ΠΙΑΣΑΜΕ 100...

Με ενδιαφέρον παρακολουθώ επί 100 και πλέον ημέρες –όπως κι οι περισσότεροι Έλληνες φαντάζομαι– τις φιλόδοξες προσπάθειες της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου απ’ τη μια ν’ αντιπαλέψει την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα κι απ’ την άλλη να σχεδιάσει και να προωθήσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που –με τη σειρά τους κι αυτές– θα συμβάλλουν, όπως επισήμως ανακοινώνεται, στο ξεπέρασμα της γενικότερης πολιτικο-κοινωνικής κρίσης και θα δρομολογήσουν την ανάπτυξη του τόπου.

Με φαύλο κύκλο, που εναγωνίως αναζητείται ο τετραγωνισμός του, μοιάζουν τα υφιστάμενα προβλήματα κι οι μέχρι σήμερα ενδείξεις πολιτικής της νέας κυβέρνησης οριοθετούνται από εξαγγελίες προθέσεων, συναρθρώνονται από προσχέδια διαβουλεύσεων, ελίσσονται μέσω αντιτιθέμενων ή κι αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων, προβάλλονται με πειστικότητα και σύνεση μέσω των Μ.Μ.Ε.

Από την άλλη μια κοινωνία αχταρμάς, κουρασμένη, απογοητευμένη, αλλού, περιφέρει την επιφυλακτική ελπίδα ή αδιαφορία της για όλα αυτά σε καθημερινά δρομολόγια υπομονής που δεν λένε να βρουν το ρυθμό τους, σε σακατεμένους καναπέδες αντιμέτωπη με τον ιό ή το εμβόλιο, σε χειμερινά θέρετρα με ελάχιστο χιόνι κι άπειρα τζιπ, σε άνεργες καφετέριες και μπαρουτοκαπνισμένα internet café, σε γεμάτες πραμάτεια και εισαγόμενα καλούδια βιτρίνες με άδειο βλέμμα και κρύα καρδιά.

Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Ποιος μηχανισμός θα υποστηρίξει την είσπραξη του Φ.Π.Α.; Πώς θα πεισθούν (ή μάλλον πιεστούν) να εκδώσουν αποδείξεις π.χ. οι γιατροί; Ποιοι και πώς θα «τρέξουν» τη διοικητική μεταρρύθμιση; Ποιος θα προωθήσει και πότε προς κοινωνικά δίκαιη κατεύθυνση τις αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα; Ποιος θ’ αλλάξει; Ποιος θα τρέξει; Ποιος θ’ αντέξει;

Δεν είναι αυτό που με κάνει συγκρατημένο, το ότι ακόμα δεν έχουν διοριστεί γραμματείς και διοικήσεις σε κάποια υπουργεία και οργανισμούς ή το ότι ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει αρμοδιότητες και τομείς ευθύνης, είναι που βλέπω ότι το σύνολο σχεδόν του διοικητικού μηχανισμού λειτουργεί(;) με θερινό ακόμα ωράριο στους ρυθμούς του «σεμνά και ταπεινά», είναι που διαισθάνομαι, ότι όταν όλα θα είναι έτοιμα για το κρίσιμο «μπιγκ μπαγκ» και το φουλάρισμα των μηχανών, με έκπληξη ίσως διαπιστώσουμε, ότι η «μίζα» έχει κολλήσει κι ότι ενώ από φιλόδοξα σχέδια και μακρόπνοα οράματα ήμασταν φουλ, από διορατικότητα και αποτέλεσμα ήμασταν φάουλ ή μάλλον οφσάιντ…

Και μια και μιλήσαμε με όρους ποδοσφαιρικούς… Ο τρόπος που δέχτηκε ο Νικοπολίδης το δεύτερο γκολ στον αγώνα Ολυμπιακός – Α.Ε.Κ. της περασμένης Κυριακής, πιθανόν επιδέχεται και πολιτική αναγωγή. Ας δει το σχετικό βίντεο ο κύριος πρωθυπουργός κι επειδή το ποδόσφαιρο δεν είναι το φόρτε του, ίσως εξάγει εγκαίρως περισσότερο χρήσιμα κι αντικειμενικά συμπεράσματα απ’ ότι ο ποδοσφαιρόφιλος προκάτοχός του… Θα είναι καλύτερα και προς το συμφέρον όλων μας!