Φιναλίστ

Ο τελικός του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος δεν θα γίνει την προσεχή Κυριακή, έγινε χτες αργά το βράδυ κι οι δυο φιναλίστ Ιταλία και Ισπανία αναδείχτηκαν νικήτριες.

Δηλώσεις για το αποτέλεσμα δεν έκαναν ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε, ούτε ο Τσέζαρε Πραντέλι, πολύ δε περισσότερο ο πρόεδρος Μισέλ Πλατινί.

«Ανοίγουμε τη δυνατότητα σε χώρες που συμπεριφέρονται καλά να χρησιμοποιούν εργαλεία χρηματοπιστωτικής σταθερότητας για να καθησυχάσουν τις αγορές και για να αποκτήσουμε και πάλι κάποια σταθερότητα γύρω από μερικά από τα κρατικά ομόλογα των κρατών μελών μας», δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπέι.

 Η Ελλάδα, μια χώρα που συμμετέχει ισότιμα στην ίδια «διοργάνωση», μπορεί να ευελπιστεί άραγε, ότι θ’ ανοίξει και γι’ αυτήν ο δρόμος, ώστε «να μειωθεί το χρέος της κατά 50 δις ευρώ»;

Τι να είχε άραγε στο μυαλό του ο Ρομπέι αναφερόμενος σε «χώρες που συμπεριφέρονται καλά» και πόσο μπορεί αυτή διακριτή διάκριση να σημαίνει κάτι για την Ελλάδα, αν συνδυαστεί με τη μόλις προ τριημέρου δήλωση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε, ότι: «Τα αίτια της κρίσης θα πρέπει να καταπολεμηθούν αξιόπιστα. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία τα καταφέρνουν πολύ καλά. Στην Ελλάδα αυτό δεν γίνεται τόσο καλά, αλλά θα πρέπει και εκεί να σημειωθεί επιτυχία, διαφορετικά η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει».

Τα δεδομένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλάζουν. Οι χώρες του νότου που πλήττονται από την κρίση προσαρμόζονται και διεκδικούν. Διορθώνουν τις πολιτικές τους κι απαιτούν να διορθωθούν στρεβλώσεις του μοντέλου της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποίησης. Δίνουν και παίρνουν.

Η Ελλάδα που πρώτη προσέτρεξε  –σαν ο πιο αδύναμος κρίκος–  στη βοήθεια των εταίρων της, δυο χρόνια τώρα αδυνατεί να πείσει ότι καταβάλει ουσιαστικές προσπάθειες για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Παρότι το κοινωνικό σύνολο έχει υποστεί μιαν άνευ προηγουμένου μείωση στα εισοδήματά του, η δραματική καθυστέρηση των αλλαγών στο κράτος και τη διοίκηση, κρατούν καθηλωμένη την οικονομία της χώρας σ’ ένα ασφυκτικό τέλμα ύφεσης, αβεβαιότητας και διάλυσης.

Στη γειτονική Ιταλία η υπουργός Εργασίας Έλσα Φορνέρο έκλαψε όταν ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση Μόντι τα σκληρά οικονομικά μέτρα, αλλά τα δάκρυά της πιάνουν τόπο. Στη χώρα μας ρίχνουμε καθημερινά το κλάμα της ζωής μας πότε απ’ τα δακρυγόνα και τα χημικά και πότε απ’ τους λογαριασμούς και τα χαράτσια, αλλά ματαίως περιμένουμε μέχρι τώρα οι θυσίες μας να πιάσουν τόπο.

(Υπομονή μέχρι την άλλη εβδομάδα, που η τρόικα θα κάνει και τις πρώτες διαπιστώσεις για τα δημοσιονομικά μεγέθη, τότε να δεις κλάμα).

Σχεδόν όπου υπάρχει δοσοληψία της διοίκησης με τους πολίτες έχουν αποκαλυφθεί την τελευταία διετία πλήθος παρανομιών και συναλλαγών. Από τις συντάξεις και τα επιδόματα, μέχρι τις άδειες οδήγησης και τα πιστοποιητικά δυσλεξίας οι «πληγές» του διοικητικού μας συστήματος είναι ανοιχτές, δίχως να τολμά κανείς –αν μη τι άλλο– άμεσα να καταργήσει διαδικασίες και μεθόδους που μέχρι σήμερα έχουν οδηγήσει στην ασυδοσία και τη διαφθορά.

Όμορφες οι μελέτες αναδιοργάνωσης, τα σχέδια μεταρρυθμίσεων, οι εκθέσεις ανασυγκρότησης, υπέροχη η task force, πανέμορφο και το «Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης», αλλά όταν ρίχνεσαι στη μάχη και τον πόλεμο δεν πηγαίνεις με ψηλοτάκουνα και γραβάτες. Τα φρου φρου, τ’ αρώματα κι οι μεταξωτές κορδέλες ήταν για άλλες εποχές –τότε που το ΑΣΕΠ δεν προλάβαινε να εκδίδει προκηρύξεις ή που οι χιλιάδες των stage υποκαθιστούσαν αντίστοιχες χιλιάδες μονίμων υπαλλήλων– τώρα χρειάζονται μανίκια ψηλά και κασμάδες.

Έχει χορτάσει αυτός ο τόπος από εκθέσεις και μελέτες. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Βαρβαρέσου και του Langrod κάθε φορά που ακούγονται αυτές οι λέξεις στη χώρα μας.

Αντί ν’ αναζητάμε το λοιπόν τρόπους για να εξετάσουμε γραπτώς τους δημοσίους υπαλλήλους, ετοιμάζοντας για να πετάξουμε στον αέρα κάποιες χιλιάδες(;) ευρώ, ας ζητηθεί από κάθε υπουργό της νέας κυβέρνησης να παρουσιάσει εντός διμήνου π.χ. συγκεκριμένο σχέδιο για την απλούστευση μιας –και μόνο μιας– ολοκληρωμένης διαδικασίας στο Υπουργείο του με πλήρη τεκμηρίωση κόστους-ωφέλειας.

Αυτό να ‘ναι το κριτήριο αξιολόγησης και για τους Υπουργούς και για τους υπαλλήλους.

Αν αλλάξει μια και μόνο μία διαδικασία που έχει σχέση με τους πολίτες σε κάθε δημόσια Υπηρεσία, είναι βέβαιο ότι όχι μόνο οι ίδιοι οι πολίτες θα εξυπηρετούνταν καλύτερα εξοικονομώντας εκτός από χρήματα και κάποιες χαμένες ώρες στις «ουρές», αλλά και για το κράτος είναι βέβαιο ότι θα προέκυπτε σημαντική εξοικονόμηση πόρων και υπαλλήλων.

Τότε θα μπορούσαμε να δούμε πραγματικά, αν «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα», αλλά κι αν την επόμενη φορά που θα μας επισκεφθεί η τρόικα, εξακολουθεί να έχει τις ίδιες επιφυλάξεις για τις επιδόσεις της χώρας μας.

Μόνο με μαν του μαν και συνεχή κίνηση διεκδικείς να πας στον τελικό, αν μαρκάρεις μόνο με τα μάτια τρως τεσσάρα απ’ τη Γερμανία κι αισθάνεσαι ευχαριστημένος που έφτασες ως εκεί.

Η Ιταλία κι η Ισπανία έφτασαν μέχρι τον τελικό…