Θλίψη και οργή. Δεν ξέρω αν μπορεί να αισθανθεί κάποιος άλλα συναισθήματα μετά τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, ιδιαίτερα μετά τις χθεσινές εξελίξεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης με θέμα τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.Τραγική φιγούρα ο πρωθυπουργός εν μέσω των εκπροσώπων των τραπεζών και των εγγυητριών δυνάμεων, να πορεύεται για τις αναμνηστικές φωτογραφίες μετά τη σεμνή τελετή που επισφράγισε με τον τραγικότερο τρόπο το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Δεν έχει σημασία, αν το σχέδιο για την οικονομία ονομάστηκε «διάσωση». Δεν έχει νόημα αν στην πολιτική ορολογία αποκάλεσαν τη γαλλογερμανική πρωτοβουλία «στήριξη». Σημασία έχει, ότι αποδείξαμε σ’ όλο τον κόσμο την αδυναμία μας ως λαός να διαχειριστούμε τα του οίκου μας. Σημασία έχει, ότι αναγκαστήκαμε ως πολίτες να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχτούμε να μας κυβερνούν άλλοι.
Δεν πρόκειται μόνο για απαλλοτρίωση ή εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας αυτό που αναγκάστηκε να δεχτεί χτες η ελληνική κυβέρνηση, αλλά για κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας. Το γιατί δεν είναι θαρρώ δύσκολο να το κατανοήσουμε, εφόσον κανείς από τους ψηφοφόρους της 4ης Οκτωβρίου δεν ψήφισε ως αντιπρόσωπό του για το ελληνικό κοινοβούλιο κάποιον από τους αξιότιμους γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή τους σεβαστούς κυρίους του Δ.Ν.Τ.
Ούτε, πολύ περισσότερο, ο πρωθυπουργός επέλεξε κάποιον απ’ αυτούς ως μέλος της κυβέρνησής του. Από τη στιγμή όμως που οι κύριοι αυτοί από χτες, όχι μόνο επιβλέπουν, αλλά μπορούν ν’ αποφασίζουν μέτρα και να υποδεικνύουν πολιτικές, λειτουργούν ως οιονεί υπουργοί, ως διευθυντήριο. Η λαϊκή κυριαρχία έχει πάει περίπατο.
Αυτή η συγκυρία όμως θα πρέπει να αποτελέσει για όλους μας την κόκκινη γραμμή, το σημείο εκκίνησης κι όχι το τέλος. Για χρόνια αναρωτιόμασταν αν έχει πάτο το βαρέλι, ιδού λοιπόν ο πάτος σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Κανείς δεν θα μπορέσει μόνος του να ξαναβγεί στον αφρό, ούτε οι αξιοσέβαστοι πολιτικοί μας, ούτε οι επινοητικοί επιχειρηματίες μας, ούτε οι μισθοσυντήρητοι, οι άνεργοι ή οι συνταξιούχοι, όλοι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον.
Ήρθε η ώρα να δείξει το πολιτικό προσωπικό της χώρας τη σοβαρότητα, το ήθος και την υπευθυνότητα, που είχε εξαφανιστεί πίσω από το λαϊκισμό, την αμετροέπεια και τη συναλλαγή, έφτασε η ώρα η κοινωνία μας ν’ αφυπνιστεί και να επιδείξει τ’ αντανακλαστικά, τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις, που αμβλύνθηκαν κι υπέκυψαν σε ψευδεπίγραφα πρότυπα ανάπτυξης, σε δανεικά μοντέλα κατανάλωσης και πρωτοφανή φαινόμενα αλλοτρίωσης.
Στο μονόδρομο που βρισκόμαστε όλοι η μόνη διέξοδος είναι η δημιουργία των συνθηκών για την έγκαιρη διέξοδο όλων. Αυτό είναι το μόνο στοίχημα που μπορεί να κινητοποιήσει την πληγωμένη περηφάνια και φιλότιμό μας. Εδώ είναι η ευθύνη της κυβέρνησης για να μετατρέψει τη λαϊκή ανοχή σε κινητήρια δύναμη για δίκαιες και αποτελεσματικές λύσεις στα χρόνια προβλήματα και στρεβλώσεις του συστήματος. Με ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και σχέδιο μπορεί να δρομολογήσει τις συνθήκες για ασφαλή διέξοδο από αυτή την πολύπλευρη κρίση.
Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Όσο ταχύτερα οργανωθούμε για να δώσουμε με επιτυχία τις προσωπικές και συλλογικές μας μάχες, τόσο συντομότερα θα πλησιάσουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τόσο συντομότερα θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε και πάλι –προς πάσα κατεύθυνση– αυτά που θεωρούμε πως μας αναλογούν ή μας ανήκουν…
Δεν έχει σημασία, αν το σχέδιο για την οικονομία ονομάστηκε «διάσωση». Δεν έχει νόημα αν στην πολιτική ορολογία αποκάλεσαν τη γαλλογερμανική πρωτοβουλία «στήριξη». Σημασία έχει, ότι αποδείξαμε σ’ όλο τον κόσμο την αδυναμία μας ως λαός να διαχειριστούμε τα του οίκου μας. Σημασία έχει, ότι αναγκαστήκαμε ως πολίτες να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχτούμε να μας κυβερνούν άλλοι.
Δεν πρόκειται μόνο για απαλλοτρίωση ή εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας αυτό που αναγκάστηκε να δεχτεί χτες η ελληνική κυβέρνηση, αλλά για κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας. Το γιατί δεν είναι θαρρώ δύσκολο να το κατανοήσουμε, εφόσον κανείς από τους ψηφοφόρους της 4ης Οκτωβρίου δεν ψήφισε ως αντιπρόσωπό του για το ελληνικό κοινοβούλιο κάποιον από τους αξιότιμους γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή τους σεβαστούς κυρίους του Δ.Ν.Τ.
Ούτε, πολύ περισσότερο, ο πρωθυπουργός επέλεξε κάποιον απ’ αυτούς ως μέλος της κυβέρνησής του. Από τη στιγμή όμως που οι κύριοι αυτοί από χτες, όχι μόνο επιβλέπουν, αλλά μπορούν ν’ αποφασίζουν μέτρα και να υποδεικνύουν πολιτικές, λειτουργούν ως οιονεί υπουργοί, ως διευθυντήριο. Η λαϊκή κυριαρχία έχει πάει περίπατο.
Αυτή η συγκυρία όμως θα πρέπει να αποτελέσει για όλους μας την κόκκινη γραμμή, το σημείο εκκίνησης κι όχι το τέλος. Για χρόνια αναρωτιόμασταν αν έχει πάτο το βαρέλι, ιδού λοιπόν ο πάτος σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Κανείς δεν θα μπορέσει μόνος του να ξαναβγεί στον αφρό, ούτε οι αξιοσέβαστοι πολιτικοί μας, ούτε οι επινοητικοί επιχειρηματίες μας, ούτε οι μισθοσυντήρητοι, οι άνεργοι ή οι συνταξιούχοι, όλοι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον.
Ήρθε η ώρα να δείξει το πολιτικό προσωπικό της χώρας τη σοβαρότητα, το ήθος και την υπευθυνότητα, που είχε εξαφανιστεί πίσω από το λαϊκισμό, την αμετροέπεια και τη συναλλαγή, έφτασε η ώρα η κοινωνία μας ν’ αφυπνιστεί και να επιδείξει τ’ αντανακλαστικά, τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις, που αμβλύνθηκαν κι υπέκυψαν σε ψευδεπίγραφα πρότυπα ανάπτυξης, σε δανεικά μοντέλα κατανάλωσης και πρωτοφανή φαινόμενα αλλοτρίωσης.
Στο μονόδρομο που βρισκόμαστε όλοι η μόνη διέξοδος είναι η δημιουργία των συνθηκών για την έγκαιρη διέξοδο όλων. Αυτό είναι το μόνο στοίχημα που μπορεί να κινητοποιήσει την πληγωμένη περηφάνια και φιλότιμό μας. Εδώ είναι η ευθύνη της κυβέρνησης για να μετατρέψει τη λαϊκή ανοχή σε κινητήρια δύναμη για δίκαιες και αποτελεσματικές λύσεις στα χρόνια προβλήματα και στρεβλώσεις του συστήματος. Με ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και σχέδιο μπορεί να δρομολογήσει τις συνθήκες για ασφαλή διέξοδο από αυτή την πολύπλευρη κρίση.
Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Όσο ταχύτερα οργανωθούμε για να δώσουμε με επιτυχία τις προσωπικές και συλλογικές μας μάχες, τόσο συντομότερα θα πλησιάσουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τόσο συντομότερα θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε και πάλι –προς πάσα κατεύθυνση– αυτά που θεωρούμε πως μας αναλογούν ή μας ανήκουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα