Ο συνδυασμός «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη» με επικεφαλής τον Στάθη Ανδρεόπουλο, είναι τελικά ο μεγάλος χαμένος των Δημοτικών εκλογών (8.671 ψήφοι – ποσοστό 46%) στο Δήμο Χαλανδρίου. Αντίθετα, ο Γιώργος Κουράσης και το «Χαλάνδρι σε Δράση» κατόρθωσαν στο δεύτερο γύρο να κερδίσουν την ψήφο 10.180 δημοτών (ποσοστό 54%) και να κόψουν πρώτοι το νήμα κερδίζοντας ταυτόχρονα και τη Δημαρχία.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι από μια δεξαμενή 10.800 ψηφοφόρων, που την πρώτη Κυριακή ψήφισαν τους τέσσερεις συνδυασμούς που αποκλείστηκαν (Καρατζά – ΚΚΕ, Παττακός - ανεξάρτητος ΠΑΣΟΚ, Αντίσταση – ΣΥΝ, Οικολόγοι κ.λπ., Πανταζής - ανεξάρτητος ΠΑΣΟΚ), ο συνδυασμός «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη» κατόρθωσε να αποσπάσει μόνον 2.500 ψήφους (το ¼ περίπου). Ενώ, ο αντίπαλος συνδυασμός «Χαλάνδρι σε Δράση», που πλειοψήφισε την πρώτη Κυριακή, κατόρθωσε μετά βίας τη δεύτερη Κυριακή ν’ αυξήσει τη δύναμή του κατά 780 ψήφους (ουσιαστικά διατήρησε τις δυνάμεις του).
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής, όπως σε όλη την Ελλάδα, και στο δεύτερο γύρο ήταν η μεγάλη αποχή (6.814 ψηφοφόροι ή ποσοστό 56,5%), που σε συνδυασμό με τα 2.765 άκυρα/λευκά (ποσοστό 10,5%), συνθέτουν το παζλ των αριθμητικών δεδομένων του εκλογικού αποτελέσματος για τον Δήμο Χαλανδρίου.
Στο πολιτικό επίπεδο, η ήττα του συνδυασμού «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη», που υποστηρίχτηκε επισήμως από το ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνει την αντίληψη που έχει παγιωθεί στην τοπική κοινωνία, ότι ο νεαρός υποψήφιος δήμαρχος, παρά την ευχέρεια λόγου και την καλή του διάθεση, δεν είχε διεισδυτικότητα στο εκλογικό σώμα και δεν συσπείρωνε τους ψηφοφόρους, όχι μόνο των συγγενών πολιτικά χώρων, αλλά ούτε του ίδιου του κομματικού χώρου που τον στηρίζει. Το αποτέλεσμα πάντως, δεν κρίθηκε ουσιαστικά στις δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις των εκλογών που πέρασαν, ούτε επηρεάστηκε αποφασιστικά από την ύπαρξη των δύο ανταρτών. Η εκλογική τύχη του συνδυασμού «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη» είχε κριθεί στη διάρκεια της τετραετίας, ενδεχομένως και πριν απ’ αυτή.
Έτσι, ενώ η τετραετία που πέρασε σημαδευόταν από πολυάριθμες αποσπασματικές αποφάσεις της Δημοτικής Αρχής, που επιβάρυναν δυσβάσταχτα το δημοτικό ταμείο δίχως να προσφέρουν ουσιαστικές λύσεις στα χρονίζοντα προβλήματα του Δήμου (κυκλοφοριακό, σχέδιο πόλης, οικιστική ανάπτυξη, περιορισμός ελεύθερων χώρων, περιβάλλον, χώροι αναψυχής κ.λπ.), η επικοινωνιακή αδυναμία της παράταξης «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη», δεν επέτρεψε ν’ αναδειχθούν και να καταστούν κυρίαρχα ως ζωτικής σημασίας προβλήματα για την αλλοίωση του προαστιακού χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας της περιοχής. Σε καμιά περίπτωση δεν έφτασαν στις γειτονιές και τα καφενεία του Χαλανδρίου τα θέματα π.χ. των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων, του Carrefour, του σχεδίου πόλης. Ούτε, από την άλλη πλευρά, η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, που δημιουργούσαν οι αποφάσεις της διοίκησης του Δήμου (π.χ. εφαρμογή κυκλοφοριακής μελέτης σε διάφορες περιοχές, ποδηλατόδρομοι κ.λπ.) αξιοποιήθηκαν και κεφαλαιοποιήθηκαν, με τρόπο που να δημιουργηθεί δυναμική καταψήφισης τελικά του συνδυασμού της πλειοψηφίας του πρώην Δημάρχου Γρηγόρη Ζαφειρόπουλου (εκλέχτηκε περιφερειακός σύμβουλος με τον Βασίλη Κικίλια) στις δημοτικές εκλογές.
Σπουδαίο ήταν και το ζήτημα των συμμαχιών, εφόσον παραδοσιακά το Χαλάνδρι την περίοδο μετά το 1978, διοικήθηκε από προοδευτικές πλειοψηφίες (Πέρκιζας – Παττακός), που σχηματίζονταν στο δεύτερο γύρο μετά από συμμαχίες και συνεργασίες των δημοτικών παρατάξεων και των πολιτικών δυνάμεων. Για συμμαχίες στην περίπτωση του συνδυασμού «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη» ούτε συζήτηση. Ήδη από την προεκλογική περίοδο του 2006, είχαν γκρεμιστεί τα τείχη, όχι μόνο με τον χώρο της παραδοσιακής αριστεράς (ΚΚΕ) και των άλλων παρατάξεων της ευρύτερης αριστεράς, αλλά και με στελέχη του τοπικού ΠΑΣΟΚ, που –ο καθένας για τους δικούς του λόγους– διαχώρισαν λιγότερο ή περισσότερο διακριτικά τη θέση τους.
Έτσι ο Στάθης Ανδρεόπουλος κι η δημοτική του ομάδα, βρέθηκαν τελικά ν’ αντιπολιτεύονται επί τέσσερα χρόνια μόνοι μέσα στους τέσσερεις τοίχους της αίθουσας συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου και στα όργανα του Δήμου κι αυτό ενίοτε χωρίς μεγάλη επιτυχία. Οι διαπληκτισμοί και τα νταϊλίκια κατά τη διάρκεια των συμβουλίων, επιβεβαίωναν απλώς την αδυναμία ν’ αρθρωθεί με αποτελεσματικότητα πειστικός και πιεστικός αντιπολιτευτικός λόγος.
Η απομόνωση κι η πολιτική μοναξιά, δεν περιορίστηκαν μόνο στο παραταξιακό επίπεδο και μέσα στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, αλλά ήταν εμφανής στις γειτονιές και τα διαμερίσματα του Δήμου. Η αδυναμία δημιουργίας επικοινωνιακής δυναμικής ακολουθούσε τον συνδυασμό σε κάθε του βήμα. Η ανυπαρξία έντυπου ή ηλεκτρονικού μέσου επικοινωνίας ήταν ορατή δια γυμνού οφθαλμού, ενώ η ισχνή παρουσία και παρέμβαση των δημοτικών συμβούλων του συνδυασμού στα τοπικά δρώμενα κι εκδηλώσεις ήταν περισσότερο από κραυγαλέα. Τελικά, όλο αυτό το υποτονικό πολιτικά και κοινωνικά κλίμα εκφράστηκε και με την ηχηρή αποχή ή με τη συμμετοχή σε άλλους συνδυασμούς, στελεχών από το ψηφοδέλτιο που παρουσιάστηκε, γεγονός που επιχειρήθηκε να προβληθεί –χωρίς να πείσει– ως «ανανέωση». Το «χρίσμα» της τελευταίας στιγμής δεν ανέστρεψε θεαματικά την προδιαγεγραμμένη πορεία.
Φτάνοντας στις δημοτικές εκλογές ο Στάθης Ανδρεόπουλος κι ο συνδυασμός «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη», είχαν απέναντί τους, όχι μόνο τον Γιώργο Κουράση, που με το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας φάνταζε έτοιμος διάδοχος της δημοτικής παράταξης του Γρηγόρη Ζαφειρόπουλου, όχι μόνο τους αντάρτες του ΠΑΣΟΚ και τους άλλους δύο αριστερούς συνδυασμούς, αλλά προπαντός τη δυσπιστία και την επιφυλακτικότητα των δημοτών του Χαλανδρίου για το πόσο θα μπορούσε να χειριστεί αυτός κι ο συνδυασμός του τα δημοτικά θέματα με αξιοπιστία κι αποτελεσματικότητα. Εδώ κρίθηκε και ουσιαστικά το αποτέλεσμα, το άνοιγμα της κάλπης απλώς το επιβεβαίωσε και τυπικά.
Κοιτώντας μπροστά, θα λέγαμε ότι οι εκλογές του Μαΐου του 2014 δεν είναι τόσο μακριά, όχι τουλάχιστον τόσο μακριά, όσο φαντάζει το να βρεθεί από τις προοδευτικές και άλλες δυνάμεις που υπάρχουν, μια αξιόπιστη εκδοχή, που να κατορθώσει να διεκδικήσει τον Δήμο με αξιώσεις…
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής, όπως σε όλη την Ελλάδα, και στο δεύτερο γύρο ήταν η μεγάλη αποχή (6.814 ψηφοφόροι ή ποσοστό 56,5%), που σε συνδυασμό με τα 2.765 άκυρα/λευκά (ποσοστό 10,5%), συνθέτουν το παζλ των αριθμητικών δεδομένων του εκλογικού αποτελέσματος για τον Δήμο Χαλανδρίου.
Στο πολιτικό επίπεδο, η ήττα του συνδυασμού «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη», που υποστηρίχτηκε επισήμως από το ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνει την αντίληψη που έχει παγιωθεί στην τοπική κοινωνία, ότι ο νεαρός υποψήφιος δήμαρχος, παρά την ευχέρεια λόγου και την καλή του διάθεση, δεν είχε διεισδυτικότητα στο εκλογικό σώμα και δεν συσπείρωνε τους ψηφοφόρους, όχι μόνο των συγγενών πολιτικά χώρων, αλλά ούτε του ίδιου του κομματικού χώρου που τον στηρίζει. Το αποτέλεσμα πάντως, δεν κρίθηκε ουσιαστικά στις δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις των εκλογών που πέρασαν, ούτε επηρεάστηκε αποφασιστικά από την ύπαρξη των δύο ανταρτών. Η εκλογική τύχη του συνδυασμού «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη» είχε κριθεί στη διάρκεια της τετραετίας, ενδεχομένως και πριν απ’ αυτή.
Έτσι, ενώ η τετραετία που πέρασε σημαδευόταν από πολυάριθμες αποσπασματικές αποφάσεις της Δημοτικής Αρχής, που επιβάρυναν δυσβάσταχτα το δημοτικό ταμείο δίχως να προσφέρουν ουσιαστικές λύσεις στα χρονίζοντα προβλήματα του Δήμου (κυκλοφοριακό, σχέδιο πόλης, οικιστική ανάπτυξη, περιορισμός ελεύθερων χώρων, περιβάλλον, χώροι αναψυχής κ.λπ.), η επικοινωνιακή αδυναμία της παράταξης «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη», δεν επέτρεψε ν’ αναδειχθούν και να καταστούν κυρίαρχα ως ζωτικής σημασίας προβλήματα για την αλλοίωση του προαστιακού χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας της περιοχής. Σε καμιά περίπτωση δεν έφτασαν στις γειτονιές και τα καφενεία του Χαλανδρίου τα θέματα π.χ. των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων, του Carrefour, του σχεδίου πόλης. Ούτε, από την άλλη πλευρά, η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, που δημιουργούσαν οι αποφάσεις της διοίκησης του Δήμου (π.χ. εφαρμογή κυκλοφοριακής μελέτης σε διάφορες περιοχές, ποδηλατόδρομοι κ.λπ.) αξιοποιήθηκαν και κεφαλαιοποιήθηκαν, με τρόπο που να δημιουργηθεί δυναμική καταψήφισης τελικά του συνδυασμού της πλειοψηφίας του πρώην Δημάρχου Γρηγόρη Ζαφειρόπουλου (εκλέχτηκε περιφερειακός σύμβουλος με τον Βασίλη Κικίλια) στις δημοτικές εκλογές.
Σπουδαίο ήταν και το ζήτημα των συμμαχιών, εφόσον παραδοσιακά το Χαλάνδρι την περίοδο μετά το 1978, διοικήθηκε από προοδευτικές πλειοψηφίες (Πέρκιζας – Παττακός), που σχηματίζονταν στο δεύτερο γύρο μετά από συμμαχίες και συνεργασίες των δημοτικών παρατάξεων και των πολιτικών δυνάμεων. Για συμμαχίες στην περίπτωση του συνδυασμού «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη» ούτε συζήτηση. Ήδη από την προεκλογική περίοδο του 2006, είχαν γκρεμιστεί τα τείχη, όχι μόνο με τον χώρο της παραδοσιακής αριστεράς (ΚΚΕ) και των άλλων παρατάξεων της ευρύτερης αριστεράς, αλλά και με στελέχη του τοπικού ΠΑΣΟΚ, που –ο καθένας για τους δικούς του λόγους– διαχώρισαν λιγότερο ή περισσότερο διακριτικά τη θέση τους.
Έτσι ο Στάθης Ανδρεόπουλος κι η δημοτική του ομάδα, βρέθηκαν τελικά ν’ αντιπολιτεύονται επί τέσσερα χρόνια μόνοι μέσα στους τέσσερεις τοίχους της αίθουσας συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου και στα όργανα του Δήμου κι αυτό ενίοτε χωρίς μεγάλη επιτυχία. Οι διαπληκτισμοί και τα νταϊλίκια κατά τη διάρκεια των συμβουλίων, επιβεβαίωναν απλώς την αδυναμία ν’ αρθρωθεί με αποτελεσματικότητα πειστικός και πιεστικός αντιπολιτευτικός λόγος.
Η απομόνωση κι η πολιτική μοναξιά, δεν περιορίστηκαν μόνο στο παραταξιακό επίπεδο και μέσα στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, αλλά ήταν εμφανής στις γειτονιές και τα διαμερίσματα του Δήμου. Η αδυναμία δημιουργίας επικοινωνιακής δυναμικής ακολουθούσε τον συνδυασμό σε κάθε του βήμα. Η ανυπαρξία έντυπου ή ηλεκτρονικού μέσου επικοινωνίας ήταν ορατή δια γυμνού οφθαλμού, ενώ η ισχνή παρουσία και παρέμβαση των δημοτικών συμβούλων του συνδυασμού στα τοπικά δρώμενα κι εκδηλώσεις ήταν περισσότερο από κραυγαλέα. Τελικά, όλο αυτό το υποτονικό πολιτικά και κοινωνικά κλίμα εκφράστηκε και με την ηχηρή αποχή ή με τη συμμετοχή σε άλλους συνδυασμούς, στελεχών από το ψηφοδέλτιο που παρουσιάστηκε, γεγονός που επιχειρήθηκε να προβληθεί –χωρίς να πείσει– ως «ανανέωση». Το «χρίσμα» της τελευταίας στιγμής δεν ανέστρεψε θεαματικά την προδιαγεγραμμένη πορεία.
Φτάνοντας στις δημοτικές εκλογές ο Στάθης Ανδρεόπουλος κι ο συνδυασμός «Χαλάνδρι Φιλική Πόλη», είχαν απέναντί τους, όχι μόνο τον Γιώργο Κουράση, που με το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας φάνταζε έτοιμος διάδοχος της δημοτικής παράταξης του Γρηγόρη Ζαφειρόπουλου, όχι μόνο τους αντάρτες του ΠΑΣΟΚ και τους άλλους δύο αριστερούς συνδυασμούς, αλλά προπαντός τη δυσπιστία και την επιφυλακτικότητα των δημοτών του Χαλανδρίου για το πόσο θα μπορούσε να χειριστεί αυτός κι ο συνδυασμός του τα δημοτικά θέματα με αξιοπιστία κι αποτελεσματικότητα. Εδώ κρίθηκε και ουσιαστικά το αποτέλεσμα, το άνοιγμα της κάλπης απλώς το επιβεβαίωσε και τυπικά.
Κοιτώντας μπροστά, θα λέγαμε ότι οι εκλογές του Μαΐου του 2014 δεν είναι τόσο μακριά, όχι τουλάχιστον τόσο μακριά, όσο φαντάζει το να βρεθεί από τις προοδευτικές και άλλες δυνάμεις που υπάρχουν, μια αξιόπιστη εκδοχή, που να κατορθώσει να διεκδικήσει τον Δήμο με αξιώσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα