ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Οι πιθανότητες και το τυχαίο είναι πλέον οι ρυθμιστές της πολιτικής ζωής του τόπου. Τα σενάρια κι οι εικασίες έχουν πάρει τη θέση της όποιας κυβερνητικής πολιτικής. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, πελαγοδρομεί και παραδέρνει στη δίνη της «υπόθεσης Παυλίδη», διαισθανόμενη ότι η θητεία της έχει πλέον ημερομηνία λήξης. Η κυβέρνηση ουσιαστικά απουσιάζει, γεγονός που δεν ξενίζει, εφόσον επί πέντε και πλέον έτη σαν απούσα από τον τόπο αντιδρούσε «κατόπιν εορτής». Ο Κώστας Καραμανλής, ο «καταλληλότερος» ως πρωθυπουργός της χώρας, σκιά της εικόνας που δημιούργησε η μακροχρόνια επικοινωνιακή του κυριαρχία, αδυνατεί να απεμπλακεί από τον πνιγηρό ιστό των κυβερνητικών σκανδάλων και του νοσηρού κλίματος που δημιουργείται από τις παρασκηνιακές προσπάθειες συγκάλυψής τους. Είναι προφανές, ότι οι κινήσεις που του έχουν απομείνει στην πολιτική σκακιέρα είναι ελάχιστες.

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, που –όπως έχουμε σημειώσει– όλο και πιο κοντά έρχονται με πιθανότερο ενδεχόμενο να διεξαχθούν μαζί με τις ευρωεκλογές, θα μείνουν στην Ιστορία ως οι εκλογές που αναγκάστηκε να διενεργήσει πρόωρα μια κυβέρνηση προδομένη από τα τραγικά λάθη της, παρά την αντίθεση της κοινωνίας και γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα τις χάσει. Το γεγονός αυτό και μόνο φανερώνει το βαθμό της αναποτελεσματικότητας και της αναξιοπιστίας της, εφόσον η παρούσα κυβέρνηση έχει απολέσει, όχι μόνο την πρωτοβουλία των πολιτικών επιλογών, αλλά και της δυνατότητας να διαχειριστεί αξιοπρεπώς την ήττα της.

Στην πορεία προς τις κάλπες, αποτελεί δείγμα πολιτικής παρακμής και ιδεολογικής σήψης, να ποδοπατιέται η συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της διάκρισης των εξουσιών και να μεθοδεύεται η απροκάλυπτη αξιοποίηση και εμπλοκή δικαστικών λειτουργών στο παιχνίδι του κομματικού ανταγωνισμού και των προεκλογικών σκοπιμοτήτων. Τα φωτοστέφανα, είναι γεγονός, ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό έχουν εκλείψει από καιρό ως διακριτικά των πολιτειακών παραγόντων, ας αφήσει τουλάχιστον η κυβέρνηση στη θέση τους –όσα έχουν απομείνει– φύλλα συκής...