Ολυμπιακός, κάντ' το όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Την πατήσαμε όπως οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Η ήττα–αποκλεισμός του Ολυμπιακού από το Τσάμπιονς λίγκ και τα συναισθήματα πίκρας, απογοήτευσης, δυσφορίας ή και θυμού που δημιούργησε, είναι πανομοιότυπα μ’ εκείνα των ένθερμων οπαδών και υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και μετά.

Με τι δυναμισμό κι αυτοπεποίθηση, αλήθεια, ξεκίνησε η θριαμβευτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας. Πόσοι διθύραμβοι από επαγγελματίες κι αυτόκλητους υποστηρικτές. Ούτε τη νίκη μέσα στο Λονδίνο επί της ‘Αρσεναλ να είχε πάρει.

Η ελπίδα ολοζώντανη και πανταχού παρούσα σε κάθε δήλωση, σε κάθε συνέντευξη, σε κάθε δημόσια εμφάνιση ή διεθνή συνάντηση. Τα δεδομένα της Ευρώπης, ισορροπίες, συσχετισμοί και δεδομένα όλα θα πήγαιναν μονομιάς περίπατο κι ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη στο τιμόνι –καλή ώρα όπως ο Μάριο Σίλβα– ήταν έτοιμος να αλώσει όχι μόνο το ήδη ξεπερασμένο και σαστισμένο παλαιό πολιτικό σύστημα, αλλά το σύνολο των Ευρωπαϊκών θεσμών κι οργάνων. Η Ευρώπη αλλάζει.

Όλα δυνατά κι εύκολα, μέσα σ’ ένα μοναδικό κλίμα ενθουσιασμού κι αισιοδοξίας. Οι δυο νίκες επί της Δυναμό μέσα κι έξω άμβλυναν τις εντυπώσεις από τις εμφανίσεις και τις ήττες από τη Μπάγερν. Μπάγερν είναι αυτή, Γερμανία –καλή ώρα όπως η ‘Αγκελα Μέρκελ– ας είμαστε, λοιπόν, ρεαλιστές. Πίστωση χρόνου στην ομάδα, βαθιές ανάσες, υπομονή και προσήλωση στη βαθμολογία του ομίλου. Κινήσεις εντυπωσιασμού και σερί νίκες στο πρωτάθλημα.

Μέσα σε παραλήρημα ενθουσιασμού, με χορούς και γλέντια το κατακαλόκαιρο από το θριαμβευτικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος οι επιπτώσεις και οι σκληροί όροι της συμφωνίας στις 12 Ιουλίου πέρασαν απαρατήρητα, πολύ δε περισσότερο η αναζήτηση του πώς αυτό το πανηγυρικό ΟΧΙ έγινε εν μία νυκτί ΝΑΙ με μόνη συνέπεια έναν έρπη στα πρωθυπουργικά χείλη.

Πίστωση χρόνου στο ΣΥΡΙΖΑ και ντοπάρισμα των οπαδών για τη μεγάλη επιτυχία, ενώ ταυτόχρονα όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι εξουδετερώνονταν ο ένας μετά τον άλλο και κατέρρεαν σαν χάρτινοι πύργοι. Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου αποδείχτηκαν υγιεινός περίπατος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ομάδα πετούσε. Η συμφωνία με τους δανειστές έμοιαζε παιχνίδι. Τα ισοδύναμα έδιναν κι έπαιρναν [ο Κατρούγκαλος να ‘ναι καλά].

Κι ο Ολυμπιακός για δυόμισι αποτελέσματα πήγαινε για αν πάρει την πρόκριση. Τι στο καλό; Μόλις όμως άρχισε η αναμέτρηση φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η ‘Αρσεναλ δίχως να είναι καλύτερη κατάφερε να είναι πιο ουσιαστική, οργανωτικά πιο «δεμένη» σαν ομάδα. Ο Ολυμπιακός μετά το πρώτο εικοσάλεπτο έχανε έδαφος, δυσκολευόταν από το συνεχές κι αδιάκοπο πρεσάρισμα των αντιπάλων. Κατέφευγε σε σπασμωδικές ατομικές ενέργειες και κινήσεις. Μετά το δοκάρι το πρώτο γκολ ήρθε σαν αυτονόητο, ενώ το δεύτερο με το που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο φανέρωσε πια ολοκάθαρα τη διαφορά δυναμικού που υπήρχε μεταξύ των δύο αντιπάλων. Η ήττα-αποκλεισμός ήρθε σαν φυσική συνέπεια της ποιοτικής υπεροχής, της προσήλωσης στο στόχο που είχε η ‘Αρσεναλ ως ομάδα, ως οργανωμένο σύνολο, σαν αναμενόμενο αποτέλεσμα στηριγμένο στη μακρόχρονη πείρα και την βαριά ιστορία της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει στα λόγια. Με επικοινωνιακά τρικ και τεχνάσματα επιχειρεί καμουφλάρει την παντελή έλλειψη οποιουδήποτε σχεδίου και στρατηγικής έναντι των δανειστών. Εξαντλεί το πολιτικό κεφάλαιο του Αλέξη Τσίπρα για να κερδίζει μέρα μέρα και βδομάδα με τη βδομάδα πολύτιμο χρόνο στη διαπραγμάτευση μαζί τους. Όχι ελπίδα δεν υπάρχει, αλλά ούτε ίχνος αισιοδοξίας, ότι οι σκληροί όροι του μνημονίου που υπέγραψε ο ‘Ελληνας πρωθυπουργός το καλοκαίρι δεν πρόκειται να υλοποιηθούν στο ακέραιο. Η ήττα για την κυβέρνηση θα είναι καθολική, μακάρι να μην οδηγήσει και στον αποκλεισμό της χώρας.

Κι αυτό δεν θα οφείλεται σε φληναφήματα κι ιδεοληψίες ότι τάχα οι Ευρωπαίοι είναι κακοί ή ότι ο Σόιμπλε θέλει να μας βγάλει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στο ότι εμείς οι ίδιοι πρώτα και κύρια δεν μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από τον κακό μας εαυτό, εμείς καταναλώνουμε την ενέργεια και τον δυναμισμό μας, είτε να ευλογούμε τα γένια μας, είτε να τρωγόμαστε μεταξύ μας, τη στιγμή που όλος ο άλλος κόσμος, ο σοβαρός κι υπεύθυνος δυτικός κόσμος, μελετά, σχεδιάζει, οργανώνεται, αποφασίζει και προχωράει μπροστά. Κερδίζει με τη σκληρή του προσπάθεια και διευρύνει την ισχύ και την επιρροή του.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τη δυνατότητα να το κάνει σωστά, τουλάχιστον ας το παραδεχτεί κι ας το πει στον κόσμο με ειλικρίνεια, ας αναζητήσει έντιμες πολιτικές λύσεις, ειδάλλως, πολύ γρήγορα αυτός ο κόσμος, αυτός ο ίδιος κόσμος που τώρα αισθάνεται προδομένος κι ηττημένος, αυτός ο ίδιος κόσμος, που επευφημούσε και δόξαζε τον ΣΥΡΙΖΑ και τα πρωτοπαλλήκαρά του, θα γυρίσει οριστικά την πλάτη στην πολιτική και με σκυμμένο κεφάλι θα λουφάξει αφήνοντας πιθανότατα πεδίο δόξης λαμπρό στο φασισμό και τα φερέφωνά του.

Οι τωρινές δυνατότητες του Ολυμπιακού ήταν δεδομένες, οι χρόνιες αδυναμίες του όμως του στέρησαν την πρόκριση. Πριν αρχίσει το καθοριστικό για τη χώρα «δεύτερο ημίχρονο» με τους θεσμούς, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να βγάλει τα συμπεράσματά του; [Η συνέχεια και το τέλος στους 32 του Γιουρώπα λίγκ ή, μάλλον, στα επόμενα Γιούρογκρουπ].

Photo: UEFA.com