Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Βιωσιμότητα του χρέους και βίος αβίωτος;


Αν μη τι άλλο ο πρωθυπουργός έχει πολύ καλό επικοινωνιακό επιτελείο. Μια λέξη ακόμα, ένας υπαινιγμός ή ένα θαυμαστικό, θα ανακύκλωναν τις ψευδαισθήσεις και θα ανατροφοδοτούσαν ένα διάλογο και μιαν αντιπαράθεση που έχει κουράσει, έχει απογοητεύσει, έχει πληγώσει. Μακάρι αυτή η λακωνική δήλωση να σηματοδοτεί μιαν πραγματικά νέα μέρα, που τα λόγια κι οι θεωρίες θα μπουν στην άκρη και θα πιάσουν επιτέλους δουλειά όλοι εκείνοι που έχουν την τύχη της χώρας και του λαού στα χέρια τους.

Παραδοσιακά έχουμε χορτάσει θριάμβους και περιφανείς επιτυχίες, που πολλές φορές ήταν μόνο στα λόγια και στα πρωτοσέλιδα περισσότερο ή λιγότερο «έγκριτων» εφημερίδων. Άλλες φορές, αποφάσεις σε συνόδους και συμβούλια κορυφής συνοδεύονταν από διθυράμβους εθνικής έξαρσης και με κυβερνώντες που έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας μπρος στις κάμερες ή όπως έγκυρες πληροφορίες και –πάλι– «έγκριτων» δημοσιογράφων διαβεβαίωναν με τον γεμάτο νόημα σχολιασμό τους στα τηλεοπτικά παράθυρα. Η ίδια παράδοση επιτάσσει, οι αντιπολιτευόμενοι από τη μεριά τους, να μη βρίσκουν τίποτε σωστό στους χειρισμούς και τις αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης, να κινδυνολογούν προμηνύοντας του κόσμου τα δεινά για το λαό και τη χώρα και να υπόσχονται –ιδιαίτερα αν τα κόμματά τους είναι από τους «εφαψίες» της εξουσίας– να τα καταργήσουν και να τ’ ανατρέψουν όλα, άλλοι σε μια νύχτα κι άλλοι μ’ ένα και μόνο άρθρο. Έτσι είν’ η πολιτική στην Ελλάδα.

Η λιτή δήλωση από μόνη της συνιστά μιαν αλλαγή ύφους. Μακάρι να μετουσιωθεί ανατρέποντας την μέχρι σήμερα παράδοση– και σε μιαν αλλαγή πολιτικής, αλλαγή προς την πολιτική. Με πρωτοβουλίες και δράσεις, με σχέδιο και διορατικότητα, με στόχους κι αξιολογήσεις. Τα δεδομένα άλλωστε της συμφωνίας αυτής καθαυτής, αλλά κι όσα το Μεσοπρόθεσμο κι οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου προβλέπουν, δημιουργούν ένα τόσο ελεγχόμενα προδιαγεγραμμένο πλαίσιο δημοσιονομικής παρακολούθησης, ώστε θα πρέπει να θέλει κάποιος υπουργός «ν’ αυτοκτονήσει» για να παρεκκλίνει των ορίων του προϋπολογισμού που θα τίθενται στο υπουργείο του.

Εκ των πραγμάτων η συζήτηση κι ο δημόσιος διάλογος το επόμενο διάστημα, θα επικεντρωθεί στη βιωσιμότητα του χρέους, φάνηκε άλλωστε από τη σπουδή του κινούμενου αμιγώς παραδοσιακά κυρίου Τσίπρα. Ας αποτελέσει η πρόταση για τη συζήτηση αυτή, αλλά κι όλη η αντιπαράθεση που το επόμενο διάστημα θ’ ανοίξει, την αφορμή για να τεθούν από την κυβέρνηση, από τα τρία κόμματα εξουσίας, οι βάσεις κι οι άξονες των πολιτικών που θ’ ακολουθηθούν από ‘δω και πέρα. Ας μπουν τα ορόσημα της «καινούργιας μέρας», με απλότητα και σαφήνεια, λιτά και κατανοητά. Ορόσημα που είναι αναγκαίο να προτάσσουν την επιβίωση του λαού στοχεύοντας στη βιωσιμότητα του χρέους, να προτάσσουν το κοινό συμφέρον στοχεύοντας στην κοινωνική συνοχή, να προτάσσουν τη συνεννόηση και τη συνεργασία στοχεύοντας στην τήρηση των συμφωνιών, να προτάσσουν τη σκληρή κι επίπονη δουλειά στοχεύοντας στην κινητοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας.

Η βιωσιμότητα του χρέους είναι μια υπόθεση εργασίας, ένα οικονομικό τερτίπι κι ένα εργαλείο μακροοικονομικής ανάλυσης. Αέρας κοπανιστός θα είναι, αν όλοι μαζί αποφασίσουμε ν' αφοσιωθούμε σε μια προσπάθεια ν' αυξήσουμε την παραγωγή στη χώρα μας από τώρα και στο εξής.

«Δεν παράγουμε τίποτε» λέμε και ξαναλέμε. Σχεδόν κι εμείς οι ίδιοι το ‘χουμε πιστέψει. «Τι να πουλάμε σουβλάκια;» αναρωτήθηκε απελπισμένος κάποιος γνωστός, το πίστευε. Ναι, σουβλάκια! Φτάνει να τα πουλάμε σε Γάλλους, Γερμανούς, Αμερικάνους. Όλοι μπορούμε να πουλάμε σουβλάκια φτάνει να τ’ αγοράζουν τουρίστες, να τα «εξάγουμε». Η αύξηση της παραγωγής είναι ο ασφαλής δρόμος, όχι μόνο προς την ανάπτυξη, αλλά και προς την επίτευξη κι όλων των άλλων δεικτών και στόχων.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι και το Δ.Ν.Τ. κράτησαν ανοιχτή με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε, όχι την εκκρεμότητα για την ελληνική υπόθεση, αλλά –ας δούμε τα πράγματα επιτέλους με θετική ματιά– τη χαραμάδα διαφυγής και την έξοδο κινδύνου για τη χώρα μας. Ανάμεσα από τις γρίλιες της, αν το θελήσουμε κι αν η «καινούργια μέρα» του πρωθυπουργού σημάνει πράγματι δουλειά κι ευθύνη, μπορεί ν’ αχνοφανεί μια αμυδρή ελπίδα, που δεν θ’ αφορά μόνο τη βιωσιμότητα του χρέους, αλλά προπαντός την προστασία της διαβίωσης του λαού στη χώρα μας για τα επόμενα δύσκολα χρόνια.


Foto: metrogreece.gr

12 σχόλια:

  1. Μου αρέσει πάρα πολύ που είναι τόσο αισιόδοξα τα κείμενά σου και που πάντα προσπαθείς να δεις την καλή πλευρά των πραγμάτων.
    Μπράβο σου!
    Ας δούμε λοιπόν..

    Το σουβλάκι πάντως είναι ένα τέλειο προιόν και πολύ παρεξηγημένο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με κάποιον τρόπο, κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουμε κάτι, 'Ελενα.
      Οι καιροί είναι δύσκολοι, με τη γκρίνια και την μουρμούρα μήπως γίνονται πιο εύκολοι; 'Οχι!
      Πιθανόν με μια προσπάθεια από όλους κάπου να βγούμε. Δεν γίνονται όλα σε μια μέρα, αλλά, ας μην περιμένουμε να περάσουμε κι όλη τη ζωή μ' αυτόν τον τρόπο.
      Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, σε αντίθεση με τα σουβλάκια που ορισμένοι να φτιάχνουν... μαγικά!

      (Μου άνοιξε η όρεξη τώρα!)

      Διαγραφή
  2. Αυτό τώρα τι είναι; Επεξήγηση, προεκλογικό σποτ ή επιβεβαίωση ότι για ν' αλλάξουμε θέλει δουλειά πολλή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευάγγελε η λακωνική φράση του πρωθυπουργού, είναι παιδαριώδης και υποκριτική. Η ύφεση είναι επιλογή τους. Ξεκάθαρο σε όλους μας. Δεν ελπίζω σε τίποτα καινούργιο και δεν είναι απαισιόδοξο αλλά ρεαλιστικό.
    Μένω και προσυπογράφω στη φράση σου "αύξηση της παραγωγής" ή για να είμαστε πιο ακριβείς, να ξεκινήσουν πάλι οι γραμμές παραγωγής στη χώρα μας. Μπορούμε να παράγουμε τα πάντα, να έχουμε επάρκεια και να εξάγουμε κιόλας. Είμαστε στην πιο αξιόλογη -εμπορικά και στρατηγικά- γωνιά του πλανήτη, έχουμε το ιδανικό κλίμα και μια ευλογημένη γη που παράγει τα πάντα. Ας το καταλάβουμε επιτέλους κι ας σταματήσουμε τη μοιρολατρία και την υποτέλεια.
    Η μόνη μας ελπίδα...
    Καλό βράδυ εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, με το σχόλιό μου στις 10.20', αυτό ακριβώς που επισημαίνεις διαπιστώνω. Πατώντας στο "Αυτό", την πρώτη λέξη του σχολίου, θα καταλάβεις...

      Μένουμε όλοι στο να δούμε κάποια στιγμή να μπαίνει μπροστά ένα σχέδιο παραγωγικής ανάπτυξης, τώρα που το δημόσιο έκλεισε τις πύλες του πάλαι ποτέ "παραδείσου"!

      Θέλει υπομονή και προσπάθεια, αλλά θέλει και κίνητρα και ρευστότητα για ν' ανοίξουν δουλειές. Θέλει εμπιστοσύνη, που σήμερα, δυστυχώς, με τα τερτίπια, που δυστυχώς εξακολουθούν να διακρίνουν τους πολιτικούς μας, δύσκολα καλλιεργούνται κι εμπεδώνονται. Θα πάρει χρόνο.

      Με την ελπίδα -τι άλλο;- στο προσκεφάλι σε καληνυχτίζω με τη σειρά μου!

      Διαγραφή
  4. Δεν ξέρω αγαπητέ Ευάγγελε από πού πηγάζει αυτή σου η αισιοδοξία. Πραγματικά σου εύχομαι να μη προδοθείς, θα είναι άλλωστε προς το καλό όλων μας. Ο Σαμαράς πιστεύει ότι με αυτά που κάνει σώζει την Ελλάδα. Το ίδιο έλεγε και ο ΓΑΠ και ο Καραμανλής και ο Σημίτης και όλοι οι προηγούμενοι και τα χαΐρια μας τα είδαμε.

    Προσωπικά έχω πιστεί απόλυτα πως το δούλεμα πάει σύννεφο. Ανακεφαλαιώνοντας τις τράπεζες σώζουν τις τράπεζες. Κουρεύοντας (για 2η φορά) τα ομόλογα που έχουν (υποχρεωτικά με νόμο) αγοράσει τα Ταμεία, τα Νοσοκομεία, τα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση, τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία.
    Σε όλες σχεδόν τις χώρες υπάρχει ιδιωτική ασφάλιση, υγεία και παιδεία. Εμείς θα γίνουμε η πρώτη χώρα που δεν θα έχει καν δημόσια. Τα μνημόνια προβλέπουν ότι σταματούν οι κρατικές επιχορηγήσεις και ο κάθε Φορέας, το κάθε ΝΠΔΔ, ο κάθε Οργανισμός θα αυτοχρηματοδοτείται και πως οι ελλειμματικοί ισολογισμοί δεν μπορούν πλέον να στηρίζονται σε κρατική αρωγή-χρηματοδότηση.

    Για να μας οδηγήσουν μέσα σε 2,5 χρόνια σε 3ο μνημόνιο, σημαίνει πως τα δύο προηγούμενα συν το μεσοπρόθεσμο που ΑΥΤΟΙ κατήρτισαν, υπέγραψαν και εφήρμοσαν, απέτυχαν παταγωδώς.
    Το 3ο μνημόνιο, όπως και τα προηγούμενα, σχεδιάστηκαν ΑΚΡΙΒΩΣ για να αποτύχουν. Του χρόνου τέτοια εποχή (αν δεν μας έχουν αποσωληνώσει μέχρι τότε) θα μιλάμε για το 4ο ή το 5ο.

    Και να είσαι σίγουρος (εγώ είμαι) πως για την αποτυχία των προηγούμενων μνημονίων δεν θα ευθύνεται ο ελληνικός λαός που στη συντριπτική του πλειοψηφία κάθεται αποχαυνωμένος στον καναπέ και παρακολουθεί σχεδόν αποστασιοποιημένος από τα τεκταινόμενα, λες και αφορούν άλλο λαό ή άλλο πλανήτη.
    Ο έλληνας πολίτης ΔΕΝ έχει πια να πληρώσει. Δεν αντιδρά, ούτε αντιστέκεται από ψευτοεπαναστατική τάση. Δεν φοροδιαφεύγει (πια) κάνοντας ψευτοτσαμπουκάδες ενώ τα τρώει στα καψουρομάγαζα. Δεν τα κρύβει σε καταθέσεις για να αυγατίζουν.
    ΔΕΝ ΕΧΕΙ !!!

    Μέχρι και ο γερμανικός τύπος (που ξέρεις την αγάπη που τρέφει για τον ελληνικό λαό) κάνει συνεχείς αναφορές για τους πλούσιους έλληνες που όχι μόνο δεν τους άγγιξε η κρίση, αλλά για μια ακόμη φορά δεν συνεισφέρουν σε τίποτα.
    Όταν λοιπόν ο Σαμαράς επικαλείται τα «όλοι μαζί ενωμένοι» θεωρώ ότι με κοροϊδεύει φόρα παρτίδα.
    Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο, σε χαιρετώ και σε καλωσορίζω!

      Η αλήθεια είναι ότι την αρχική μου ικανοποίηση από τη δήλωση διέψευσε το βιντεάκι που ακολούθησε, γι' αυτό αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω το παραπάνω σχόλιο, όπως ανέφερα και στη φίλη Μαρία.

      Πέρα από δηλώσεις και τα επικοινωνιακά τρικ του πρωθυπουργού, θα πρέπει να κάνουμε κάποιες παραδοχές, να συμφωνήσουμε σ' ένα μίνιμουμ πλαίσιο, ώστε να δούμε πώς βγαίνουμε απ' αυτή τη δεινή θέση που βρισκόμαστε ως χώρα και κοινωνία.

      Πιστεύω να συμφωνείς, ότι σε κάθε περίπτωση τούτη την ώρα χρειάζεται μια συλλογικότητα ως προς την προσπάθεια, που όλο το προηγούμενο διάστημα δεν υπήρξε. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, σημειώθηκαν μεγάλες καθυστερήσεις στην προώθηση αυτονόητων αναγκαίων ρυθμίσεων, που υπαγορεύονται σε πολλές περιπτώσεις κι από την κοινή λογική.

      Κατ' εμέ το μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργεί η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων προς τη χώρα. Η αποκατάστασή της δεν είναι όμως μόνο θέμα των πολιτικών, που ασφαλώς έχουν τον πρώτο αποφασιστικό λόγο για την πρόταση λύσεων, αλλά κι όλων ημών.

      Είμαι της άποψης ότι η υπέρβαση της κρίσης μας αφορά όλους γιατί έχει να κάνει με τις ζωές και το μέλλον μας. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα σχέδιο για τη χώρα, μας επιβλήθηκε, ναι, δεν πρέπει να το ακολουθήσουμε; Τα μνημόνια απέτυχαν, θα συμφωνήσω, αλλά σε ποιο βαθμό υλοποιήθηκαν εκτός από τις διαδοχικές περικοπές κι επιβολές φόρων;

      Τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και πρέπει να μπουν τα πράγματα πραγματικά σε άλλη βάση, με χαρτί και μολύβι, με αναφορές κι επιτηρήσεις -δυστυχώς- θα φανεί κι η αξιοπιστία των κυβερνώντων για την διάθεση επίλυσης του προβλήματος με τρόπο κοινωνικά δίκαιο και αποτελεσματικό.

      Προβληματίζομαι, λοιπόν, κι εγώ μαζί σου, αλλά δεν αποστασιοποιούμαι από τις διαδικασίες. Θεωρώ, ότι δεν είναι δουλειά μόνο της κυβέρνησης, αλλά και του καθενός μας. Να στέκομαι και να πετροβολώ το Σαμαρά, που μέχρι χτες πετροβολούσε τον Παπαντρέου ή να ακολουθώ τον Τσίπρα που διαρκώς τους πετροβολά κατά βούληση όλους, δεν έχει νόημα.

      Υποστηρίζω αυτά που νομίζω και πιστεύω ότι με το διάλογο που αναπτύσσεται -όποτε αυτός προκύπτει- κάτι βγαίνει στην προσπάθεια να σταθούμε όρθιοι και να βαδίσουμε μαζί προς κάπου, που μπορεί να μην είναι η άριστη λύση, αλλά αυτή τη στιγμή κι έτσι όπως είναι τα πράγματα, αυτήν έχουμε να διαχειριστούμε. Ας το κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται.

      Να είσαι καλά. Σ' ευχαριστώ για τη γόνιμη παρέμβαση κι ευχαρίστως θα δεχτώ τον σχολιασμό σου.

      Διαγραφή
    2. Για να πάρει τη δόση η Ελλάδα (=οι τράπεζες, οι δανειστές και οι διεθνείς κερδοσκόποι) έγιναν “σκληρές” διαπραγματεύσεις από τον υπουργό μας κο Στουρνάρα, τον υπουργό μας κο Βρούτση και κάτι άλλους παρατρεχάμενους των υπουργείων. Τα μέτρα έφταναν τα 11,9 δισ.
      Ρίξε μια ματιά στον πίνακα που θα βρεις στο:
      http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63705295
      Θα διαπιστώσεις πως από τα 11,9 δισ. περικοπών, πάνω από 8 δισ. αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη και το (πάλαι ποτέ) κοινωνικό κράτος, δηλαδή μισθούς, συντάξεις, επιδόματα (οικογενειακά, αναπηρικά, ανεργίας κλπ). Κάνε μια βόλτα σ’ αυτόν τον πίνακα και βρες μου έστω και μία αναφορά σε αύξηση φορολόγησης του κεφαλαίου. Βρες μου σε παρακαλώ ποιος εφοπλιστής, βιομήχανος, επιχειρηματίας, εργολήπτης δημοσίων έργων θίγεται από τον πίνακα αυτό.

      Θα σου πω ένα απλό παράδειγμα. Στο 5 (Προνοιακά επιδόματα) περικόπτονται 352 εκατ. από … “Εξορθολογισμό οικογενειακών επιδομάτων”. Να σου πω πως εννοεί ο Σαμαράς και η τρικολόρε κυβέρνησή του τον “εξορθολογισμό”; Όσα περισσότερα παιδιά έχεις, τόσο περισσότερο φόρο πληρώνεις!
      Διάβασε εδώ: http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=482625

      Ο τίτλος της ανάρτηση είναι “ Βιωσιμότητα του χρέους και βίος αβίωτος; ”. Προσωπικά έχω πειστεί πως ο βίος εκατομμυρίων Ελλήνων έχει γίνει αβίωτος. Αλλά δεν θα σταθώ σε αυτό. Ας πάμε στο πρώτο συνθετικό του τίτλου: “Βιωσιμότητα του χρέους”. Την ώρα που γράφω τούτες τις γραμμές έχω δίπλα μου ανοικτή την τηλεόραση και ακούω την είδηση «αν δεν γίνει και δεύτερο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων αποκλείεται το χρέος της Ελλάδας να γίνει βιώσιμο». Παρακάτω μπορείς να διαβάσεις απόψεις που λένε πάνω κάτω τα ίδια.
      http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=1676671
      http://kartesios.com/?p=104659
      http://www.tanea.gr/oikonomia/article/?aid=4771544

      Από τα ελάχιστα που καταλαβαίνω από οικονομία, είναι πως το μεγαλύτερο και σημαντικότερο κομμάτι είναι η ψυχολογία. Όταν ελάχιστες ημέρες από τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ έχει αρχίσει ένας ορυμαγδός δηλώσεων που δημιουργούν αρνητικό κλίμα, όσες θυσίες Ευάγγελε και να κάνει ο ελληνικός λαός πάνε στο βρόντο!
      ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

      Διαγραφή
  5. ΣΥΝΕΧΕΙΑ
    Λες: «Πιστεύω να συμφωνείς, ότι σε κάθε περίπτωση τούτη την ώρα χρειάζεται μια συλλογικότητα ως προς την προσπάθεια, που όλο το προηγούμενο διάστημα δεν υπήρξε».

    Θα μου επιτρέψεις, αλλά δεν συμφωνώ καθόλου. Τα μέτρα και των δύο προηγούμενων μνημονίων εφαρμόστηκαν οριζόντια και ισοπεδωτικά (είπαμε, εκτός από το Κεφάλαιο). Το ότι δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα δεν οφείλεται ΚΑΘΟΛΟΥ στην απροθυμία των Ελλήνων να υποστούν τις θυσίες, όσο και αν αυτές ήσαν άδικες. Στο είπα και πριν, οφείλεται στο γεγονός ότι τα μέτρα σχεδιάστηκαν ΑΚΡΙΒΩΣ για να αποτύχουν. Ίσα ίσα, οι Έλληνες μέχρι στιγμής έχουν φερθεί πάρα πολύ καλά στο Σαμαρά και την κυβέρνησή του. Ο Σαμαράς δέχεται τις πιο υποτονικές αντιδράσεις (μέχρι και ο ξένος Τύπος απορεί με αυτό!) σε σχέση με πρωθυπουργούς άλλων χωρών που εφαρμόζουν ηπιότερη πολιτική.

    Σχετικά με την αναποτελεσματικότητα των μέτρων, δύο απλά παραδείγματα:
    Παράδειγμα 1ο: Τα τελευταία 3 χρόνια έχουν καταθέσει πινακίδες πάνω από 300.000 ιδιοκτήτες αυτοκινήτων, λόγω αύξησης της τιμής των καυσίμων, αύξησης στη φορολόγηση, στα ασφάλιστρα, τεκμήριο κλπ. Πιστεύεις ότι το κράτος με τις αυξήσεις που επέβαλλε κέρδισε ή έχασε; Σε πληροφορώ ότι όχι μόνο τους στόχους που είχε βάλει δεν έπιασε, μάζεψε λιγότερα και από τα προηγούμενα χρόνια.
    Τον Ιούλιο είχε κάνει το γύρο του διαδικτύου η είδηση πως τα σαββατοκύριακα στην Ιταλία μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες έκαναν εκπτώσεις στη τιμή της βενζίνης για να πείσουν τους καταναλωτές να …καταναλώνουν! Οι εκπτώσεις έφτασαν και τα 27 λεπτά/ανά λίτρο. Μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες έκανε γνωστό ότι οι εισπράξεις της (σε σχέση με την περίοδο προ της έκπτωσης) πενταπλασιάστηκαν!!!
    Έτσι απλά.
    Αυτά κάνουν οι ηλίθιοι στην Ιταλία, αντί να αντιγράφουν εμάς τους έξυπνους.

    Παράδειγμα 2ο: Αύξησαν (διπλασίασαν) το φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, υποτίθεται στα πλαίσια πάταξης του λαθρεμπορίου. Κανένας δεν σκέφτηκε να μειώσει το φόρο στο πετρέλαιο κίνησης ώστε εξισώνοντάς τον με αυτόν του πετρελαίου θέρμανσης να σταματήσει μεμιάς το λαθρεμπόριο και τη φοροδιαφυγή. Ακόμη και ως σκέψη γι’ αυτούς μοιάζει απίθανη. Αλλά δεν θα σταθώ σε αυτό. Κάνε μια βόλτα στο διαδίκτυο και διάβασε πόσο μειώθηκαν οι παραγγελίες σε πετρέλαιο, πόσοι επέλεξαν εναλλακτικούς τρόπους θέρμανσης. Λες όλο αυτό να οδηγήσει κάπου;

    Ποιος είπε ότι δεν πρέπει να ενδιαφερόμαστε για την υπέρβαση της κρίσης;
    Ασφαλώς και έχει να κάνει με τις ζωές όλων μας.
    Αυτό που φωνάζω είναι πως η ακολουθημένη πολιτική έχει και θα έχει τα ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ αποτελέσματα από αυτά που υποτίθεται προσπαθεί να αποφύγει.

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο, σεβαστά κι ενδιαφέροντα όσα υπεύθυνα και σοβαρά υποστηρίζεις. Εκτιμώ και συμμερίζομαι, ειλικρινά, την προσπάθεια και την επιχειρηματολογία σου.

      Επί της ουσίας κι επί των παραδειγμάτων σου ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει, εφόσον είναι γεγονός ότι το μόνο που έχει γίνει μέχρι σήμερα (στη μετά μνημόνια εποχή) είναι περικοπές και φορολογίες. Αν υπάρχει ένα "ανέκδοτο" στην υπόθεση της εκταμίευσης αυτής της δόσης είναι το "η Ελλάδα εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της"!...

      Στο "δια ταύτα" εκείνο που νομίζω, είναι ότι πρέπει να συμμαζέψουμε το κράτος μας σε όλους τους τομείς, να μείνει ένα δημόσιο αποδοτικό κι αποτελεσματικό στην υπηρεσία του κράτους και της κοινωνίας και παράλληλα να δημιουργούνται οι συνθήκες για ανάπτυξη, επενδύσεις, ανταγωνισμό κ.λπ.

      Η προσμονή μου είναι, τώρα που οι ευρωπαίοι για να συνεχίζουν τη στήριξη, σφίγγουν ασφυκτικά τα λουριά, μπας κι αναγκαστούν οι κυβερνώντες και βάλουν το δάχτυλο "στον τύπο των ήλων". Σε κάθε περίπτωση, αργά ή γρήγορα η οριστική σωτηρία της χώρας θα 'χει ούτως ή άλλως έντονο πολιτικό παρασκήνιο.

      Αν κινηθούν σύντομα οι σχετικές διαδικασίες προς την κατεύθυνση αυτή, πιθανολογώ να έρθει πιο σύντομα, σε λιγότερα χρόνια, το ξελάφρωμα κι η ανακούφιση. Νομίζω κάπως έτσι σκέφτονται κι οι περισσότεροι και γι' αυτό κάνουν υπομονή.

      Τα πράγματα είναι δύσκολα, πολύς κόσμος υποφέρει, αλλά γι' αυτόν τον κόσμο -και για όλους τους άλλους- δεν φτάνει η οργή κι η καταγγελία μόνο, ούτε η ψευδαίσθηση που καλλιεργείται, ότι μπορεί να σωθεί πισωγυρίζοντας σ' ένα παρελθόν που ούτε κι αυτοί που το επικαλούνται δεν το πιστεύουν.

      'Ετσι βλέπω τα πράγματα, αν εσύ βλέπεις να υπάρχει κάποια γρήγορη λύση, το μόνο που θα πετύχεις γράφοντάς την, θα είναι... να με εκπλήξεις! (αλλά μη διστάσεις!)

      Σε χαιρετώ.

      Διαγραφή
  6. Είδα, το εικονιζόμενο σουβλάκι και είπα να προσφερθώ για το τύλιγμα, μπας και τελικά αυξήσουμε την εγχώρια παραγωγή αγαπητέ μου Ευγάγγελε :-))

    Διαβάζοντας όμως τον "διάλογό" σας με τον κο Πέτρο Κ. σκέφτόμαι ότι πραγματικά έχει μεγάλο μέρος από το "δίκιο" με το μέρος του!
    Ο μέσος ΕΛΛΗΝΑΣ σηκώνει βάρη χρόνια τώρα.
    Και πραγματικά δεν έχει άλλα πλέον να δώσει και να πληρώσει.
    Κρίνω από τον εαυτό μου, που φέτος σε φόρους και χαράτσια, έχουμε ξεπεράσει 5.000 και αν βάλω και την παρακράτηση φόρων στην πηγή αμοιβών μας, μαζί με τις μειώσεις των μισθών μας...λέω ότι απλά του χρόνου, ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΩ. Τα λεφτά της "άκρης" πάνε...κάνανε φτερά!

    ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ. Κι' αν τελικά κάτι έχω παραπάνω (που δεν θα...) ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΔΩΣΩ για το ανύπαρκτο πια "κοινωνικό" μας κράτος.
    Ο Θεός να φυλάει μην χρειαστούμε νοσοκομείο!!!
    Σας καλημερίζω και τους δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πηνελόπη χαίρομαι που εκτός από το "ένα με πίτα απ' όλα" βρήκες ενδιαφέροντα και τον διάλογο, τον οποίο, θα πρέπει να επισημάνω με την ευκαιρία -αν και νομίζω ότι φάνηκε- κι εγώ θεώρησα εξίσου αποδοτικό κι ενδιαφέροντα.

      Επί της ουσίας δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αντιδικία, ώστε να χρειαστεί κάποιος να έχει το δίκιο και κάποιος το άδικο. Νομίζω, ότι είναι προφανές πως οι προβληματισμοί μας βρίσκουν σύμφωνους.

      Μια προσεχτική ματιά στο κείμενο, που περισσότερο κινείται προς την κατεύθυνση της παρότρυνσης και της προσμονής, αλλά και στους "διαλόγους" που το ακολούθησαν, θεωρώ ότι βοηθούν να συναχθεί μια σαφέστερη εικόνα για το ότι δεν μπορούμε πραγματικά να προσδοκούμε τίποτα αν συνεχιστούν οι ίδιες πολιτικές.

      Να μας έχει ο Θεός γερούς, αχρείαστα να είναι τα νοσοσκομεία και τα γιατρικά για όλους, μπας και κατορθώσουμε να διακρίνουμε μέσα απ' το σκοτάδι μια χαραμάδα φως.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα