Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Παιχνίδι με τη φωτιά.


Παίζουμε.

Κυνηγητό, κρυφτό, τις «κουμπάρες», παιχνίδι για παιχνίδι δεν έχει μείνει –από ‘κείνα που παίζαμε πιο παλιά στις αλάνες και τις γειτονιές– που να μην «παίζεται» με αφορμή το κείμενο φάντασμα του «αντιρατσιστικού νομοσχεδίου». Μόνο η σοβαρότητα «δεν παίζει», απλώς και μόνο επειδή αυτή έχει πάει περίπατο.

Δεν προσφέρεται για πλάκα το θέμα, αλλά επί τόσες ημέρες και με τόσα πήγαιν’ έλα, με τόσες δηλώσεις, ανακοινώσεις και συνομιλίες, έχει χάσει και την ουσία και το περιεχόμενο η ενασχόληση με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Σε επίπεδο αρχηγών φτάνει η κουβέντα μήπως και κατορθώσει κι επιλυθεί το δυσεπίλυτο και ακανθώδες –όπως αποδεικνύεται από τα πράγματα– για τα ελληνικά δεδομένα θέμα της ρατσιστικής βίας. Οι «αρχηγοί» πάντα ξέρουν κάτι περισσότερο από δοσολογίες συμβιβασμού και συνταγές συνεργασίας. Τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου –τηλεοπτικού βεβαίως.

Οι «ασκοί του Αιόλου» έχουν ανοίξει και το θέμα του φασισμού θα πρέπει να τοποθετηθεί πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Όλα τα «απόνερα» της οικονομικής κρίσης, των αλλαγών που έφερε η παγκοσμιοποίηση και το άνοιγμα των αγορών, οι πόλεμοι στην Αφρική και την Ασία, «πλημμυρίζουν» εν είδη προσφυγικών κυμάτων και τσουνάμι οικονομικών μέτρων, ανασφάλειας και φοβιών τις περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες. Τα γεγονότα στη Στοκχόλμη και το Λονδίνο ούτε μεμονωμένα μπορούν να θεωρηθούν, ούτε τυχαία.

Η χώρα έχει χρέος ν’ αντιληφθεί τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και να κρούσει με όλη της τη δύναμη –ως κυματοθραύστης των προσφυγικών κυμάτων της Ευρώπης εξ Ανατολών– τον κώδωνα του κινδύνου. Να πρωτοστατήσει και να πρωταγωνιστήσει στην αφύπνιση της παραζαλισμένης απ’ την οικονομική ύφεση και τη λιτότητα Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι μόνο θέμα οδηγιών, δεν είναι μόνο θέμα ευρωπαϊκής νομοθεσίας ή εθνικού δικαίου, είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Τον φασισμό, την ξενοφοβία, την αυτοδικία, τη βία δεν θα την αποτρέψουν, ούτε θα την εμποδίσουν άψυχα κείμενα νομοθετικών ρυθμίσεων και ποινικών διατάξεων μόνο. Το φαινόμενο που απλώνεται σαν αργός θάνατος χρόνια τώρα, αλλά που γιγαντώνεται όσο η οικονομική κρίση αφαιρεί, όχι μόνο κεκτημένα, προνόμια, εισοδήματα, αλλά σε πάμπολλες περιπτώσεις και τα στοιχειώδη χρειαζούμενα για την επιβίωση, δεν αντιμετωπίζεται στα χαρτιά, ούτε στα λόγια. Χρειάζονται έργα, συνεργασίες, οργανωμένες πολιτικές πρωτοβουλίες και δυναμικές ενέργειες με βάθος χρόνου και με τη συμμετοχή όλων των ευρωπαϊκών λαών, όλων των πολιτών. Η Ευρώπη έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ έναν άλλον προσανατολισμό.

Η λήψη μέτρων καταστολής, αυταρχισμού και κρατικής βίας το μόνο που θα προκαλέσουν είναι περισσότερο μίσος, περισσότερη βία, περισσότερο πόνο. Θα απαιτήσουν και την απορρόφηση περισσότερων πόρων. Επιμένοντας μόνο στη νομοθετική ρύθμιση του θέματος, είναι σαν να κλείνουμε τα μάτια στο πρόβλημα, αλλά και το μάτι σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που έχουν κάθε λόγο να επιτείνεται ο φαύλος κύκλος της βίας, της ανασφάλειας, της ανομίας και της συρρίκνωσης των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Επί βδομάδες μιλάμε, λοιπόν, χωρίς επί της ουσίας να λέμε τίποτα. Ψάχνουμε ένα κρυμμένο νομοσχέδιο, κρυμμένοι πίσω από μια ευρωπαϊκή οδηγία. Παίζουμε.

Αν είχαν κάτι να κάνουν οι αρχηγοί αύριο, αυτό θα έπρεπε να ήταν κατ’ αρχήν η ομόθυμη –όχι απλώς ομόφωνη– η ομόθυμη και χωρίς περιστροφές καταδίκη του φασισμού κι η καταγγελία των δυνάμεων που, με πρόσχημα τους δημοκρατικούς θεσμούς, απεργάζονται την αποδυνάμωση και εν τοις πράγμασι κατάλυσή της. Ταυτόχρονα, να συμφωνήσουν στην ανάληψη πρωτοβουλιών οι οποίες θα συγκεκριμενοποιηθούν και χρηματοδοτηθούν σε συνεργασία με όλους τους θεσμικούς παράγοντες και φορείς (Δήμοι, πανεπιστήμια, οργανώσεις κ.λπ.) για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος. Το σπουδαιότερο όμως, να εξαγγείλουν την εκκίνηση σειράς γενναίων μεταρρυθμιστικών διεργασιών, που θα κορυφωθούν με την αναθεώρηση του Συντάγματος, για την εκ βάθρων αλλαγή του πολιτικού συστήματος, από τον τρόπο εκλογής των βουλευτών, τη χρηματοδότηση των κομμάτων, τις εκλογικές περιφέρειες και τον εκλογικό νόμο, τη λειτουργία της κυβέρνησης, των πολιτικών γραφείων κ.ο.κ. με σταδιακή διαμόρφωση και αποτίμηση και των πόρων που θα εξοικονομηθούν. Δραστικές παρεμβάσεις για ν’ ανασάνει η κοινωνία και να απελευθερωθεί ο πολιτικός κόσμος απ’ την ομηρία, τη δυσπιστία και την αμφισβήτηση.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η συζήτηση όμως για το «αυγό του φιδιού» είναι μια ωραία συζήτηση όσο το φίδι κοιμάται. Όταν, όχι μόνο το φίδι έχει ξυπνήσει, αλλά και το αυγό το ίδιο έχει σπάσει, το να εξακολουθείς τη συζήτηση ή να καμώνεσαι πως με φοβέρες και ξόρκια μπορείς να το αντιμετωπίσεις ή αφελής είσαι ή εγκληματικά αμελής. Σε αντίθετη περίπτωση, η στάση σου υποκρύπτει υπολογισμό και σκοπιμότητα. «Το παίζεις».

Ας σκεφθούν μέχρι αύριο, όσοι εξακολουθούν να «παίζουν» παιχνίδια τακτικής κι υπολογισμών. Ας αναλογιστούν με σύνεση, όσοι επιμένουν να μετρούν τι θα πάρουν και τι θα δώσουν. Το παιχνίδι με το φασισμό δεν είναι μόνο παιχνίδι στρατηγικής και εξουσίας, αλλά παιχνίδι με τη φωτιά κι «όποιος παίζει με τη φωτιά καίγεται», λέει η λαϊκή σοφία.

10 σχόλια:

  1. Ωραίο ποστ!...

    υ.σ. Βαγγέλη είσαι από το χωριό αλφά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πότε θα καούν όλοι αυτοί που παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων Ευάγγελε, αυτό περιμένω!
    Και πότε θα ξυπνήσουμε όλοι εμείς που ακολουθούμε τα παιχνίδια τους σαν τα πρόβατα.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψυχραιμία, σύνεση και λογική, 'Ελενα.

      Οι κάθε είδους και μορφής "φωτιές" καίνε κατά κανόνα τους πιο αδύναμους και δίνουν ευκαιρίες σε κάθε είδους και λογής επίδοξους "σωτήρες" να ρίχνουν λάδι στη φωτιά προωθώντας έτσι τις επιδιώξεις τους.

      Διαγραφή
  3. Περιμένουμε απ' αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα και επώασαν το αυγό, να ανατρέψουν την κατάσταση;
    Μα γιατί;
    Τους βολεύει και ανοίγει το δρόμο για την υλοποίηση των σχεδίων τους.
    Τα γνωρίζανε, τα δρομολογήσανε και τα στηρίζουν.
    Μόνο που η φωτιά, θα κάψει και τους ίδιους στο τέλος!

    Καλό βράδυ Ευάγγελε. Συγχαρητήρια για το ορθολογικό σου κείμενο. Μακάρι να αποτελούσε το αυτονόητο για τους κυβερνώντες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πρόβλημα θα πρέπει να λυθεί και μάλιστα το ταχύτερο δυνατόν, Μαρία μου. Η διαιώνιση αυτής της αποπνικτικής κατάστασης επιδεινώνει το κλίμα και δηλητηριάζει την κοινωνία.

      Το ξεκαθάρισμα είναι χρέος της κυβέρνησης, η οποία θα πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να παραμερίσει αγκιλώσεις και μικροϋπολογισμούς μεταξύ των εταίρων και να αποφασίζει εκείνα που θα συμβάλουν στην εκτόνωση της έντασης.

      'Ολες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν χρέος, ανεξάρτητα από πεποιθήσεις και σκοπιμότητες, να συμβάλουν στην προσπάθεια αντιμετώπισης του ρατσισμού. Η φωτιά όταν -ο μη γένοιτο- ξεσπάσει καίει αδιακρίτως. Η πρόληψη είναι η μόνη ασφαλής οδός Γι' αυτό θα πρέπει να συνεργαστούμε ενεργά όλοι.

      Σε χαιρετώ εγκάρδια!

      Διαγραφή
  4. Και'γω είμαι της γνώμης ότι εγκληματικά αμελής και καθόλου αφελής που αφήνουν τον φασισμό να διογκώνεται!
    Αυτό το φίδι όπως χαρακτηριστικά παρομοιάζεις θα τους κατασπαράξει αλλά δυστυχώς θα πάρει πολλούς αθώους μαζί του και αυτό είναι το τραγικό της ιστορίας!

    Και αυτό σου το κείμενο έχει την άνεση και πλαστικότητα που διαθέτεις με την γλώσσα μας!

    Τα δροσερά μου απογευματινά
    αρωματισμένα με ανθισμένη γαρδένια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο εφησυχασμός κι η αδιαφορία είναι οι καλύτεροι τροφοδότες της περιρρέουσας ατμόσφαιρας βίας και ανομίας. "Βούτυρο στο ψωμί" για εκείνου που μεθοδικά απεργάζονται τον εκφυλισμό του πολιτεύματος και των συνταγματικών ελευθεριών.

      Ο τρόπος που εξελίχθηκαν τα πράγματα σχετικά με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, προσφέρει ένα ακόμα επιχείρημα σ' όσους χλευάζουν και λοιδωρούν το πολιτικό σύστημα και τη συντεταγμένη πολιτεία.

      'Οχι ότι ένας ακόμη νόμος θα έλυνε το ούτως ή άλλως τεράστιο πρόβλημα, αλλά θα συμβόλιζε κυρίως τη βούληση των κυβερνώντων με ενότητα κι αποφασιστικότητα να το αντιμετωπίσουν.

      'Ισωμα, zoyzoy μου, αλλά εμείς προσέχουμε τις... στροφές!

      (Η μοσχοβολιά της γαρδένιας ακόμα διαρκεί! Ανταποδίδω με τραγανά κανέλλας!)


      Διαγραφή
  5. Το άρθρο σου είναι, όπως πάντα, ψύχραιμο και «βασανισμένο» και μάλιστα το μνημονεύω ως παραπομπή καταθέτοντας τη δική μου άποψη για το ζήτημα. Το τελευταίο που χρειάζεται η μάχη κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας είναι μικροπολιτικές καντρίλλιες, τακτικισμούς της πλάκας και γελοιότητες με 3-4 «αντιρατσιστικά» νομοσχέδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέτεις πολύ σωστά, Σταμάτη, αναφέροντας στο εμπεριστατωμένο κείνενό σου, ότι "Το ζήτημα είναι πρωτίστως και θεμελιωδώς αξιακό για τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό".

      'Εχω την αίσθηση ότι στην προκειμένη περίπτωση -κι ίσως όχι μόνο- το "τόξο" έχασε και τ' αυγά και τα πασχάλια...

      Σ' ευχαριστώ θερμά.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα