Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Ρεκόρ υποκρισίας ο αποκλεισμός της Βούλας Παπαχρήστου



Δεν πρόκειται να γίνουμε άνθρωποι.

Δεν πα’ να μας δέρνουν κρίσεις και να μας βασανίζουν προβλήματα, δεν πα’ να ορθώνονται αδιέξοδα και να μας στριμώχνουν τα δανεικά, εμείς το χαβά μας, υποκρισία, βερμπαλισμοί, ψευτοϊδεολογήματα κι άγιος ο θεός. Μόλις μυριστούμε «αίμα στην αρένα» ορμάμε σαν τα βαμπίρ και τις νυχτερίδες. Μόλις κάποιος δικαίως ή αδίκως στοχοποιηθεί διαγκωνιζόμαστε ποιος θα ρίξει τις πιο πολλές πετριές.

Πιο παλιά ήταν κυρίως ο Τύπος κι η τηλεόραση, τώρα τον πρώτο λόγο έχουν πάρει επάξια οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, Θέ’ μου φύλαε.

Ο αποκλεισμός της Βούλας Παπαχρήστου από την ελληνική αθλητική αποστολή των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου, αποτελεί τη σημαδιακότερη εκδήλωση για το χτεσινό γιορτασμό της αποκατάστασης της δημοκρατίας στη χώρα μας. Μνημόσυνο της δημοκρατίας και αποθέωση του ιδιότυπου φοβικού, αντικοινωνικού, άδικου, διαπλεκόμενου κι αδιαφανούς μορφώματος που έχει στηθεί στη θέση της.

Είναι απορίας άξιο, πώς άνθρωποι που έχουν νιώσει στο πετσί τους τι σημαίνει να συνωστίζονται εναντίον σου όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις της κοινωνίας και του συστήματος, να πρωτοστατούν στον εξοβελισμό αυτής της νεαρής αθλήτριας από την εθνική ομάδα εξαιτίας αυτής της ανάρτησης.

Μ’ αυτό τον τρόπο προστατεύεται το πολίτευμα κι οι θεσμοί και μ’ αυτό τον τρόπο διαπαιδαγωγούνται οι νέοι άνθρωποι και πρώτ’ απ’ όλα αυτό το νεαρό κορίτσι;

Ποιο σύστημα παρήγαγε τις χιλιάδες των νέων που ψήφισαν ακροδεξιά κόμματα στις εκλογές; Σε ποιοι πολίτευμα μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά; Ασχολήθηκε άραγε κανείς;

Μήπως –λέω μήπως– το εκπαιδευτικό μας σύστημα μπάζει από παντού;

Εμείς όμως «καιγόμαστε» να δοθούν άρον–άρον οι επιχορηγήσεις στα πανεπιστήμια. Εκεί είναι το «φιλέτο». Ούτε το άσυλο, ούτε τα συγγράμματα, ούτε ο τρόπος διοίκησης, ούτε τίποτα δεν μας απασχολεί. Εκεί η δημοκρατία –για τα μέτρα μας– λειτουργεί άψογα.

Αν –απ’ την άλλη– σε δημοτικά και γυμνάσια δεν έχουν φράγκο για να βάλουν πετρέλαιο, δεν έχουν βιβλιοθήκες, η παπαγαλία πάει σύννεφο, διδάσκουν καθηγητές που δεν έχουν ποτέ αξιολογηθεί, τσιμουδιά. Πετάμε το μπαλάκι στους υπερχρεωμένους σε πολλές περιπτώσεις Δήμους, εγκρίνουμε και μια πενταήμερη στο εξωτερικό κι η δημοκρατία έτσι –και πάλι για τα μέτρα μας– αποκαθίσταται στη στιγμή.

Ο ντόρος έγινε κι η ζημιά γι’ αυτό το νέο παιδί. Πιθανόν κι όλοι εμείς οι αυτόκλητοι «δικηγόροι» και συνήγοροι, είτε της μιας, είτε της άλλης άποψης ζημιά να κάνουμε κι όχι καλό.

Κλείνω, λοιπόν, γράφοντας αυτό που πιστεύω, ότι δηλαδή αν κάποιος(οι) από την ελληνική αποστολή με πραγματικά ενδιαφέρον συζητούσε μ’ αυτή την νέα κοπέλα –ενδεχομένως και μ’ άλλους αθλητές από κοινού– και με υπομονή, νηφάλιο τρόπο, εξαντλητικό διάλογο κι επιχειρήματα, υποδείκνυε το χονδροειδές και άστοχο χιούμορ της επίμαχης ανάρτησης, θα τη βοηθούσε να καταλάβει, ν’ αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει και το κυριότερο θα απέτρεπε να στιγματιστεί μ’ αυτό τον βάναυσο κι αντικοινωνικό τρόπο. Στην περίπτωση αυτή τ’ αποτελέσματα, είμαι βέβαιος, θα ήταν ευεργετικά για την ίδια και τη μετέπειτα πορεία της.

Ευεργετικά θα ήταν και για κοινή γνώμη, εφόσον σε μια εποχή άκρατου λαϊκισμού, πολιτικής υστερίας και κοινωνικής παραφροσύνης, θ’ αναδεικνυόταν ότι υπάρχουν ακόμα, τουλάχιστον στον χώρο του αθλητισμού, σώφρονες και ψύχραιμοι ταγοί, που μπορούν να διαχειριστούν τόσο λεπτά θέματα ψυχολογίας και ανθρώπινων σχέσεων, δίχως να σύρονται πίσω από τον κάθε αυτόκλητο και τυχάρπαστο προστάτη, δίχως να τρομάζουν και να κρύβονται επιλέγοντας τα εύκολα.

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά η εντύπωση και το δήθεν, οι κραυγές κι οι κατάρες, έσπασαν ένα ακόμα νέο πανελλήνιο ρεκόρ υποκρισίας και στρουθοκαμηλισμού.

Άραγε πόσα ακόμα υπάρχουν;
 
Foto: SUPERMPALA

4 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Φίλε green, ίσως το ύφος να ήταν λίγο οξύτερο απ' ότι συνηθίζω, αλλά τελικά όποιος ήθελε να καταλάβει το πνεύμα των γραφόμενων, νομίζω το κατάλαβε. Δυστυχώς και στην περίπτωση αυτή, ο τύπος έφαγε την ουσία και κατά τη γνώμη μου προκάλεσε δυσανάλογα μεγάλες αρνητικές εντυπώσεις απ' όσο μεγάλο ήταν το παράπτωμα της αθλήτριας. Να περνάς καλά και να χαίρεσαι όσο περισσότερο γίνεται το καλοκαίρι!

      Διαγραφή
  2. Ευάγγελε, επέτρεψέ μου να διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις. Πρώτα απ' όλα διότι όταν παύει κανείς να είναι απλώς ένα άτομο και γίνεται εκπρόσωπος θα πρέπει να είναι πολύ πολύ προσεκτικός σε όλες του τις ενέργειες. Ύστερα υπάρχει και το ζήτημα του σεβασμού. Νομίζω ότι το "αστείο" δεν είναι τόσο αστείο όταν είσαι Αφρικανός, έτσι δεν είναι; Δεν αναφέρομαι καθόλου στο θέμα του ρατσισμού γιατί ο ρατσισμός κατά τη γνώμη μου προϋποθέτει δόλο και σκοπιμότητα κι επειδή δεν μπορώ να είμαι στο μυαλό της αθλήτριας ούτε είμαι δικαστής δεν μπορώ να εκτοξεύσω τέτοια κατηγορία εναντίων της. Τα δυο πρώτα επιχειρήματα όμως αρκούν κατά τη γνώμη μου για να αποδείξουν το άστοχο του σχολίου της.

    Παρεμπιπτόντως, στη σελίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (http://www.olympic.org/Documents/Various/MODERATION-GUIDELINES-FOR-SOCIAL-FINAL.pdf) υπάρχουν σαφείς κατευθυντήριες οδηγίες για τη χρήση των δικτύων κοινωνικής δικτύωσης και μάλιστα στο κομμάτι του ρατσισμού λέει πως αν κάποιος δεν είναι απολύτως σίγουρος για το εάν κάτι είναι ρατστιστικό ή όχι καλό είναι να μη το δημοσιεύσει.

    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα, ακριβώς για τον τρόπο και τον όλο χειρισμό του θέματος είναι επί της ουσίας κι η δική μου ένσταση, αγαπητέ Κώστα. Θεωρώ, ότι είναι εντελώς λάθος η μεταχείριση που επιφυλάχθηκε στην αθλήτρια, δεν προστατεύτηκε όπως θα έπρεπε από τα αρμόδια όργανα κι αφέθηκε έρμαιο στη βουλημία των μέσων και του καθενός. Δεν θέλω ν' αναγορευτώ σε συνήγορο της κοπέλας, αλλά κι οι "εκπρόσωποι" έχουν δικαίωμα στο λάθος κι οι κανονισμοί δεν ισχύουν και δεν αφορούν μόνο τους "παραβάτες", αλλά και τα δικαιώματά τους.
      Αυτά τα θέματα, νομίζω συμφωνούμε, που σχετίζονται με την αξία και την προσωπικότητα του ανθρώπου είναι αναγκαίο με όση ευσθησία απαιτείται να προστατεύονται και να γίνονται σεβαστά, με άλλη τόση ευαισθησία και προσοχή είναι απαραίτητο να προσεγγίζονται κι οι περιπτώσεις προσβολής τους.
      Γι' αυτό επικεντρώνω και την κριτική μου στο θέμα των θεσμών και της εκπαίδευσης για την καλλιέργεια συνειδήσεων και πολιτών.
      Εν ολίγοις, τσουβαλιάστηκε άρον - άρον η Παπαχρήστου κι έγινε το μείζον θέμα επί τόσες μέρες κι απ' την άλλη καταργείται με συνοπτικές διαδικασίες ολόκληρος νόμος για την αλλαγή στα πανεπιστήμια κι ελάχιστοι ασχολούνται κι απ' αυτούς οι περισσότεροι απεγνωσμένα προσπαθούν να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα.
      Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ΄αλεύρι.
      'Ετσι δεν γίνεται προκοπή...

      Σε καλημερίζω.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα