Ο Σεπτέμβρης των αποφάσεων.

 

Θα το διαπίστωσες κι εσύ ίσως το πόσο πληθωρικά, θερμά και πολυποίκιλα υποδεχτήκαμε το Σεπτέμβρη. Κάποια απ’ τις πολυάριθμες ευχές σίγουρα θα έκφρασε κι εσένα, αποσπώντας σου κάποιο «like», πιθανόν να θέλησες και ‘συ να συμμετάσχεις με λέξεις, εικόνες ή τραγούδια προσθέτοντας το δικό σου προσωπικό πρωτομηνιάτικο καλωσόρισμα. Ο νέος μήνας με την είσοδό του προκάλεσε λες μια ομαδική επιθυμία και ξεσήκωσε ένα κύμα λαχτάρας για μια νέα αρχή. Λες και δεν θα ερχόταν όπως κάθε χρόνο, σαν να ‘ταν ο πρώτος Σεπτέμβρης που συναντούσαμε, θαρρείς κι αυτός ο Αύγουστος, που έριχνε με την τελευταία του μέρα και την αυλαία του καλοκαιριού, μας είχε κουράσει, μας είχε ζορίσει.

Ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αφετηρία αναζητάμε. Την άκρη ενός αόρατου, αλλά δυνατού και σταθερού νήματος, που θα μπορεί να κατευθύνει τα βήματά μας με ασφάλεια και σιγουριά στην έξοδο αυτού του φαύλου κύκλου που βρισκόμαστε. Το «κάτι» που θα είναι ικανό να μας παρασύρει με ορμή και δυναμισμό προς τα μπρος και να μας κινητοποιήσει να ξεφύγουμε από την αδράνεια και την θλίψη. Την επανεκκίνηση της ζωής και την κινητοποίηση της κοινωνίας. Την πρόοδο και τη δημιουργία. Την πρόοδο και τη δημιουργία; Για ποιους και με ποιους όρους;

Πάντα στο «δια ταύτα» βρίσκονται τα δύσκολα. Εκεί που θα πρέπει να αποσαφηνιστούν προθέσεις, σκοποί και σκοπιμότητες, να αναλυθούν συνέπειες, λόγοι κι εναλλακτικές, να εξηγηθούν προτεραιότητες, ιεραρχήσεις και ανάγκες, να συμφωνηθούν πολιτικές, διαδικασίες και πλαίσια. Η ώρα της απόφασης είναι η πιο δύσκολη και γίνεται ακόμα δυσκολότερη όταν δεν κατέχεις απόλυτα την πρωτοβουλία των αποφάσεων και των ελιγμών, όταν δεν είσαι αυτοδύναμος κι αυτάρκης στους πόρους και τα μέσα, όταν δεν διαθέτεις πολιτικές συμφωνίες και κοινωνικές συναινέσεις.

Στα δύσκολα, σ’ αυτά που η μια ή η άλλη επιλογή δεν είναι βέβαιο, ότι οδηγεί στα σωστά αποτελέσματα, εκεί που η αμφιβολία κι ο προβληματισμός, η συνήθεια ή η αλαζονία, αναχαιτίζουν και «μουδιάζουν» την αποφασιστικότητα, ο μόνος σύμβουλος που μπορεί να προσφέρει την καταλληλότερη λύση είναι η αλήθεια, η ενημέρωση, η διαφάνεια. Όποιοι άλλοι σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι ή παρακαθήμενοι, όποιες άλλες υποδείξεις, παραινέσεις ή προτροπές, όποιοι άλλοι λόγοι, αιτίες ή σκοπιμότητες, εισηγούνται ή υπαγορεύουν την αποσιώπηση, την παραπλάνηση, την επικοινωνιακή διαχείριση μόνο, είναι βέβαιο, ότι παρασέρνουν τις επιλογές και τις αποφάσεις σε δύσβατες ατραπούς και σε μισοσκότεινα μονοπάτια, που αργά ή γρήγορα, ερχόμενα στο φως, θα δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα και θα προκαλέσουν σοβαρότερες παρενέργειες.

Γράφονται οι παραπάνω γραμμές με τη σκέψη, ότι η εποχή που εγκαινίασε αυτός ο Σεπτέμβρης προοιωνίζεται από τις πλέον δύσκολες και ευαίσθητες που έχουμε βιώσει ακόμα και μέσα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης. Οι εξελίξεις για τη χώρα έχουν περιέλθει πλέον σ' ένα οριακά κομβικό σημείο. Το επόμενο διάστημα οι χειρισμοί απαιτούν ιδιαίτερη ακρίβεια, συνέπεια και υπολογισμό. Οι αποφάσεις απαιτούν σοβαρότητα, υπευθυνότητα, συλλογικότητα. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του 2014, απ' τη μια, αλλά και το μεσοπρόθεσμο –γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ της Πανεπιστημίου– ότι πρέπει να χωρέσουν στους κωδικούς, όπως τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι, χωράνε; Οι αλλαγές στο δημόσιο, απ' την άλλη, κι από κοντά τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα φώτα και τα νερά, συν τις ΠΥΡΚΑΛ, ΕΛΒΟ και λοιπές αμυντικές δυνάμεις, διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ κι όχι καμιά δροσιστική Caipirinia ανάμνηση της καλοκαιριάτικης χαλάρωσης.

Όλα κρέμονται από μία κλωστή. Αν θα είναι αυτή ο μίτος για να ξεκινήσει η πορεία προς την έξοδο του λαβύρινθου ή εκείνη που θα σπάσει συμπαρασύροντας στο κενό θυσίες, προσπάθειες κι ανθρώπους, είναι στο χέρι της κυβέρνησης να το επιλέξει, να το σχεδιάσει και να το εκτελέσει. Το τι θα πουν «οι άλλοι» είναι γνωστό, για το «δια ταύτα» όμως η κυβέρνηση πρέπει ν' αποφασίσει κι αυτό το «δια ταύτα» είναι κρίσιμο, δύσκολο, περίπλοκο. Δεν είναι δυο λέξεις, ούτε καν μια ατάκα. Δεν είναι μια εικόνα, ούτε κάποιο θέαμα. Δεν είναι υπεκφυγή, ούτε μισόλογο. Είναι ξακάθαρες απόψεις, ειλικρινείς κουβέντες, απλότητα. λογική και μέτρο. Είναι η οριοθέτηση του «με ποιους πας», είναι το ορόσημο «πού πας». Αυτό το «δια ταύτα» θα καθορίσει αυτόν και τους επόμενους Σεπτέμβρηδες.

Αυτός ο Σεπτέμβριος έδειξε την ανάγκη και την αδημονία που υπάρχει για ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αρχή. Την ανάγκη διεξόδου απ' τον φαύλο κύκλο της μιζέριας και την επιθυμία ν' ακουστεί ένας ψίθυρος αισιοδοξίας. (Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ το αποφάσισε κι ας μην το παραβλέπουν και σκόπιμα ή επιπόλαια ορισμένοι το προσπερνάνε). Μένει να φανεί αν κι η κυβέρνηση το κατάλαβε ή αν αυτός ο Σεπτέμβρης –πρόωρα– θα την εκθέσει.

Foto: Kah Kit Yoong