Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Pasokcification ή Συριζανελέησον;


Πληρώνουμε τις αμαρτίες και τις αυταπάτες δύο πολιτικών, δύο πολιτικών, που θεμελίωσαν τον αντιπολιτευτικό τους πολιτικό λόγο κι οικοδόμησαν την καριέρα τους μέχρι την πρωθυπουργία πάνω στο μεγαλύτερο κατασκευασμένο ψέμα, στη μεγαλύτερη απάτη, σε βάρος του λαού και της χώρας, το ψευτοδίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο».

Λάβροι υποστηρικτές της αντιμνημονιακής ρητορείας όσον καιρό θήτευσαν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, αδίστακτοι δημαγωγοί και καιροσκόποι, ανέκρουσαν πρύμνη μετά την κατάληψη της εξουσίας και της διακυβέρνησης του τόπου. Σκληροί κι ανυποχώρητοι διαπραγματευτές στα λόγια και στις δηλώσεις μέχρι, τελικά, να υπογράψουν ως και την τελευταία υποσημείωση τις δανειακές συμφωνίες.

Έξι χρόνια, έξι ολόκληρα χρόνια, μέχρι να φτάσουμε με διαλυμένο τον κρατικό μηχανισμό, διαλυμένο το πολιτικό σύστημα, διαλυμένη την οικονομία, διαλυμένη την κοινωνία, σε κάποιες αυτονόητες, σκληρές αλλά κι αναγκαίες αποφάσεις. Έξι χρόνια που καμιά συμφωνία, κανένα Eurogroup και καμιά σύνοδος κορυφής δεν πρόκειται να ξαναφέρουν πίσω. Έξι χρόνια κατεβαίνουμε μέρα τη μέρα και μήνα το μήνα τα σκαλιά προς την κόλαση του διχασμού, της μισαλλοδοξίας, του εκφασισμού, της οργής και της αγανάκτησης, της απογοήτευσης και κατάθλιψης.

Χρειάστηκε να χαθούν όλα αυτά τα πολύτιμα χρόνια, να χαθεί μια ολόκληρη γενιά, να χαθεί η εμπιστοσύνη στη δημοκρατία και τους θεσμούς, να χαθούν τόσα εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία, να χαθούμε μεταξύ μας, προκειμένου ν’ αποδεχτούν –άλλος ρητά, ξεκάθαρα κι άλλος σιωπηλά ή με υπεκφυγές– ότι η χώρα είναι αναγκαίο να προχωρήσει σε γενναίες αποφάσεις για αλλαγές, που να κατοχυρώνουν την παραμονή της στην ΟΝΕ κι επιβεβαιώνουν τη σταθερή κι αταλάντευτη βούληση του Ελληνικού λαού ως προς τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όσοι επίμονα όλα αυτά τα χρόνια υποστήριξαν την ανάγκη συμφωνίας στο πλαίσιο των δανειακών συμβάσεων, έγιναν γραφικοί, περίγελος κι αποδέκτες του λοιδορίας και της καταισχύνης εκείνων που μπαινόβγαιναν στο Ζάππειο σαν να ήταν το χημικό εργαστήριο που θα κατασκεύαζαν το «άλλο μείγμα» οικονομικών μέτρων, αλλά κι εκείνων που από πλατεία σε πλατεία έσκιζαν και καταργούσαν το μνημόνιο μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο.

Η πραγματικότητα κι η αλήθεια είναι αμείλικτη και για τους ανεύθυνους λαϊκιστές και για τους μαθητευόμενους μάγους, για όλους εκείνους που από τις κορώνες της αντιμνημονιακής αγανάκτησης, αναγκάστηκαν να ψελλίσουν τις ομολογίες για τις αμαρτίες και τις αυταπάτες τους.  Τώρα που όλοι πλέον στέκονται στο φως, φαίνεται και το πολιτικό τους ανάστημα και το μέγεθος της υποκρισίας και του ψεύδους τους.

Ο λογαριασμός, βέβαια, πάλι σ’ εμάς θα έρθει. Πάλι ο λαός θα πληρώσει και για τις αμαρτίες του Αντώνη Σαμαρά και για τις αυταπάτες του Αλέξη Τσίπρα. Μέχρι σήμερα, άλλωστε, ποιος πλήρωνε τα λάθη, τις παραλείψεις, τα δανεικά και τα χρωστούμενα του κάθε φιλόδοξου Σαμαρά ή του κάθε λαϊκιστή Τσίπρα;

Είναι κρίμα όμως, ναι, είναι πολύ κρίμα, όχι γιατί ο λογαριασμός κι οι επιβαρύνσεις ή οι μειώσεις που έρχονται είναι όντως δυσβάσταχτες, αλλά γιατί μέχρι να φτάσουμε σ’ αυτή την κατάσταση το έχουμε πληρώσει ακριβά ως χώρα και ως κοινωνία. Τολμούν κάποιοι –γιατί βλέπεις θέλει τόλμη στους καιρούς που βρεθήκαμε– να υπενθυμίσουν, ότι αν το 2010 ή και το 2011 υπήρχε στοιχειώδης ανοχή αν όχι συναίνεση ώστε να προχωρήσουν απρόσκοπτα κάποιες αναγκαίες και κρίσιμες αλλαγές, σήμερα ασφαλώς οι συνθήκες θα ήταν πολύ καλύτερες. Τότε όμως ήταν που ο Αντώνης Σαμαράς θέλησε να ζήσει τη γοητεία της αμαρτίας και το δικό του success story και μαζί μ’ αυτόν κι όσοι από το ΠΑΣΟΚ σαγηνεύτηκαν και σεληνιάστηκαν για μιαν ακόμα φορά από τη γλύκα της εξουσίας και της συγκυβέρνησης.

Αν τότε όλο αυτό το σύστημα –γιατί τι άλλο εκτός από σύστημα μπορούσε να ήτανε;– με προεξάρχοντες καναλάρχες και μίντια, κρατούσε ψύχραιμη κι υπεύθυνη στάση, αν συμμεριζόταν τις δυσκολίες και τις πρωτόγνωρες συνθήκες του εγχειρήματος, αν σεβόταν τους κανόνες της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, αν δεν ακολουθούσαν τον απάνθρωπο δρόμο του πολιτικού κανιβαλισμού και της ηθικής εξόντωσης του πολιτικού αντιπάλου, δεν θα γέμιζαν τόσο εύκολα λίγο αργότερα οι δρόμοι κι οι πλατείες αγανακτισμένους, δεν θα χρειαζόταν και δεύτερο και τρίτο μνημόνιο –και βλέπουμε– ούτε θα κυριαρχήσουν τα άκρα κι οι ολοκληρωτικές φωνές του πολιτικού συστήματος.

Με «αν», φυσικά, δεν γράφεται η ιστορία. Ζούμε στο σήμερα κι έρχονται οσονούπω κι άλλα ακόμα πιο δύσκολα, τι θα κάνουμε; Θα συνεχίσουμε την ελεύθερη πτώση και την αυτοκαταστροφική πορεία ή θα γίνει αυτός ο νέος λογαριασμός ο τελευταίος κη αφορμή για την κυβέρνηση, για την αντιπολίτευση, για τον καθένα μας και για όλους μαζί να λογαριαστούμε, επιτέλους, με τις αδυναμίες και τα πάθη μας, με την επιπολαιότητα και την απερισκεψία μας. 

Μια κόκκινη γραμμή μένει, κατά τη γνώμη μου, να τραβηχτεί και αταλάντευτα να διατηρηθεί, στις τόσες που καταπατήθηκαν και ξεχάστηκαν, μια κόκκινη γραμμή με τις αμαρτίες και τις αυταπάτες του παρελθόντος. Αν αυτό συμβεί, αν η ωριμότητα, η λογική κι η σκληρή δουλειά κερδίσουν τη μάχη από τον λαϊκισμό, την ανευθυνότητα και τα χέρια στις τσέπες, τότε ένα σημαντικό βήμα μπορεί να έχει γίνει για να προχωρήσουμε.

Ας το πάρουν απόφαση, λοιπόν, για να πάμε παρακάτω, δεν χρειάζονται τούτη την ώρα πανηγυρισμοί, νταούλια και ζουρνάδες, το «ιστορία μου αμαρτία μου» μπορεί να εκφράζει πολλούς στην κυβέρνηση και στη βουλή και να ζει στη μνήμη και τις καρδιές, αλλά δεν μπορεί πλέον να τους οδηγεί. ειδάλλως, ταχύτατα το Pasokcification θα μετεξελιχθεί σε… Συριζανελέησον!...

6 σχόλια:

  1. Εγώ Βαγγέλη αρνούμαι να ασχοληθώ με τις αυταπάτες του κυρίου Τσίπρα γιατί εδώ και καιρό τον έχω κατατάξει στην κατηγορία αυτών που επικεντρώνονται μόνο σε αυτά που θέλουν να πιστεύουν με αποτέλεσμα να χάνουν από το πεδίο τους η απλά να μην βλέπουν καν τις ορατές,μην πω κραυγαλέες ενδείξεις περί του αντιθέτου. Αυτό η ψυχολογία και η…….νευροεπιστήµη το ονομάζουν….. προκατειλημμένη πεποίθηση η αλλιώς……ας τον τρελό στην τρέλα του!
    Λοιπόν επειδή εγώ δεν σκοπεύω να παλέψω με αυτήν την κολλητή του κυρίου Τσίπρα που είναι μάλιστα και….. προκατειλημμένη την κοπανάω και πάω για…..Πολωνία μεριά!

    Βαγγέλη επειδή νομοτελιακά οτι ανεβαινει...κατεβαινει και τούμπαλιν,εγώ λέω να πέσω σε παρατεταμένο και βαθύ ύπνο!
    Μην με ξυπνήσετε πριν την λήξη τις καθόδου της οικονομίας και της κοινωνίας!
    Ξυπνήστε με όταν ξεκινήσει η άνοδος!
    Θα με υποχρεώσετε!
    Sorry για την τάση παραίτησης που επιδεικνύω αλλά……φεύγω για ταξίδι στην…..Πολωνία!Ελπίζω η Πολωνία να μου αναπτερώσει το πεσμένο(δεν πάει πιο κάτω) ηθικό!
    Αν αυτό δεν συμβεί θα ξαναδιαβάσω την δική σου ανάρτηση γιατί έχω παρατηρήσει ότι μόνο τα κείμενα σου με κρατάνε σε δημιουργική εγρήγορση!
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν, xristin μου, η σπιρτάδα, το χιούμορ και το μπρίο σου αδρανήσουν και πέσουν σε νάρκη, το βέβαιο είναι ότι δεν πρόκειται να σηκωθούμε ποτέ!

      Εκεί στην ξενιτιά, κοίτα να περάσεις καλά, ν' αποκομίσεις νέες εμπειρίες και γυρίζοντας με το καλό θα έχει έρθει εκτός απ' το καλοκαίρι κι η δόση των 5,7 συν κάτι ψιλά από το... μάννα εξ Γιούρογκρουπ, οπότε θα κλείσουμε προσωρινά μερικές τρύπες και θα μπορέσουμε να κάνουμε διακοπές ξένοιαστοι! Μετά, έχει ο Θεός!!! [Από εκλογές μέχρι κούρεμα χρέους, διαλέγεις και παίρνεις. Στη χώρα μας πλέον όλα είναι πιθανά, το μόνο απίθανο είναι να συμμαζευτεί το δημόσιο!!]

      Καλά να περνάς όπου κι αν βρίσκεσαι!!

      Διαγραφή
  2. Βαγγέλη μου η κάθε σου λέξη είναι και ένα φτύσιμο στα μούτρα όλων αυτών που βρωμίζουν την ελληνική Βουλή. Έφτασαν στο σημείο να αλλάζουν ακόμα και το όνομα των λέξεων. Έτσι το ψέμμα και η απάτη πλέον λέγονται αυταπάτη.
    Αυτές τις μέρες έχουμε εδώ αυτό το υποκείμενο που ακούει στο όνομα Παππάς. Ήλθε λέει για να βρει επενδυτές. Δηλαδή ψάχνει για ηλίθιους, Διότι ποιός με λίγο μυαλό θα επενδύσει στην Ελλάδα. Εδώ ηλίθιους δεν έχουμε. Τουρισμό κάνει ο Παππάς με τα λεφτά του κράτους.
    Πολύ όμορφα τα λέει και η xristin με την οποία συμφωνώ απόλυτα.
    Νάσαι καλά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ντένη, με τις μικρές μου δυνάμεις καταθέτοντας δημόσια τις απόψεις μου, να συνεισφέρω προσπαθώ, να ευαισθητοποιήσω, να επισημάνω ότι ο διχασμός, ο φανατισμός κι η μισαλλοδοξία, παθογένειες που διακρίνουν και χαρακτηρίζουν μεγάλες ιστορικές περιόδους το λαό και τον τόπο μας, λειτουργούν αποπροσανατολιστικά κι απομακρύνουν το ενδεχόμενο υπέρβασης σε εύλογο χρόνο της μεγάλης κρίσης που περνάμε.

      Μου έχεις δώσει αρκετές φορές αφορμή με τον σχολιασμό σου, να αναφέρω ότι ο δρόμος που ακολουθούμε είναι αδιέξοδος, εφόσον δεν συμφωνούμε μεταξύ μας ότι σ' αυτή τη δύσκολη καμπή ο μόνος ασφαλής οδηγός είναι ο σεβασμός στους θεσμούς και τους νόμους του κράτους, η προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος κι η κοινωνική ειρήνη και συνοχή.

      Δυστυχώς, δίνουμε μεγάλη έμφαση και έκταση στα λόγια και τα τσιτάτα, στους αφορισμούς και τα κουτσομπολιά, αντί ο καθένας εφ' ο ετάχθη να συνεισφέρει τον καλύτερο εαυτό του σε μια πανεθνική κοινή προσπάθεια. Η κρίση μας υπερβαίνει, αλλά εμείς, με προεξάρχοντες τους πολιτικούς μας ηγέτες, δεν μπορούμε να υπερβούμε τον κακό μας εαυτό.

      Πήρα φόρα!... Σταματώ εδώ και σε χαιρετώ εγκάρδια!! Να είσαι καλά!!

      Διαγραφή
  3. Λυπάμαι φίλε μου αν η γνώμη μου για ό,τι και όσα συμβαίνου στην πατρίδα μας σε ενόχλησε. Δεν φταίμε εμείς φίλε μου. Αυτοί μας κατάντησα έτσι. Αν η Ελλάδα δεν απαλλαγεί από αυτά τα κοπρόσκυλα δεν θα δει άσπρη μέρα. Μήπως είδες τα ....έσχε -πόθεν δεν υπάρχει- ποίοι έχουν το χρήμα του λαού μας; Θα τολμήσει κάποιος να πει το ΠΟΘΕΝ;;;
    Συγνώμη φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η άποψή κι η γνώμη σου, όπως και κάθε άλλη άποψη είναι σεβαστή, αγαπητέ Ντένη, και σ' ευχαριστώ γιατί με τα σχόλιά σου δίνεις αφορμές για περαιτέρω διευκρινήσεις.

      Αυτό που εγώ εκτιμώ και που προσπάθησα με λίγα λόγια να περιγράψω στην απάντησή μου, είναι ότι χρειάζεται από όλους μας να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, ώστε ο τόπος κι η κοινωνία μας να προχωρήσουν μέσα σε συνθήκες δημοκρατικής ομαλότητας και κοινωνικής ειρήνης.

      Ασφαλώς και όλοι δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμε σε όλα, αλλά τουλάχιστον η διαφωνία να εκφράζεται με τον κατάλληλο τρόπο προκειμένου να διευκολύνεται ο γόνιμος διάλογος κι η ουσιαστική επικοινωνία.

      Αυτά που συμβαίνουν είναι θλιβερά, το πολιτικό σύστημα είχε κι εξακολουθεί αν έχει κατά τη γνώμη μου μεγάλες ευθύνες, όμως η ισοπέδωση δεν βοηθά κι οι λύσεις, κατά τη γνώμη μου, μόνο μέσα από αυτό θα πρέπει να διεκδικήσουμε και να πιέσουμε ν' αναζητηθούν, με συνεργασίες, συναινέσεις, διάλογο και πάντα στο πλαίσιο του πολιτεύματος, των θεσμών και της νομιμότητας.

      Σε χαιρετώ και πάλι εγκάρδια! Ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία γι' αυτή τη διευκρίνηση.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα