Στην αρχή ήμουν δύσπιστος αν ήταν δυνατόν μια τέτοια συνεργασία να προχωρήσει. Μάλλον για επικοινωνιακό τρυκ μου έμοιαζε, παρά για πιθανή εκδοχή. Χαίρομαι που διαψεύδονται οι επιφυλάξεις μου κι αυτή η συνεργασία φαίνεται να προχωράει.
Δεν αναφέρομαι στην κυβέρνηση που κυοφορείται, (συμπαθάτε με, αυτό το σχήμα δεν μ’ ενθουσιάζει, είναι μια λύση ανάγκης, κάτι σαν το φάρμακο για την αρρώστια –μακάρι πάντως να μας κάνει καλό), για τη συνεργασία –έστω και δια της τεθλασμένης– ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ μιλάω.
Αυτή τη συνεργασία με το χώρο της ανανεωτικής αριστεράς την ονειρευόμουν και την περίμενα από χρόνια. Πίστευα πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης, μια εποχή –εκεί γύρω στο 2000– που η αλαζονεία κι ο ξιπασμός –κι όχι μόνο– χτυπούσαν κόκκινο, ώστε να δώσει άλλη τροπή στις εξελίξεις και νέα ώθηση στις πολιτικές δυνάμεις της προόδου και της κοινωνικής αλλαγής στη χώρα.
Αυτές οι δυνάμεις ήρθαν στο μυαλό μου διαβάζοντας τον Κώστα Σκανδαλίδη να γράφει:«Αυτές οι δυνάμεις οφείλουν σήμερα να βρουν τον τρόπο και τον τόπο για να συναντηθούν και να διαμορφώσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις της Νέας Μεταπολίτευσης σε σχέδιο για τη χώρα και σε πρόγραμμα διακυβέρνησης» (Κυβερνώσα Αριστερά).
Σημασία έχει ότι, τώρα, έστω και κάτω απ’ αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μέσα σ’ ένα ασφυκτικά στενό πλαίσιο διακυβέρνησης, συναντώνται κι ίσως γι’ αυτό η συνάντηση αυτή να ‘χει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, αφού το διακύβευμα δεν περιορίζεται στα στενώς εννοούμενα κομματικά πλαίσια, αλλά αφορά πρωτίστως τις πολιτικές που σχετίζονται με την σωτηρία της χώρας και τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την έξοδό της από την κρίση.
Ελπίζω, αυτή η συνεργασία να σημάνει το ξεκίνημα δημιουργικών διεργασιών στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά ταυτόχρονα, μέσω αυτής της συνεργασίας, να επιδιωχθεί και σε κυβερνητικό επίπεδο η μετενσάρκωση σε πράξη της θέσης «πως δεν υπάρχει σταθερότητα χωρίς ανάπτυξη με δικαιοσύνη και ασφάλεια για όλους και αντίστροφα» (Βαγγέλης Βενιζέλος, Δυο λέξεις).
Ελπίζω, ακόμα, πως όσοι συμμετέχουν στην κυβέρνηση από την πρώτη κιόλας μέρα θα δώσουν απτό δείγμα γραφής των προθέσεων και της καλής τους θέλησης, αλλά κι όλοι εμείς οι «απέξω», θα συμβάλουμε με την καθημερινή μας προσπάθεια και ενεργό συμμετοχή, ώστε όλα να εξελιχθούν καλά για το καλό όλων.
Δεν αναφέρομαι στην κυβέρνηση που κυοφορείται, (συμπαθάτε με, αυτό το σχήμα δεν μ’ ενθουσιάζει, είναι μια λύση ανάγκης, κάτι σαν το φάρμακο για την αρρώστια –μακάρι πάντως να μας κάνει καλό), για τη συνεργασία –έστω και δια της τεθλασμένης– ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ μιλάω.
Αυτή τη συνεργασία με το χώρο της ανανεωτικής αριστεράς την ονειρευόμουν και την περίμενα από χρόνια. Πίστευα πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης, μια εποχή –εκεί γύρω στο 2000– που η αλαζονεία κι ο ξιπασμός –κι όχι μόνο– χτυπούσαν κόκκινο, ώστε να δώσει άλλη τροπή στις εξελίξεις και νέα ώθηση στις πολιτικές δυνάμεις της προόδου και της κοινωνικής αλλαγής στη χώρα.
Αυτές οι δυνάμεις ήρθαν στο μυαλό μου διαβάζοντας τον Κώστα Σκανδαλίδη να γράφει:«Αυτές οι δυνάμεις οφείλουν σήμερα να βρουν τον τρόπο και τον τόπο για να συναντηθούν και να διαμορφώσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις της Νέας Μεταπολίτευσης σε σχέδιο για τη χώρα και σε πρόγραμμα διακυβέρνησης» (Κυβερνώσα Αριστερά).
Σημασία έχει ότι, τώρα, έστω και κάτω απ’ αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μέσα σ’ ένα ασφυκτικά στενό πλαίσιο διακυβέρνησης, συναντώνται κι ίσως γι’ αυτό η συνάντηση αυτή να ‘χει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, αφού το διακύβευμα δεν περιορίζεται στα στενώς εννοούμενα κομματικά πλαίσια, αλλά αφορά πρωτίστως τις πολιτικές που σχετίζονται με την σωτηρία της χώρας και τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την έξοδό της από την κρίση.
Ελπίζω, αυτή η συνεργασία να σημάνει το ξεκίνημα δημιουργικών διεργασιών στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά ταυτόχρονα, μέσω αυτής της συνεργασίας, να επιδιωχθεί και σε κυβερνητικό επίπεδο η μετενσάρκωση σε πράξη της θέσης «πως δεν υπάρχει σταθερότητα χωρίς ανάπτυξη με δικαιοσύνη και ασφάλεια για όλους και αντίστροφα» (Βαγγέλης Βενιζέλος, Δυο λέξεις).
Ελπίζω, ακόμα, πως όσοι συμμετέχουν στην κυβέρνηση από την πρώτη κιόλας μέρα θα δώσουν απτό δείγμα γραφής των προθέσεων και της καλής τους θέλησης, αλλά κι όλοι εμείς οι «απέξω», θα συμβάλουμε με την καθημερινή μας προσπάθεια και ενεργό συμμετοχή, ώστε όλα να εξελιχθούν καλά για το καλό όλων.
Τη θέση μου την ξέρεις για τη νέα κυβέρνηση. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα οδηγήσει η ΔΗΜΑΡ σε προοδευτικές λύσεις όταν δεν μπορεί ούτε να απειλήσει με έξοδο από την κυβέρνηση και ουσιαστικά το μόνο που χαρίζει είναι το όνομά της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να ελπίζω πως δεν θα χρειαστούν απειλές για να πάμε λίγο μπροστά. Η κατάσταση είναι για όλους μας δύσκολη, αφήνω λίγο χώρο στην αισιοδοξία και την ελπίδα, θεωρώντας πως κάποιοι απ' τους κυβερνώντες κάποια συμπεράσματα θα έχουν βγάλει. Ξέρεις και ξέρω πως χρειάζεται προσπάθεια από όλους, δεν αξίζει τον κόπο να δοκιμάσουμε -έστω και κάτω απ' αυτέ τις μη ιδανικές συνθήκες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαχτιρτί του λέγανε
ΑπάντησηΔιαγραφήμου το προξενεύανε
και του δίνανε προικιά
ένα κόσκινο φλουριά
και του δίναν πανωπροίκια
χίλια αρνιά, χίλια κατσίκια
και του δίναν το ‘να τ’ ‘άλλο
κι ένα αρχοντικό μεγάλο
Καλά ξυπνητούρια και να προσέχεις να μην πέσεις. Είναι ψηλά τα σύννεφα...
Ανώνυμε σχολιαστή, κράτα την ανωνυμία σου, αλλά επέτρεψέ μου να κρατήσω για τον εαυτό μου ένα κομμάτι όνειρο, υπάρχει άλλωστε τόσος ρεαλισμός γύρω μας, σας χωράει όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήEυάγγελε, συμφωνώ με τις σκέψεις σου, συναντιούνται με τις δικές μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω και εύχομαι κάποτε να τελειώσει ο εμφύλιος στη χώρα μας!
Καλό βράδυ με την ελπίδα και τη διαφορετική ματιά πάντα ψηλά!
Καλή σου μέρα, 54fm, μια νέα μέρα, μια νέα ελπίδα! Ο δρόμος μας είναι δύσκολος κι η συμβολή του καθενός μας για να πάμε μπροστά καθοριστική. 'Οσο πιο πολλοί μαζί, τόσο πιο πολύ μπροστά, νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυάγγελε, ερχόμενος από το ιστολόγιο του Δήμου, διαπίστωσα πως έπεσα πάνω σε ένα εξαιρετικό ιστολόγιο επίσης. Χαίρομαι γιατί οι απόψεις των ανθρώπων που έχουν κάτι να πουν είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο και δεν κλείνονται μέσα στα στενά πλαίσια της ιδιωτικής μας σκέψης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο άρθρο σου έχω να κάνω μια παρατήρηση. Ή καλύτερα μια ερώτηση: Είναι το ΠΑΣΟΚ αριστερά; Μήπως ξεκίνησε ως τέτοια την εποχή του Ανδρέα αλλά τώρα πια έχει καταντήσει να είναι βασιλικότερο του βασιλέως και δεξιότερο της δεξιάς; Η εποχή από τον Σημίτη και μετά δε θυμίζει σε τίποτα ένα αριστερό κίνημα ή έστω σοσιαλιστικό, όπως τουλάχιστον το οραματιζόταν ο ηγέτης του. Οπότε τώρα πως μπορούμε να μιλάμε για συνεργασία της αριστεράς μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ;
Για να μην παρεξηγηθώ μιας και είναι η πρώτη μας επικοινωνία, θέλω να κάνω σαφές πως το σκεπτικό σου συμφωνώ απόλυτα καθώς ιδεολογικά κινούμαι σ' αυτόν το χώρο, αλλά θεωρώ πως πρέπει να κρίνω και μάλιστα αυστηρά αυτά που πιστεύω.
Μακάρι να ευδοκιμήσει αυτή η συνεργασία και να δούμε πραγματικά αποτελέσματα που θα ωφελήσουν τη χώρα.
Κώστας.
Κώστα, με την ερώτησή σου θίγεις κατά τη γνώμη μου ένα πολύ μεγάλο θέμα που αφορά αφενός τη διάκριση μεταξύ «δεξιάς – αριστεράς» ως έννοιες και ιδέες, αλλά και τον προσδιορισμό της θέσης του ΠΑΣΟΚ μέσα σ' αυτό το σχηματικό δίπολο. Για το θέμα αυτό με πολύ χαρά θα συζητούσα οπουδήποτε, εκτός απ' αυτόν τον ..χαοτικό (όπως συνηθίζω ν' αποκαλώ) χώρο! Θα περιοριστώ, λοιπόν, στο δεύτερο αναφέροντας ότι, πράγματι η πορεία του ΠΑΣΟΚ στο χρόνο και από διακυβέρνηση σε διακυβέρνηση έχει μεγάλες διακυμάνσεις και αποκλίσεις από εκείνα που κατά καιρούς κατείχαν εξέχουσα θέση στο ιδεολογικό του οπλοστάσιο. Σε πάμπολλες περιπτώσεις το εφικτό υπερίσχυε του επιθυμητού κι η σκοπιμότητα της ανάγκης. Οι αλλαγές στον κόσμο και την Ευρώπη ήταν θεαματικές τα είκοσι τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα έγιναν πολλά, πάρα πολλά, αλλά και πολλά έμειναν πίσω ή λησμονήθηκαν, σε κάθε περίπτωση, εκτιμώ, ότι και τα πρόσωπα βάζουν τη σφραγίδα τους, δεν διατίθεμαι να υπερασπιστώ πολιτικές που ούτως ή άλλως έχουν κριθεί και τις έχω ήδη σχολιάσει κάποιες φορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση, ο χώρος της κεντροαριστεράς (αλλά και της ευρύτερης αριστεράς) είναι εκεί όπου κυοφορούνται νέες ιδέες και νέα ρεύματα, είναι δεκτικός στην αλλαγή και την καινοτομία, είναι ο χώρος της αλληλεγγύης, της φαντασίας, της δημιουργίας και της ανθρωπιάς και -πάντα κατά τη γνώμη μου- το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει ν' αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο αυτής της διακυβέρνησης, θα επιθυμούσα η ΔΗΜΑΡ στο βαθμό που μπορεί και θέλει να λειτουργήσει ως καταλύτης αφενός μεν για την αναγέννηση των σοσιαλιστικών χαρακτηριστικών κι αντανακλαστικών του ΠΑΣΟΚ με προοπτική ακόμα και μια ενδεχόμενη συνεργασία ή δημιουργία παράταξης, αλλά και στην προώθηση πολιτικών που θα συμβάλουν στην εμπέδωση ενός κατά το δυνατόν ισχυρού κοινωνικού προφίλ αυτής της κυβέρνησης ανάγκης και θα ανακουφίσουν, αλλά και θα κινητοποιήσουν την κοινωνία να ξεφύγει απ' τη μοιρολατρία και να κινηθεί προς το μέλλον.
Με το σκεπτικό σου δε θα διαφωνήσω, το αντίθετο ακριβώς θα έλεγα. Μακάρι να προκύψει μια αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ και μια κεντροαριστερή παράταξη η οποία θα είναι ικανή να οδηγήσει τις εξελίξεις στη χώρα, ειδικά τώρα που βρίσκεται στη δύσκολη οικονομική θέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου απόγευμα.
Κώστα, χαίρομαι που δεν διαφωνούμε. 'Οπως και να 'χει διαισθάνομαι ενδιαφέρουσες εξελίξεις στα κόμματα, όχι μόνο εντός κυβέρνησης αλλά και γενικότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.