ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ...

Στρατηγικός στόχος των πολιτικών κομμάτων –σύμφωνα τουλάχιστον με τη θεωρία της Πολιτικής Επιστήμης– είναι η κατάληψη της εξουσίας. Στη χώρα μας αυτή η θεμελιώδης αρχή πετιέται από τα κόμματα της Αριστεράς στο καλάθι των αχρήστων.

Ταυτόχρονα, οι επί δεκαετίες αγωνιστές της απλής –και άδολης– αναλογικής, δηλώνουν με κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με κανένα άλλο κόμμα (το ΚΚΕ) ή με το ΠΑΣΟΚ (ο Συνασπισμός).

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν από καιρό μια σταθερή πτώση του δικομματισμού κι ενίσχυση των μικρότερων –λεγομένων– κομμάτων και το ερώτημα που μπαίνει είναι ένα, το εξής απλό: Αν στις επόμενες εκλογές δεν υπάρξει αυτοδυναμία, ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο;

Παιδαριώδες μοιάζει, αλλά αν βάλουμε κάτω αυτά που καθημερινά βλέπουν το φως της δημοσιότητας –ως δηλώσεις αρχηγών και παραγόντων των κομμάτων– μπορεί και να τρελαθούμε…

Ο Γιώργος Αλογοσκούφης τολμά να μιλήσει για ενδεχόμενο συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ και πέφτουν πάνω του οι γαλάζιοι να τον φάνε!

Ο Συνασπισμός δια στόματος του Προέδρου του Αλέξη Τσίπρα έχει αποκλείσει κατηγορηματικά οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Η Γ.Γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε πριν λίγες μέρες με έμφαση ότι «η χώρα δεν αντέχει άλλες "δοκιμές" με κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας, αφού ο λαός δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να βγει κερδισμένος».

Τελικά, αυτή η χώρα για να κυβερνηθεί τι χρειάζεται; Ισχυρές κυβερνήσεις; Αυτοδύναμες κυβερνήσεις; Κυβερνήσεις συνεργασίας ή μήπως να μείνει… ακυβέρνητη;

Έτσι κι αλλιώς –ίσως αναρωτηθεί κάποιος– και που υπάρχει κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, σαν ακυβέρνητη δεν πηγαίνει η χώρα;