Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Να το πάρει ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ;


Πολλοί ξαφνιάζονται με την τόλμη, το θράσος, το θάρρος ή τη γραφικότητα του Σταύρου Θεοδωράκη. Καθένας από την πλευρά και με την οπτική του γωνία, καθείς με τις αντιλήψεις, τα πιστεύω και τις κοσμοθεωρίες του, τοποθετείται κρίνει, συγκρίνει, επικρίνει και προσπαθεί να διακρίνει ανάμεσα στις πρώτες στροφές που φέρνει μετά το ξεκίνημά του το ΠΟΤΑΜΙ, προθέσεις, κίνητρα, σκοπιμότητες, αλήθειες και ψέματα.

Δεν θα μπορούσε όμως να είναι λιγότερο συνεπής με αυτά που από χρόνια κουβαλάει στο δισάκι του –κι όχι μόνο στο σακίδιό του. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ποτέ δεν έπαψε ν’ αποκαλύπτει και ν’ αποκαλύπτεται μπροστά στο κοινό του, είτε αναγνώστες το αποτελούσαν, είτε ακροατές ή τηλεθεατές. Είχε το χάρισμα της αμεσότητας και της ευκρίνειας. Της ευκρίνειας –πρόσεξε τη λέξη– που έκανε τις λέξεις να μιλάνε το νόημα τους, αλλά ταυτόχρονα και να ηχούν δίχως παράσιτα και μικροφωνισμούς. Όπως, λόγου χάρη, μπορείς ν’ ακούσεις το ποτάμι να κυλά ανάμεσα σε πέτρες και χώματα, ξερόκλαδα και κορμούς δέντρων, όπως το ακούς να πέφτει με παφλασμό από ψηλά, ν’ αφρίζει κι ύστερα από λίγο να ηρεμεί ρέοντας και πάλι με μεγαλοπρέπεια ή ορμή.

Έκανε και τους συνομιλητές του να μιλούν, είτε σιωπούσαν, είτε χαμογελούσαν, είτε έσερναν αμήχανα τα εεεεεεεε και τα ααααααα. Επώνυμοι και ανώνυμοι είχαν κάτι να προσθέσουν –πρόσεξε το ρήμα– σ’ αυτά που ήξερες, που νόμιζες, που φανταζόσουν. Μέσα σ’ αυτές τις στιχομυθίες, μεταξύ της παύσης και του βλέμματος, κάπου δηλαδή ανάμεσα σ’ ερώτηση κι απάντηση, ο Σταύρος Θεοδωράκης έβρισκε τρόπο να τρυπώνει κάτι απ’ τον εαυτό του, να τοποθετεί μια ψηφίδα από την ψυχή του, κάτι από το ίδιο του το ΠΟΤΑΜΙ. Κατά έναν παράξενο τρόπο –αν τον παρακολουθούσες κάπως προσεχτικά– εύκολα μπορούσες να διακρίνεις ανάμεσα στις λέξεις, τις προτάσεις, τις άνω τελείες και τα ερωτηματικά, δικές σου σκέψεις, δικές σου απορίες, δικά σου ερωτηματικά και προβληματισμούς.

Το ΠΟΤΑΜΙ, λοιπόν, πιστεύω πως είναι για τον Σταύρο Θεοδωράκη «μία άγραφη ζώνη», ένας λευκός αχαρτογράφητος χώρος, μια πρόκληση για ένα βήμα μπροστά –ή στο κενό, θα δείξει– αφού, οι «λευκές κόλλες» δεν του άρεσαν από την εποχή που ήταν ακόμα μαθητής. Όπως δεν του άρεσαν κι οι αναβολές. Έτσι έχει γράψει πριν από αρκετά χρόνια, τότε που οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές είχαν διάθεση για εξομολογήσεις, για αληθινές εξομολογήσεις, πριν αυτές γίνουν «τίτλοι στην άνω δεξιά γωνία» κάποιας εφημερίδας. Τότε που τα συνθήματα από τα μπαλκόνια ήταν πιο εύκολα, πιο πιασάρικα, πιο λαοπλάνα. Ούτε αυτά τον συνάρπαζαν, ούτε και τα συνθήματα στις θύρες των γηπέδων. Η ματιά του έπεφτε λοξά, όχι λοξή –πρόσεξε τη λέξη– και με μια δόση συμπάθειας στο «πέταλο», στους αντιπάλους. Τότε ακόμα έμπαιναν κι αντίπαλοι στις έδρες.

«Ήμουν λίγο και με τους αντιπάλους» αισθάνθηκε την ανάγκη να εξομολογηθεί. Ήξερε –ή έμαθε ίσως– να μπαίνει στη θέση του άλλου. Καταλάβαινε πώς αισθανόταν, πού «πόναγε», τι λαχταρούσε, τι ήθελε. «Εμπάθεια» τη λέει η πολιτική επιστήμη αυτή τη διαδικασία, το να μπορείς, δηλαδή, να μπαίνεις στη θέση, να καταλαβαίνεις τον άλλο. Ο Σταύρος Θεοδωράκης το είχε γράψει κι αυτό από τότε. Με τα χρόνια, μέσα από τόσες ανθρώπινες ιστορίες, μετά από τόσες μέρες και νύχτες εξομολογήσεων, μετά από τόσο σκάλισμα στα σκοτεινά, ανάμεσα στις πέτρες των τεράστιων τοίχων του δικού του καφενείου, ξεθάρρεψε. Διάβαζε τα σημάδια. Διάβαζε τους ανθρώπους.

Κάτι απ’ όλα αυτά ή κι όλα αυτά ίσως είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης. Αν θες το πιστεύεις, αν όχι, καλή καρδιά. Δεν νομίζω να περιμένει τίποτε περισσότερο. Έτσι το αισθάνεται, έτσι το κάνει. Απλώς, σ’ αυτές τις εποχές που κάθε άλλο παρά, η λευκή κορνίζα, το άγραφο περιθώριο στις ιστορίες των ανθρώπων γεμίζει με σωστούς τίτλους, πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να βρεις όχι τις σωστές απαντήσεις, αλλά τις σωστές ερωτήσεις. Ποια μπορεί να είναι άλλωστε η σωστή απάντηση σε μια λάθος ερώτηση; «Ανέκαθεν οι δημοσιογράφοι είχαν αυτό το προνόμιο. Να ακούνε τον έναν και να μην ακούνε τον άλλο. Να βλέπουν τη μια μεριά και να αγνοούν την άλλη». Κι αν δεν ξέρεις, συνήθως υπάρχει κάποιος πρόθυμος για να σε βγάλει απ’ το αδιέξοδο ρωτώντας σε: Να το πάρει το ποτάμι;

Ποτάμι με ποτάμι –αν δεν το έχεις καταλάβει ακόμα, το διαισθάνεσαι πια– έχει μεγάλη διαφορά. Γι’ αυτό θέλει προσπάθεια πολύ και προσοχή μεγάλη το ναι ή το όχι, που θ' απαντήσεις. Μπορεί στο Σταύρο Θεοδωράκη να μην άρεσαν τα σχολικά βιβλία και να το 'χει εξομολογηθεί από χρόνια, αλλά ο Θεός να μας φυλάει από κάποια... σιγανά ποτάμια των ολομελειών, των μεταπτυχιακών και των αμφιθεάτρων.

Σ.Σ.: Τα αποσπάσματα κι η ιδέα αντλήθηκαν από τον πρόλογο του εξαντλημένου πλέον βιβλίου του Σταύρου Θεοδωράκη «Εξομολογήσεις Πρωταγωνιστών» από τις εκδόσεις «ΠΟΤΑΜΟΣ» –πρόσεξε τη λέξη!– του 2002. (Η εικόνα από το οπισθόφυλλο).

25 σχόλια:

  1. Ο Θεοδωράκης παρουσιάζοντας το κόμμα του είπε…."προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα διαφορετικά".
    Το μόνο που δεν μας εξήγησε είναι τι σημαίνει διαφορετικά.
    Μόνο όταν καταλάβω την διαφορετικότητα του κόμματος του θα μπορέσω να εκφέρω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.
    Μέχρι να ξεκαθαρίσει τις θέσεις του κόμματος του και το νέο μοντέλο συλλογικής λειτουργίας που ευαγγελίζεται εγώ θα περιμένω στο ακουστικό μου.
    Πάντως Ευάγγελε οφείλω να ομολογήσω ότι τον θαυμάζω για το θάρρος του.
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, xristin.

    Ο Θεοδωράκης δίνει την εντύπωση ότι πηδάει από ψηλά μέσα σ' ένα "ποτάμι" απογοήτευσης, οργής και θυμού, που κοχλάζει. Αν θα σκάσει στο νερό με το κεφάλι, την πλάτη ή τα πόδια μένει να φανεί. Αυτοσχεδιασμοί και "χύμα στο κύμα" δεν φαίνεται να έχουν τύχη, αλλά αυτό μένει ν' αποδειχτεί και στην πράξη.

    Μου ήρθε η ιδέα και ανέσυρα το βιβλίο του παρακινημένος από κάποιους που σπεύδουν να κατακρίνουν, να κοροϊδέψουν και να καταδικάσουν πριν κάν ακούσουν. 'Όχι σαν συνήγορος -πολύ δε περισσότερο αυτόκλητος- αλλά σαν κάποιος που εκτιμά τον Σταύρο Θεοδωράκη μέσα από την δημόσια παρουσία του, σαν έναν ικανό δημοσιογράφο. Τελεία.

    Πολλά μένει να ξεκαθαρίσουν, όχι μόνο στα ποτάμια και τις λίμνες, αλλά και σ' όλο το "τοπίο" που λέγεται Ελλάδα. Είθε το "ξεκαθάρισμα" να κρατήσει κάτι από το άρωμα και την ομορφιά της ίδιας της Ελλάδας...

    Σε καλημερίζω εγκάρδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Ευάγγελε.
    Καταρχήν να σου πω μεγεια για το ανανεωμενο σου μπλοκ!
    Ειναι πολυ ομορφο και ετσι!

    Τωρα, οσον αφορα το ποταμι του Θεοδωρακη δε ξερω γιατι αλλα νοιωθω πως δε θα παει καλα. Θα δειξει βεβαια.

    Να περνας ομορφα ευχομαι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γράφονται και λέγονται πολλά. Απ' την πλευρά μου έγραψα όπως το αισθάνθηκα.

      Όσο πιο πολλοί δραστηριοποιούνται και συμμετέχουν στα πολιτικά δρώμενα, τόσο πιο πολύ οξυγόνο και αέρας ανανέωσης, νομίζω, ότι εισχωρεί στο πολιτικό σύστημα. Τώρα αν ο αέρας αυτός είναι απλώς φρέσκος ή κοπανιστός, μένει να το δείξει η ίδια η ζωή υπό την επίδραση των επιλογών όλων μας (βέβαια).

      Χαίρομαι που σου άρεσε το νέο φόντο! Σε χαιρετώ!

      Διαγραφή
  4. Aντε να δούμε!
    Τίποτα άλλο!
    Καλημέρα Ευάγγελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα, Έλενα. Ας περιμένουμε, λοιπόν!

      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  5. Ωραίο το νέο σου φόντο Ευάγγελε! Το ξύλο είναι πάντα ένα φιλόξενο υλικό. Μ' αρέσει πολύ!...
    Για το ποτάμι και το ψύχραιμο & αποστασιοποιημένο σου κείμενο, κρατάω κι εγώ τις αποστάσεις μου. Και τις επιφυλάξεις μου. Όχι από δυσπιστία. Αλλά γιατί θεωρώ πως πίσω απ' το ποτάμι υπάρχουν μεγαλο-δημοσιογραφικοί παραπόταμοι. Δεν έγινε τυχαία η κίνηση, λίγη μόλις ώρα απ' την κατάρρευση της Ελιάς.
    Φοβάμαι ότι το πετυχημένο δημοσιογραφικό προφίλ του Σταύρου, κινδυνεύει να τσαλακωθεί στην πολιτική αρένα που το έριξε. Θα δείξει...
    Καλή Σαρακοστή εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, είναι πρόωρο για οποιοδήποτε συμπέρασμα, πολύ δε περισσότερο για τη διατύπωση σεναρίων συνωμοσίας ή παρασκηνίου.

      Ειλικρινά δεν μπορώ να παρακολουθήσω πού ταυτίζονται, τέμνονται, συμπίπτουν ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο η "Ελιά" λεγόμενη με τη δημιουργία του ΠΟΤΑΜΟΥ απ' το Σταύρο Θεοδωράκη. Λες και είχε στηθεί "πάγκος" αναπληρωματικών για το ενδεχόμενο μήπως αποτύχουν οι 58. Δεν τα θεωρώ σοβαρά επιχειρήματα αυτά. Μάλλον για δαιμονοποίηση μου μοιάζουν παρά για σοβαρές πολιτικές προσεγγίσεις. 'Οποιος πάει να κινηθεί στο χώρο της κεντροαριστεράς -ή εν πάσει περιπτώσει κάπου ανάμεσα στο πολιτικό κατεστημένο και τις φιλοδοξίες του ΣΥΡΙΖΑ- δεν μπορεί δηλαδή να εμφορείται από τις δικές του φιλοδοξίες, ελπίδες, απόψεις ή ιδέες, αλλά πρέπει ντε και καλά να είναι βαλτός από κάποια συμφέροντα, κάποιους αόρατους χρηματοδότες κ.ο.κ.

      Την κίνηση του Σταύρου Θεοδωράκη τη σχολίασα όπως το αντιλήφθηκα και το εισέπραξα. Δίχως καχυποψίες και συνωμοσιολογίες. Βαστώ πολλές επιφυλάξεις και διακατέχομαι από πάμπολλες απορίες κι ερωτηματικά ως προς το πολιτικό της βάθος κι εκτόπισμα. Αλλά, τελικά, διερωτώμαι, μήπως την έχουμε αναγάγει την πολιτική και σε πολύ μεγάλη επιστήμη, ώστε έχουμε χάσει το μέτρο και την απλότητα της καθημερινής ζωής και των ανθρώπινων αναγκών και σχέσεων;

      Μακρηγόρησα, συμπάθα με! 'Ολα μένει να φανούν και ν' αποδειχτούν στην πράξη! (Δια χειρός μας φυσικά!)

      Κλείνω γράφοντας, ότι ανεξάρτητα από φόντο, απόψεις όπως οι δικές σου είναι όχι μόνο ευπρόσδεκτες, αλλά και επιθυμητές!

      Να είσαι καλά! Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  6. Τι ωραίο κείμενο! Πραγματικά.
    Συμφωνώ ή διαφωνώ με την κίνηση δεν έχει σημασία -είναι και μεγάλη κουβέντα άλλωστε- τον Σ.Θεοδωράκη όμως τον παρακολουθώ φανατικά όλα αυτά τα χρόνια και οφείλω να πω ότι ήταν η όαση μέσα στην κακογουστιά... Ελπίζω να είναι όπως φαίνεται: ανιδιοτελής και ειλικρινής... αν όχι, θα φανεί γρήγορα, είμαστε πια εκπαιδευμένοι...
    Αναστασία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι, Αναστασία, που σου άρεσε το κείμενο, αλλά πολύ περισσότερο για το σχόλιό σου. Ξέρεις πόσο εμπιστεύομαι την κρίση σου και πόσο εκτιμώ τις απόψεις σου.

      Σου εύχομαι τα καλύτερα γιατί πραγματικά τ' αξίζεις!

      Διαγραφή
  7. κάθε τι καινούργιο.. πρέπει να δοκιμάζεται... θα περιμένω και θα δω για το Ποτάμι!...
    καλό βράδυ , φίλε... νασαι καλά!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμμερίζομαι την υπομονετικότητά σου, Παρασκευή. Ο χρόνος κι η συνέχεια θα δείξει.

      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  8. Χάρηκα που διάβασα την άποψή σου για αυτό το δημοσιογράφο και την προσπάθεια του. Τον διακρίνει σεβασμός. Αν αντέξει και τους λιθοβολισμούς... το κελάρυσμα του ίσως κάτι καταφέρει.
    Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι πολιτικός και εύχομαι να μην γίνει ποτέ για να καταφέρει αυτά που ονειρεύεται !

    ναι... ήθελα να διαβάσω κάτι για τον Σταύρο Θεοδωράκη Τυχερή που ξεκίνησα από εσένα ..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέμα το προσέγγισα, Μάνια, όπως ακριβώς περιγράφω και παραπάνω, δίχως καχυποψίες και συνωμοσιολογίες. Διατηρώ επιφυλάξεις κι απορίες, αλλά είμαι ριζικά αντίθετος με την εκ προοιμίου απόρριψη και απόπειρα γελοιοποίησης και της κίνησης και του Σταύρου Θεοδωράκη.

      Μου δίνει ιδιαίτερη χαρά το κολακευτικό σου σχόλιο, ελπίζω να συμφωνεί μαζί σου κι ο... Θεοδωράκης!

      Σε χαιρετώ εγκάρδια!

      Διαγραφή
  9. Θα μου επιτρέψεις να κρατήσω πολύ μεγάλη επιφύλαξη σχετικά με το Ποτάμι και κυρίως με τον ιδρυτή του.
    Αυτό Ήμουν λίγο και με τους αντιπάλους» θα ήθελα να το'λεγε και με τους συνεργάτες που χρησιμοποιεί κατά καιρούς.
    Συγγενικό μου πρόσωπο δούλεψε μαζί του για την παραγωγή μιας εκπομπής ούτε ένα διάλειμμα για καφέ δεν τους έδωσε, τους έτρεχε 10ώρες χωρίς να τους προσφέρει ένα ποτήρι νερό.
    Δεν μπορώ να πιστέψω πως ένα τέτοιος χαρακτήρας θα ενδιαφερθεί για τον συνάνθρωπό του πολύ φοβάμαι ότι προσωπικές του προσδοκίες θέλει να πετύχει.
    Πέραν αυτού το σχόλιο που έκανε ότι αν δεν βγεί στη Βουλή θα ξαναγυρίσει στη δημοσιογραφία κάπως μου χτύπησε στ'αυτιά.
    Αν έχεις σκοπό και στόχους παλεύεις γιαυτούς ότι θέση και αν πάρεις!
    Δεν νομίζω ότι είναι το κόμμα που πρέπει να βαιστούμε για την πρόοδο αυτής της χώρας.

    Συγχαρητήρια για την ανακαίνιση του μπλόγκ !

    Στέλνω υγρά μα ζεστά με κρυφή την υποψία της άνοιξης :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέρα από το κείμενο, αν διάβασες τα παραπάνω σχόλια, zoyzoy, θα διαπίστωσες και τους προβληματισμούς και τις επιφυλάξεις που υπάρχουν σχετικά με αυτό το εγχείρημα.

      Καθένας έχει μυαλό, κρίση και ...γράμματα γνωρίζει , ώστε να αναζητά, να μελετά, να σκέφτεται και ν' αποφασίζει. Τα προκάτ και τα φαστ φουντ (και) της πολιτικής μας έφτασα -νομίζω- ίσαμ' εδώ.

      Βροχερή καλησπέρα και πολλά με την υγρασία και το άρωμα του νοτισμένου χώματος!

      Διαγραφή
  10. Ωραίο κείμενο...........-προσέξτε αλλά μη προσπεράσετε ασυζητητί-, είναι σαν να λες. Ναι ασφαλώς και κανένας δεν πρέπει πριν δει να κρίνει. Δεν ξέρω όμως.............έχω γίνει τελείως καχύποπτη...........είναι και οι καιροί κατάλληλοι για να γιγαντωθεί η καχυποψία, περιμένω να δω.....και δεν ξέρω αν θα δω σίγουρα. Ως δημοσιογράφο τον θεωρώ καλό, δεν ήταν από τους λατρεμένους μου. Ως πολιτικός θα δείξει................
    Καλησπέρα Ευάγγελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το "έπιασες", 'Αννα!

      'Οπως το γράφεις κι ακόμα χειρότερα, καιροί για ίντριγκες και συνωμοσίες -κρίση γαρ πολυεπίπεδη- αλλά και καιρός με ευκαιρίες και δυνατότητες για προβληματισμό, περίσκεψη, ανασυγκρότηση, διάλογο, συνεργασίες, δημιουργία!

      Ας το πάρουμε ως κοινωνία κατ' αρχήν απ' τη θετική του πλευρά. Ας μην περιμένουμε σωτήρες και μεσσίες. Οι λύσεις περνούν από τα χέρια μας είτε σαν ψήφοι, είτε σαν προσπάθεια. Ας μην περιμένουμε να έρθουν κάποιοι για να προσφέρουν τις λύσεις στο πιάτο, μαγικές λύσεις το ξέρουμε πια δεν υπάρχουν. Τι ωφελεί να τρέφουμε και να μας τρέφουν και κάποιοι με ελπίδες, τη στιγμή που είμαστε πια όλοι υποψιασμένοι;

      Ας περιμένουμε, λέω, για το Θεοδωράκη, αλλά μέχρι να δείξει γι' αυτόν και για όλους, ας μην μένουμε παθητικοί και άπρακτοι. Τι λες;

      Σ' ευχαριστώ για την όμορφη παρέμβαση.

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ Ευάγγελε για κανένα πλέον δεν πρέπει να μένουμε παθητικοί, Εξάλλου πρόκειται για τη ζωή μας και των παιδιών μας, για το μέλλον της χώρας μας. Είμαστε παθόντες, άρα υποψιασμένοι, άρα δεν έχουμε καμιά δικαιολογία... Όχι άπρακτοι λοιπόν αλλά σε εγρήγορση και έντονη παρατηρητικότητα του τι μπορεί να ''παίζει'' πίσω από το παραβάν.
      Όνειρα ασυννέφιαστα........

      Διαγραφή
    3. Ευχαριστώ πολύ για τις ουσιώδεις παρεμβάσεις.

      Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  11. Αυτή η χώρα και ειδικά η πρωτεύουσα της, πάσχει από έλλειψη σπουδαίων ποταμών και οι πολιτικοί της από φρεσκάδα και δροσιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέσα σε μιάμιση αράδα έκλεισες όλο το νόημα, καλέ μου φίλε!

      Λείπει η ζωογόνα συμμετοχή και παρουσία των νέων, αλλά κι όσων αισθάνονται νέοι, που είναι απαραίτητη για να έχουν δροσιά και φρεσκάδα οι αφυδατωμένοι κι αρτηριοσκληρωτικοί κομματικοί οργανισμοί.

      Σε χαιρετώ εγκάρδια!

      Διαγραφή
  12. Εμένα μ' άρεσε η κίνησή του και την παρακολουθώ με συμπάθεια. Μ' αρέσει ο Θεοδωράκης ή ό,τι άφηνε να αποκαλυφθεί μέσω των εκπομπών του. Θεωρώ πως έχει κάποιες ευαισθησίες και αυτό είναι υπέρ του. Πολλοί τον κατακρίνουν. Μα αφήστε βρε παιδιά να δούμε τι θα κάνει. Εξάλλου νέα πρόσωπα δε θέλαμε;

    Τώρα τουλάχιστον όσοι τον συμπαθούμε είμαστε πιο αυστηροί απέναντί του και καχύποπτοι γιατί δε θέλουμε να μας απογοητεύσει, μην απογοητευθεί κι αυτός. Δεν τάσσομαι ακόμη υπέρ του αλλά σίγουρα τον παρακολουθώ κι αν με εκφράσει με τις κινήσεις του γιατί όχι; θα τον υποστηρίξω. Προσπαθώ να μην επηρεάζομαι από τις κριτικές καλές ή κακές, γιατί θέλω μόνη να βγάλω το πόρισμα. Τι να μας πούνε όσοι ως δημοσιογράφο τον επαινούσαν και ξαφνικά στράφηκαν εναντίον του;

    καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεστή και ψύχραιμη η ματιά σου. Κατ' αυτόν τον τρόπο νομίζω θα πρέπει να προσεγγίζονται οι πολιτικές διαδικασίες, ώστε ν' αποφεύγονται φανατισμοί και λάθος εκτιμήσεις.

      'Οπως οι περισσότεροι που παρακολουθούν το εγχείρημα του Θεοδωράκη επισημαίνουν, μένει να φανούν στην πορεία πολλά ακόμα από τα χαρακτηριστικά, αλλά και τις αντοχές του "σχήματος".

      Αυτό πάντως που κάνει εντύπωση, είναι ότι κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα πολύ θετικό κλίμα, παρά τις επιμέρους επιφυλάξεις ή αμφισβητήσεις. Και το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ασχολούμαστε εμείς μαζί του, είναι νομίζω το μεγαλύτερό του κατόρθωμα, αλλά κι ίσως το αυριανό του πλεονέκτημα!

      Να είσαι καλά! (Και καλός πολίτης το φανταράκι!!!)

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα