Σύρριζα στην ενημέρωση, ξιστά στον ΣΥΡΙΖΑ

Μετά τις εκλογές του περασμένου Μαΐου, ημέρα Τρίτη –σαν σήμερα δηλαδή– ο κύριος Τσίπρας, με 52 βουλευτικές έδρες κεφάλαιο, είχε πάρει τη δεύτερη διερευνητική εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την έκανε σουλάτσο επί τριήμερο σε φάμπρικες και περιβόλια διαλαλώντας την ακράδαντη πίστη του, ότι είναι δυνατός ο σχηματισμός «κυβέρνησης της Αριστεράς».

Παραδόξως, μετά τις εκλογές της περασμένης Κυριακής, ο ίδιος πολιτικός ηγέτης με 71 έδρες πλέον πολιτικό κεφάλαιο, περισσότερες δηλαδή από το ένα τέταρτο του συνόλου των εδρών του κοινοβουλίου, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να παραλάβει τη διερευνητική εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και διαλαλεί πως είναι έτοιμος για αντιπολίτευση, η οποία μάλιστα διευκρινίζει, ότι θα είναι τόσο σκληρή όσο οι κυβερνητική πολιτική θα αφίσταται των προεκλογικών του θέσεων.

Βρισκόμαστε έτσι εκ των πραγμάτων στο σημείο και προκειμένου να κυβερνηθεί άμεσα η χώρα, να πρέπει το τρίτο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, εκόντες άκοντες να πλαισιώσουν σ’ ένα κυβερνητικό σχήμα τη Νέα Δημοκρατία, που απέσπασε τη σχετική πλειοψηφία στις εκλογές της 17ης Ιουνίου.

Το ΠΑΣΟΚ με άλλα λόγια, που ο ελληνικός λαός καταδίκασε και καταψήφισε σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, περιορίζοντας το ποσοστό του στο 12%, καλείται για μια ακόμα φορά να συμπράξει στο κυβερνητικό σχήμα, προκειμένου να μη μείνει ακυβέρνητος ο τόπος, λες κι η υπόθεση της ακυβερνησίας και των επιπτώσεων που αυτή θα επισύρει, δεν αφορά και τ’ άλλα κόμματα, πολύ δε περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερο κόμμα με ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι με το που οριστικοποιήθηκαν τ’ αποτελέσματα, όλοι έπεσαν επάνω στο Βαγγέλη Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ για να βρεθεί λύση εδώ και τώρα. Με ελαφριά καρδιά ξεπεράστηκε κι έγινε αποδεκτή εν τάχει η δήλωση του κυρίου Τσίπρα, πως για το κόμμα του επιφυλάσσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Λες και για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν απορρέουν ευθύνες για το αν θα κυβερνηθεί αυτός ο τόπος. Λες κι ότι ο κύριος Τσίπρας είναι ο «ανεύθυνος» παράγοντας της πολιτικής σκηνής, ο οποίος μπορεί να υποστηρίζει ότι του αρέσει, να δηλώνει ότι του έρθει και ν’ αφήνει στο «δια ταύτα» να βγάλουν άλλοι τα κάστανα απ’ τη φωτιά.

Είναι πράγματι πολύ κομψό, που έγκριτοι δημοσιογράφοι «αποκαλύπτουν» και εμμέσως πλην σαφώς καταγγέλλουν το τέχνασμα του Βαγγέλη Βενιζέλου για να «στριμώξει» τον κύριο Τσίπρα με την απαίτηση να συγκληθεί το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Μπα! Τι μας λέτε;

Οι μέχρι χτες «φορομπήχτες», «κλέφτες», «άχρηστοι», «διεφθαρμένοι» έχουν τώρα ιερή υποχρέωση να σώσουν τη χώρα από την καταστροφή συμμετέχοντας σε μια κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά αδιαφορώντας και παραβλέποντας τόσο τη λαϊκή εντολή, όσο ενδεχομένως κι εκείνα που το κομματικό τους συμφέρον υπαγορεύει;

Από πότε είναι «θεσμικό ατόπημα» να μην έχει η Βουλή ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση; Τώρα μας έπιασε ο πόνος για ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση κι όχι όταν πριν λίγους μήνες συγκυβερνούσαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία κι ήταν αξιωματική αντιπολίτευση ο ΛΑΟΣ;

Αντί να διεκδικούμε να έχει ο τόπος την ισχυρότερη δυνατή κυβέρνηση, για να μπορέσει να διεκδικήσει σε όφελος της κοινωνίας και του τόπου την προσαρμογή του μνημονίου σύμφωνα μ’ ένα μίνιμουμ πλαίσιο συμφωνίας, αναλωνόμαστε από τηλεοράσεως στο να προσαφθεί στο ΠΑΣΟΚ άλλη μια κατηγορία, αυτή της ενδεχόμενης άρνησης να υποστηρίξει μια κυβέρνηση για τη σωτηρία του τόπου.

Δεν ξέρω αν ζούμε στην εποχή του απόλυτου πολιτικού παραλογισμού ή αν το δημοσιογραφικό και λοιπό κατεστημένο δίνει τον αναγκαίο χρόνο στον κύριο Τσίπρα για να ωριμάσει, ώστε ν’ αποτελεί πιθανόν μια εν δυνάμει εναλλακτική λύση.

Όπως και να ‘χει και μακριά από σενάρια συνομωσιολογίας, αυτή η ιδιότυπη ασυλία του κυρίου Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή την καθοριστική για τη χώρα συγκυρία, δεν αποκαλύπτει μόνο πώς κινείται και κατευθύνεται η ενημέρωση στις μέρες μας, αλλά και πώς αποδομήθηκε βήμα – βήμα κι απαξιώθηκε μέρα με τη μέρα στη συνείδηση του κόσμου ένα ολόκληρο σύστημα διακυβέρνησης, ο παλιός «επάρατος» δικομματισμός (χωρίς, φυσικά, το γεγονός αυτό ν’ απαλλάσσει τα κόμματα που κυβέρνησαν από τις ευθύνες τους).

Πού είναι τα μηνύματα των προηγούμενων εκλογών; Αυτές οι εκλογές δεν είχαν μηνύματα, ήταν στέρφες; Τώρα ο κόσμος δεν ψήφισε συνεργασία; Τι ψήφισε αξιωματική αντιπολίτευση; Τώρα ζούμε την εποχή του «καλού» δικομματισμού;

Ρητορικά ερωτήματα, ας περιμένουμε λίγο κι οι έγκριτοι δημοσιογράφοι μας θα μας δώσουν τις κατάλληλες –κατά την κρίση τους– απαντήσεις.

Καλό που κάνει, τελικά, στο σχηματισμό κυβέρνησης η καταγγελία μερικών συμβάσεων.

FOTO: tileoptikos_xronos_ekloges_aftodioikisi.jpg