Με τους ρυθμούς που κινείται η προεκλογική περίοδος είναι αμφίβολο αν οι μεγάλοι μονομάχοι (ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ.) κατορθώσουν μέχρι τις εκλογές να ξεσηκώσουν τις παραζαλισμένες και ναρκωμένες κομματικές τους δυνάμεις, προκειμένου να υπερασπιστούν δυναμικά και σθεναρά τους κατά περίπτωση υποψηφίους.
Ο μεν Γιώργος Παπανδρέου ρίχνεται άρον–άρον στη μάχη μαζί με τους πρωτοκλασάτους υπουργούς του, επιχειρώντας να ανακτήσει κάποιο από το χαμένο έδαφος εξαιτίας και των ατυχών επιλογών υποψηφίων. Ο δε Αντώνης Σαμαράς ανεβάζει τους τόνους με την έκκληση-κραυγή «Ζεματίστε την κυβέρνηση», επιδιώκοντας να ξεσηκώσει το κομματικό του ακροατήριο και να αφυπνίσει τα αντιμνημονιακά αντανακλαστικά του.
Κάτω από άλλες συνθήκες, οι εκλογές για την ανάδειξη των πρώτων αιρετών περιφερειαρχών στην ιστορία του τόπου, θα έπρεπε ν’ αποτελούν αφορμή για την ανάπτυξη ιδεών, επιχειρημάτων και προτάσεων για τον τρόπο που τα κόμματα αντιμετωπίζουν τη διοικητική αποκέντρωση και το νέο μοντέλο περιφερειακής οργάνωσης της Ελλάδας. Επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της πολιτικής αντιπαράθεσης θα έπρεπε να αποτελούν, οι χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής περιφέρειας κι η αναζήτηση αποτελεσματικών προτάσεων για την ανάπτυξή της.
Συνακόλουθα, και το νέο σχέδιο αρχιτεκτονικής για την αυτοδιοίκηση, που αφορά κυρίως τους εκτός λεκανοπεδίου Δήμους, θα έπρεπε να προσφέρει εκ των πραγμάτων ένα πρόσφορο πεδίο γόνιμου προβληματισμού, σχετικά με το νέο ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν πλέον οι Δήμοι του σχεδίου «Καλλικράτης» μέσα στο νέο πλαίσιο διοικητικής οργάνωσης της χώρας.
Αντ’ αυτών, κεντρική πολιτική επιλογή για το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι η αναμέτρηση με την κυβέρνηση στη βάση του «μνημονίου» και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έτσι, η ατζέντα της αντιπαράθεσης ενόψει των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου, επιχειρείται ν’ αποκτήσει τρόπον τινά χαρακτήρα εθνικών εκλογών και να παράγει αποτελέσματα και συμπεράσματα ικανά ν’ αξιοποιηθούν μετεκλογικά από το κάθε κομματικό επιτελείο στην άρθρωση και οικοδόμηση του αντιπολιτευτικού του λόγου.
Η κυβέρνηση από την άλλη, διαμορφώνει την επικοινωνιακή της τακτική στη βάση της δυναμικής στήριξης και προώθησης των κομματικών υποψηφίων, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην περιφέρεια της Αττικής, όπου ο Γιάννης Σγουρός βρίσκεται απέναντι στον ορατό κίνδυνο να έχει στο β’ γύρο αντίπαλο τον Γιάννη Δημαρά και ταυτόχρονα στην εδραίωση του προβαδίσματος των υποψηφίων σε κρίσιμες γεωγραφικές περιοχές (Ήπειρος, Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Ιόνια Νησιά).
Όπως και να ‘χει, η μέχρι τώρα διαμόρφωση της προεκλογικής συμπεριφοράς των κομμάτων, οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα, ότι για μια ακόμα φορά πορευόμαστε ως χώρα στην υλοποίηση ενός κρίσιμου διοικητικού μετασχηματισμού με χαλασμένη πυξίδα και λάθος χάρτη. Η ανάγκη των κομματικών επιτελείων μόνο για το χρώμα του γεωγραφικού χάρτη της Ελλάδας τη νύχτα των εκλογών, εμποδίζει να φωτιστούν οι προοπτικές κι οι δυνατότητες που υπάρχουν, να αναδειχτούν αδυναμίες και ελλείψεις και τελικά να κινητοποιηθούν οι τοπικές κοινωνίες στη βάση κοινών προβλημάτων κι ενδιαφερόντων.
Εκ των ενόντων μετά τις εκλογές, θ’ αρχίσουμε να διαπιστώνουμε τις αδυναμίες, που ούτως ή άλλως υπάρχουν, τη στενότητα των πιστώσεων, τις ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές, το ανεπαρκές και εν πολλοίς ανειδίκευτο προσωπικό, τη σύγκρουση και ασάφεια των αρμοδιοτήτων, την αδυναμία απορρόφησης πόρων από το ΕΣΠΑ. Τότε θα θυμηθούμε να μιλήσουμε και για την «κατά τόπους» αυτοδιοίκηση, για τις «λαμπερές» προσωπικότητες που σάρωσαν σε σταυρούς, για τα προεκλογικά έξοδα που δεν δηλώθηκαν ποτέ, για τις συμμαχίες του β’ γύρου που ανέτρεψαν δεδομένα, για την αποχή από τις εκλογές και τα μηνύματά της.
Προς το παρόν τα κομματικά επιτελεία δείχνουν αφοσιωμένα στο έργο τους, που δεν είναι άλλο από το να μας πείσουν με κάθε τρόπο, ότι πάνω απ’ όλους και απ’ όλα βρίσκεται το κομματικό τους και μόνον συμφέρον. Εκείνοι που ευθύνονται κατ’ αρχήν για την τραγική κατάσταση στην οποία έχει φτάσει η χώρα και ο λαός της, δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ακόμα τις ανάγκες και τις προτεραιότητες που χρειάζεται ο τόπος.
Γελιώνται όμως αν πιστεύουν, ότι μ’ αυτή την ταχτική θα οδηγήσουν για μια ακόμα φορά τους ψηφοφόρους στην ασφαλή αγκαλιά του κομματικού τους εκλεκτού. Και οι «υπέρ» και οι «κατά» του μνημονίου, όσο κι αν επιμείνουν μετεκλογικά στην κατασκευή και προβολή τηλεοπτικών συμπερασμάτων, θ’ αναγκαστούν εκ των πραγμάτων ν’ αναθεωρήσουν κρίσιμους άξονες από τις κεντρικές πολιτικές τους επιλογές. Η αυτοδιοίκηση ούτως ή άλλως προς το παρόν είναι χαμένη, ας είναι αυτό έστω το κέρδος των πολιτών από τη συμμετοχή τους σ’ αυτές τις εκλογές.
Κάτω από άλλες συνθήκες, οι εκλογές για την ανάδειξη των πρώτων αιρετών περιφερειαρχών στην ιστορία του τόπου, θα έπρεπε ν’ αποτελούν αφορμή για την ανάπτυξη ιδεών, επιχειρημάτων και προτάσεων για τον τρόπο που τα κόμματα αντιμετωπίζουν τη διοικητική αποκέντρωση και το νέο μοντέλο περιφερειακής οργάνωσης της Ελλάδας. Επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της πολιτικής αντιπαράθεσης θα έπρεπε να αποτελούν, οι χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής περιφέρειας κι η αναζήτηση αποτελεσματικών προτάσεων για την ανάπτυξή της.
Συνακόλουθα, και το νέο σχέδιο αρχιτεκτονικής για την αυτοδιοίκηση, που αφορά κυρίως τους εκτός λεκανοπεδίου Δήμους, θα έπρεπε να προσφέρει εκ των πραγμάτων ένα πρόσφορο πεδίο γόνιμου προβληματισμού, σχετικά με το νέο ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν πλέον οι Δήμοι του σχεδίου «Καλλικράτης» μέσα στο νέο πλαίσιο διοικητικής οργάνωσης της χώρας.
Αντ’ αυτών, κεντρική πολιτική επιλογή για το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι η αναμέτρηση με την κυβέρνηση στη βάση του «μνημονίου» και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έτσι, η ατζέντα της αντιπαράθεσης ενόψει των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου, επιχειρείται ν’ αποκτήσει τρόπον τινά χαρακτήρα εθνικών εκλογών και να παράγει αποτελέσματα και συμπεράσματα ικανά ν’ αξιοποιηθούν μετεκλογικά από το κάθε κομματικό επιτελείο στην άρθρωση και οικοδόμηση του αντιπολιτευτικού του λόγου.
Η κυβέρνηση από την άλλη, διαμορφώνει την επικοινωνιακή της τακτική στη βάση της δυναμικής στήριξης και προώθησης των κομματικών υποψηφίων, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην περιφέρεια της Αττικής, όπου ο Γιάννης Σγουρός βρίσκεται απέναντι στον ορατό κίνδυνο να έχει στο β’ γύρο αντίπαλο τον Γιάννη Δημαρά και ταυτόχρονα στην εδραίωση του προβαδίσματος των υποψηφίων σε κρίσιμες γεωγραφικές περιοχές (Ήπειρος, Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Ιόνια Νησιά).
Όπως και να ‘χει, η μέχρι τώρα διαμόρφωση της προεκλογικής συμπεριφοράς των κομμάτων, οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα, ότι για μια ακόμα φορά πορευόμαστε ως χώρα στην υλοποίηση ενός κρίσιμου διοικητικού μετασχηματισμού με χαλασμένη πυξίδα και λάθος χάρτη. Η ανάγκη των κομματικών επιτελείων μόνο για το χρώμα του γεωγραφικού χάρτη της Ελλάδας τη νύχτα των εκλογών, εμποδίζει να φωτιστούν οι προοπτικές κι οι δυνατότητες που υπάρχουν, να αναδειχτούν αδυναμίες και ελλείψεις και τελικά να κινητοποιηθούν οι τοπικές κοινωνίες στη βάση κοινών προβλημάτων κι ενδιαφερόντων.
Εκ των ενόντων μετά τις εκλογές, θ’ αρχίσουμε να διαπιστώνουμε τις αδυναμίες, που ούτως ή άλλως υπάρχουν, τη στενότητα των πιστώσεων, τις ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές, το ανεπαρκές και εν πολλοίς ανειδίκευτο προσωπικό, τη σύγκρουση και ασάφεια των αρμοδιοτήτων, την αδυναμία απορρόφησης πόρων από το ΕΣΠΑ. Τότε θα θυμηθούμε να μιλήσουμε και για την «κατά τόπους» αυτοδιοίκηση, για τις «λαμπερές» προσωπικότητες που σάρωσαν σε σταυρούς, για τα προεκλογικά έξοδα που δεν δηλώθηκαν ποτέ, για τις συμμαχίες του β’ γύρου που ανέτρεψαν δεδομένα, για την αποχή από τις εκλογές και τα μηνύματά της.
Προς το παρόν τα κομματικά επιτελεία δείχνουν αφοσιωμένα στο έργο τους, που δεν είναι άλλο από το να μας πείσουν με κάθε τρόπο, ότι πάνω απ’ όλους και απ’ όλα βρίσκεται το κομματικό τους και μόνον συμφέρον. Εκείνοι που ευθύνονται κατ’ αρχήν για την τραγική κατάσταση στην οποία έχει φτάσει η χώρα και ο λαός της, δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ακόμα τις ανάγκες και τις προτεραιότητες που χρειάζεται ο τόπος.
Γελιώνται όμως αν πιστεύουν, ότι μ’ αυτή την ταχτική θα οδηγήσουν για μια ακόμα φορά τους ψηφοφόρους στην ασφαλή αγκαλιά του κομματικού τους εκλεκτού. Και οι «υπέρ» και οι «κατά» του μνημονίου, όσο κι αν επιμείνουν μετεκλογικά στην κατασκευή και προβολή τηλεοπτικών συμπερασμάτων, θ’ αναγκαστούν εκ των πραγμάτων ν’ αναθεωρήσουν κρίσιμους άξονες από τις κεντρικές πολιτικές τους επιλογές. Η αυτοδιοίκηση ούτως ή άλλως προς το παρόν είναι χαμένη, ας είναι αυτό έστω το κέρδος των πολιτών από τη συμμετοχή τους σ’ αυτές τις εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα