Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Ανάπτυξη στα Κινέζικα: 发育



Από πού άραγε να ‘ρχεται και πώς να ‘ναι; Ποιος τη φέρνει και με ποιον τρόπο; Απ’ τα βάθη της Αναστολής, οι «φιλικοί» Κινέζοι θα τη φέρουν; Τα πετροδόλαρα του Κουβέιτ θα τη φανερώσουν ή μήπως την έχει κι αυτή η Μέρκελ άσσο στο μανίκι; Βρίσκεται στη θάλασσα, στον αέρα ή στο βουνό; Την κατέχουν οι εμποροβιοτέχνες ή μήπως ο ΣΕΒ;

«Ανάπτυξη», η μαγική λέξη των ημερών μας. Η λέξη-κλειδί για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και την ανάκαμψη της χώρας. Λυδία λίθος για τη φωταγώγηση του τούνελ και τη σηματοδότηση της εξόδου του. Κλισέ σε κυβερνητικά χείλη και πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Ανάπτυξη. Ακούμε κι εμείς και καρτερούμε ολημερίς, περιμένουμε, λες κι είναι το μετρό για αεροδρόμιο ή ο προαστιακός για Νερατζιώτισσα [τραίνο για Πάτρα –έστω και ως παράδειγμα– θ’ αργήσουμε μερικά(;) χρονάκια ακόμα να δούμε].

«Επενδύσεις», άλλη φοβερή λέξη-καραμέλα. Ποιος μπορεί να είναι αντίθετος; Κανείς, μόνο που ο καθένας την ονειρεύεται και την λαχταρά με τους δικούς του όρους, με τις δικές του προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις πεποιθήσεις του, με γνώμονα το συμφέρον και τις επιδιώξεις του. Εδώ χαλάνε τα πράγματα, ανατρέπονται οι προσδοκίες και διαψεύδονται οι ελπίδες. Οι μεν διαφωνούν με τους δε, οι δε δεν συμφωνούν με τους άλλους κι οι άλλοι είναι κάθετα αντίθετοι μ’ εκείνους. Καθένας με τους υπολογισμούς, από τη σκοπιά και για πάρτη του.

Έτσι, «ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά», αλλά άλλοι με το «πιο κοντά» εννοούν την απασχόληση κι άλλοι την προστασία του περιβάλλοντος. Η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ συνέβαλε στη δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, αλλά κάποιοι επιμένουν ότι η εκ νέου κρατικοποίησή του ενδέχεται να είναι πιο συμφέρουσα. Η προσέγγιση κρουαζιερόπλοιων στα ελληνικά λιμάνια συμβάλει στην τόνωση της εισροής συναλλάγματος, αλλά αν το πλήρωμα δεν είναι Έλληνες καλύτερα οι τουρίστες να λύσουν κάβους και να σαλπάρουν γι’ άλλα πιο φιλόξενα λιμάνια. Άλλοι πάλι «ψωνίζουν μόνο Ελληνικά», αν και τα μόνα ελληνικά αγροτικά προϊόντα σαπίζουν πάνω στις λεμονιές και τις πορτοκαλιές στην Αχαΐα κ.ο.κ. Κατάλογος ολόκληρος από αντιφάσεις και αντιθέσεις που συνθέτουν τη σύγχρονή πραγματικότητα, τη σύγχυση της κοινωνίας και την αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να τη συνεγείρουν, να την οργανώσουν και να την κατευθύνουν.

Κανείς απ’ όσους έχουν την ευθύνη και τις τύχες των ανθρώπων στα χέρια τους δεν αναφέρεται στην ουσία του προβλήματος και δεν τολμά να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Οι κυβερνώντες επιμένουν στη διαχείριση μιας ανεξέλεγκτης δημοσιονομικά κρατικής μηχανής με επικοινωνιακά τρυκ κι οι αντιπολιτευόμενοι μπιζάρουν στην περιστασιακή εντύπωση μιας ανεξέλεγκτης καθημερινής ισοπέδωσης και καταστροφολογίας. Στη μέση η κοινωνία, να μαζεύει τα κομμάτια της, να σέρνεται, αλλά να επιμένει όρθια, καταναλώνοντας απ’ τη μια αναπτυξιακές εξαγγελίες κι απ’ την άλλη συνωμοσιολογικές καταγγελίες. Η αλήθεια –έστω κι η μισή– χαμένη στο θόρυβο και τις κραυγές, θαμμένη σε πρωτοσέλιδα και υπότιτλους.

Οι πολλοί, οι ανώνυμοι, έχουν στραμμένη την προσοχή τους στα προβλήματα και τη δυσπραγία του διπλανού, στη μελαγχολία κι την απελπισία των απέναντι, στην ανέχεια και το στρίμωγμα κάποιων γνωστών, στα κλειστά μαγαζιά της γειτονιάς, στους άνεργους και στις αυτοκτονίες, που έχουν μετατραπεί πια σε ποσοστά επί τοις εκατό και άψυχους αριθμούς. Κάθε τι που είναι συνυφασμένο με το θυμικό και το συναίσθημα, όπως ο πόνος, η θλίψη, η στενοχώρια, μαγνητίζουν και προσελκύουν τα βλέμματα και επιδρούν στη διαμόρφωση της στάσης και της ψυχολογίας της κοινωνίας. Το «μονοξείδιο της ενημέρωσης» έχει αναισθητοποιήσει κι ακινητοποιήσει την κοινωνία.

Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα ανασφάλειας, αβεβαιότητας, εσωστρέφειας και σκληρής λιτότητας, ποιος από μόνος του να ‘χει τη διάθεση να κοιτάξει δίπλα του, πιο πέρα απ’ το σπίτι ή μέσα στο μαγαζί του για μιαν ευκαιρία; Ποιος να έχει το κέφι να την ψάξει στη γειτονιά του, στο χώρο δουλειάς του, στο πανεπιστήμιο ή στην κοντινή πλατεία; Ποιος έχει το κουράγιο να  δοκιμάσει να ξεφύγει; Ποιος να δοκιμάσει μιαν αναζήτηση μόνος ή μαζί με το γείτονα, το φίλο, το συγγενή, τον συνάδελφο ή το συνέταιρο; Η ανάπτυξη από κάπου μπορεί να ‘ρθει, από πού ακριβώς κανείς δεν δείχνει να ξέρει, όμως όλοι ξέρουν να περιμένουν. Η ανάπτυξη φαντάζει κάτι ξένο, κάτι σαν ξωτικό, απόμακρο, ξεκομμένο κι ιδιαίτερο από όλους κι απ’ όλα. Η ανάπτυξη είναι κάτι σαν τη θεία απ’ το Σικάγο, το «μάννα εξ ουρανού» ή το γιατρικό, που θα μας το δώσουν –μπορεί να ‘ναι και πικρό ή δύσπεπτο– θα το καταναλώσουμε κι όταν με το καλό συνέλθουμε ή ξυπνήσουμε, όλα μας τα προβλήματα και πάλι θα έχουν λυθεί.

Είναι γεγονός, ότι μετά τις πρόσφατες εκταμιεύσεις των δόσεων, έχει δημιουργηθεί μια ευκαιριακή κι επικοινωνιακή αισιοδοξία, που δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος ή αναλυτής για τη διακρίνεις. Μιλάνε στην κυβέρνηση για «στροφή του πλοίου», «ανάκαμψη», «πρωτογενές πλεόνασμα» στο τέλος του ’13, παραβλέποντας ότι ο χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα, που το τέλος του 2013 έχει σχεδόν φτάσει. Αυτά που πρέπει να γίνουν μέχρι τότε είναι τόσα πολλά, που η καταγραφή τους και μόνο φτάνει για να εξαντλήσει το χρόνο. Οπότε;

Καλές οι αποκρατικοποιήσεις, «καλοί» οι Κινέζοι, οι Άραβες κι οι λοιποί φερόμενοι ως εν δυνάμει επενδυτές –για τους Γερμανούς ούτε κουβέντα στα φανερά– αλλά οι μόνοι ικανοί άμεσα ν’ αλλάξουν το τοπίο είναι οι Έλληνες. Πέρα από αριθμούς και δείκτες, στατιστικές και δεδομένα, ο αποφασιστικός παράγοντας, που μπορεί να επανεκκινήσει την ατμομηχανή του τραίνου της ανάπτυξης, είναι η ελληνική ψυχολογία, το κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας. Οι Έλληνες είναι οι πρώτοι που πρέπει να πεισθούν, ότι δικαιούνται και μπορούν να ελπίζουν βάσιμα στις δυνάμεις και τις προοπτικές της χώρας, της οικονομίας, της κοινωνίας. Στις δυνάμεις τους.

Αυτό θα πρέπει να είναι το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης. Αυτός θα πρέπει να είναι ο κεντρικός στόχος των πολιτικών της από ‘δω και πέρα. Να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή. Τα πεδία των επιλογών της πολλά και δύσκολα, αλλά μέσα από τις αποφάσεις της και μόνο περνούν όλες οι μετέπειτα αντιδράσεις της κοινωνίας, της οικονομίας, της αγοράς. Η κυβέρνηση καλείται να δείξει και ν’ ανοίξει το δρόμο, όχι με ΜΑΤ, ούτε με δακρυγόνα –αρκετά δάκρυα χύθηκαν μέχρι σήμερα– αλλά με σχέδιο ανάπτυξης, με προτάσεις ανά τομέα, με διάθεση για έργο κι όχι μόνο για διευθετήσεις.

Είναι γεγονός, ότι μια κατάσταση κρίσιμη, τρία χρόνια μετά, φαίνεται ότι σταθεροποιείται ως προς βασικές αρχές και άξονες, όπως π.χ. εμπιστοσύνη ότι μένουμε στο ευρώ, προοπτική για βελτίωση των οικονομικών μεγεθών, απόψεις και «φωνές» ότι μέσα στο ’14 –κατά τη γνώμη μας μετά τις Ευρωεκλογές του Μαΐου– είναι αναγκαίο ν’ αναπροσαρμοστούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο τα δημοσιονομικά δεδομένα. Αυτές οι «κοινές» πλειοψηφούσες στην κοινωνία πεποιθήσεις πρέπει να κεφαλαιοποιηθούν από την κυβέρνηση και να μετουσιωθούν σε απτές δράσεις και συμπεριφορές. Με ενημέρωση, με κίνητρα, με πολιτικές πρωτοβουλίες, με σοβαρότητα και επιμονή, με σταθερότητα και θέληση, έχει σημασία να ξεκαθαρίσει το θεσμικό νεφέλωμα και το νομοθετικό αλαλούμ ως προς τις σταθερές και τους άξονες της οικονομικής ανάπτυξης. Με συγκεκριμένες πολιτικές, με συγκεκριμένες ενέργειες, με συγκεκριμένους αποδέκτες. Τη θέση του φόβου να πάρει και πάλι η αισιοδοξία κι η προσμονή, ότι «κάτι μπορεί ν’ αλλάξει». Κάτι όχι ουρανοκατέβατο και θεόπεμπτο, ούτε μαγικό ή ταχυδακτυλουργικό, αλλά αποτέλεσμα και δημιούργημα της κοινής πίστης και της συλλογικής θέλησης να πάμε και πάλι μπροστά.

Οι Έλληνες πρέπει να είναι παρόντες, να μπουν μπροστά και πρώτα απ’ όλους στο εγχείρημα της ανάπτυξης, ειδάλλως, όλα τα δισεκατομμύρια των Κινέζων και να ‘ρθουν για επενδύσεις, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι όλα στη χώρα θα τους φαίνονται πιο κινέζικα κι απ’ τα… κινέζικα.


Φωτο: www.qiyedaxue.net

12 σχόλια:

  1. Θέλω πολύ να υιοθετήσω την αισιοδοξία σου και να προσυπογράψω τα "πρέπει" σου.
    Ωστόσο, είμαι πολύ δύσπιστη αν αυτό που ακούγεται απ' τις ντουντούκες και τα κανάλια, είναι επένδυση ή ξεπούλημα. Είμαι απαισιόδοξη όσο δεν ακούμε τίποτα για κοινωνική πολιτική και για άμεσες τομές, ώστε να σταματήσει να μετράει το κοντέρ αυτοκτονίες, απόπειρες και θανάτους που δεν αποφεύγονται λόγω ανυπαρξίας συστήματος υγείας.
    Και ο θυμός αυξάνεται όσο μένουν ατιμώρητοι οι ηθικοί αυτουργοί της γενοκτονίας μας. Και δεν μιλάω για φυλακίσεις. Για κατασχέσεις και άνοιγμα λογαριασμών. Για δίκαιη φορολόγηση, ακόμα και της εκκλησιαστικής περιουσίας.

    Με την ελπίδα να πληρώσουν όλοι όσοι το παίζουν "Κινέζοι" για το έγκλημα, σου στέλνω τους χαιρετισμούς μου.
    Καλή εβδομάδα να έχεις Ευάγγελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας επιμείνουμε, λοιπόν, με θέληση κι υπομονή στα "πρέπει" Μαρία, και όταν φτάσουμε στον απολογισμό τότε να δούμε τι επιτεύχθηκε και τι όχι και να κρίνουμε αναλόγως.

      Καλή σου εβδομάδα, με κέφι και ζωντάνια!

      Διαγραφή
  2. Συμφωνώ με την Μαρία Ευάγγελε, ειδικά στο ότι πρέπει να πληρώσουν όσοι το παίζουν "Κινέζοι".
    Αλλά δεν το βλέπω, βλέπεις η μνήμη των Ελλήνων κρατάει όσο κρατάνε τα δελτία ειδήσεων των 8.00 μετά έρχεται το αλτσχάιμερ.
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι "εύκολες λύσεις" έχουν τελειώσει, 'Ελενα, ως εκ τούτου -θέλω να πιστεύω- ότι εκ των πραγμάτων θ' αναζητηθούν κι όσοι τεχνηέντως κι εξ επαγγέλματος την εποχή των φορολογικών δηλώσεων ποιούν τις νήσσες και τους... Κινέζους!

      Καλή και δημιουργική εβδομάδα να έχουμε!

      Διαγραφή
  3. Φίλε Βαγγέλη,
    αυτό που χρειάζεται για εμάς τους Έλληνες είναι ανάπτυξη κοινής λογικής. Νομίζω δε ότι παλαιότερα ο λαός μας ήταν περισσότερο "ανοικτός" προς το καινούριο το οποίο το έπαιρνε και το προσάρμοζε δημιουργικά στα δικά του δεδομένα. Ας όψεται όμως η κρατικοδίαιτη αντίληψη των εκάστοτε κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών.
    Παιδιά...open your mind!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο σκώρος, η σκουριά κι η μούχλα μας έχουν φάει, φίλε Δημήτρη. Καιρός είναι -όπως σωστά επισημαίνεις- ν' ανοίξουμε πόρτες και παράθυρα, ν' ανοίξουμε διάπλατα τα μυαλά μας και ν' βγούμε στην κοινωνία, δίχως τις αγκυλώσεις, τις προκαταλήψεις και τα βαρύδια του παρελθόντος.

      Πολλά, νομίζω, ότι μπορούμε ν' αλλάξουμε τότε και πρώτ' απ' όλα νοοτροπίες και συμπεριφορές.

      Εγκάρδιους χαιρετισμούς καλέ μου φίλε!

      Διαγραφή
  4. Περιμένουμε να'δούμε ανάπτυξη απ'τους Κινέζους??
    Φοβάμαι ότι μόνο τους κινέζικους μισθούς θα δούμε και τίποτε άλλο!
    Εμείς με τι κουράγιο θα μπορέσουμε ν'αναπτερόσουμε το ηθικό μας και να δουλέψουμε σε ξερή γη ώστε να φέρουμε την περιβόητη ανάπτυξη!

    Καλή εβδομάδα με νησιώτικα και αρκετά ζεστά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν βάλουμε εμείς πρώτα πλάτη, zoyzoy μου, οι Κινέζοι θα σφυρίζουν... Κινέζικα!

      Με το ίδιο θερμά απογευματινά, καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  5. Επειδή η xristin είναι αθεράπευτα αισιόδοξη σου λέει ότι θα τα καταφέρουμε!
    Εξάλλου νομοτελειακά ό,τι κατεβαίνει ανεβαίνει και το αντίστροφο(βεβαίως,βεβαίως)χα,χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι, xristin μου! Από το στόμα σου και στων Κινέζων το... 耳 (αυτί)!!!

      Διαγραφή
  6. Όλοι λένε ότι “Οι Έλληνες έκαναν αυτά που έπρεπε να κάνουν”. Αν δεν μας κάνουν πλάκα προσπαθώ να καταλάβω ποια είναι αυτά που πρέπει ακόμη να γίνουν για να έρθουν οι επενδύσεις και να πέσουν οι δείκτες της ανεργίας. Προς το παρόν ανεβαίνουν συνέχεια και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να σου πει με ασφάλεια που θα σταματήσει το χάλι.

    Οι κυβερνώντες πρέπει να χτυπούν το χέρι στη πλάτη του άνεργου και να παριστάνουν ότι τον καταλαβαίνουν. Πρέπει να χρησιμοποιούν λέξεις μαγικές όπως ‘μείωση του χρέους’, ‘ανάπτυξη’, ‘εμπιστοσύνη των αγορών’, ‘νέες δουλειές’ και άλλα εύηχα. Οι εφημερίδες, ανάλογα την κομματική τους τοποθέτηση και το πόσες κρατικές διαφημίσεις παίρνουν, εξυμνούν ή βρίζουν την κυβέρνηση. Μέχρι στιγμής δικαιώνονται οι δεύτερες.

    Η τρικομματική κυβέρνηση που καμώνεται ότι τα κατάφερε σε κάποιους τομείς θα έπρεπε να εξηγήσει τι πήγε λάθος και δεν τα κατάφερε στους άλλους. Να σου πω τι κατάφερε;
    Ενδεικτικά:
    Μείωση του χρέους με το σφαγιασμό των κρατικών ομολόγων που κατείχαν μικροομολογιούχοι. Οι θεσμικοί επενδυτές ήδη μας σέρνουν στα δικαστήρια και ζητούν τα μαλλιοκέφαλά τους (τα οποία και θα πληρώσουμε). Αν σου χρωστάω 10 χιλιάρικα και σου πω να τα ξεχάσεις, να δεις κι εγώ πως ξεχρεώνω.
    Μείωση της ‘σπατάλης’ του δημοσίου επειδή κατακρεουργήθηκαν οι συντάξεις όσων δούλεψαν μια ζωή για να δικαιούνται αυτά που σήμερα τους κλέβουν.
    Μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης επειδή χορηγούνται γενόσημα φτηνά και άχρηστα, αν όχι επικίνδυνα. Όποιος θέλει το φάρμακό του το πληρώνει από την τσέπη του.

    Έχουμε τις μικρότερες αμοιβές στην Ευρώπη των 17 και τις μεγαλύτερες τιμές σε είδη πρώτης ανάγκης. Μη μου πει κανείς ότι ΚΑΙ αυτό το επέβαλλε η Μέρκελ!

    Για να μη κουράζω θα το κλείσω εδώ. Να ξέρεις όμως ότι οι Κινέζοι, οι Ρώσοι και οποιοσδήποτε άλλος θα το σκεφτεί πάρα πολύ καλά να φέρει στην Ελλάδα τα λεφτά του. Όχι γιατί είμαστε τεμπέληδες (αυτό πια!), έχουμε υψηλά μεροκάματα ή μεγάλη γραφειοκρατία. Οι άνθρωποι φοβόνται ότι με τέτοιους τενεκέδες και κλέφτες πολιτικούς που διαθέτουμε τα λεφτά τους θα κινδυνέψουν.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Εχουν μείνει τα πολύ δύσκολα για να γίνουν. Πέτρο, και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, υπευθυνότητα και προσήλωση.

      Είναι γνωστό, ότι οι προσδοκίες εύκολα δημιουργούνται, αλλά το δύσκολο στην περίπτωσή μας είναι να αποδειχτούν και στην πράξη.

      Πρέπει να πείσουμε για να μας εμπιστευτούν κι αυτό το εξαιρετικά δύσκολο έργο θα πρέπει και καλά σχεδιασμένο να είναι και καλά να συντονίζεται και να συνεγείρει τους περισσότερους -αν όχι όλους- από εμάς.

      Περιμένοντας ο ένας τον άλλο... Καλά, άστο καλύτερα.
      Υπάρχει μπόλικο ζουμί στο καζάνι για να βράζουμε όλοι επί χρόνια.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα