σε κοινή θέα, δεν αποτελούσε εκκαθαρίσεις προσώπων και ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αλλά, τουναντίον, ότι ήταν αναγκαία και θεσμικά προβλεπόμενη διαδικασία για την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος και της κοινωνικής ειρήνης από την παράνομη δράση της. Θα πρέπει να καταρριφθεί ενώπιον της κοινωνίας ο μύθος των πολιτικών διώξεων, που τεχνηέντως καλλιεργείται και γι’ αυτό θα πρέπει να αξιοποιηθούν άμεσα όλα τα διατιθέμενα εργαλεία του κράτους και των οργάνων του, να ενεργοποιηθούν όλες οι ασφαλιστικές δικλείδες και να ευαισθητοποιηθούν όλα τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.

Τότε, εφόσον αναληφθεί αυτή η προσπάθεια, θ’ αποδειχθεί ότι η σύλληψη μελών της χρυσής αυγής ήταν το εύκολο, το επιχειρησιακά δυνατό. Τότε θα γίνει αντιληπτό, ότι τα δύσκολα βρίσκονται σ’ όλα αυτά που θα πρέπει ν’ ακολουθήσουν, στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς το πολιτικό σύστημα, την εμπέδωση αισθήματος ασφαλείας, την απρόσκοπτη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Τότε θα κριθεί και το στοίχημα, αν θα πραγματοποιηθεί και θα 'ναι επιτυχημένο το ραντεβού πολιτών και πολιτικής.

Η ρηγμάτωση είναι τόσο βαθιά, που οι τελευταίες εξελίξεις μοιάζουν με ασήμαντο λιθαράκι, ώστε να φτάσουν να το κλείσουν και να το γεφυρώσουν. Γι’ αυτό, τώρα που σιγά-σιγά θα γυρίζουμε στις δραστηριότητες και τις ασχολίες μας, τώρα που σιγά-σιγά η καθημερινότητα αποχτά ξανά τους ρυθμούς της, τώρα που σιγά -σιγά η ατζέντα της επικαιρότητας θ’ αλλάξει και το σόου θα μεταφερθεί σε άλλες περιοχές και γεγονότα, δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ότι ο φασισμός κι οι αιτίες που τον γέννησαν και τον υπέθαλψαν είναι ακόμα εδώ, έξω κι όχι προφυλακισμένες στον Κορυδαλλό.

Θα ‘ναι λάθος να θεωρηθεί, ότι για να χτυπηθούν οι αιτίες και να καθαρθεί το κοινωνικό σώμα απ’ το δηλητήριό του, πρέπει να γίνουν πρώτα και κύρια τα θεόρατα, τ’ ανυπέρβλητα και τα μεγαλειώδη. Θα ‘ναι λάθος να περιμένουμε να προηγηθεί η συνολική επίλυση του οικονομικού προβλήματος, του ριζικού εκσυγχρονισμού του κράτους, της πλήρους αποκατάστασης των θεσμικών λειτουργιών της πολιτείας. Σίγουρα όλα αυτά αποτελούν κρίκους στην ίδια αλυσίδα κι αλληλένδετες προϋποθέσεις για την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής κι ευημερίας, αλλά η μάχη θα δοθεί στα απλά, στα τετριμμένα, στις ανάγκες της καθημερινότητας.

Η μάχη θα δοθεί με τους μικρούς ή μεγάλους «φασισμούς», που το ίδιο το κράτος, τα όργανα κι οι θεσμοί του ανέχθηκαν. Η ανασφάλεια να πεταχτείς για τσιγάρα ως το το περίπτερο της γειτονιάς, να πας στην τράπεζα για  τη σύνταξή σου, να κυκλοφορήσεις νύχτα. Η προσβολή κι η συντριβή της αξιοπρέπειας του ανθρώπου τις ατέλειωτες ώρες αναμονής σε ουρές δημόσιων οργανισμών και υπηρεσιών. Η απουσία συντονισμένης και πλήρους προνοιακής στήριξης και φροντίδας των ατόμων της τρίτης ηλικίας. Το ανούσιο και προπαγανδιστικό περιεχόμενο εκπαιδευτικών εγχειριδίων για την ιστορία και τους θεσμούς του κράτους. Η εγκατάλειψη και υποβάθμιση των δημόσιων και κοινόχρηστων χώρων. Τόσο και τόσα. απλά και από συνήθεια επουσιώδη, που τυραννούν, βασανίζουν και ακυρώνουν τελικά την αξιοπρέπειά μας ως πολιτών και ως ανθρώπων.

Στη μάχη αυτή θα κριθούν πολύ περισσότερα, απ’ ότι σ’ αυτή μέσα στις δικαστικές αίθουσες ή οπουδήποτε αλλού. Αν αυτή η μάχη χαθεί, όσες χρυσές αυγές «εκτός νόμου» κι αν τεθούν, ο φασισμός θα ζει και θα βασιλεύει εντός της κοινωνίας. Τότε δεν θα προπηλακίζονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι μόνο από τους κασιδιάριδες, αλλά από τους ίδιους τους πολίτες. Αδιακρίτως κατά πάντων, γιατί τότε η οργή και το μίσος θα 'ναι ανεξέλεγκτα κι εκδικητικά και δεν θα ξεχωρίζουν δεξιοί ή αριστεροί, δημοκράτες ή φασίστες, πολύ δε περισσότερο οι «αντιμνημονιακοί» απ' τους «μνημονιακούς».

Foto: People Too

8 σχόλια:

  1. Ευάγγελε ,έχεις έναν τρόπο να παρουσιάζεις την καθημερινότητα με τα μεγάλα και τα μικρά που την αποτελούν που με συγκινείς ιδιαίτερα.
    Σκέφτομαι ότι αν όλοι(η έστω οι περισσότεροι που δηλώνουμε συνειδητοποιημένοι πολίτες) σκεφτόμασταν και πράτταμε με την λογική σου, σίγουρα θα ήταν καλύτεροι η πορεία της χώρας μας. Η ψύχραιμη ματιά σου, χωρίς υπερβολές και φωνασκίες για τα τελευταία γεγονότα, με κάνει να σε κατατάσσω στους ανθρώπους που θα ήθελα να ακούω και να μου δίνουν κουράγιο. Κουράστηκα Ευάγγελε από τις κραυγές.
    Δεν αντέχω να διαβάζω κείμενα που στοχεύουν μόνο και μόνο στην ενεργοποίηση μου στο όνομα κάποιας πολιτικής δύναμης.
    Θέλω ψύχραιμο, αναλυτικό λόγο, που στο τέλος του θα έχει και κάτι να προτείνει για φυγή από τα αδιέξοδα. Δυστυχώς όμως τον βρίσκω σε ελάχιστα κείμενα του διαδικτύου που βρίθουν από επαναστατικές κορόνες.
    Εγώ δεν σκοπεύω να πάρω τα βουνά.
    Τα είχαν πάρει οι γονείς μου κάποτε και βλέπω την κούραση τους και την απογοήτευση τους. Δεν βγάζει πουθενά η μόνιμη επαναστατικότητα.
    Την δοκιμάσαμε και αυτήν και τα αποτελέσματα είναι πενιχρότατα.
    Κάτι άλλο χρειαζόμαστε, κάτι σαν αυτό που προτείνεις εσύ με την ψύχραιμη τοποθέτηση σου κάθε φορά που προκύπτουν σοβαρά θέματα. Όταν σε διαβάζω ξαφνιάζομαι, γιατί είναι σαν να εξωτερικεύεις της δικές μου σκέψεις, τις οποίες δεν θα μπορούσα ποτέ να καταθέσω με τόσο ξεκάθαρο και πλήρη λόγο.
    Τι να κάνουμε. Δεν την έχω αυτή την ικανότητα, αλλά έχω μια ικανότητα που την θεωρώ πολύ χρήσιμη. Ξέρω να ακούω και να μην προτρέχω στην εκτίμηση των γεγονότων.
    Και κάτι ακόμα. Έχω υπομονή η οποία μπορεί μεν να είναι πικρή, αλλά ο καρπός της είναι ενίοτε γλυκός.
    Να είσαι καλά και να ξέρεις ότι είσαι ο άνθρωπος που εκτιμώ πάρα πολύ και διαβάζω πάντα,άσχετα αν δεν σχολιάζω κάθε ανάρτηση σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Xristin ότι και να γράψω θα είναι λίγο, γιατί έχω μάθει να εκφράζομαι όπως αισθάνομαι κι είναι γεγονός ότι η χαρά κι η συγκίνηση του σχολίου σου δεν φτάνει να περιγραφεί μέσα από άψυχες λέξεις. Θέλω να πιστεύω όμως, ότι αφού μπορείς μέσα από τις σκέψεις, που κάθε τόσο μου έρχεται και καταθέτω δημόσια, και διακρίνεις με τόση ακρίβεια κι ενδιαφέρον απόψεις, αντιλήψεις και συναισθήματα, αντιλαμβάνεσαι και με καταλαβαίνεις, ότι και συγκινημένος είμαι και ευθύνη αισθάνομαι.

      Χαίρομαι πραγματικά που μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις μαζί σου -όπως και με τους άλλους κατά καιρούς σχολιαστές- εφόσον πέρα από την εκτόνωση και την επικοινωνία, δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις να αντιληφθούμε καλύτερα τι μας συμβαίνει και να καταλάβουμε κι οι γύρω από εμάς συνάνθρωποι πώς αισθάνονται.

      Σ' ευχαριστώ θερμά για την τόλμη σου -γιατί περί αυτού πρόκειται στις δύσκολες μέρες μας και μεταξύ αγνώστων- να εκφραστείς τόσο κολακευτικά για τις αναρτήσεις μου. Είναι σημαντικό επειδή ακριβώς οι καιροί είναι δύσκολοι να δίνουμε ο ένας κουράγιο κι αισιοδοξία στον άλλο μ' όποιον τρόπο μπορούμε για να κατορθώσουμε να σταθούμε όρθιοι. Πρέπει να σταθούμε όρθιοι κι είμαι αισιόδοξος ότι εύκολα ή δύσκολα θα τα καταφέρουμε.

      Πιστεύω στους ανθρώπους, πιστεύω στη δημιουργική σκέψη και την αισιοδοξία που έχουμε σαν λαός κι αυτό με κάνει ακόμα περισσότερο να ελπίζω, πέρα από πολιτικές και κόμματα, πέρα από μνημόνια και συμφωνίες.

      Αν μας έδιναν μικρές έστω δόσεις ελπίδας, για τα μικρά για τ' ασήμαντα οι δημοισολογούντες, σίγουρα τα πράγμα από άποψη ηθικού και κοινωνίας θα ήταν πολύ καλύτερα.

      Τέλος πάντων, έγινα κουραστικός. Και πάλι σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια τα οποία με τιμούν και με ενθαρρύνουν.

      Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή
  2. Ψύχραιμο και απόλυτα εφαρμόσιμο. Εφόσον υπάρχει η διάθεση βεβαίως...
    Όπως λέει και η Χριστίνα, ο λόγος σου έχει δομή, περιεχόμενο και είναι πάντα γόνιμος και με προτάσεις υλοποίησης. Κρίμα που ο "κοινός νους" αποτελεί πλέον χάρισμα και όχι βασική αρχή για τον καθένα μας...
    Καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σχέση εμπιστοσύνης που έχει οικοδομηθεί στη μεταξύ μας επικοινωνία, Μαρία, κι η ουσιαστική και γόνιμη άποψη που συνεισφέρεις σ' αυτόν, δίνει κύρος και μεγαλύτερη αξιοπιστία στις σκέψεις που δημοσιεύω.

      Σ' ευχαριστώ για τη συνεισφορά σου στον εμπλουτισμό του ιστολογίου και για τις δημιουργικές παρεμβάσεις σου.

      Διαγραφή
  3. Απορώ με την ψυχραιμία σου Ευάγγελε!
    Αλήθεια θα ήθελα πολύ να ήμουν έτσι και να έβλεπα τα πράγματα με τα δικά σου μάτια και τον δικό σου νου!
    Αλλά το βλέμμα μου θολώνει, πολύ και θυμώνω ακόμα πιο πολύ με όλα αυτά που μας περιτριγυρίζουν!
    Αν ήμασταν έτσι όλοι θα ήταν όλα καλύτερα!
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψυχραιμία γιατί χανόμαστε, 'Ελενα!

      Αν πάρουμε ο καθένας το νόμο στα χέρια του, αλίμονό μας! Καλύτερα να πάρουμε... τον ομματιών μας -που λένε και στο χωριό μου- και να φύγουμε γι' άλλη γη γι' άλλα μέρη!!!

      Καλή σου εβδομάδα με υγεία!

      Διαγραφή
  4. Τα καθεστωτικά κόμματα και οι γνώριμες φάτσες που τα εκπροσωπούν δεν δικαιούνται δια να ομιλούν που έλεγε και ο μακαρίτης. Για να χρησιμοποιήσω ακόμη μια φράση κλισέ δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία γι’ αυτό.
    Εκτός των άλλων άργησαν χαρακτηριστικά κυβέρνηση και Δικαιοσύνη να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο του φασισμού. Το οποίο στη χώρα μας ασφαλώς δεν υπάρχει μόνο ως …ιδέα (μπλιαχ!), αλλά συνοδεύεται από βιαιότητες, τραμπουκισμούς, μπραβιλίκια, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, ένοπλη βία, δολοφονίες και άλλες θεάρεστες δραστηριότητες.

    Αφήνοντας τον νεοναζισμό να θεριεύει λόγω τακτικισμού (για να μην υπάρχουν διαρροές ψηφοφόρων προς την Αριστερά) και όχι λόγω …δημοκρατικής ευαισθησίας, ουσιαστικά συνεισέφεραν στο να φουντώσει το φαινόμενο και να αρχίσει να λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
    Κάπου εκεί ήρθε και η δολοφονία του Παύλου από δολοφόνο της χ.α. Και αν δεν ήταν παρούσα η συγκεκριμένη αστυνομικός προφανέστατα θα την είχαν γλιτώσει για μια ακόμη φορά και οι δολοφόνοι και τα αφεντικά τους. Ήταν η στιγμή που υπολογίστηκε από τα κυβερνητικά κλιμάκια πως η δίωξη των φασιστοειδών θα έγερνε την πλάστιγγα υπέρ της κυβέρνησης. Και γι’ αυτό ξεκίνησε το ξήλωμα.
    Για να εξηγούμαι: προσωπικά αδιαφορώ για τα κυβερνητικά παιχνιδάκια. Από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει η διάλυση της εγκληματικής οργάνωσης αυτών των κουτσαβάκηδων, παρανοϊκών, στρατόκα*λων και δολοφόνων.
    Δυστυχώς όμως, αφορμή ήταν τελικά ο τραγικός θάνατος ενός αθώου!

    Αν πραγματικά οι συγκυβερνώντες επιθυμούν την οριστική διάλυση του φασισμού και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων (δεν είμαι καθόλου μα καθόλου σίγουρος), οφείλουν να ανοίξουν το δρόμο και σε υποθέσεις σκανδάλων που εμπλέκονται τα δικά τους στελέχη.
    Μόνο έτσι θα αποδείξουν στον ελληνικό λαό πως η Δικαιοσύνη υπάρχει και λειτουργεί ανεπηρέαστα.
    Σε διαφορετική περίπτωση όλο και κάποια άλλη νεοναζιστική οργάνωση θα βγει στο προσκήνιο, αναζητώντας να προσελκύσει τη διάχυτη βλακεία που υπάρχει γύρω μας.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σέβομαι τους προβληματισμούς σου, Πέτρο, αλλά για το συγκεκριμένο θέμα θεωρώ ότι μικροψυχίες, αστερίσκοι κι υποσημειώσεις δεν χωρούν. Ομόθυμη καταδίκη του φασισμού πιστεύω ότι χρειάζεται και στήριξη των οργάνων και των θεσμών του κράτους (κυβέρνηση, δικαιοσύνη κ.λπ.) να υποστηριχτούν ώστε να ολοκληρωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τον τόπο και την κοινωνία το έργο που άρχισε.

      Αν και για το συγκεκριμένο θέμα αρχίσουμε -δυστυχώς δεν το αποφύγαμε και δεν αναφέρομαι, προς Θεού, σε σένα- τις μεμψιμοιρίες, τις φαγωμάρες και τις γκρίνιες, το μόνο που στο τέλος θα πετύχουμε θα είναι να έχουμε διαρκώς μέσα στα πόδια μας αυτό το τέρας, να περιγελά τη δημοκρατία και να δηλητηριάζει τη ζωή του τόπου. Αν όμως -κατά τη γνώμη μου- πιέσουμε και διεκδικήσουμε από τα "καθεστωτικά κόμματα" -όπως τα ονομάζεις, αν και διαφωνώ- τη διαλεύκανση της υπόθεσης προς κάθε κατεύθυνση, την εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας και δικαίου και την αποτελεσματική προστασία της δημοκρατίας και των θεσμών της, τότε θα έχουμε ένα αποσαφηνισμένο πεδίο για την όποια κριτική, εφόσον παρατηρηθούν παραλείψεις ή υπεκφυγές. 'Η, εφόσον επιτευχθούν αυτά, θα είμαστε κερδισμένοι και ως χώρα και ως κοινωνία.

      Ας προσέχουμε όσο μπορούμε κι ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να έχουμε και να μπορούμε να ομιλούμε όλοι μας (και να κρινόμαστε, βεβαίως, για τα λεγόμενα και τα πεπραγμένα μας).

      Την καλησπέρα μου, Πέτρο.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα