Χίος, ευλογημένος τόπος.

Ούτε ανάμνηση δεν πρόλαβαν να γίνουν καλά – καλά οι όμορφες μέρες των διακοπών στη Χίο και καταβροχθίστηκαν από τις αχόρταγες φλόγες της φωτιάς που για έναν ακόμα Αύγουστο χόρεψαν στο ρυθμό του φορτσάτου αιγαιοπελαγίτικου βοριά.

Η μισή νοτιοδυτική Χίος έχει παραδοθεί στις φλόγες. Ελιές και μαστιχόδεντρα, πεύκα και μαζί μ’ αυτά κι η θαμνώδης βλάστηση της περιοχής εκτίθενται, όχι στις αχόρταγες διαθέσεις κάποιου μανιώδη φυσιολάτρη, αλλά στην αδηφάγο και καταστροφική μανία της πύρινης λαίλαπας.

Βλέπω τις φωτογραφίες και ξέρω ότι κάποιες απ’ αυτές τις υπέροχες και καταπράσινες μεριές θα είναι τώρα πλέον στάχτη.

Φαινότανε. Λίγο προσεκτικότερα αν παρατηρούσες πίσω απ’ την πρώτη εντύπωση της εικόνας που σου χάριζε απλόχερα η φύση, διέκρινες ολοκάθαρα μέσα στο πλάνο και πίσω στο φόντο τις εγκαταλειμμένες περιουσίες, τα ξερόχορτα στις άκρες των επαρχιακών κι αγροτικών δρόμων, τα σκουπίδια και τα μπάζα στις πλαγιές και τις χαράδρες.

Γύρισα στο Λαύριο ξημέρωμα Παρασκευής με πολύ όμορφες στιγμές στο δισάκι μου.

Όχι πως η Χίος μέσα σε δυο χρόνια –από πρόπερσι που ήμουν ξανά– άλλαξε νοοτροπίες και συνήθειες ή πως αποτελεί πλέον –για κάποιον που δεν έχει δικό του κατάλυμα– προσιτό προορισμό, αλλά γιατί μπόρεσα να επιβεβαιώσω, ότι προσπάθειες ανθρώπων που θέλησαν να ξεφύγουν από τον παραδοσιακό μέσο όρο, συνεχίσουν κι αναπτύσσονται σε πείσμα της γενικευμένης εσωστρεφείας και της παθολογικής μας μοιρολατρίας.

Στα νοτιόχωρα –στα Μαστιχοχώρια– η μαστίχα, λόγω της τιμής που πιάνει τελευταία, προσέλκυσε σημαντικό αριθμό νέων καλλιεργητών. Ήδη ακούγονται οι πρώτες συζητήσεις για πλαφόν. Η Ένωση έχει πολύ δουλειά μπροστά της, ώστε το μοναδικό αυτό προϊόν να παράγεται και ν’ αξιοποιείται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε όφελος των καλλιεργητών και του νησιού.

Η μαστίχα είναι πλούτος για όλους κι όχι μόνο κέρδος για ορισμένους.

Οι άνθρωποι του citrus επιμένουν με μεράκι κι ενδιαφέρον να ανακαλούν με το που θα διαβείς το κατώφλι τους, εκείνο το ευωδιαστό άρωμα μνήμης από τα κτήματα εσπεριδοειδών του Κάμπου. Ιδιαίτερη προσπάθεια και πολύτιμη ανάσα παρελθόντος με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Τα παιδιά στο Αερικό ξέρουν να σε κερδίζουν με την άψογη συμπεριφορά τους και την φιλική φροντίδα τους. Ο δροσερός χώρος στην αυλή, είναι ότι πρέπει για τις βραδινές συναντήσεις και τις συντροφικές συζητήσεις μαζί με μια μπύρα ή ένα κρύο ποτό.

Ο Νότος παρέμεινε κι εφέτος σταθερή πρωινή συνήθεια, αφού κάτω απ’ τον παραθαλάσσιο ίσκιο που χαρίζουν οι ομπρέλες του, καταναλώσαμε άπειρους καφέδες, σελίδες και ορισμένα… καραφάκια. Πολύς ο κόσμος καθημερινά, οι ξαπλώστρες γεμάτες, αλλά το ίδιο γεμάτες και… γευστικές οι ώρες τις ξενοιασιάς που προσφέρει.

 Από τις πιο ευχάριστες, η τελευταία ανάμνηση του πληρώματος του AQUA MARIA της ΝΕΛ. Άνθρωποι λίγοι, μα χαμογελαστοί, ευχάριστοι, πρόθυμοι και προπαντός γνώστες της δουλειάς και των αναγκών του ταξιδιού.

Κρίμα που το δρομολόγιο αυτό της «άγονης» γραμμής Λαύριο – Λιμένας Μεστών (μέσω Ψαρών) δεν υποστηρίζεται ούτε καν από το ΚΤΕΛ του νησιού. Τα Μεστά, το Πυργί, οι Ολύμποι θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν ξεχωριστούς τουριστικούς προορισμούς και για κρουαζιερόπλοια, προσφέροντας μιαν άλλη προοπτική στην τουριστική ανάπτυξη και της ευρύτερης περιοχής της νότιας Χίου, της περιοχής που, δυστυχώς, αυτήν την ώρα δοκιμάζεται από την καυτή ανάσα της φωτιάς.

Η Χίος είναι ευλογημένος τόπος.

Ευλογημένος τόπος είναι και κάθε γωνιά της πατρίδας μας, φτάνει να αγαπήσουμε αυτό το λίγο που χαρίζει η φύση, να νοιώσουμε τη μοναδικότητά του και να κάνουμε δική μας υπόθεση τη φροντίδα και την προστασία της ομορφιάς του.

Η φύση ξέρει τι πρέπει να κάνει ώστε οι πληγές της φωτιάς να επουλωθούν απ' το κορμί της Χίου γρήγορα. Η πιο κάτω εικόνα από την πεσρυνή φωτιά στην Κώμη το φανερώνει. Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που θα πρέπει να μάθουν να αναγεννώνται μετά από κάθε καταστροφή.

Η Χίος είναι ευλογημένος τόπος, η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος.

Ας νοιώσουμε όλοι κάτι απ' αυτήν την ευλογία να μας ωθεί προς το κοινό μας μέλλον.

Foto: www.pliktro.blogspot.com