Όταν παίρνουμε παραμάζωμα όλα όσα αφορούν τους πολιτικούς και ισοπεδώνουμε συλλήβδην το πολιτικό σύστημα στο διάβα του λόγου μας και στην ορμή της ειδησεογραφικής καθημερινότητας, παραβλέπουμε, ότι στο πλαίσιο αυτού του συστήματος λειτουργεί κι ο θεσμός του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, που τον έχουν υπηρετήσει και τον υπηρετούν με συνέπεια άξιοι πολιτικοί.
Οι «Πρόεδροι» τίμησαν με την παρουσία και την προσφορά τους και προσέδωσαν κύρος στον κορυφαίο θεσμό του πολιτεύματος της χώρας. Διόλου τυχαίο το γεγονός, ότι η δημοτικότητά τους είναι πολύ μεγάλη και απολαμβάνουν –ιδιαίτερα τα τελευταία 15-20 χρόνια– την εκτίμηση και τον σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού κι αυτό δεν προκύπτει μόνο μέσα από τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων.
Μπορεί ο θεσμός να μην απολαμβάνει την αίγλη ή να μην τυχαίνει της προβολής που το πρωθυπουργοκεντρικό μας σύστημα έχει επιβάλει, είναι βέβαιο όμως, ότι στη συλλογική μας συνείδηση είναι εδραιωμένη η πεποίθηση, ότι ο –κατά τη συνταγματική μας τάξη– «ρυθμιστής του πολιτεύματος», αποτελεί ένα σταθερό σύμβολο αναφοράς σε ό,τι, στις χαλεπές μέρες των τελευταίων ετών, μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε εθνικά υπερήφανοι.
Σε κάθε περίπτωση, η παρουσία τους στην πολιτειακή ζωή του τόπου κι ο θεσμικός χαρακτήρας του δημόσιου λόγου τους, επαληθεύουν στην πράξη αυτό που ο τύπος του Συντάγματος κι η δυναμική του εθίμου –όσο κι αν στις μέρες μας δεν ισχύει– επιβάλλει. Σοβαρότητα, σεμνότητα, εντιμότητα, ανθρωπιά και σωφροσύνη. Στοιχεία καθοριστικά και απαραίτητα για την προσωπικότητα των πολιτικών ανδρών, που η έλλειψή τους –δυστυχώς– από τη συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού του τόπου, τα κάνει να δείχνουν ακόμη λαμπρότερα και αξιοθαύμαστα.
Στο «δικαίωμα σε μια ζωή μ’ αξιοπρέπεια» για τη νέα γενιά αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας στο σύντομο μήνυμά του με την ευκαιρία της αυριανής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940. Τους 18άρηδες μας παρακινεί να θέσουμε στην πρώτη γραμμή της φροντίδας και του ενδιαφέροντός μας, αυτούς ν’ απαλλάξουμε από το βάρος –«άχθος» στην κυριολεξία– που άδικα τους φορτώσαμε με την ανευθυνότητα, την κουτοπονηριά, την επιπολαιότητα και την αφροσύνη μας.
Είναι κρίσιμο να μην θεωρήσουμε ότι σε κάποιους άλλους απευθύνεται και να κοιτάξουμε γρήγορα – γρήγορα παραδίπλα. Σ’ όλους μας απευθύνεται και θα ‘ναι πράγματι η καλύτερη «προίκα» γι’ αυτά τα παιδιά, αν κατορθώσουμε όλοι μαζί για μια ακόμα φορά να προκαλέσουμε τον παγκόσμιο θαυμασμό –αντί για την ειρωνεία ή και τον χλευασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης– ξεπερνώντας και ‘μεις με τη σειρά μας τους φόβους, τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα όρια μας.
28η Οκτωβρίου αύριο κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέδειξε για μια ακόμα φορά με τα λόγια του, πώς η αστική μας δημοκρατία και το πολιτικό μας σύστημα μπορούν να γίνουν πιο ουσιαστικά, πιο κοινωνικά, πιο δίκαια. Τα λόγια του Προέδρου, οι παραινέσεις κι οι προτροπές του στη σημερινή συγκυρία δεν επιτρέπεται να έχουν απλώς εθιμικό ή συμβολικό χαρακτήρα, αντίθετα θα πρέπει ν’ αποτελέσουν αφετηρία κινητοποίησης των πολιτικών δυνάμεων του τόπου προς αυτή την κατεύθυνση και γι’ αυτό τον σκοπό.
Ίσως ηχεί υπερβολικό ή μελοδραματικό, μπορεί όμως να είναι και εξίσου λυτρωτικό για τη συλλογική συνείδηση και αποτελεσματικό για τη χώρα, αν κατορθώσουν, επιτέλους, οι πολιτικοί ταγοί μας να ψιθυρίσουν –έστω– «όχι» στη διακαναλική δημοσκοπική δημοκρατία και δοκιμάσουν να ψελλίσουν –έστω– «ναι» σ’ έναν αξιοπρεπή αγώνα για το πέρασμα όλων των Ελλήνων απέναντι.
Οι «Πρόεδροι» τίμησαν με την παρουσία και την προσφορά τους και προσέδωσαν κύρος στον κορυφαίο θεσμό του πολιτεύματος της χώρας. Διόλου τυχαίο το γεγονός, ότι η δημοτικότητά τους είναι πολύ μεγάλη και απολαμβάνουν –ιδιαίτερα τα τελευταία 15-20 χρόνια– την εκτίμηση και τον σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού κι αυτό δεν προκύπτει μόνο μέσα από τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων.
Μπορεί ο θεσμός να μην απολαμβάνει την αίγλη ή να μην τυχαίνει της προβολής που το πρωθυπουργοκεντρικό μας σύστημα έχει επιβάλει, είναι βέβαιο όμως, ότι στη συλλογική μας συνείδηση είναι εδραιωμένη η πεποίθηση, ότι ο –κατά τη συνταγματική μας τάξη– «ρυθμιστής του πολιτεύματος», αποτελεί ένα σταθερό σύμβολο αναφοράς σε ό,τι, στις χαλεπές μέρες των τελευταίων ετών, μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε εθνικά υπερήφανοι.
Σε κάθε περίπτωση, η παρουσία τους στην πολιτειακή ζωή του τόπου κι ο θεσμικός χαρακτήρας του δημόσιου λόγου τους, επαληθεύουν στην πράξη αυτό που ο τύπος του Συντάγματος κι η δυναμική του εθίμου –όσο κι αν στις μέρες μας δεν ισχύει– επιβάλλει. Σοβαρότητα, σεμνότητα, εντιμότητα, ανθρωπιά και σωφροσύνη. Στοιχεία καθοριστικά και απαραίτητα για την προσωπικότητα των πολιτικών ανδρών, που η έλλειψή τους –δυστυχώς– από τη συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού του τόπου, τα κάνει να δείχνουν ακόμη λαμπρότερα και αξιοθαύμαστα.
Στο «δικαίωμα σε μια ζωή μ’ αξιοπρέπεια» για τη νέα γενιά αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας στο σύντομο μήνυμά του με την ευκαιρία της αυριανής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940. Τους 18άρηδες μας παρακινεί να θέσουμε στην πρώτη γραμμή της φροντίδας και του ενδιαφέροντός μας, αυτούς ν’ απαλλάξουμε από το βάρος –«άχθος» στην κυριολεξία– που άδικα τους φορτώσαμε με την ανευθυνότητα, την κουτοπονηριά, την επιπολαιότητα και την αφροσύνη μας.
Είναι κρίσιμο να μην θεωρήσουμε ότι σε κάποιους άλλους απευθύνεται και να κοιτάξουμε γρήγορα – γρήγορα παραδίπλα. Σ’ όλους μας απευθύνεται και θα ‘ναι πράγματι η καλύτερη «προίκα» γι’ αυτά τα παιδιά, αν κατορθώσουμε όλοι μαζί για μια ακόμα φορά να προκαλέσουμε τον παγκόσμιο θαυμασμό –αντί για την ειρωνεία ή και τον χλευασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης– ξεπερνώντας και ‘μεις με τη σειρά μας τους φόβους, τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα όρια μας.
28η Οκτωβρίου αύριο κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέδειξε για μια ακόμα φορά με τα λόγια του, πώς η αστική μας δημοκρατία και το πολιτικό μας σύστημα μπορούν να γίνουν πιο ουσιαστικά, πιο κοινωνικά, πιο δίκαια. Τα λόγια του Προέδρου, οι παραινέσεις κι οι προτροπές του στη σημερινή συγκυρία δεν επιτρέπεται να έχουν απλώς εθιμικό ή συμβολικό χαρακτήρα, αντίθετα θα πρέπει ν’ αποτελέσουν αφετηρία κινητοποίησης των πολιτικών δυνάμεων του τόπου προς αυτή την κατεύθυνση και γι’ αυτό τον σκοπό.
Ίσως ηχεί υπερβολικό ή μελοδραματικό, μπορεί όμως να είναι και εξίσου λυτρωτικό για τη συλλογική συνείδηση και αποτελεσματικό για τη χώρα, αν κατορθώσουν, επιτέλους, οι πολιτικοί ταγοί μας να ψιθυρίσουν –έστω– «όχι» στη διακαναλική δημοσκοπική δημοκρατία και δοκιμάσουν να ψελλίσουν –έστω– «ναι» σ’ έναν αξιοπρεπή αγώνα για το πέρασμα όλων των Ελλήνων απέναντι.
Φωτο: http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=217947
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα