Χτες ήταν η αίτηση άδειας για να ταξιδέψει στο εξωτερικό.
Σήμερα νοικιάζεται για διαλέξεις σε σεμινάρια.
Αύριο άραγε τι;
Στο Γιώργο Παπανδρέου αναφέρομαι και στον τρόπο που «ενημερωτικές» διαδικτυακές σελίδες φρόντισαν να προσφέρουν άφθονο υλικό στα social media για να εκφραστούν οι χρήστες.
Είναι προφανές, ότι κάποιοι που έχουν γωνιακά καταστήματα ενημέρωσης συντηρούν επιμελώς την εικόνα που δημιούργησαν και πάσαραν επί χρόνια γι’ αυτόν και δεν παραλείπουν ν’ αξιοποιούν το τίποτα κι απ’ το ανύπαρκτο να κατασκευάζουν ειδήσεις και γεγονότα.
Αντιδιαστέλλοντας, πόσο στάθηκαν τα Μέσα στο «ουδείς αναμάρτητος» του Αντώνη Σαμαρά και τις επιπτώσεις που είχε η στάση του τα δυο αυτά χρόνια για την κατάσταση που έχουμε φτάσει;
Ο Παπανδρέου ως πρωθυπουργός ένα σαρδάμ έκανε και γινόταν ο χαμός από τις σάτιρες και την καζούρα. Οι τηλεοράσεις και τα facebook είχαν να ασχολούνται για μέρες. Σήμερα, ένας άλλος πρωθυπουργός παραδέχεται ότι ακολούθησε αντιπολιτευόμενος λάθος πολιτική κι εντούτοις τα Μέσα το παραβλέπουν κι ασχολούνται αν ο Παπανδρέου προσφέρεται να διδάξει σε σεμινάρια «με αστρονομική αμοιβή».
Αναμάρτητος κανένας, αλλά, τελικά, πόσο ανίσχυροι μπορεί να είμαστε απέναντι στην προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση;
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει ανάγκη από αυτόκλητους συνηγόρους, είναι όμως απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει. Ένας Έλληνας πολιτικός, ένας πρώην πρωθυπουργός με διεθνή ακτινοβολία και κύρος, πρόεδρος μιας παγκόσμιας πολιτικής οργάνωσης, της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, λοιδορείται και χλευάζεται από τους ίδιους τους συμπατριώτες του.
Καλό είναι το καλαμπούρι κι η πλάκα μεταξύ μας, αλλά αυτές οι συμπεριφορές, όπως κι όλη η στάση μας απέναντι στα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση, δεν περνούν απαρατήρητα από τη διεθνή κοινή γνώμη. Όλοι αυτοί οι ανταποκριτές κι οι δημοσιογράφοι των ξένων ΜΜΕ, απ’ αυτούς που πρόθυμα φιλοξενούν και τα δικά μας Μέσα στα δελτία ειδήσεων –κυρίως για να μας μεταφράσουν πώς δυσφημίζεται η χώρα μας– παρακολουθούν και σχηματίζουν γνώμη για την κοινωνία μας και τις αντιδράσεις της για να τη μεταδώσουν με τη σειρά τους και στις δικές τους χώρες, στους δικούς τους πολίτες. Διαβάζοντας τέτοια κείμενα και σχόλια για έναν πρώην πρωθυπουργό τι να σκέφτονται άραγε για την ποιότητα του δημόσιου λόγου στη χώρα μας; (Ρητορικό το ερώτημα, αφού πολλοί μπορεί να σκεφτούν αυτό που λέγεται για τους Παρθενώνες και τα βελανίδια κ.λπ. κ.λπ.)
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Κάποιοι «τσιμπάνε», εκτονώνονται και ξεσπώντας σχολιάζοντας τον Γιώργο Παπανδρέου άθελά τους ψηλώνουν ακόμα περισσότερο το τείχος προστασίας που έχει στηθεί γύρω απ’ αυτούς που τα ίδια Μέσα κρύβουν επιμελώς. Ποιος να θυμάται μετά από τόσα χρόνια και τόσα χρόνια κρίσης ποιος ήταν πρωθυπουργός πριν τον Γιώργο Παπανδρέου; Άλλωστε εκείνη την μακρινή εποχή, η Ελληνική οικονομία ήταν θωρακισμένη απ’ την κρίση.
Αν κάνεις ένα βήμα παραπάνω, μπορεί να διαπιστώσεις, ότι εκείνη η μακρινή εποχή μπορεί να μην υπήρξε καν, αφού σε Κυριακάτικη (26-8-2012) εφημερίδα μας θυμίζουν «έξω απ’ τα δόντια», ότι «οι αυγουστιάτικες και σεπτεμβριανές τραγωδίες της ιστορίας» είναι: Αύγουστος 2004 – Αύγουστος 1999 – Αύγουστος 1988 – Αύγουστος 1922 – Αύγουστος 1071. Για τον Αύγουστο του 2007 μπορεί η μνήμη του αρθρογράφου να έχει καεί, αλλά για κάποιους, ούτε των αθώων θυμάτων της Ηλείας η μνήμη έχει καεί, ούτε –δόξα τω Θεώ– και η δική μας.
Χρειαζόμαστε όσο ποτέ νηφάλιες φωνές. Δυο χρόνια και χορτάσαμε κραυγές, χορτάσαμε οδύνες, χορτάσαμε απογοητεύσεις. Χρειαζόμαστε και ηρεμία για να σκεφτούμε, για να βρεθούμε, για να κοιταχτούμε.
Ας τελειώνουν το καλαμπούρι κι η πλάκα με το Γιώργο Παπανδρέου, κρύωσαν, με άλλων αμαρτίες είναι που σήμερα παθαίνουμε την πλάκα μας κι αυτό δεν είναι καθόλου καλαμπούρι.
Μαράζι που τόχεις καημένε κι εσύ μην θιγεί ο Παπανδρέου! Λες και πιάνει τόσο τόπο ένα ανέκδοτο για να ξεχάσουμε και τα σημερινά. Η συμβολή του Παπανδρέου στο σημερινό δημοσιονομικό, πολιτικό, θεσμικό ακόμη και ηθικό δράμα που ζει η Ελλάδα είναι ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ και δεν μπορεί να εξισωθεί με κανενός άλλου, οσοδήποτε μεγάλη κι αν είναι αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι άλλο μια πολιτική ανικανότητα και εντελώς διαφορετικό ΈΝΑ ΕΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΟΘΟΣΙΩΣΗΣ και ΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΤΗ του βεληνεκούς "ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ"
Υ.Γ. Προφανώς αστειεύεσαι όταν μιλάς για οργάνωση με κύρος και ακτινοβολία που-υποτίθεται αντανακλά και στον Πρόεδρο της. Αν υπήρχε τέτοιο κύρος θα διεκδικούσε κι άλλος αυτήν την προεδρία αλλά ποιος σοβαρός θάθελε να προΐσταται ενός οργανισμού που έχει για μέλη αμφιλεγόμενα καθεστώτα όπως η Ζιμπάμπουε ή η Μαυριτανία;
Ο λόγος δεν είναι ο Παπανδρέου, αλλά ο τρόπος που ένα κατεστημένο ενημέρωσης προσανατολίζει την κοινή γνώμη φωτίζοντας ή αποσιωπώντας πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις κ.λπ.
ΔιαγραφήΤο τι είναι και τι κάνει η Σοσιαλιστική Διεθνής δεν θα το πω εγώ, αλλά ένα κλικ στο συγκεκριμένο λήμμα, μπορεί να δείξει πως μάλλον είναι κάτι πολύ παραπάνω απ' αυτό που αναφέρεις.
Χρειαζόμαστε την όποια διεθνή υποστήριξη κι αυτή τη στιγμή η οργάνωση αυτή μπορεί να διαδραματίσει έναν τέτοιο ρόλο. Μην παραβλέπεις ότι κάποιοι στο όνομα της προώθησης των συμφερόντων τους ακόμα κι οργανώσεις σφραγίδες ή φαντάσματα επιστρατεύουν, εμείς θα πούμε όχι στη Σοσιαλιστική Διεθνή; Το θεωρώ επιπόλαια πολυτέλεια.
Επέτρεψέ μου να πιστεύω, ότι αν υπήρχε ένα mimimum πολιτικής συναίνεσης πριν δυο χρόνια, δεν θα είχαμε φτάσει σε τόσο κρίσιμες εξελίξεις σήμερα. Φυσικά, τα γεγονότα είναι νωπά κι όλοι τα προσεγγίζουμε υπό το βάρος των προβλημάτων που μας κατακλύζουν, γι' αυτό κρίνω σκόπιμο να προσπαθήσει ο καθένας απ' την πλευρά του κι όλοι μαζί από κοινού να κάνουμε ό,τι περισσσότερο μπορούμε, απ' το να καταναλώνουμε δυνάμεις δαιμονοποιώντας είτε τους ξένους, είτε τον Παπανδρέου, είτε οποιονδήποτε άλλον για τις δυσκολίες που περνάμε.
Σ' ευχαριστώ για τον σχολιασμό, αναφέροντας ταυτόχρονα πως στο ιστολόγιο είναι ευπρόσδεκτη οποιαδήποτε καλόπιστη και καλοπροαίρετη άποψη.