Σιδηροδρομικός Σταθμός Πελοποννήσου: Τα τρένα που φύγαν...

Αναζητάμε τα δις στα πετρέλαια και τις αραβικές επενδύσεις τη στιγμή που δείχνουμε εγκληματική αδιαφορία για να δημιουργήσουμε πηγές εσόδων και θέσεις εργασίας από υποδομές που ήδη υπάρχουν.

Εκθειάζουμε τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που έχει η χώρα μας στον τομέα της τουριστικής ανάπτυξης, εξαγγέλλουμε με στόμφο τη δημιουργία υπουργείων και υπηρεσιών για την τουριστική ανάπτυξη, τη στιγμή που αδυνατούμε να αξιοποιήσουμε και ν’ αναδείξουμε πτυχές πολιτισμού και ιστορίας, που ήδη ρημάζουν αφημένες στην τύχη τους.

Συναγωνιζόμαστε σε κορώνες και «προγραμματικές» δηλώσεις για την ανάγκη αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, τη στιγμή που αποδεικνύεται σε κάθε μας βήμα η ανικανότητα να οραματιστούμε την ενσωμάτωση διατηρητέων ιστορικών κτιρίων –αχ! Μελίνα– στο σύγχρονο ιστό της πόλης και των δραστηριοτήτων της.

Ξορκίζουμε και καταριόμαστε επί χρόνια στα τηλεοπτικά παράθυρα τη λαθρομετανάστευση, ενώ ανεχόμαστε την υποβάθμιση και τη μετατροπή περιοχών του κέντρου της Αθήνας σε γκέτο και την εξάπλωση των φαινόμενων ρατσισμού και ξενοφοβίας.

   

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Πελοποννήσου είναι άλλη μια αφορμή για τις πικρές αυτές διαπιστώσεις.

Δεν έχει την τύχη να είναι «Μύκονος» ή «Σαντορίνη», δεν έχει το προνόμιο να είναι από γυαλί και τσιμέντο. Αντίθετα έχει την ατυχία να βρίσκεται λίγο πιο κάτω απ’ το Μεταξουργείο, δίπλα στην οδό Κωνσταντινουπόλεως και τα κτίρια στεγάζονται με καμπυλωμένα μεταλλικά φύλλα, που εδράζουν σε ξύλινο σκελετό, ενώ οι πτέρυγες καλύπτονται από δίρριχτη ξύλινη στέγη.

Κλειστός από το 2005 –πλην όμως πλήρως ανακαινισμένος– αφημένος στη φθορά του χρόνου και των graffiti –άλλωστε είναι τόσο της μόδας στα τρένα. Μόνο ευκαιριακά χρησιμοποιείται, παρά τις δυνατότητες που υπάρχουν.

Αν βρισκόταν στο εξωτερικό θα τρέχαμε να πληρώσουμε όσο-όσο εισιτήριο και θα ξεροσταλιάζαμε στην ουρά για να τον επισκεφθούμε, αλλά αφού τον έχουμε μες στα πόδια μας…

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Πελοποννήσου είναι μια μοναδική ευκαιρία για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, αλλά και μια νέα πηγή εσόδων.

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Πελοποννήσου είναι μια μοναδική αφορμή για να ξαναζωντανέψει μια περιοχή της Αθήνας που έχει ερημωθεί κι εγκαταλειφθεί.

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Πελοποννήσου είναι ένα στοίχημα για όσους έχουν την ευθύνη και τα «κλειδιά» του.

Το ξεκλείδωμα της βαριάς σιδερένιας πόρτας του κι η απόδοσή του στην πόλη, δεν ανοίγει μόνο μια σελίδα ιστορίας τού 19^ου αιώνα, αλλά μια χαραμάδα φωτός κι ελπίδας στον 21^ο αιώνα, μια ευχάριστη είδηση που τόσο έχει ανάγκη ν’ ακούσει αυτή τη στιγμή η πατρίδα μας.