Παλιά μέτρα με νέο παραλήπτη.

Παίζουμε πια τα δισεκατομμύρια στα δάχτυλα, ούτε στραγάλια να ‘τανε. Πέντε από ‘δω, δυόμισι από ‘κει, τέσσερα από τ’ άλλο. Οι κωδικοί του προϋπολογισμού στραγγίζουν ο ένας μετά τον άλλον και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων πνέει τα λοίσθια, ώσπου να γεμίσει επιτέλους το πακέτο των νέων μέτρων και να ολοκληρωθεί αυτή η επώδυνη και ψυχοφθόρα διαδικασία των παζαριών –μεταξύ μας βεβαίως– για το ποια προνόμια θα διασωθούν και ποια συντεχνία θα διατηρήσει τα περισσότερα κεκτημένα της.

Το κράτος έχει γυρίσει το διακόπτη στο off και πηγαίνει με σβηστές μηχανές μέχρι την αξιολόγηση της τρόικα. Τα χρέη βρίσκονται σταθερά στο κόκκινο κι είναι απορίας άξιο ποιες τρύπες θα πρωτοκλείσουν, όταν με το καλό πάρουμε την επόμενη δόση –οι φαρμακοποιοί φροντίζουν γι’ αυτό από τώρα.

Ευτυχώς, τα καλά νέα έρχονται από ελληνικά ΜΜΕ, που δεν παραλείπουν να επισημαίνουν και να τονίζουν, πόσο έχουν αλλάξει οι συνθήκες στο διεθνές περιβάλλον, μετά την επίσκεψη Σαμαρά σε Μέρκελ και Ολάντ.

Να τηρήσουμε τις υποσχέσεις μας μας είπαν με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία στην Ευρώπη κι εδώ πανηγυρίζουν για τη μεγάλη ανατροπή.

Ποια άραγε ήταν αυτή η περιβόητη ανατροπή κι η αλλαγή στάσης;

Μήπως ήταν των ευρωπαίων ηγετών και των οικονομικών παραγόντων ανά τον κόσμο, που επιθυμούν διακαώς εδώ και μήνες η Ελλάδα να τηρήσει τις συμφωνίες και ν’ ακολουθήσει το πρόγραμμα προσαρμογής ή μήπως του Έλληνα πρωθυπουργού, που από σκληρός πολέμιος απ’ την πρώτη στιγμή του μνημονίου και άκαμπτος επικριτής της Μέρκελ και των λοιπών ευρωπαίων, μεταμορφώθηκε εν μία νυκτί σε πειθήνιο συνεργάτη και πρωτεργάτη της τήρησης των συμφωνηθέντων «ακόμα κι αν πέσει»;

Επιτέλους! Να κι ένας πολιτικός που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος κι είναι έτοιμος να θυσιαστεί για το καλό της πατρίδας.

Αν δε με απατά όμως η μνήμη μου –που εν προκειμένω σίγουρα δεν με απατά– και κάποιος άλλος, πρωθυπουργός κι εκείνος της χώρας πριν δυο χρόνια, το ίδιο υποστήριζε, αλλά κάποιοι φρόντισαν να τον ρίξουν. Αν επίσης θυμάμαι καλά, τη φράση «δεν θα πάρουμε άλλα οριζόντια μέτρα» κάποιοι την είχαν μέχρι προχτές καραμέλα. Άσε μην θυμηθούμε και την περίφημη αναδιαπραγμάτευση, γιατί μπορεί να τρελαθούμε.

Καθυστέρηση και τρενάρισμα, μικροπολιτική ενάντια στο μνημόνιο και «διαφορετικό μίγμα πολιτικής» συνέθεσαν το πλαίσιο αντιπολίτευσης της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά από το Μάιο του 2010 μέχρι την ανάληψη της πρωθυπουργίας.

Σήμερα με τη σθεναρή κι αταλάντευτη στάση του υπέρ της τήρησης των δεσμεύσεων και των όρων του μνημονίου, συμβάλει –γράφουν και λένε– στην αλλαγή της στάσης των ευρωπαίων. Μια ακόμη θεαματική στροφή 180^ο –για εθνικό μάλιστα σκοπό– τι ψυχή έχει; Κάποια ΜΜΕ να ‘ναι καλά που στήνουν το όλο επικοινωνιακό σκηνικό κι επί μέρες τώρα ζυμώνουν την κοινή γνώμη για την επιτυχία που κοντοζυγώνει. Την επόμενη δόση των 31,5 δις.

Αυτή την «επιτυχία», όμως, δεν θα την περιμέναμε πως και πως τον Οκτώβριο του 2012 για να βγάλουμε το χρόνο, αν η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά είχε σταθεί με υπευθυνότητα απέναντι στην κρίση και το οικονομικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε για τη χώρα και το λαό της. Δεν θα περιμέναμε να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού, ν’ αλλάξουν τρεις – τέσσερις κυβερνήσεις, να γίνουν δυο φορές εκλογές, να διασυρθούμε διεθνώς ως αφερέγγυοι κι ανίκανοι να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και να καεί τόσες φορές η Αθήνα κι άλλες πόλεις.

Για την εφαρμογή άλλων μέτρων συνέβησαν όλα αυτά ή μήπως στο επερχόμενο πακέτο θα διαπιστώσουμε επιτέλους τι εννοούσαν λέγοντας «άλλο μίγμα πολιτικής»;

Έτσι όπως ήρθαν –ή έφερε– τα πράγματα ο Αντώνης Σαμαράς φαίνεται να είναι καταδικασμένος να αναμετρηθεί με το στοίχημα να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και να μην διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός κι η χώρα. Αν το κατορθώσει οριστικά κι αμετάκλητα ή αν θα πάρει πίστωση χρόνου για να φτάσει ως τις επόμενες εκλογές, θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες κι ο αποφασιστικότερος είναι να το θελήσουν οι άνθρωποι, η κοινωνία αυτής της χώρας κι όχι αν το επιθυμούν κάποια εγχώρια ΜΜΕ.

Κοντός ψαλμός αλληλούια. Ο Σεπτέμβριος έφθασε, η τρόικα έρχεται, το πακέτο των 11,5 δις αναμένεται.

H κοινωνία πού να βρίσκεται άραγε;