Τα πράγματα –θα μου επιτρέψετε να πω– δεν είναι καθόλου απλά. Και νομίζω πως δεν είναι διόλου απλά, όχι εξαιτίας της πανταχόθεν διατυμπανιζόμενης «οικονομικής κρίσης», αλλά λόγω των πρακτικών που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση στη προσπάθειά της τάχα να την αντιμετωπίσει. Το γεγονός, ότι τα δημόσια έσοδα και γενικότερα η δημοσιονομική λεγόμενη κατάσταση του κράτους χρόνο με το χρόνο επιδεινωνόταν, είναι επιβεβαιωμένη με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο από τα μέτρα που η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει μέχρι σήμερα, διαψεύδοντας μάλιστα τόσο δραματικά τον ίδιο της τον εαυτό.
Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ειδικές γνώσεις στα οικονομικά, ούτε εξειδίκευση και μάστερ στα δημόσια λογιστικά, προκειμένου να κατανοήσει ότι τα μέτρα που εξαγγέλλονται το τελευταίο διάστημα από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης καμιά σχέση δεν έχουν με την αντιμετώπιση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης που πλήττει την παγκόσμια οικονομία. Η επίκληση της κρίσης είναι το πρόσχημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή προκειμένου να κρύψει από τον ελληνικό λαό την παταγώδη αποτυχία της οικονομικής της πολιτικής. Είναι η αυθάδης προσπάθεια να συγκαλυφθεί από τους πολίτες η κραυγαλέα εξαπάτησή τους τον Σεπτέμβριο του 2007. Είναι η προκλητική κι απροσχημάτιστη επιδρομή στα μεσαία και λαϊκά εισοδήματα με τον πλέον ηθικά βάναυσο και πολιτικά απαράδεκτο τρόπο.
Βιαιότερη αναδιανομή εισοδημάτων σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των φορολογούμενων πολιτών δεν νομίζουμε πως θα μπορούσε να γίνει από κυβέρνηση που διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν είναι διόλου τυχαίος ο χαριεντισμός κι οι φιλοφρονήσεις της κυβέρνησης με το ΛΑ.Ο.Σ. του κυρίου Καρατζαφέρη, που εξελίσσονται εποικοδομητικά το τελευταίο διάστημα. Το κοινοβουλευτικό «μαξιλαράκι» για την εξασφάλιση υπερψήφισης –και– της επερχόμενης φορολογικής λαίλαπας –με ορίζοντα προφανώς τις εκλογές του προσεχούς Οκτωβρίου– είναι δεδομένο…
Το θέμα δεν είναι όμως το πώς και αν θα ψηφιστούν ή όχι τα οικονομικά μέτρα, κατά τη γνώμη μας, το θέμα αφορά τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να ανατρέπει εκ βάθρων προς το δυσμενέστερο τους όρους διαβίωσης πολιτών για τους οποίους –υποτίθεται– έχει δεσμευτεί να βελτιώσει ή εν πάση περιπτώσει να διατηρήσει σταθερούς. Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, αλλά αφορά τον πυρήνα και της ουσία της πολιτικής διακυβέρνησης του τόπου. Η πολιτική δεν είναι ηθική, αλλά καμιά κυβέρνηση δεν νομίζουμε ότι έχει την ηθική, ούτε –πολύ περισσότερο– την πολιτική νομιμοποίηση, να επιβαρύνει δυσβάσταχτα και άδικα τους κυβερνώμενους με βάρη για τη δημιουργία των οποίων εκείνη είναι αποκλειστικά υπεύθυνη.
Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, αντί να παραδεχτεί την επί πέντε συναπτά έτη πλήρη αποτυχία της σε κρίσιμους τομείς διακυβέρνησης, που επηρεάζουν την οικονομική λειτουργία και διαμορφώνουν το κλίμα στην αγορά (π.χ. να επισημάνει και ν’ αντιμετωπίσει τα αίτια της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο μηχανισμός είσπραξης των οφειλών του Δημοσίου, να προωθήσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές για την αντιμετώπιση της προβληματικής λειτουργίας του δημόσιου τομέα, να προωθήσει συγκεκριμένα μέτρα για την πάταξη της διαφθοράς και την αντιμετώπιση της πελατειακής λειτουργία του κράτους), καλεί σήμερα συλλήβδην και αναίσχυντα τους πολίτες να επωμιστούν το βάρος της διάσωσης της εθνικής οικονομίας από την χρεοκοπία.
Δεν δικαιούσθε, κύριε Καραμανλή, να μου επιβάλλεται ούτε ένα δεκάλεπτο του ευρώ εισφορά, φόρο ή οποιοδήποτε άλλο οικονομικό βάρος. Δεν σας αναγνωρίζω το δικαίωμα να με αποκαλείτε με τις πολιτικές σας πράξεις «αναξιόπιστο» ή «φοροφυγάδα». Δεν σας εξέλεξα πριν από πέντε χρόνια για να με φέρετε σήμερα στο χείλος της απόγνωσης, να αγωνιώ αν θα έχω την ικανότητα να καλύψω τις υποχρεώσεις μου, αν θα έχω αύριο τη δουλειά μου, αν τα παιδιά μου θα έχουν ένα καλύτερο αύριο.
Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα, χωρίς να μου προσκομίζετε κανένα απολύτως στοιχείο που να το βεβαιώνει ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει πλήξει και την ελληνική οικονομία και να «βάζετε το χέρι στην τσέπη μου»; Από πού προκύπτει; Ποια είναι τα έως σήμερα δεδομένα για την Ελλάδα; Αν εγώ έβαζα το χέρι μου στη δική σας τσέπη θα με αποκαλούσατε κλέφτη, έτσι δεν είναι;
Αν οι οικονομικές συνθήκες του τόπου άλλαξαν τόσο δραματικά, κύριε Καραμανλή, ώστε να ανατρέπουν εκ βάθρων τις όποιες οικονομικές εξαγγελίες της κυβέρνησής σας κι αν πιστεύετε ότι, δεν μπορείτε να πράξετε διαφορετικά και χρειάζεται να ληφθούν τα δυσβάσταχτα και καταστροφικά μέτρα που εξαγγέλλει αποσπασματικά ο ατυχής κύριος Παπαθανασίου, ένα και μοναδικό χρέος έχετε, να μου δώσετε τώρα –πριν πνίξετε με αυτοκίνητα και κάμερες τους δρόμους– τη δυνατότητα να επιλέξω εγώ, ως πολίτης και ως φορολογούμενος, την κυβέρνηση που επιθυμώ να επιχειρήσει να βγάλει τη χώρα από την οικονομική περιπέτεια που εσείς και τα στελέχη σας, κατά τη γνώμη μου, προκάλεσαν.
Γι' αυτό και μόνο τον λόγο, πιστεύω ότι πρέπει να προκηρυχτούν εκλογές άμεσα κι όχι τον Οκτώβριο, εφόσον διακδικώ το δικαίωμα, αν θα χρειαστεί να πληρώσω το μάρμαρο, να έχω τουλάχιστον την... πολυτέλεια να επιλέξω αν θα είναι Διονύσου ή Ραφήνας!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα