Ένα κουραστικό αποτέλεσμα.

Το αποτέλεσμα δεν είναι καλό. Αν ψάξεις ερμηνείες κι εξηγήσεις θα βρεις όσες θέλεις. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και με την προσπάθεια να ερμηνευτεί η νίκη του Γιώργου Κουράση ή της προφανούς επιτυχίας του Σίμου του Ρούσσου. Όλα έχουν την εξήγησή τους και τα περισσότερα τις περισσότερες φορές μπορούν να έχουν και την εξήγηση που θέλεις. Λίγο να τροποποιήσεις τη γωνία που βλέπεις τα πράγματα ή κι όσα συμβαίνουν, μπορείς αμέσως ν’ αποκτήσεις και μια διαφορετική εξήγηση.

Στην προκειμένη περίπτωση δεν χωρούν στρογγυλοποιήσεις κι εξωραϊσμοί, τα δεδομένα είναι –απ’ όποια οπτική γωνιά κι αν τα δεις– ευδιάκριτα και εύληπτα. Κάποιοι περίσσευαν από το πλαίσιο που οι δημότες στο Χαλάνδρι είχαν ανάγκη για να εκφραστούν. Κάποιοι δεν χώραγαν στο νοητό χάρτη των παραταξιακών δυνάμεων του Χαλανδρίου. Δεν είναι θέμα αν το Χαλάνδρι χρειαζόταν μιαν άλλη μορφή διοίκησης ή αν οι δημότες επιθυμούσαν ν’ αλλάξει ο τρόπος αντιμετώπισης των καθημερινών τους προβλημάτων. Το θέμα είναι, ότι πολλοί μιλούσαν για τα ίδια με άλλα λόγια κι άλλες λέξεις. Μόνο ο επικεφαλής τους άλλαζε.

Επικεφαλείς κι από κάτω ή μάλλον μαζί τους πολυάριθμοι ενδιαφερόμενοι κι ενδιαφέροντες υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, με γνώσεις εμπειρίες και διάθεση, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων αν ήταν συνάδελφοι σε μια επιχείρηση ή σε έναν οργανισμό θα μπορούσαν κάλλιστα να συνεργαστούν και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη και την πρόοδό του. Επί της ουσίας, ο μόνος λόγος για την ύπαρξη αυτών των συνδυασμών, περά από τη διακηρυσσόμενη ανάγκη ν’ αλλάξει η δημοτική αρχή, ήταν οι προσωπικές φιλοδοξίες, οι προσωπικές αντιθέσεις, οι προσωπικοί υπολογισμοί, οι προσωπικές επιδιώξεις. Όλα επί προσωπικού.

Τα πρόσωπα κάνουν τη διαφορά. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, μόνο σε μια περίπτωση θα μπορούσε αυτή η διαφορά να μετουσιωθεί και σε θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, ανεξάρτητα –ενδεχομένως– κι απ’ την αντικειμενική αξία του προσώπου αυτού καθεαυτού, αν δηλαδή το πρόσωπο αυτό ήταν μόνο ένα και το αυτό. Αν ένας μόνο αποτελούσε το φορέα έκφρασης του χώρου που κινείται ανάμεσα στις κομματικές γραμμές και δυνάμεις που συσπειρώνει ο Γιώργος Κουράσης ως επίσημος υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας κι η Αντίσταση με του Πολίτες του Χαλανδρίου με το Σίμο Ρούσσο και "τα θύματα του μνημονίου".

Κρίνοντας, λοιπόν, από το αποτέλεσμα θα έλεγα ότι οι δημότες αποφάσισαν ν’ ακολουθήσουν την πεπατημένη. Επέλεξαν να κινηθούν κατ’ αρχήν στον άξονα της πόλωσης που ήδη έχει δημιουργηθεί μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας τη λογική που στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις έχει επικρατήσει, η ψήφος δηλαδή με αμιγώς κομματικά κριτήρια κι όχι με γνώμονα το συμφέρον του Δήμου. Η συγκυρία στην παρούσα φάση κι η κρίση μικρή σημασία φαίνεται να έπαιξαν ως προς αυτό, αλλά πολύ μεγάλη στον ποιους τοποθετούσαν στο δίπολο της αντιπαράθεσης. Εν προκειμένω, τη θέση του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ κι όλα ωραία και καλά. Ο κομματισμός, συνεπώς, καλά κρατεί και ας διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας ως δημότες περί του αντιθέτου.

Κοιτάζοντας τα δεδομένα πλέον από τη σκοπιά του συνδυασμού του Γιώργου Θωμά, πραγματοποιώντας με άλλα λόγια έναν πρώτο πρόχειρο(;) απολογισμό, θα έλεγα ότι υπερεκτιμήθηκε και η συγκυρία και η δυναμική που μπορεί ν’ αναπτύξει ένα πρόσωπο μόνο του. Ήταν εσφαλμένη η εκτίμηση, ότι η υπέρβαση της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού του χώρου της κεντροαριστεράς στο Χαλάνδρι μπορεί να θεραπευτεί και να καλυφθεί από μια προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους, αναμφισβήτητης αξίας και ακεραιότητας, δεδομένης πολιτικής και ιδεολογικής συνέπειας και καθαρότητας. Το χάσμα που έχει δημιουργηθεί δεν μπορεί να γεφυρωθεί ούτε από ένδοξες σελίδες που αναπαύονται όμως πλέον στην αγκαλιά της Ιστορίας, ούτε από μια πλειάδα άξιων και ικανών στελεχών, που βρέθηκαν ξαφνικά ν’ αγωνίζονται(;) αλλά επί της ουσίας το μόνο που έκαναν ήταν να διαγκωνίζονται μεταξύ τους.

Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, εκείνο που υπολογίστηκε λανθασμένα, είναι η επικοινωνιακή δυνατότητα του συνδυασμού να πείσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, ότι μπορεί ν’ αποτελέσει εναλλακτική πρόταση και λύση για την παρούσα κατάσταση των δημοτικών υποθέσεων. Το λαμπρό παρελθόν και τα ικανά στελέχη, εμφανιζόμενα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων από το δημοτικό πουθενά, ήταν αδύνατο να κατορθώσουν να απαγκιστρώσουν μέσα σε δυο σκάρτους μήνες τους δημότες από κατεστημένα και συνήθειες των τελευταίων τουλάχιστον χρόνων. Η εμβέλειά τους ήταν εκ των πραγμάτων περιορισμένη και το ξεπέρασμα ως εκ τούτου του εμποδίου και της δυσκολίας του άγνωστου και ανώνυμου πολύ μεγάλη.

Μπορεί οι διαφορές στα τελικά αποτελέσματα να φαίνονται ως απόλυτοι αριθμοί πολύ μικρές, αλλά επί της ουσίας δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, εφόσον πολλοί συνωστίστηκαν στον ίδιο χώρο. Αν κάποιος πίστευε, ότι θα μπορούσε η διαφορά να είναι μεγαλύτερη μάλλον λάθος θα διάβαζε τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών.

Κατά τα λοιπά το αποτέλεσμα από μόνο του υποδεικνύει τα δέοντα. Αν καθένας από τους ενδιαφερόμενους σπεύσει κι αυτή τη φορά να το ερμηνεύσει κατά τα μέτρα και τα  σταθμά του –τα γράψαμε παραπάνω– όχι μόνο θα γίνει εξοργιστικά κουραστικός για τους Χαλανδραίους, αλλά κι ο Γιώργος Κουράσης θα… κουραστεί να διοικεί το Δήμο Χαλανδρίου.