Κι όμως, λεφτά υπάρχουν.

Λεφτά υπάρχουν! Όχι, δεν αναφέρομαι ούτε στις γεμάτες ταβέρνες, ούτε στις μαζικές εξόδους τις ημέρες των εορτών. Αυτά μπορούν να τα επικαλούνται όσοι θέλουν ν' ανακαλύψουν επιχειρήματα για να υποστηρίξουν σκοπιμότητες κι αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας.

Η είδηση αυτή το έφερε στο μυαλό μου, που οι τοπικοί φορείς των Ιωαννίνων διερωτώνται μεταξύ των άλλων σε επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα: «Υπερβαίνει κάθε λογική η σκέψη ότι το Ελληνικό Δημόσιο δαπανά περίπου 22 εκατ. ευρώ για ένα αεροδρόμιο το οποίο απαξιώνεται, όσο δεν εξασφαλίζουμε την πτητική του αξιοπιστία με την τοποθέτηση του κατάλληλου συστήματος προσέγγισης. Όταν μάλιστα το κόστος αυτού, είναι πολλαπλάσια μικρότερο των χρημάτων που ήδη έχουν δαπανηθεί για τις υποδομές του αεροδρομίου!»

Ναι, λεφτά υπάρχουν –παρά την κρίση, παρά τις περιοριστικές πολιτικές, παρά τις διαδοχικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις– αλλά για να σκορπιούνται σε ατέρμονες εργολαβίες, για να διατηρούνται επιδόματα σε γαλαντόμες Υπηρεσίες, για να εξακολουθούν πολυδάπανες κι ατελέσφορες διαδικασίες.

Πώς; Μα είναι απλό. Γιατί απλούστατα, τίποτε δεν έχει αλλάξει στον τρόπο εκτέλεσης έργων από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) στα διάφορα αεροδρόμια της χώρας από τότε που ξέσπασε η κρίση. Τίποτε δεν έχει αλλάξει στον τρόπο υπολογισμού και αξιοποίησης των εσόδων από το Eurocontrol. Κανείς δεν σχεδιάζει συστηματικά για το πώς και το πού επενδύονται τα έσοδα από το τέλος «ανάπτυξης κι εκσυγχρονισμού αεροδρομίων».

Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι, ακόμα μέχρι σήμερα, που αναζητιούνται εναγωνίως περικοπές από τους προϋπολογισμούς των υπουργείων, που «κλαιγόμαστε» ότι τα νοσοκομεία δεν έχουν τα απαραίτητα πρώτης ανάγκης και ετοιμάζονται περικοπές στα δημόσια σχολεία, έργα στα αεροδρόμια να εκτελούν οι τεχνικές υπηρεσίες της ΥΠΑ, αλλά ταυτόχρονα και αρμόδια γενική διεύθυνση της γενικής γραμματείας δημοσίων έργων;

Λεφτά υπάρχουν. Αλλά είναι καλά προστατευμένα από τα υφιστάμενα δίκτυα «προστασίας». Όχι, δεν είναι σε σεντούκια ή σε τράπεζες του εξωτερικού, είναι τα λεφτά που αν «αποκαλυφθούν» κι αξιοποιηθούν, θα δώσουν ισχυρή επενδυτική ώθηση στο κράτος και την οικονομία, δημιουργώντας, συγχρόνως, συνθήκες ασφάλειας κι ενθαρρύνοντας να «δουν το φως» σταδιακά κι όλα τα υπόλοιπα κρυμμένα δεξιά κι αριστερά.

Αν κάτι είναι κατά τη γνώμη τραγικό σε σχέση με την κρίση που βιώνουμε, είναι ότι μείναμε κι εξακολουθούμε να μένουμε στα ρηχά και τα εύκολα. Το έργο στο αεροδρόμιο Ιωαννίνων είναι μια μόνο όψη της πραγματικότητας στο Ελληνικό δημόσιο, είναι μια μόνο πτυχή του ανορθολογισμού και της σπατάλης που εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει, γιατί οι πολιτικοί ταγοί όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια –θα έπρεπε από πιο πριν, αλλά έστω και τώρα δεν βλάπτει, το αντίθετο– διστάζουν, φοβούνται ή και αδιαφορούν να «σπάσουν αυγά», δειλιάζουν κι αποφεύγουν να μπουν στα βαθιά νερά της γραφειοκρατεία και του συστήματος της δημόσιας διοίκησης.

Ακουμπούν κι αγγίζουν τα ανώδυνα, τα προφανή, αυτά που παραδοσιακά διευκόλυναν την παραμονή τους στη θέση κι εξασφάλιζαν ανέξοδη κι ακίνδυνη δημοσιότητα. Ο κανόνας ίδιος κι απαράλλαχτος επί δεκαετίες, το ίδιο και τόσα χρόνια στην κρίση. Αλλαγή στο δημόσιο σημαίνει πρώτα και κύρια αντικατάσταση προϊσταμένων, αλλαγές στις διοικήσεις των οργανισμών, τροποποιήσεις στα οργανογράμματα και –οπωσδήποτε– διορισμοί. Ούτε αξιολόγηση, ούτε έλεγχος, ούτε κριτήρια κόστους - ωφέλειας.

Τετριμμένα κι απλά πράγματα ίσα για να κυλά ο καιρός κι η θητεία ανώδυνα. Τι κι αν οι οδύνες κι ο πόνος στην κοινωνία μεγάλωνε, πολλαπλασιαζόταν κι εξαπλωνόταν; Τι κι αν αυτές οι ανέξοδες αλλαγές στοίχιζαν στην κοινωνία ηθικά και υλικά; Τι κι αν κατέστρεφαν, αν διέλυαν, αν εξαθλίωναν ανθρώπινες ζωές, την κοινωνία στο σύνολό της; Οι «αλλαγές» και τα «έργα» προχωρούν, όπως πάντα, όπως τον καιρό της ευμάρειας, των Ευρωπαϊκών πακέτων και των λοιπών παροχών από τα Ευρωπαϊκά ταμεία και θεσμούς, που –ειρήσθω εν παρόδω– σήμερα κατακεραυνόνουμε και θέλουμε να φύγουν κακήν κακώς.

Αυτό το δημόσιο θα πρέπει ν’ αλλάξει^. όσο αυτό δεν συμβαίνει τόσο οι φόροι θα αυξάνονται, τόσο οι οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις θα πολλαπλασιάζονται. Αν αυτές οι νοοτροπίες, οι αντιλήψεις κι οι διαδικασίες δεν ανατραπούν, έξοδος από την κρίση δεν πρόκειται να διαφανεί. Τα υπόλοιπα για «σκληρές διαπραγματεύσεις» και «ανάλγητους δανειστές» είναι λόγια του αέρα και για κατανάλωση στα μέσα.

Οι «έξω» γνωρίζουν καλά ότι «λεφτά υπάρχουν», οι «μέσα» το κρύβουν, έχουν βλέπεις «πελάτες» να κανακέψουν και καριέρες να προστατέψουν…

Photo: IOANNINA TIMES