Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Στις εκλογές με κατάνυξη.


Ας κάνουμε το σταυρό μας, οι μάχες που είναι μπροστά μας θα δοθούν με αγιαστούρες και φραγγέλια. Ποιος έχει την υπομονή, εδώ που φτάσαμε τα πράγματα, να σχεδιάσει και τη διάθεση να προγραμματίσει; Ποιος έχει το κουράγιο, μετά από τόσα οικονομικά βάρη, να σηκώσει το βάρος και να ξεστομίσει αυτό που πρέπει ν’ ακουστεί ή ν’ αποφασίσει αυτό που είναι απαραίτητο; Ποιος έχει τη δύναμη, μέσα στη δίνη της αμετροέπειας και του λαϊκισμού, να ξεφύγει από υπαινιγμούς και υπεκφυγές και να περιγράψει ποια είναι η κοινή μοίρα κι ο κοινός προορισμός;

Το κρίσιμο, το σημαντικό και το σπουδαίο, το ελπιδοφόρο και παρήγορο, ορίζονται πλέον από την πίστη στο Θεό. Την πορεία στο μέλλον σηματοδοτεί ακόμα –184 χρόνια μετά την «ανεξαρτησία»– ο Κολοκοτρώνης. Το όραμα κι ο προορισμός περιγράφονται Κυριακές πρωί σε απευθείας μεταδόσεις από τους άμβωνες ή σε αλυτρωτικά μηνύματα κονσέρβα από δραπέτες του Κορυδαλλού.

Με τη δύναμη της Παναγιάς, όλα τακτοποιημένα είναι στο Μαξίμου. Και στη Βουλή, άλλοτε δύσκολα κι άλλοτε με ευκολία, το «τίμιο ξύλο» του Κανονισμού δίνει τις λύσεις. Μήπως, όμως, και τα κομματικά εποτελεία –υπό τα «σεπτά σκηνώματα» των αρχηγών– δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους; Ε, –σας παρακαλώ– με τόσο πλέρια πληροφόρηση κι επικοινωνία τα πάνελ της πρωινής «τιμίας ζώνης» θα πάνε πίσω, οι σύγχρονοι «ιεραπόστολοι» της δημοκρατίας και διάκονοι της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος;

Ο Θεός να με συγχωρέσει, αλλά αυτό που πιστεύω –σοβαρά τώρα– είναι ότι μ’ αυτά και μ’ αυτά, ανακυκλώνεται η στασιμότητα ενώ απαιτούνται γενναίες αποφάσεις και τομές, ανατροφοδοτείται η εσωστρέφεια ενώ είναι απαραίτητη τόλμη κι αυτοπεποίθηση, αναπαράγεται η συντήρηση ενώ υπάρχει αδήριτη ανάγκη για προοδευτικές λύσεις και διεξόδους. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κατευθυνόμαστε –δύο χρόνια μετά τις διπλές εκλογές του 2012– προς τις Ευρωεκλογές μέσα σε μια ατμόσφαιρα κοινωνικής σύγχυσης, περιρρέουσας συνωμοσιολογίας, οικονομικών σκανδάλων, πολιτικής ρευστότητας.

Στην κινούμενη άμμο της καθημερινότητας, τα κόμματα προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω στην επιχειρηματολογία που όλο αυτό το διάστημα χρησιμοποίησαν. Πρόσωπα επώνυμα κι ανώνυμα πηγαινοέρχονται προσπαθώντας να στοιχηθούν στη μεριά που πιστεύουν ότι κινείται το ρεύμα. Μέσα ενημέρωσης κι επικοινωνίας κινητοποιούνται στην πρώτη γραμμή του πυρός, σηματοδοτώντας με τη μαζική τους παρουσία και καθένα με τον προσανατολισμό ή το σκοπό του τη σημασία και την εμβέλεια του διακυβεύματος. Από όλο αυτό το προεκλογικό σκηνικό, που μέρα τη μέρα εμπλουτίζεται και συμπληρώνεται από «φερτές ύλες», που οι περιστάσεις ή οι συμπτώσεις δημιουργούν, απουσιάζουν οι αφανείς επί της ουσίας πρωταγωνιστές, οι δέκτες και οι τελικοί κριτές όλων αυτών των διεργασιών, οι πολίτες.

Ο πλουραλισμός των εν δυνάμει διαθέσιμων σωτήρων και ταγών μιας χώρα που επείγεται για λύσεις και με μια κοινωνία που αδημονεί για να φανεί στον ορίζοντα μια χαραμάδα προοπτικής κι ελπίδας, σε ευθεία αντίφαση με τη δραματική έλλειψη ενιαίων αποφάσεων, κοινών πρωτοβουλιών και συλλογικών προσπαθειών για τη δημιουργία των προϋποθέσεων συντεταγμένης εξόδου από την κρίση. Μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά ερήμην της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, μορφοποιούνται και μετασχηματίζονται ομάδες, κινήσεις, κόμματα και συλλογικότητες, που διεκδικούν καθένα για λογαριασμό του την αλήθεια, το δίκαιο, την αυθεντικότητα, τη λύση. Η βαθειά κρίση του πολιτικού συστήματος, όπως αναδύεται γλαφυρά στις μέρες μας από την πανσπερμία και την πολυδιάσπασή του σε αρχηγούς και αρχηγίσκους, κόμματα, όργανα, μέσα και διαδικασίες. Καθένας μόνος του, για λογαριασμό του, για τη φιλοδοξία, την ανάγκη ή το κέφι του, με το όραμα και τις καλές προθέσεις του υπομάλης, στο όνομα του συνόλου, του λαού, του όλου.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος, όπως τουλάχιστον διαισθάνομαι ότι θα εκδηλωθεί στις επερχόμενες ευρωεκλογές, όχι μόνο άφωνους θα μας αφήσει, αλλά κυριολεκτικά αποσβολωμένους. Και μπορεί να μην διακυβεύεται στις εκλογές αυτές –εκτός κι αν είναι «τριπλές»– η συγκρότηση Βουλής για την εκλογή κυβέρνησης, αλλά σίγουρα θα σηματοδοτηθεί η πορεία κι η δυναμική που έχουν αποκτήσει οι πολιτικές εξελίξεις σε βάθος χρόνου, θ’ αναδείξει τη βαθιά κοινωνική κρίση.

Η πρωτοκαθεδρία της ανευθυνότητας, των σκοπιμοτήτων και του λαϊκισμού στη διαχείριση των πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων της χώρας με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, έχτισε λιθαράκι–λιθαράκι στην αρχή και τούβλο–τούβλο στη συνέχεια τοίχους ασυνεννοησίας, αδιαφάνειας, απομόνωσης. Οι ψευδεπίγραφες διαχωριστικές γραμμές κι οι ευκαιριακές κομματικές περιχαρακώσεις, όρθωσαν πανύψηλα τείχη μεταξύ πολιτών και πολιτικών κομμάτων, μεταξύ λαού και πολιτικής, μεταξύ Ελλάδας κι Ευρώπης.

Ο χρόνος που απομένει μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν προκύψουν, μικρή σημασία έχει. Τα χρόνια που διέρρευσαν, αλλά προπαντός ο πολύτιμος χρόνος που έχει χαθεί μετά την υπαγωγή της χώρας στις δανειακές συμβάσεις, είναι δυσαναπλήρωτος. Όσα ΜΜΕ κι αν «παίξουν», όσα «παπαγαλάκια» κι αν στρατευθούν, όσο πλεόνασμα κι αν μοιραστεί, όσες υποσχέσεις κι αν δοθούν, στην κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου δεν έχει μείνει ούτε κόκκος ανοχής κι εμπιστοσύνης από την πλειοψηφία της κοινωνίας για τους μικρούς ή μεγάλους εκπροσώπους του κομματικού κατεστημένου. Μαζί με τις ευκαιρίες που σπαταλήθηκαν, μαζί με τα κονδύλια που καταναλώθηκαν, μαζί με την υπομονή που εξαντλήθηκε, μαζί με το μέτρο που χάθηκε, μαζί με τις ζωές που ανατράπηκαν, φτάνει το πλήρωμα του χρόνου να εισπραχθεί από όλους το τίμημα της αβελτηρίας και των επιλογών τους.

Αν το τίμημα αυτό, ενώπιον της κάλπης, θα είναι αναλογικό και δίκαιο δεν μπορώ να γνωρίζω. Εκείνο που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι λίγο-λίγο εξανεμίζονται στις μέρες μας και φυλλορροούν τα όποια εναπομείναντα ψήγματα από τις αρχές και της αξίες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, της κοινωνίας των πολιτών. Οι κραυγές αποστομώνουν τις προτάσεις, οι ύβρεις εξοστρακίζουν τα επιχειρήματα, οι κατάρες καταλύουν τη λογική. ‘Ετσι, η αποχώρηση εκδιώκει τη συμμετοχή, η σιωπή ξεριζώνει τη δημιουργία, ο αυταρχισμός υποκαθιστά την ισοπολιτεία. Η πολιτική περιορίζεται όλο και σε πιο λίγους. Τα άσπρα κεφάλια πληθαίνουν δραματικά στις πολιτικές συγκεντρώσεις τη στιγμή που οι νεολαίοι αργοσβήνουν στην ανεργία της καφετέριας.

Προς Θεού, το τέλος του κόσμου δεν έρχεται –«στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα»– αυτός ο κόσμος όμως δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτόν που ονειρευόμασταν και σ’ αυτόν που λέγαμε ότι θέλαμε ν’ αφήσουμε στα παιδιά μας. Γι’ αυτό –όσο κι αν εξωραΐζουμε τα πράγματα– έχουμε κι εμείς το μερίδιο της ευθύνης μας. Αυτός ο κόσμος πέρασε κι απ’ τα χέρια μας.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του.

16 σχόλια:

  1. Τι να σου κάνει και ο Θεούλης έτσι που τα κάναμε!
    Ως πότε θα ασχολείται μαζί μας αν βλέπει ότι δεν κάνουμε τίποτα!
    Βαρέθηκε και εκείνος και εμείς περιμένουμε το μάννα!
    Με θαύματα δεν γίνεται τίποτα να ξυπνήσουμε και να κάνουμε κάτι για τους εαυτούς μας!
    Την καλησπέρα μου Ευάγγελε ο Κύριος μεθ’ ημών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κακό είναι ότι τα περιμένουμε όλα ... εξ ουρανού, Έλενα! Εμείς πολλά λόγια ελάχιστα έργα.

      Καλό σου Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  2. Κι η Παναγία επίσης:)
    http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.antapokrites&id=31161

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Οσοι πιστοί προσέλθετε, φίλε VAD!! Από παρόμοια θαύματα ουκ ολίγα....

      Αλλά να σε ρωτήσω και κάτι; Μήπως τελικά -τώρα που κι οι Ρώσοι έρχονται μαζικά- είναι ευκαιρία για τον λεγόμενο θρησκευτικό τουρισμό; Μήπως θα είχε ενδιαφέρον τα θαύματα να συμβάλουν στην υπόθεση της ανάπτυξης μιας κι από κυβέρνηση μεριά δε βλέπω μεγάλη δραστηριότητα. Λέω, μήπως...

      Την καλησπέρα μου!.

      Διαγραφή
  3. Προσωπικά δεν νομίζω πως θα μείνω άφωνη, καθώς αισθάνομαι πως όλα πια τα έχουμε δει και ακούσει, καλέ μου Ευάγγελε.

    Ομολογώ όμως ότι είμαι πολύ περίεργη να δω αν η οργή και ο θυμός τελικά θα εκφραστούν φανερά και έντονα!

    Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέμα, Πηνελόπη μου, είναι να φτάσουνε μέχρι την κάλπη (αν κι αυτό είναι ένα από τα ζητούμενα) ξέροντας γιατί πάμε και τι θέλουμε.

      Εκεί είναι που διαισθάνομαι ότι γίνεται "το λάθος" και μετά ψαχνόμαστε. Παλιά αυτή η υπόθεση, μήπως αν μπει σε κάποιο.... μνημόνιο αλλάξει; Δύσκολο!!!!

      Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  4. Δυστυχώς Ευάγγελε οι εκτιμήσεις σου φαντάζουν ρεαλιστικές.Στήνεται ένα σκηνικό διχασμού, τυφλής σύγκρουσης, εμφυλιοπολεμικό. Δεν βλέπω πως θα ξεφύγουμε από τον θανάσιμο βρόχο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σταμάτη, μακριά από μένα η ισοπέδωση κι ο φανατισμός, πιστεύω το έχεις αντιληφθεί, αλλά κάνοντας την άθροιση δεν "βγαίνει".

      Μόνο με καλές προθέσεις και διατάξεις απ' τη μια και μόνο καταστροφολογία και λαϊκισμός απ' την άλλη, δεν οδηγούμαστε πουθενά. Το ίδιο αδιέξοδο θα είναι συνεχώς μπροστά μας.

      Για όσους σκέφτονται και δεν θέλουν να πάνε στις κάλπες για να τιμωρήσουν, να εκδικηθούν ή τέλος πάντων να βγάλουν τ' απωθημένα τους, αλλά για να επιλέξουν, το αδιέξοδο φαντάζει ακόμα μεγαλύτερο. Μακάρι στον ελάχιστο χρόνο που απομένει ως τις βουλευτικές εκλογές -εκεί εστιάζω κυρίως το πρόβλημα- να ξεκαθαρίσει κατά το δυνατόν το πολιτικό σκηνικό. Ειδάλλως μετά,,, "να δεις τι σου ΄χω για μετά!"

      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Θα συμπλήρωνα...πριν οι έλληνες βάλουν το χέρι τους στο ψηφοδέλτιο να βάλουν το μυαλό τους στη θέση του...κοινώς να συννενοηθούν όλοι μαζί τί θέλουνε από εδώ και μπρος!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Ολοι μαζί κομμάτι δύσκολο το βλέπω, καλέ μου φίλε green. Το πράγμα έχει από καιρό δείξει, οι προθέσεις έχουν από καιρό φανερωθεί.

      Από 'κει και πέρα, όπως σωστά το θέτεις, ο καθένας μας ας κάτσει να σκεφτεί.

      Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  6. Ο Θεός μετά τη συνομιλία του με τον Αντώνη, σηκώνει τα χέρια ψηλά! Φήμες λένε πως η συνομιλία έκλεισε με τον Ύψιστο να ωρύεται: "Δεν έχετε τον Θεό σας!"
    Δεδομένων των συνθηκών, ούτε σε ένα θαύμα μπορούμε να ελπίζουμε.
    Μακάρι να ξέραμε τι θέλαμε. Θα το είχαμε προ πολλού.
    Ευχές για μια καλή βδομάδα Ευάγγελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι δεν έχουμε στο Θεό μας! Τόσα χρόνια μέσα στην κρίση κι ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να πετύχουμε ένα ελάχιστο πλαίσιο συνεννόησης, Μαρία!

      'Ολοι ένθερμα υποστηρίζουμε την ανάγκη να βρεθεί διέξοδος στο αδιέξοδο, μόνο που ο καθένας, με πρώτους και καλύτερους τους ηγέτες μας, θέλει να το επιδιώξουν όλοι οι άλλοι αποκλειστικά και μόνο με τον τρόπο που αυτός προτείνει (και φυσικά μ' αυτόν στο "τιμόνι") Πώς να βγει μετά άκρη;

      Για το τρελοκομείο μας πάνε!

      Ελπίζω εμείς πάντως να τη γλιτώσουμε! Οι φρένες είναι ακόμα στη θέση τους! (για τα φρένα έχω αμφιβολίες!)

      Σε χαιρετώ εγκάρδια!

      Διαγραφή
  7. Που να βάλω το χέρι μου η ξανθιά θεά ... έχεις καμιά προτίμηση?
    Εγώ πάντως αν έβαζα το χέρι μου θα ήταν για να πάψουν να μιλούν ...γιατί γνωστό ...άμα μιλάς πολύ, φιλάς λίγο ... Ενα φιλαράκι έγραψε, "μια μέρα σε ένα ήσυχο μέρος χωρίς οπτικές και ηχητικές παρεμβολές να καθίσεις να σκεφτείς."
    Το σίγουρο είναι πως ο λαός θα κάνει αυτό ακριβώς ...θα σκεφτεί ... Δεν ψηφίζω, οι έλληνες ομογενείς δεν ψηφίζουν ...ε λοιπόν αν ήμουν στην Ελλάδα αυτό ακριβώς θα έκανα ... δεν θα ψήφιζα :)
    Καλημέρα εκεί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αποχή μπορεί να εκφράζει την αγανάκτησή σου, όπως και πολλών άλλων, αλλά τελικά πού βοηθάει και πού οδηγεί; Στην ανακύκλωση των ίδιων "υλικών", εφόσων δεν παράγει πολιτικά αποτελέσματα -πλην ίσως του "μηνύματος". Ε, και; Εσύ σαν ξανθιά θεά, ξέρεις πολύ καλά που "γράφεται" αυτό το "μήνυμα".

      Ας μην βάζουμε λοιπόν -είναι η γνώμη μου- τα χεράκια μας για να βγάζουμε τα ματάκια μας, αλλά ας βασανιστούμε λίγο, ας το ψάξουμε ν' ανακαλύψουμε κάποιον ή κάποιους που ταιριάζουν ή ανταποκρίνονται σ' ένα ελάχιστο έστω των προσδοκιών μας.

      Αλλιώς συνέχεια θα συζητάμε τα ίδια και τα ίδια.

      Καλησπέρα από 'δω!

      Διαγραφή
    2. αυτό συγκράτησες ε? Λογικό, η δική μου αγανάκτηση όμως έχει να κάνει με το γεγονός ότι ενώ η Ελλάδα έχει καταδικαστεί γιατί δεν μπορούν να ψηφίσουν οι Έλληνες του εξωτερικού ..δεν έχει αλλάξει κάτι. Και δεν έχει αλλάξει γιατί οι πολιτικοί της χώρας μπορούν άριστα να μετρούν τα κουκιά και ενδεχομένως να τα μοιράζονται κατά πως τους συμφέρει "παίζοντας" με την ψήφο του λαού στην βουλή (ακόμη και αυτών που αρνούνται να ψηφίσουν με παράνομους εκλογικούς νόμους), μπορούν να ελέγχουν τις πληροφορίες και το τι δίνουν στο κόσμο από πληροφόρηση άρα και την ψήφο τους ΑΛΛΑ δεν έχουν καμιά "δύναμη" πρόγνωσης κλπ κλπ στο εκλογικό αποτέλεσμα που θα τους δώσει η ψήφος της Ελληνικής διασποράς. Θέλετε λοιπόν να αλλάξει κάτι ριζικά κάντε απρόβλεπτο το εκλογικό σώμα.... Ένα νέο εκλογικό σώμα που κανείς δεν θα μπορέσει να προβλέψει, να χειραγωγήσει...
      Αλλά Να (μέντες ) τους πάει γιατί τόσα χρόνια οι πολιτικοί το πρώτο πράμα που έχουν ανάγει σε τέχνη είναι να επηρεάζουν, να μαζεύουν ψηφουλάκια, και ως χαμαιλέοντες να ανταποκρίνονται με λόγια και μόνο στις προσδοκίες ενός απόλυτα ελεγχόμενου εκλογικού σώματος
      ρητορική ερώτηση... Πως μου λες ότι πρέπει να προσέλθω στις κάλπες όταν μου έχεις κόψει τα χέρια γιατί δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα ψηφίσω ????

      και το χειρότερο ...αν ρωτήσεις και τους ψηφοφόρους εντός των τειχών ... δεν θέλουν να ψηφίσουμε ... είμαστε ξένοι ...

      Διαγραφή
    3. Πόσο αληθινή είσαι!

      Ο εκλογικός νόμος ήταν εξ απανέκαθεν -που λέει κι ο λαός μας- ο "άσσος στο μανίκι" το κρυφό χαρτί, που μαζί με την επίσης "κρυφή" ημερομηνία των εκλογών, έκαναν τη διαφορά κι έγερναν τη ζυγαριά κατά τη μεριά εκείνων που κυβερνούσαν.

      Γι' αυτό ο εκλογικός νόμος άλλαζε σαν πουκάμισο και γι΄αυτό οι "εθνικοί λόγοι" αποθεώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες.

      Η ψήφος των μεταναστών -που ισχύει στις Ευρωεκλογές- είναι ένα μεγάλο θέμα που αλλοιώνει τη σύνθεση του εκλογικού σώματος -όπως σωστά επισημαίνεις- και νοθεύει την έννοια του λαού κατά το Σύνταγμα -όπως λένε οι Συνταγματολόγοι, αν το θυμάμαι καλά.

      'Αρα η επιστολική ή με οποιαδήποτε άλλη μορφή ψήφος για τους 'Ελληνες της διασποράς θα αποκαθιστούσε σε μεγάλο βαθμό την αδικία και τις στρεβλώσεις που υπάρχουν σήμερα.

      Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα. Εδώ έχουμε τόσο πλεόνασμα που δεν ξέρουμε τι να το κάνουμε, πού να βρεθεί χρόνος για θεσμικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Εδώ κι η αντιπολίτευση ξέχασε την απλή και άδολη αναλογική, την ψήφο των μεταναστών θα σκεφτεί.

      'Αλλες οι προτεραιότητες για να συντηρηθεί το "μαγαζί" και οι "μαγαζάτορες" μαζί.

      Την καληνύχτα μου σε σένα και στη Μορεάλη, Μάνια!

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα