"Κουλτούρα να φύγουμε"

Ευτυχώς που το δημοσίευμα της Γερμανικής «DΙΕ VELT» διαψεύσθηκε απ’ την κυβέρνηση, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα νόμιζα ότι ζούμε σ’ ένα κανονικό κράτος. Η διάψευση –και μάλιστα σε υψηλούς τόνους– επιβεβαιώνει αυτό που ζει κι αισθάνεται κάθε κανονικός άνθρωπος αυτήν την περίοδο σ’ αυτή τη χώρα, ότι δηλαδή η διακυβέρνηση βρίσκεται στα χέρια ανίδεων ή μάλλον ιδεοληπτικών κι ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται, πότε με το «βλέποντας και κάνοντας» και πότε με το «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει».

Σε κάθε άλλη περίπτωση θα μπορούσε κάποιος να μας λυπηθεί γι’ αυτή την τραγική κατάσταση μέσα στην οποία ζούμε και να μας συμπονέσει για το οικτρό αδιέξοδο που βιώνουμε ως ‘Ελληνες. Μας αξίζει όμως, γιατί εμείς οι ίδιοι το δημιουργήσαμε. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και των επιλογών μας. Το ‘χουμε στο DNA μας να ξεχνάμε εύκολα, να είμαστε αγνώμονες κι ευκολόπιστοι, να μας διακατέχει μισαλλοδοξία και προπαντός εγωισμός και ματαιοδοξία.

Κάψαμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, εξοντώσαμε τις εφεδρείες, ισοπεδώσαμε ό,τι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έστεκε όρθιο σ’ αυτόν τον τόπο και τώρα πληρώνουμε τα ρέστα μας. Όχι μόνο δεν κοντοσταθήκαμε να δούμε που βρεθήκαμε ξαφνικά το 2010, όχι μόνο δεν αξιολογήσαμε πού θα πρέπει να κινηθούμε, ποιους ν’ αφήσουμε και ποιους ν’ ακολουθήσουμε, τι και πώς θα πρέπει να κάνουμε, αλλά με απίστευτη επιπολαιότητα κι ευκολία γυρίζαμε μονομιάς την πλάτη σ’ όποιον μας λέγανε ή νομίζαμε ότι είναι υπεύθυνος και τρέχαμε ξωπίσω απ’ όποιον καμωνότανε πως κατέχει τις λύσεις.

Μια κατά Ζάππειο και μια κατά Θεσσαλονίκη γυρίζαμε σαν τις σβούρες τόσα χρόνια, να τώρα που έκατσε η μπίλια. Να κι οι μαθητευόμενοι μάγοι, όλοι επί σκηνής. Λύσεις με το τσουβάλι. Βοούν καθημερινά οι τηλεοράσεις από ιδέες και κυβερνητικά σχέδια που πότε μαζεύονται άρον – άρον από τους ίδιους που τα ξεστόμισαν, πότε αναγκάζονται να τις αποσύρουν γιατί αντιβαίνουν στις συμφωνίες, πότε ακυρώνονται γιατί άλλα το καλοκαίρι συμφωνήθηκαν με τους Ευρωπαίους. Τα non papers έχουν γίνει φέιγ – βολάν κι ο πρωθυπουργός λάστιχο και γομολάστιχα, πότε να προλαβαίνει να διορθώνει και πότε να προφταίνει να σβήνει. [Στο twitter αρκεί το πάτημα του delete].

Λεφτά δεν υπάρχουν, για δουλειές δεν ακούγεται κουβέντα, οι επενδύσεις όπου φύγει – φύγει κι η ανάπτυξη βρίσκεται μόνο σαν λέξη στα κυβερνητικά ανακοινωθέντα. Υπάρχει όμως πλούσια επιχειρηματολογία και ρητορική για τη συνεννόηση και τη συνεργασία που είναι απαραίτητη για να προχωρήσει το κυβερνητικό έργο. Ναι, αναζητείται η δημιουργία κουλτούρας ομοψυχίας μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, αλλά θα πρέπει πρώτα να έχουν ανοσία στο υβρεολόγιο και τη συκοφαντία. Εδώ ακούει κάθε τόσο τα εξ αμάξης ο Σόιμπλε, ο Θεοδωράκης π.χ. κι η Φώφη δεν αντέχουν τις κυβερνητικές επικρίσεις και σχόλια, ποιοι τέλος πάντων νομίζουν ότι είναι; Δεν παραδειγματίζονται απ’ τον «ρυθμιστή» Βασίλη Λεβέντη;

Συνεντεύξεις και δηλώσεις, δίχως ουσία και περιεχόμενο, δίχως αντίκρυσμα κι ενδιαφέρον για τους πολίτες και την κοινωνία, την ώρα που οι διεθνείς εξελίξεις κάθε άλλο παρά επιτρέπουν ολιγωρίες κι εσφαλμένες αποφάσεις. Μέσα σ’ ένα ρευστό γεωπολιτικά περιβάλλον με τεράστια συμφέροντα να συγκρούονται διεκδικώντας συγκριτικά πλεονεκτήματα, η αμηχανία, η δυσταχτικότητα κι η προχειρότητα είναι ευδιάκριτες και πανταχού παρούσες στην καθημερινή κυβερνητική δράση. [Ο πολυήμερος αποκλεισμός της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ειδομένη κι οι επιπτώσεις –άμεσες και μακροπρόθεσμες– για τη χώρα αποτελούν ένα μικρό μόνο δείγμα πολιτικής].

Η κυβέρνηση τα πηγαίνει, συνεπώς, τέλεια κατά την κυβερνητική εκπρόσωπο. Μόνο που, κατά τα λοιπά, όλες οι παθογένειες, οι συμπεριφορές κι οι πελατειακές σχέσεις του «παλαιού» κατεστημένου της μεταπολίτευσης ζουν και βασιλεύουν και το κράτος κυριεύουν. Βλέπεις, δε μπορεί να δουλέψει ούτε «αριστερός» υπουργός αν δεν έχει μια στρατιά συνεργάτες και συμβούλους –κατά προτίμηση συγγενείς και κολλητούς– ούτε να λειτουργήσει ο δημόσιος τομέας αν δεν είναι όλες οι διοικήσεις των φορέων του φιλικά προσκείμενες στην «αριστερή» κυβέρνηση.

Πρακτικές που δεν απαιτούν ούτε νομοθετική ρύθμιση, ούτε συμφωνία με τους «θεσμούς», αλλά κάλλιστα θα μπορούσαν να δώσουν ουσιαστικά ένα διαφορετικό πνεύμα διακυβέρνησης και μιαν πραγματικά νέα κουλτούρα στη σχέση κυβερνώντος κόμματος και κράτους, ούτε κατά διάνοια απασχολούν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο μεγάλες κουβέντες στις συνεντεύξεις και συνάξεις υπό τον πρόεδρο για το θεαθήναι και για να ‘χουμε να λέμε, ότι δουλεύουμε σκληρά.

Πράγματι, πολύ σκληρό δούλεμα. [Τι σου κάνει κι αυτή η «αριστερή» κουλτούρα].

Photo: DW