Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Το Χαλάνδρι δεν αντέχει άλλο τσιμέντο.


Το γράφω όπως το αντιλαμβάνομαι, το Χαλάνδρι δεν αντέχει άλλο τσιμέντο, ούτε στους δρόμους και τις πλατείες, ούτε στην επικοινωνία και τις σχέσεις. Δεν χωράει άλλο μπετό μεταξύ μας. Αρκετά επιβαρύνθηκε η περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες με την ραγδαία ανοικοδόμηση, με την ανέγερση μεγάλων σούπερ μάρκετ, με το ξήλωμα και το ξαναχτίσιμο δρόμων και πλατειών. Δεν αντέχεται περαιτέρω αποξένωση και ασυνεννοησία μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων, δεν υποφέρεται άλλο ο στραγγαλισμός της κοινής λογικής στο βωμό συμφερόντων και ιδιοτελειών.
Το πάλαι ποτέ προάστιο έχει ανάγκη να ξαποστάσει, να πάρει μια βαθειά ανάσα, να οραματιστεί και να σχεδιάσει το μέλλον. Είναι μεγάλες οι αλλαγές, που η ανάπτυξη του λεκανοπεδίου με το κλείσιμο του περασμένου αιώνα επιφύλαξε για την περιοχή. Έργα κολοσσιαία και υποδομές ογκώδεις ανέτρεψαν εκ βάθρων την εικόνα της πόλης και δημιούργησαν νέα δεδομένα, τόσο ως προς τις λειτουργίες της, όσο και ως προς τη ζωή και την καθημερινότητα των κατοίκων.
Η Αττική Οδός, το μετρό, ο Προαστιακός έργα-ανάσες για το λεκανοπέδιο, που το «πέρασμά» τους από το Χαλάνδρι δημιούργησε συνθήκες πρωτόγνωρες και ανέτρεψε άρδην τον προαστιακό του χαρακτήρα. Οι «ήσυχες» εκτός σχεδίου περιοχές της Μεταμόρφωσης και του Πατήματος εξαφανίστηκαν κάτω από τόνους μπετό, είτε για τους δρόμους, είτε για την οικιστική ανάπτυξη. Το κέντρο της πόλης στροβιλίστηκε αρκετές φορές στους ρυθμούς των αναπλάσεων και των χωροθετήσεων μέχρι να καταλήξει να πάλλεται πότε στους ρυθμούς των κέντρων ψυχαγωγίας και πότε των κορναρισμάτων. Το Κάτω Χαλάνδρι, η περιοχή που διατηρεί ακόμα σε πείσμα των καιρών τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής γειτονιάς, μετατράπηκε σε μαλακό υπογάστριο των νέων σταθμών του μετρό επί της Μεσογείων και βιώνει το μαρτύριο της κυκλοφοριακής συμφόρησης και ασφυξίας από την άναρχη διέλευση και στάθμευση αυτοκινήτων. Ο Συνοικισμός και το Πολύδροσο «ακούνε» έντονα πλέον τον απόηχο της πολύβουης Κηφισίας και περιμένουν στην ουρά να έρθει η σειρά τους για «ανάπτυξη».
Η ανοχή και διατήρηση χωροταξικών εκκρεμοτήτων και «γκρίζων ζωνών» μέσα στον πολεοδομικό ιστό της πόλης, παρά την εξέλιξη επί σειρά ετών τόσων μεγαλεπήβολων και υπεραστικών έργων υποδομής, λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός για την ανάπτυξη και την ομαλή λειτουργία της. Το παρόν καθορίζει το μέλλον, όμως το παρελθόν έχει διαμορφώσει τις συνθήκες και τους όρους του παρόντος. Αυτοί οι όροι θα πρέπει να αξιολογηθούν, να μελετηθούν, ώστε να διαγνωσθεί με ποιον τρόπο και σε ποιο βαθμό είναι δυνατόν να βελτιωθούν οι σημερινές συνθήκες ζωής για το Χαλάνδρι και τους κατοίκους του.
Οι εύκολες λύσεις θα διατυπωθούν στα προεκλογικά φυλλάδια. Οι ανέξοδες υποσχέσεις θα γεμίζουν πολύχρωμες σελίδες πολυτελών εντύπων. Εντυπωσιακές εικόνες θα δείχνουν δρόμους δίχως μποτιλιαρίσματα και ποδηλατοδρόμους με χαμογελαστούς ποδηλάτες. Η Ρεματιά θα σκορπίσει τη δροσιά και την ευεξία της μέσα από πολυτελείς εκδόσεις, μαζί με το «Αετοπούλειο», που θα λάμπει από τα πολυποίκιλα πολιτιστικά του δρώμενα και το «Παπαδάκης», που θα σηματοδοτεί ένα αθλητικό μέλλον της νεολαίας του Δήμου που δεν υπάρχει. (Κάποιες άλλες εκδόσεις μπορεί να μη μυρίζουν καν μελάνι, αλλά απ’ αυτές ν’ αναδύονται οι οσμές κοινωνικής ευαισθησίας και να ξεχειλίζει το περίσσευμα αλληλεγγύης υπό τους ήχους της δημοτικής φιλαρμονικής. Άλλο θέμα).
Οι λύσεις όμως δίνονται έμπρακτα μέσα στη ζωή κι όχι με λόγια μέσα απ’τα προεκλογικά φυλλάδια. Μέρος της λύσης –το θεμελιώδες και κρισιμότερο– είναι ν’ ακουστούν αλήθειες. Η ειλικρίνια να πιάσει τη συνέπεια απ’ το χέρι και το μεράκι να κινητοποιήσει τη γνώση.
Μια μεγάλη αλήθεια είναι, ότι το Χαλάνδρι δεν μπορεί να ξαναγίνει προάστιο. Μπορεί –και πρέπει– όμως να γίνει πιο ανθρώπινο, πιο όμορφο, πιο ελκυστικό, μπορεί να γίνει μια σύγχρονη λειτουργική πόλη, που να εξυπηρετεί αποτελεσματικά τους δημότες και να ικανοποιεί με τις υπηρεσίες τους κατοίκους, τους επαγγελματίες και τους επισκέπτες του. Το Χαλάνδρι –όπως και κάθε «Χαλάνδρι»– είναι οι άνθρωποι, οι άνθρωποι είναι η ψυχή και η καρδιά της πόλης, αυτοί δίνουν το χρώμα, το ρυθμό και την ουσία στις όποιες αποφάσεις, διαδικασίες, επιλογές ή δραστηριότητες. Εκείνοι καθορίζουν πόσο μακριά μπορεί να φτάσουν οι ορίζοντες της πόλης τους, πόσο δυναμικά μπορούν να κινηθούν οι θεσμοί κι οι οργανωμένες δομές της, ποιοι θα έχουν την ευθύνη να συντονίσουν και να καθοδηγούν την πορεία της στο χρόνο.
Αν το γράψω όπως το αισθάνομαι, θα έγραφα, ότι η πόλη χρειάζεται να ξαναβρεί την ταυτότητά της, τα πατήματά της στο διάβα της ιστορίας και τον προσανατολισμό της στο γύρισμα των χρόνων και της εξέλιξης. Πυξίδα της σ’ αυτή την αναζήτηση, σ’ αυτή τη δύσκολη κι επίπονη πορεία δεν θα μπορούσε να είναι άλλη πιο αξιόπιστη, αλλά και πιο κατάλληλη, απ’ τον πολιτισμό και τις αξίες του, από το πρόταγμα στον άνθρωπο, τη ζωή και την ψυχή του.
Η πόλη μας χρειάζεται να ξαναπιάσει το νήμα με τη χαμένη της ταυτότητα, με την ιστορία της, με το παρελθόν της, γι’ αυτό χρειάζεται κοντά της τους ανθρώπους της. Είναι ανάγκη να ψάξουμε πρώτα μέσα μας την πόλη που μέσα της ζούμε. Είναι ανάγκη να περπατήσουμε, να τρέξουμε, να συναντηθούμε, να μιλήσουμε. Μέσα απ’ αυτή την πορεία στην ψυχή μας και στην ψυχή της πόλης, μέσα απ’ τα διδάγματα του χτες, το σήμερα θα συνθέσει βήμα-βήμα τον χάρτη που οδηγεί στο αύριο. Όχι σαν μια διαδικασία εσωστρέφειας, αποφυγής κι ομφαλοσκόπησης, ούτε σαν έναν φιλάρεσκο και άγονο εξωραϊσμό ή μια στείρα και ανούσια ισοπέδωση του παρελθόντος, αλλά σαν ένα δυναμικό αναβάπτισμα αυτογνωσίας για μιαν άλλη αναγέννηση της πόλης, που στηριγμένη γερά στις ρίζες της απλώνει με θάρρος, σιγουριά και χάρη τα κλωνάρια της ψηλά, στον ουρανό, στο αύριο. Αγκαλιάζει κι αγκαλιάζεται, στηρίζει και στηρίζεται, αναπτύσσει κι αναπτύσσεται.
Όσοι αυτής της πόλης μπορούν να ξεχωρίσουνε τη δύναμη, όση σ’ αυτή την πόλη έχουν τη διάθεση να δώσουνε αντί να πάρουν, όσοι πιστεύουν στην ανάγκη της συνύπαρξης κι όσοι πιστεύουν, ότι οι δρόμοι ανοίγουν ευκολότερα μόνο αν και με άλλους μαζί τους περπατήσεις, αξίζει να κοιτάξουνε κατάματα την ελπίδα, αξίζει τα τείχη του τσιμέντου να τολμήσουν να γκρεμίσουν.
Ας δοκιμάσουμε μαζί να περπατήσουμε. Ας περπατήσουμε μαζί αυτό το δρόμο, αντί να περιπλανιόμαστε χαμένοι στις ασάφειες και τα ψιλά τα γράμματα των διακηρύξεων, αντί χρόνια να χάνονται στα αδιέξοδα των εγωισμών και της μικροψυχίας. Ο πολιτισμός χωράει όλα κι όλους, την καθαριότητα, τη χωροταξία, το κυκλοφοριακό, το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής. Χωράει τη διοίκηση, τους δημότες, τους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους, τους πολίτες. Ας βρεθούμε οι Χαλανδραίοι κι αυτά βρίσκονται, ιδέες, σχέδια και γνώσεις περισσεύουν.
Ο δισταγμός τούτη την ώρα, δεν θα κρατήσει πίσω μόνο κάποιων τις φιλοδοξίες, αλλά της πόλης όλης, της πόλης μας, το φιλόδοξο, απαιτητικό κι ελπιδοφόρο μέλλον.
Το Χαλάνδρι δεν αντέχει άλλο τσιμέντο.

21 σχόλια:

  1. Καλησπερα καλε μου φιλε.
    Εγω δεν μενω Αθηνα αλλα μεσω της αναρτησης σου καταλαβα πως πραγματι, το Χαλανδρι δεν αντεχει αλλο τσιμεντο. Ευχομαι λοιπον να μην του ριξουν αλλο τσιμενο!
    Να εισαι καλα!
    Καλο βραδυ να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο βωμό της ανάπτυξης δεν αφήσαμε τίποτε όρθιο και με ατμομηχανή την οικοδομή "αναπτύξαμε" τη χώρα κάτω απ' το τσιμέντο.

      Ευτυχώς κάποιες γωνιές της πατρίδας μας διατηρούν ακόμα κάτι από την απλότητα και την αρχοντιά που διέκριναν τις πόλεις άλλοτε.

      Απόλαυσε όσο μπορείς το ότι δε ζεις στην Αθήνα!

      Καλό σου Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  2. Ευάγγελε η Αλσούπολη ήταν η περιοχή που μεγάλωσα μια και εκεί έμεναν οι συγγενείς μας και ήταν συχνότατες οι επισκέψεις και η διαμονή μου. Αργότερα έμεινα κι εγώ εκεί για πολλά χρόνια πριν φύγω οριστικά για ‘τας εξοχάς’. Οπότε γνωρίζω αυτές τις περιοχές, τις έχω περπατήσει, τις έχω ζήσει… φεύγαμε με τα πόδια από την Αλσούπολη για την πλατεία στο Χαλάνδρι… όχι δεν ήταν τόσο μακριά πριν χτιστούνε όλα τα οικόπεδα και γεμίσει μπετά η περιοχή. Καμία από τις περιοχές αυτές δεν αντέχει άλλη οικοδόμηση, για να μη σου πω ότι μέχρι τον Άγιο Στέφανο έχει μπουκώσει από οικοδομές και έργα βιτρίνας. Τώρα όπως το λες πρέπει να γίνουν έργα ουσιαστικά που θα προσφέρουν λίγη ανθρώπινη ζωή και ανάσα στους πολίτες που βρέθηκαν να ζουν σε ένα τόπο που ξέχασε τι σημαίνει χώμα, πράσινο, κήπος, λουλούδια, όλα αυτά χάθηκαν στον βωμό της μίζας…
    Εύχομαι κάτι να αλλάξει… στην τελική επιβάλλεται κάτι να αλλάξει…
    Καλό βράδυ …

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτές οι βόλτες ήταν συνήθεις, η Αλσούπολη είναι δίπλα, αλλά τώρα δεν μπορείς να φτάσεις άνετα ούτε με το αυτοκίνητο!

      Η άναρχη δόμηση κι οι μεγάλοι συντελεστές προκάλεσαν μεγάλο κακό στις πόλεις μας.

      Ο Άγιος Στέφανος έχει γίνει προάστιο όπως ήταν κάποτε το Χαλάνδρι! Σε λίγο εκεί θα φτάνει ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος. Τα μεγάλα έργα έλυσαν προβλήματα αλλά είχαν και μεγάλο "κόστος" για τα προάστια που έγιναν. Δυστυχώς έγιναν αυτές οι αναγκαίες για το Λεκανοπέδιο υποδομές τόσο αργά...

      Μπορούν να βελτιωθούν τα πράγματα και κατ' εμέ αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό κι από τη διαδημοτική συνεργασία (πέρα βεβαίως από την αλλαγή νοοτροπίας τοπικών αρχόντων και κοινωνιών).

      Να περνάς καλά!

      Διαγραφή
  3. Kαμιά πόλη δεν αντέχει τσιμέντο..........τόσο τσιμέντο όσο τους έχουν ρίξει. Όπως όλες οι πόλεις έτσι και το Χαλάνδρι έπεσε στο όνομα μιας κακώς ευνοούμενης ανάπτυξης. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν αυτοί που σχεδιάζουν τις πόλεις ξέρουν τι κάνουν............εκτός από το πόσα να κερδίζουν!!!!!!!!!! Δυστυχώς και εμείς οι πολίτες χειροκροτούμε πολλές φορές τα τσιμέντα που βλέπουμε να κλείνουν τις πόλεις μας. Πολύ σωστά τα λες............αλλά όπως γράφεις όλα αυτά χρειάζονται μεράκι και ανάγκη να ενδιαφερθούν για τον άνθρωπο. Ποιος θα το κάνει;;;;;;;;;;;;;
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βλέπω στη Νέα Ιωνία, αλλά και σε άλλες προσφυγικές κυρίως περιοχές της Αθήνας, όταν περνάω πολυόροφες οικοδομές με πρόσοψη πέντε κι έξι μέτρα (κι ίσως πολλά λέω) κι αναρωτιέμαι, αν τελικά με τις ευλογίες των δημοτικών αρχόντων οι ιδιοκτήτες αυτοί έλυσαν με τον καλύτερο τρόπο το πρόβλημά τους, αν βελτίωσαν την ποιότητα της ζωής της πόλης τους θάβοντάς την κάτω από το μπετό, τ' αλουμίνιο και τα ελενίτ.

      Στο Χαλάνδρι υπήρχε μεγαλύτερη άνεση περιφερειακά λόγω των περιβολιών και των εκτός σχεδίου, αλλά στο κέντρο...

      Αν μη τι άλλο αυτή το "δράμα" θα πρέπει κάποτε να σταματήσει. Και πρέπει επιτελούς να βρεθούν οι κατάλληλοι γι΄αυτό. Υπάρχουν, 'Αννα, παντού υπάρχουν.

      Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  4. Αγαπητέ μου Ευάγγελε, τα έγραψες άριστα!

    Το βίωσα αυτό με το Χαλάνδρι την δεκαετία του 90, καθώς για 10 χρόνια που δούλευα εκεί (επί της Κηφισίας) έζησα την περιοχή με τις βόλτες μου, τα ψώνια μου, την ψυχαγωγία μου και κάθε φορά που περνάω σήμερα, βλέπω όλο και περισσότερο "χάος"!

    Αλλά τα όσα γράφεις ισχύουν δυστυχώς, για όλους τους δήμους της Αττικής.
    Έχουν χάσει τον τοπικό τους χαρακτήρα και έχουν "θανάσιμα" τσιμενταριστεί.

    Καλή Αποκριά και καλή Δύναμη πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πηνελόπη, το Χαλάνδρι και τα προάστια γύρω απ' την Αθήνα δεν προστατεύθηκαν εγκαίρως. Θα μου πεις εδώ ολόκληρη η Αθήνα κι αν δεν ήταν η Μελίνα να περισώσει κάτι τις, θα είχε ισοπεδωθεί ολοκληρωτικά απ' την αντιπαροχή.

      Το κέντρο του Χαλανδρίου, η "πλατεία" είναι σημείο αναφοράς για τους Χαλανδραίους και παλιότερα ήταν κι ένας πανέμορφος χώρος για αναψυχή, που δυστυχώς πνίγηκε από την "ανάπτυξη".

      Τώρα οι δήμαρχοι, μιας και δεν έχουν πού αλλού να ρίξουν τσιμέντο, χαλάνε τις παλιές πλατείες και τις ξαναφτιάχνουν απ' την αρχή. Σε δουλειά να βρίσκονται οι εργολαβίες.

      Να είσαι κι εσύ καλά, πάντα δημιουργική και πρωτοπόρα!

      Διαγραφή
  5. Ευάγγελε καλημέρα, μας έλειψες!
    Υπήρχε τόση ομορφιά κάποτε στα προάστια της Αθήνας αλλά έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα πια!
    Ωραία είναι τα έργα που εξυπηρετούν τον κόσμο αλλά να γίνονται χωρίς να διαλύουμε ότι ωραίο υπάρχει γύρω.
    Εκεί που παίρνουν 10 εκατομμύρια μίζας για να κάνουν ένα έργο ας πάρουν 8 βρε αδερφέ και ας φτιάξουν και κάτι όμορφο!!!
    Δυστυχώς το τσιμέντο έχει μπει παντού και το ίδιο και η μίζα για τα έργα, αλλά αυτό να το θυμηθούν όσοι πάνε να ψηφίσουν τον δήμαρχο της περιοχής τους, μην τον ξεχάσουν εκείνη την ώρα γιατί έχουμε και επιλεκτική μνήμη οι Ελληνες!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Ελενά μου, γράφω αν έχω κάτι να πω, χαίρομαι που ξαναβρεθήκαμε!

      Δεν είμαστε κι εμείς άμοιροι ευθυνών για τις πόλεις που δημιουργήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Θέλαμε να εξαντλήσουμε κάθε εκατοστό οικοπέδου. Ακόμα κι εκεί που δεν υπήρχε περιθώριο να 'σου και ρίχναμε τους τσιμεντόλιθους, τις προεκτάσεις, τις πέργολες, τις κεραμοσκεπές και πάει λέγοντας.

      Τα αυθαίρετα κι οι αυθαίρετες κατασκευές είναι πατέντα μας για να 'χουν δουλειά οι μηχανικοί και να οικονομάει το κράτος από φόρους και νομιμοποιήσεις. Τρέλα!...

      Ελπίζω σ' αυτές τις δημοτικές εκλογές καθένας μας να σκεφτεί καλά και να επιλέξει τη δημοτική αρχή της πόλης του με κριτήριο το καλό της και το καλό των συνδημοτών του κι όχι για τους χίλιους δυο άλλους λόγους, που κάποιοι επιμένουν να μας παρασύρουν προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ιδιοτέλειές τους...

      Καλή σου νύχτα! (Κι ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα!!!)

      Διαγραφή
  6. Ενώ οσο ήταν "χωριό" τους λέγανε προβατάδες, οι άλλοι... Αλλα πουλησαν τα χωράφια εναντι τομαρίου προβάτου φαίνεται.....
    Εχω εικόνες απο τα παιδικά μου, διότι πηγαιναμε σε οικογενειακούς φίλους. Οταν παντρεύτηκε φίλη Χαλανδραίο και μετακόμισε ακόμη τα σπίτια κρατούσαν μονοκατοικίες. απο το 80 ίσως και μετά....! κελ ντεκαντάνς. Πάντως οπου υπάρχουν μονοκατοικίες, μια ψηλομυτιαση κυκλοφορεί. Απο το 2005 που μεταφέρθηκε η εταιρία σε μέσα δρόμο, και παρκάρουμε στην γειτονιά, το τι ακούμε δεν λέγεται. Το τι επαθαν τα αυτοκίνητα που παρκαραν μπροστά σε μονοκατοικίες.. ιιιι ιιιι ιιιι, ευτυχώς και η ιδιοκτήτρια του ακινήτου που είμαστε, εχουν κτίσει πολυκατοικίες και ειναι γνωστοί και τους ηρέμησαν..... διότι είδαμε και το σκουπόξυλο να προσγειώνεται στο καπώ του αυτοκινήτου για να μην παρκάρεις μπροστά..... Μα υπάρχουν πια Χαλανδραίοι? Λίγοι και μετρημένοι.. οπως τους ξέρω που μαζεύονται με τον Δημαρχο στα σαλόνια και παιρνουν αποφάσεις...... τόσοι μόνο... Το είδαμε κι αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να υποθέσω ότι η περιοχή που υπαινίσσεσαι είναι προς τη Λεωφόρο Κηφισίας; Προς τον Παράδεισο ίσως. Δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι το Χαλάνδρι δέχεται κυκλοφοριακά φορτία από τους γύρω Δήμους και δεν έχει περιθώρια ν' ανασάνει. Όντως οι κάτοικοι σε περιοχές με μεγάλη ανοικοδόμηση και κοντά στους σταθμούς του μετρό υποφέρουν.

      Το δυστύχημα είναι, ότι δεν πραγματοποιήθηκαν αναγκαία έργα για την εκτόνωση των περιοχών που επιβαρύνθηκαν. Αν πλησιάσει κάποιος το σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας θα καταλάβει τι γίνεται εκεί στους γύρω δρόμους από τα άναρχα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

      Θέλει μεγάλη προσπάθεια, αλλά υπάρχουν τρόποι η κατάσταση αυτή τουλάχιστον να μετριαστεί.

      Ο δήμαρχος είναι όντως από τις παλιές οικογένειες του Χαλανδρίου, τελευταία όμως θα πρέπει να αισθάνεται αρκετή μοναξιά!...

      Προσοχή με τους γείτονες!

      Διαγραφή
  7. Δουλεύω στο Χαλάνδρι και ζω σε όμορο δήμο. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Και πάντα αναρωτιόμουν, αν οι ντόπιοι έχουν αυτή την ανησυχία για την παραμόρφωση της περιοχής τους, ή είναι επαναπαυμένοι στις δάφνες του παρελθόντος και στην οικονομική ανάπτυξη που έφερε η "τσιμεντοποίηση" της περιοχής. Όπως και το Μαρούσι, θεωρώ πως η περιοχή έχει κακοποιηθεί βάναυσα. Χάθηκε η αρχοντιά και το πράσινο στο όνομα της κακώς εννοούμενης "ανάπτυξης". Μακάρι να βρεθούν οι ικανοί τοπικοί άρχοντες που θα δώσουν πνοή ξανά στην πόλη. Προς το παρόν πάντως, είναι απ' τις περιοχές που αποφεύγουμε δια ροπάλου να επισκεφτούμε, λόγω του αδιαχώρητου και της απίστευτης κίνησης.
    Καλή συνέχεια και μακάρι να ακουστεί η φωνή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πού δουλεύεις, Μαρία μου, να τα πούμε κι από κοντά! Είμαι βέβαιος ότι, με την οξυδέρκεια και τη φαντασία που σε διακρίνει, θα έχεις χρήσιμες συμβουλές να μου δώσεις για την αντιμετώπιση κάποιων προβλημάτων της περιοχής.
    Όπως το γράφεις είναι, Χαλάνδρι και Μαρούσι βίοι παράλληλοι, αν και το Μαρούσι αξιοποίησε καλύτερα τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν λόγω των Ολυμπιακών αγώνων. Πάντως, όπως και να 'χει αυτά τα καταπράσινα προάστια υποφέρουν κάτω από το γκρι του τσιμέντου της μεζονέτας και του γυαλιστερού απ' τις πολυόροφες τζαμαρίες της Κηφισίας.

    Ζημιά μεγάλη γίνεται για τους επαγγελματίες της περιοχής, εφόσον πολλοί Χαλανδραίοι αποφεύγουν δια ροπάλου -όπως κι εσύ- να κατέβουν στην αγορά για τη βόλτα ή τα ψώνια τους, προτιμώντας το Κέντρο ή τις γύρω περιοχές που είναι πιο ανθρώπινες και φιλικές. (Μπορεί να είναι κι ο Δήμος σου!)

    Καλά να περνάς και πρόσεχε όσο μπορείς το Χαλάνδρι μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευάγγελε δουλεύω στην Εθνικής Αντιστάσεως, στο κτίριο της Vodafone.
      Πίσω απ' την Αγία Βαρβάρα.
      Καλό βράδυ και ότι κι αν λέμε, το Χαλάνδρι κουβαλάει βαριά ιστορία. Απ' την αρχαία Φλύα ως σήμερα... Χαίρομαι τους ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους. Νομίζω πως είσαι ένας απ' αυτούς.

      Διαγραφή
    2. Πολύ όμορφα! Ξέρω! Υπάρχει χρόνος για καφεδάκι; Νομίζω υπάρχουν πολλά κοινά ενδιαφέροντα για συζήτηση!

      Διαγραφή
  9. Μη φοβού!! Έρχονται οι εκλογές. Όλα θα φτιάξουν!

    Μπορώ να καταλάβω την οργή σου και την απογοήτευση. Στην πόλη που μένω θα μπορούσαν να γίνουν πολλά έργα τόσα χρόνια αλλά δυστυχώς τα όμορφα μέρη μένουν αναξιοποίητα. Κάποτε δεν τα έβλεπα αυτά διότι δεν είχα ζήσει αλλού. Τώρα όμως που έχω μια ιδέα για το πώς αξιοποιούνται αλλού οι ομορφιές, εντοπίζω τα άσχημα παντού γύρω μου.

    Τόσο κοστίζουν πια τα δέντρα και τα φυτά; Τα τσιμέντα είναι φτηνότερα; Κάπως έτσι γίνονται απρόσωπες οι πόλεις και κάπως έτσι θεωρώ πως σκληραίνει και το μάτι του πολίτη διότι είναι διαφορετικό να βγαίνεις έξω και να βλέπεις γκρι και άλλο να βλέπεις χρώματα!

    Να σαι καλά Ευάγγελε για τους ωραίους σου προβληματισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απογοήτευση ναι, όχι οργή, καλή μου φίλη. Μια απογοήτευση όμως που δεν θα ήθελα να με ωθεί στην απραξία και την άρνηση, αλλά σε κάποιους δημιουργικούς προβληματισμούς, στην αναζήτηση κάποιου τρόπου να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να ξεφύγω από νοοτροπίες και στερεότυπα συμπεριφοράς που δεν διευκολύνουν πάω λίγο πιο πέρα.

      Η πόλη που ο καθένας μας ζει και δραστηριοποιείται θα μπορούσε ν' αποτελέσει έναν προνομιακό χώρο για ν' ασχοληθεί και να δημιουργήσει, να συνεργαστεί και να αναζητήσει κι οι δημοτικές εκλογές, όπως σωστά επισημαίνεις, είναι μια ευκαιρία.

      Θα ήταν όμορφο και προπαντός δείγμα υγείας και δημοκρατικής συνείδησης, αντί να απόσχουμε από τις εκλογές αυτές να ενδιαφερθούμε ουσιαστικά και να συμμετάσχουμε δυναμικά. Η συμμετοχή και το παρόν μας είναι το οξυγόνο που έχουν ανάγκη δημοκρατικοί μας θεσμοί για να ξεπεραστούν τα προβλήματα που υπάρχουν.

      Στις πόλεις είμαστε συνδημιουργοί κι όλοι εμείς με τις πράξεις μας, αλλά προπαντός με τις παραλείψεις μας. Είναι και στο χέρι μας είναι λοιπόν!...

      Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  10. Μην στεναχωριέσαι Ευάγγελε!
    Τώρα που θα ψηφίσουμε τους.....ακομμάτιστους αυτοδιοικητικούς άρχοντες θα στρώσουν όλα.
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καθόλου δεν στενοχωριέμαι! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, xristin μου!

      Καλό σου τριήμερο! (Ευχαριστώ πολύ για τις φιλούρες!!)

      Διαγραφή
  11. Ριξτε μία ματια σε αυτό
    https://www.facebook.com/TheloumePrasino

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλοπροαίρετα