'Οχι, κύριε Λυκούδη.

Με κάθε σεβασμό. Με μεγάλη προσοχή κι ειλικρινές ενδιαφέρον, διάβασα και ξαναδιάβασα την τοποθέτηση του κυρίου Λυκούδη όπως δημοσιοποιήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Προκειμένου να σιγουρευτώ, ανέτρεξα και στο συγκεκριμένο απόσπασμα, όπως ακούστηκε από το βήμα της Βουλής.

Όχι, κύριε Λυκούδη. Στην παρούσα συγκυρία για τη χώρα και τον λαό, όπως εύστοχα την περιγράψατε, δεν χωρούν ευχές. Δεν χωρούν ευχές από εσάς. Ευχές και παραινέσεις κι εικασίες ή προτροπές μπορώ να διατυπώνω εγώ στο ιστολόγιό μου ή όπου άλλου επιθυμώ. Ευχές μπορούν να διατυπώνουν οι άλλοι, οι ασχολούμενοι με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή δημοσιολογούντες στα τηλεοπτικά παράθυρα και καφενεία, οι δημοσιογράφοι κι όποιος άλλος ασχολείται με την πολιτική, αλλά δεν μετέχει μιας των συνταγματικά κατοχυρωμένων εξουσιών. Δεν είναι βουλευτής, δεν είναι κυβερνητικό στέλεχος, δεν είναι δικαστής.

Όχι, κύριε Λυκούδη. Σ' αυτή την κρίσιμη πολιτικά καμπή οι καλές διαθέσεις κι οι ευσεβείς πόθοι έχουν τελειώσει. Ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Οι καλές προθέσεις μας οδήγησαν στις διπλές εκλογές του 2012. Οι καλές προθέσεις σχημάτισαν την τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά. Οι καλές προθέσεις οδήγησαν στις καθυστερήσεις και τις αναβολές στην προώθηση των μνημονιακών δεσμεύσεων για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Οι καλές προθέσεις οδήγησαν τη ΔΗΜΑΡ εκτός κυβέρνησης. Οι καλές προθέσεις.

Όχι, κύριε Λυκούδη. Αυτή την ώρα -πάντα θα έπρεπε αλλά τώρα υπάρχει ένας παραπάνω λόγος- αυτή την ώρα, λοιπόν, είναι η ώρα της ατομικής ευθύνης. Είναι η ώρα του χρέους και του καθήκοντος. Είναι η ώρα των πράξεων. Διαπιστώσεις λίγο - πολύ πολλοί έχουν κάνει κι εξακολουθούν να κάνουν ολοένα και πιο έντονα όσο το πολιτικό κλίμα φορτίζεται. Δεν μου λένε πλέον τίποτε. Ούτε ότι οι κυβερνώντες καθυστερούν, υπαναχωρούν κι υποκύπτουν. Το γνωρίζουμε. Όπως άριστα κι από πρώτο χέρι γνωρίζει κάθε ευσυνείδητος πολίτης τα διαδοχικά πλήγματα που δέχονται τα τελευταία χρόνια τα εισοδήματά του, η αξιοπρέπειά του, η ίδια του η ζωή.

Όχι, κύριε Λυκούδη. Οι εύκολες λύσεις των κυβερνήσεων εθνικής σωτηρίας, ενότητας, ευκαιρίας ή σκοπού όχι μόνο θα πρέπει από πείρα να είναι έξω από την πολιτική λογική σε καιρό ειρήνης, αλλά να 'ναι έξω κι απ' την πρακτική μας λόγω πολιτικής θεώρησης κι ιδεολογικής τοποθέτησης. Πόσο όμορφο κι ειδυλλιακό ακούγεται το «όλοι μαζί». Πόσο ελκυστικό και παραπλανητικό. Το ιδανικό. Μόνο που ιδανικά δεν υπάρχουν στην πολιτική. Κάτι θα έχει πάρει τ' αυτί σας για την «τέχνη του εφικτού».

Όχι, κύριε Λυκούδη. «Οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης» -μπορεί επαναλαμβάνω να ακούγεται υπέροχο- δεν μπορούν τούτη την ώρα να συμφωνήσουν. Τους λόγους εσείς πρώτος θα τους γνωρίζετε ασφαλώς καλύτερα. Αλλά, σας παρακαλώ, δεν θέλω να συμφωνήσουν. Δεν πρόκειται για πείσμα και ινάτι επειδή το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε την πρόταση για ένα μεγάλο κυβερνητικό σχήμα -ο κύριος Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ την είχε θέσει ευθέως, αλλά γιατί ο προσανατολισμός κι οι τάσεις που διαμορφώνονται δίκην πολιτικών προτάσεων στον χώρο αυτό κάθε άλλο παρά μπορούν να συμπίπτουν με αυτές που τούτη την ώρα έχει ανάγκη η χώρα κι ο λαός. Και το αναφέρω για να μην ματαιοπονούμε. Μετά τις εκλογές οι πολίτες ελεύθερα κατά την κρίση τους ας το επιλέξουν. (Ας αποφασίσουν, αν «θα δοθεί ειδική μοριοδότηση σε όσους και όσες συμμετείχαν στο αυτοδιαχειριστικό εγχείρημα» προκειμένου να επαναπροσληφθούν στη νέα ΕΡΤ). Τώρα όμως -αφού επί της ουσίας κι εσείς το ξέρετε- δεν γίνεται να γίνει.

Όχι, κύριε Λυκούδη. Εσείς προσωπικά αλλά κι όλοι εκείνοι που διαφοροποιήσατε τη θέση σας από τη ΔΗΜΑΡ κι υπηρετείτε με εντολή του ελληνικού λαού τα καθήκοντά σ' αυτό το Κοινοβούλιο. Όλοι εσείς, που ναι μεν θέλετε, αλλά το πολιτικό ή όποιο άλλο ιδεολογικό, συναισθηματικό κι εγώ δεν ξέρω τι κόστος σας εμποδίζει, οφείλετε πρώτοι να σηματοδοτήσετε τις εξελίξεις για το νέο, για την αλλαγή, για την επόμενη μέρα. Είναι πανέμορφο να προτρέπουμε και να παραινούμε ξανά και ξανά εκ του ασφαλούς τους συναδέλφους πολιτικούς που έχουν βάλει ξανά και ξανά «τα χέρια τους στη φωτιά». Είναι εύκολο να υποδεικνύουμε λύσεις σ' εκείνους που παίζουν κορώνα - γράμματα -για να μη μασάμε τα λόγια μας- τη θέση τους, την αξιοπιστία ή τη συνείδησή τους. Αυτό το κόστος, επιτρέψτε μου σας παρακαλώ, κύριε Λυκούδη, το πολιτικό, είναι η άλλη όψη της ανευθυνότητας, της υπεκφυγής, της υπαναχώρησης, της συναλλαγής. Είναι η κοινή μήτρα όλων των μέχρι σήμερα δεινών της χώρας μας, του λαού μας, του πολιτικού κι οικονομικού μας συστήματος. Το γνωρίζετε. Εμποδίστε το.

Το μεγάλο «ναι» -αν μου επιτρέπεται ν' αντιστρέψω το «όχι» σας, κύριε Λυκούδη, δεν είναι στην εμπιστοσύνη σε μια κυβέρνηση που, ναι έχετε δίκιο, παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά και τις παθογένειες που εύστοχα περιγράψατε. Το μεγάλο «ναι» είναι η προσωπική συμβολή στη διαμόρφωση και προώθηση του πολιτικού πλαισίου που διατυπώσατε με μεγάλη συνέπεια, το οποίο διαισθάνομαι ότι εκφράζει και τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Είναι η προσωπική στράτευση στην υπόθεση της πολιτικής σταθερότητας, όχι μέσω αυτής της κυβέρνησης, αλλά μέσω μιας πλειοψηφίας που θα αναδειχθεί από αυτό το Κοινοβούλιο στη βάση των προτάσεών σας, η οποία θα συμφωνήσει, θα συνεργαστεί και θ' αναδείξει και την κυβέρνηση που στη συνέχεια θα υλοποιήσει τις προγραμματικές σας προτάσεις -κι όποιες άλλες- στο χρονικό ορίζοντα που ισχύει η λαϊκή εντολή, μέχρι την Άνοιξη του 2016.

Ναι, κύριε Λυκούδη. Σ' αυτούς τους άξονες να καλέσετε δημόσια τους λοιπούς αυτού του κοινοβουλίου να συναινέσουν και να δεσμευτούν, κόμματα κι ανεξάρτητοι, αρχηγοί και ηγέτες. Μέσα στη Βουλή θέτοντας τον εαυτό σας πρώτο σ' αυτή την «πολιτική σταυροφορία» -αν είναι δόκιμος ο όρος- για να πάρει έτσι μια ανάσα ο λαός και να ξεφυσήξουμε με ανακούφιση για τους επόμενους μήνες. Να σοκαριστούμε ευχάριστα. Να αισθανθούμε ότι όντως πέρα απ' τις ευχές και τα λόγια, υπάρχει τόλμη, υπάρχει αξιοπρέπεια, υπάρχει ελπίδα. Να σοβαρευτούμε. Όλοι. Να επανέλθει το μυαλό στη θέση του, γιατί αν συνεχίσει έτσι όπως πάει αυτός ο πολιτικός κατήφορος δεν θέλω να φανταστώ πού μπορεί να βγάλει. Τα βλέπουμε και τ' ακούμε καθημερινά.

Ναι, κύριε Λυκούδη. Από εσάς προσωπικά, αφού δώσατε το δικαίωμα με τη δημόσια τοποθέτησή σας, αλλά κι επειδή η εκτίμησή μου στο πρόσωπό σας είναι μεγάλη, εσείς κι όλοι όσοι επηρεάζονται πολιτικά από εσάς, τοποθετηθείτε δημόσια κι αναζητήστε με ρεαλισμό κι υπευθυνότητα τις δεσμεύσεις και τις συνεργασίες για τις πολιτικές λύσεις που προτείνατε, για τους άξονες πολιτικής, που οδηγούν στο αύριο. Δίχως αποκλεισμούς και προϋποθέσεις, αλλά με σαφείς στοχεύσεις και δεσμεύσεις. Εκεί θα κριθεί πόσοι επιθυμούν πραγματικά το καλό του τόπου και του λαού και πόσοι αξιοποιούν την ανάγκη και την εμπιστοσύνη του λαού δι' ίδιον όφελος. Πόσοι ψαρεύουν σήμερα από βουλευτές ψήφους εμπιστοσύνης στα τυφλά και πόσοι αύριο ψήφους από το λαό στα θολά.

Ναι, κύριε Λυκούδη. Το όλοι μαζί τότε θα έχει ουσία και βάρος. Θα είναι ένα «όλοι μαζί» για τον κοινό σκοπό να πάτε -και μαζί σας κι εμείς- την Ελλάδα με ασφάλεια και σταθερότητα στο δύσκολο αύριο. Στις διαπραγματεύσεις για το χρέος, στην εκλογή προέδρου, στην πολιτική και συνταγματική αλλαγή. Όλοι μαζί σε μια πορεία ωριμότητας πραγματικά προς την πολιτική λύση έναντι του διαφαινόμενου πολιτικού αδιεξόδου. Μαζί για να δημιουργηθούν κι οι προϋποθέσεις μιας αξιόπιστης και δημοκρατικά νομιμοποιημένης αλλαγής κι εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος για το εγγύς μέλλον, μετά το 2016 και τις εκλογές. Τότε που οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες θα μπορούν -γιατί θα έχουν παραδειγματιστεί και μάθει- ότι όντως στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα, γιατί αυτή είναι η πολιτική κι όχι οι παραπολιτικές φλυαρίες και διαδόσεις.

Ναι, κύριε Λυκούδη. Από σας περιμένω να αποκαλύψετε στην πράξη προθέσεις, πρόσωπα, υπολογισμούς κι ιδιοτέλειες. 'Αμεσα. Άλλως, όσα «όχι» κι αν ανακράξετε σ' αυτή την κυβέρνηση, πολιτική πρόταση και λύση δεν μου προσφέρετε, αλλά μόνο λόγια, μια από τα ίδια, όπως κι η πρόταση εμπιστοσύνης της κυβέρνησης που προτίθεστε να καταψηφίσετε.

Photo: SKAΪ.GR