Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

"Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους"



Όσοι δρόμοι κι αν αποκλειστούν, όσα οδοφράγματα κι αν στηθούν, όσοι αστυνομικοί κι αν χρησιμοποιηθούν, όσες εκκλησίες κι αν αποκλειστούν, όσες παρελάσεις κι αν σιδηροφραχτούν, οι βάρβαροι δεν θα φτάσουν σήμερα. Βάρβαροι πια δεν υπάρχουν. 


Θα περάσει κι αυτή η επέτειος κι αν μείνει κάτι θα ‘ναι τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας κι ενδεχομένως τα επεισόδια κι οι αψιμαχίες, που μπορεί να συμβούν. Θ’ ανοιγοκλείνουν τα «παράθυρα» από αέρα φρέσκο δηλώσεων επωνύμων, που σχέση καμιά δεν θα ‘χει απ’ τον «αέρα» εκείνων των ανώνυμων, που αεράκι λευτεριάς, συναδέλφωσης και καρτερίας προεμήνυε.

Δίχως βαρβάρους, τις λύσεις μόνοι πρέπει ν’ αναζητήσουμε. Μόνοι τη μάχη πρέπει να τη δώσουμε με πείσμα, με ενότητα, με σθένος.

Βάρβαρους διάφορους περιμένουμε απ’ ώρα σ’ ώρα, μ’ ένα φραπέ ή ένα «ποντίκι» μες στη χούφτα, που στου μυαλού μας τους μαιάνδρους ξεφυτρώνουν και θεριεύουν και γελούν και απειλούνε και στης οθόνης την αγορά συναθροισμένοι, μπροστά εκεί στο γαλάζιο ή το πολύχρωμο το φόντο, ρήτορες –με τη φωνή της λογικής στο off– παρατηρούμε βαρβάρους χίλιους στο λεπτό μ’ ευφράδεια στα σύνορα να φέρνουν.

Με λόγια και με λόγια και με λόγια ν’ ανεμίζουν δίκην σημαίας, χιλιάδες λύσεις ο κάθε «βάρβαρος» μπορεί να καταστρέψει, να σαρώσει, να γκρεμίσει. Με ανοιχτά μυαλά, μάτια και χέρια ενωμένα, με μια καρδιά σημαία και μονορούφι όλο το πείσμα, κανένας βάρβαρος δεν θα μπορέσει να περάσει, ούτε καν ως τη σκέψη για να φτάσει.

Νύχτες πολλές, ατέλειωτες, με των βαρβάρων τη συντροφιά –μόνο στα λόγια– ανήσυχοι και συλλογισμένοι κλεινόμαστε στα σπίτια, με την απογοήτευση, τη διάψευση και τη οργή στο προσκεφάλι, γιατί οι βάρβαροι που καρτερούσαμε δεν ήρθαν.

Εδώ στης νύχτας το αγιάζι και την ψύχρα, για το ξημέρωμα μόνο δουλειά ταιριάζει. Με τη σιωπή, τη φρόνηση, το γέλιο, το κουράγιο, της τρυφηλής εσπέρας ας ξεχάσουμε τη γλύκα. Απόφαση ας πάρουμε, πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν, ότι οι βάρβαροι δεν πρόκειται να ‘ρθούνε και λύση άλλη πως χρειάζεται να βρούμε και πως η «κάποια» της πατρίδας δεν της πρέπει, μήπως, έτσι, την ανατολή –σκάβοντας μόνοι με νύχια και με δόντια– όρθιοι  κι όλοι μαζί μπορέσουμε να δούμε.

8 σχόλια:

  1. "...Όρθιοι κι όλοι μαζί..."
    Ας κρατήσουμε αυτό μόνο κι ας πορευτούμε δίχως την ουτοπία των βαρβάρων και της ψεύτικης ευμάρειας.

    Ό,τι πιο επίκαιρο και ουσιαστικό, θα μπορούσες να αναρτήσεις σήμερα! Μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αποφασίζοντας ν' αλλάξουμε τον τρόπο που πολιτευόμαστε, θα βρούμε ασφαλώς και τον δρόμο που πρέπει να πορευτούμε.

      Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα, αν κάποιοι πιστεύουν πως θα σωθούν αν βουλιάξει η βάρκα, κάνουν τραγικό λάθος.

      Διαγραφή
  2. Οτι καλύτερο θα μπορούσα να διαβασω σήμερα και όπως λεει και η Μαρία ότι πιο επίκαιρο.
    Κρατάω και εγω το "...Όρθιοι κι όλοι μαζί..." και ελπίζω να το κάνουμε πράξη.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοινή είναι η μοίρα μας, 'Ελενα, κι έχουμε χρέος να βαδίσουμε μπροστά. Ενωμένοι κι αποφασισμένοι!

      Διαγραφή
  3. Ας μην ξεχνάμε πως οι βάρβαροι βρίσκονται τώρα πια μέσα μας, κοντεύουμε να χάσουμε πια και την εθνική μας ταυτότητα. Όλα έχουν ισοπεδωθεί, είτε στο όνομα της παγκοσμιοποίησης είτε της οικονομικής κρίσης. Κι εκεί βρίσκεται το μυστικό, αν μας παρασύρει το ποτάμι και γίνουμε κι εμείς μέρος του όχλου θα χαθούμε, η διαφορετικότητά μας είναι αυτή στην οποία πρέπει να στηριχτούμε.

    Την καλημέρα μου και καλή επέτειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύλογος κι εύστοχος ο σχολιασμός σου, Κώστα.

      Αυτή μας η ιδιαιτερότητα, σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς και στη δύσκολη κατάσταση που βρεθήκαμε, δεν θα πρέπει ν' αποτελεί εμπόδιο στο δρόμο μας, ούτε λόγο αποστασιοποίησής μας απ' αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

      Αντίθετα, η ιδιαιτερότητά μας θα πρέπει ν' αποτελεί πηγή έμπνευσης και θάρρους για να βαδίσουμε σ' αυτόν τον κόσμο που καλώς ή κακώς είναι ο κόσμος μας.

      Ας προσπαθήσουμε ενωμένοι, αφού ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας, να τον κάνουμε καλύτερο.

      Διαγραφή
  4. Δεν θα σχολιάσω το παρόν post.

    Αλλά ωφείλω να σ' ευχαριστήσω θερμά για το σημερινό σου σχόλιο Ευάγγελε. Να σ' ευχαριστήσω για όλα τα όμορφα που έγραψες και που πιστεύω πως αν τα διαβάσουν οι δικοί μου επισκέπτες, θα συνθέσουν καλύτερα το pazzle.

    Ευχαριστώ σε που "ξανα-μύρισες το άρωμα βανίλιας.
    Και χρωστώ κέρασμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κέρασμα ευπρόσδεκτο -αυτό δα έλειπε!- και αναμένω πρόσκληση (την προτίμησή μου στη σοκολάτα θεωρώ περιττό να υπενθυμίσω!!!)

      Σ' ευχαριστώ θερμά κι ελπίζω να βρίσκεις ευκαιρίες κι αφορμές να ομορφαίνεις και να... "νοστιμίζεις" τις σκέψεις μου!

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα