Οι πολεοδομίες είναι υπηρεσίες «προς κατεδάφιση», το Ι.Κ.Α. βουλιάζει στα ελλείμματα, τα νοσοκομεία μαστίζονται από την κακοδιοίκηση και τα χρέη, οι εφορίες αδυνατούν να λειτουργήσουν με αποτελεσματικότητα. Διαχρονικές διαπιστώσεις για μερικές μόνο από τις πλέον πολυπρόσωπες και κρίσιμες για τη λειτουργία του κράτους δημόσιες υπηρεσίες, που όμως στις μέρες μας αποχτούν τραγικές διαστάσεις.Δεν έχει περάσει πρωθυπουργός απ’ αυτή τη χώρα, που να μην έχει χαρακτηρίσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τον κρατικό μηχανισμό σαν τον «ασθενή» κρίκο στην όποια προσπάθεια ανάπτυξης της χώρας. Παρά ταύτα, μηδενός εξαιρουμένου, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, δεν απέφευγαν να πέσουν στην παγίδα του πολιτικού κόστους ή να υποκύπτουν στις σειρήνες της πολιτικής τους πελατείας, αναβάλλοντας ή ακυρώνοντας τα όποια σχέδια ή σκέψεις είχαν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπήρχαν.
Με τον ίδιο τρόπο, ο επόμενος πρωθυπουργός θεμελίωνε και φόρτωνε την –επίσης διαχρονική– οικονομική λιτότητα στις επιλογές και τις πλάτες του προκατόχου του, ώστε να νομιμοποιήσει περιοριστικές πολιτικές σε βάρος των πολλών, γεγονός που του επέτρεπε να κινηθεί με μεγαλύτερη άνεση την επόμενη προεκλογική περίοδο.
Με τον τρόπο αυτό, τα φέρναμε βόλτα με δανεικά και πακέτα στήριξης επί δεκαετίες όμορφα κι ωραία. Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν, ιδιαίτερα αν δεν προσέξεις πώς μοιράζεις την πίτα, αν στηριχτείς μόνο στις δυνατότητες της επικοινωνίας και των μέσων και σου τύχει ταυτόχρονα και καμιά οικονομική κρίση.
Από το μνημόνιο και μετά έχουμε περάσει σε μια άλλη φάση της σύγχρονης πολιτικής πραγματικότητας. Λίγο – πολύ όλοι μας έχουμε κατανοήσει για τα πώς και τα γιατί κι οι θεωρητικοί των πολιτικών και οικονομικών επιστημών έχουν επαρκώς δικαιωθεί για τις διαπιστώσεις και τα πορίσματα, που κατά καιρούς έφερναν στο φως της δημοσιότητας, σχετικά με τα εγγενή προβλήματα της οικονομίας και της κρατικής μας οργάνωσης.
Ως πολίτες κουβαλάμε πολύ πίκρα και οργή μέσα μας και δεν οφείλεται αυτό μόνο στην αποστροφή, πως «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Εκείνο που κρίνεται, πως θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, είναι ότι τα προωθητικά τρικ και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα έχουν χάσει από καιρό –τα «έκαψε» την εποχή του ο Κώστας Καραμανλής– την επικοινωνιακή τους αίγλη και την προπαγανδιστική τους εμβέλεια.
Η εικόνα έχει ασφαλώς τη δυναμική και την επιρροή της, αλλά αυτό που ο καθένας σήμερα περιμένει από τον Γιώργο Παπανδρέου, είναι η βεβαιότητα, ότι οι νομοθετικές πρωτοβουλίες κι οι πολιτικές αποφάσεις, που προωθούνται μετά το μνημόνιο από την κυβέρνησή του στο πλαίσιο ανασυγκρότησης της οικονομίας κι εξυγίανσης των δημοσιονομικών μεγεθών της χώρας, εδράζονται πάνω στην ισχυρή κι αταλάντευτη πολιτική βούληση για την υλοποίησή τους κι ότι έχει διασφαλιστεί, πως οι κρατικές δομές, που θα κλιθούν να τις υλοποιήσουν διαθέτουν την απαιτούμενη επάρκεια, ικανότητα και αποφασιστικότητα.
Είναι πολιτικά κρίσιμο, αλλά και κοινωνικά δίκαιο, ν’ αποκατασταθεί επιτέλους στο δημόσιο η από δεκαετίες διαπιστωμένη ανικανότητα να παραχθεί δημιουργικό έργο και να υποστηριχθεί με συνέπεια το οποιοδήποτε εκσυγχρονιστικό εγχείρημα. Φυσικά, για την κατάσταση αυτή την πρωταρχική ευθύνη έχουν οι κυβερνώντες, ως αποφασιστικός πόλος του πελατειακού συστήματος που έχει δημιουργηθεί. Το γεγονός αυτό δεν αναιρεί όμως σε καμιά περίπτωση την πραγματικότητα, που θα πρέπει ν’ ανατραπεί και ν’ αλλάξει.
Η ριζική αναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών και των ακολουθούμενων διαδικασιών στη βάση ενός μοντέλου ανταποδοτικότητας για τη λειτουργία τους και σκοπιμότητας για την ύπαρξή τους έναντι του κράτους και της κοινωνίας, σε συνδυασμό με την πλήρη αξιοποίηση των υπηρετούντων σε θέσεις σύμφωνα με τα προσόντα και τις ικανότητές τους, θα αποτελέσει ένα αποφασιστικό βήμα για την εδραίωση κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών.
Η αποπροσωποποίηση των συναλλαγών με τις δημόσιες υπηρεσίες, η θεσμοθέτηση αντικειμενικών κριτηρίων αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, η αποκατάσταση των στρεβλώσεων του συστήματος προσλήψεων μέσω του Α.Σ.Ε.Π., η εκ βάθρων αναδιοργάνωση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και των εφοριών, ο δίκαιος ανασχεδιασμός ενός νέου αναπτυξιακού μισθολογίου, είναι μερικές μόνο ενδεικτικές από τις ανάγκες για αλλαγές που υπάρχουν.
Αυτές τις ανατροπές και αλλαγές περιμένουν οι πολίτες, ώστε να είναι βέβαιοι, ότι πράγματι υπάρχει η προοπτική να πιάσουν τόπο οι θυσίες τους, ότι όντως οι σκληρές επιλογές υπάρχει η θέληση να οδηγήσουν σε αποτελέσματα, ότι επιτέλους εκλέχτηκε μια κυβέρνηση που εννοεί αυτά που υποστηρίζει και δεν αρκείται στην εικονική διαχείριση μιας κρίσης, που εκ των πραγμάτων έχει καταλυτικές συνέπειες για τις ζωές όλων μας.
Φωτο: salata.wordpress.com/category/σκάνδαλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα