Κόκκινες γραμμές και μεταξωτές κορδέλες.

Αν στη θέση των κόκκινων γραμμών βάζαμε λίγα χρόνια πριν λίγο περισσότερο φιλότιμο, αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια και τόλμη, ίσως σήμερα δεν θα χρειάζονταν η επιστράτευση περίπλοκων επικοινωνιακών τρικ κι η αποθέωση της προπαγάνδας για να  διαχειριστούμε την πραγματικότητα.

Από κόκκινη γραμμή σε κόκκινη γραμμή δεν έμεινε ούτε φύλλο συκής για την αξιοπιστία, την αποτελεσματικότητα και την ανιδιοτέλεια του πολιτικού συστήματος. Από συμφωνία σε συμφωνία εξανεμίστηκαν κι εξαϋλώθηκαν όλες οι σταθερές κι όλα τα δεδομένα του. Δεν έμεινε ίχνος εμπιστοσύνης και σαρώθηκε σαν χάρτινος πύργος όλο το μεταπολιτευτικό μεγαλείο της τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η οικονομική κρίση αποκάλυψε με θλίψη κι απογοήτευση για τους πολλούς, αλλά και με οργή και αγανάκτηση για πολλούς άλλους, το πόσο ρηχά κι επισφαλή ήταν τα επιτεύγματα του «πολιτικού πολιτισμού» μας. Έφερε στο φως όλες τις σκοτεινές κι απόκρυφες κοινωνικές αντιλήψεις κι ιδεοληψίες, όλες τις κουκουλωμένες και καλά κρυμμένες πίσω απ’ τη βιτρίνα της ευμάρειας φοβίες, ανασφάλειες κι αγκυλώσεις. Ξεγύμνωσε τη χώρα και την κοινωνία από το εύθραυστο Ευρωπαϊκού στυλ κουκούλι της και την παρέδωσε άβουλη κι ανέτοιμη στη χλεύη και τη λοιδορία του κάθε πρωτοσέλιδου και του κάθε γελοιογράφου των ΜΜΕ του πλανήτη.

Αντί να μαζεύουμε κάθε τόσο τις κόκκινες γραμμές μας βαθαίνοντας τις μεταξύ μας αποστάσεις και διαφωνίες, θα ήταν χρησιμότερο να μαζεύαμε στα γρήγορα όλα τα δυσάρεστα συναισθήματα και τις αρνητικές μας αντιδράσεις και να δημιουργούσαμε πρώτα και κύρια μια συμφωνία και μια συνθήκη που θ’ αφορούσε εμάς και τη χώρα. Ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, που σκοπό θα είχε όμως ν’ ανατρέψει σταδιακά κατεστημένες αντιλήψεις, δομές και λειτουργίες και να δημιουργήσει εξ αρχής και βήμα το βήμα ένα σύγχρονο, αποτελεσματικό και αξιόπιστο κράτος.

Καλά. Ωραίες ιδέες κι ενδιαφέρουσες απόψεις, θα πεις, αλλά τις έχουν πει και τις έχουν γράψει τόσοι πολλοί αυτά τα χρόνια, που έχουν χάσει πια τη δυναμική και τη φρεσκάδα τους. Δεν υπάρχει όμως τίποτε πιο αναγκαίο και πιο ριζοσπαστικό. Πέντε χρόνια που το μόνο πραγματικό πλεόνασμα της χώρας βγαίνει μόνο στα μεγάλα λόγια κι η μόνη παραγωγή της είναι σε ποικιλώνυμες κόκκινες γραμμές, διαμόρφωσαν μια ορατή πλέον κοινωνική δυναμική για την εκ βάθρων ανατροπή των κατεστημένων και την αφετηρία μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής μεταπολίτευσης.

Δεν έχει σημασία, λοιπόν, να μπούμε για μιαν ακόμα φορά στη στείρα, όπως αποδεικνύεται από τις περιστάσεις, αντιπαράθεση για το ποια είναι τα ενδεδειγμένα ή τα πιο σκληρά μέτρα. Δεν έχει νόημα να ξιφουλκούμε σε λίγες μέρες και πάλι μεταξύ μας για το ποιες περικοπές ήταν πιο δίκαιες ή κοινωνικά ανάλγητες. Το να βαφτίσουμε το κρέας ψάρι για άλλη μια φορά, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας φέρει σε λίγο καιρό μπροστά στα ίδια διλήμματα, μπροστά στα ίδια αδιέξοδα. Το έκαναν οι ΠΑΣΟΚοι, το επεχείρησαν οι ΝεοΔημοκράτες, το πασχίζουν οι ΣΥΡΙΖαίοι μαζί με τους ΑΝΕΛ. Ε, και; Πόσοι ακόμα μένει να καούνε στο καμίνι της κοινωνικής αντίδρασης και της λαϊκής κατακραυγής; Θ’ αφήσουμε έτσι ξεδιάντροπα τις εξελίξεις να κυλήσουν προς τη χυδαιότητα της χρυσής αυγής;

Όχι συμφωνία δίχως σχέδιο, λοιπόν, όχι συμφωνία δίχως πλατιά, την πλατύτερη δυνατή πολιτική συμμαχία, για την επεξεργασία και δρομολόγηση συγκεκριμένων πολιτικών για το κράτος και την κοινωνία. Συμφωνία και αποδοχή με πολιτικούς όρους κι όχι στηριγμένη στα «τυχαία» ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Δεν έχει σημασία αν θα βαφτιστούν, αλλαγές, μεταρρυθμίσεις ή σχέδια σωτηρίας, οι λέξεις ήρθε η ώρα να ξαναμπούν στις διαστάσεις τους κι η πολιτική στη ζωή μας. Η πολιτική, αυτή που δίνει με τις προτάσεις και τις παρεμβάσεις της λύσεις στα ανθρώπινα και κινητοποιεί τις κοινωνίες να προχωρήσουν, ν’ ανέβουν, να προοδεύσουν με ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη.

Λύσεις που στέκουν όρθιες κι αντέχουν στις απαιτήσεις και τις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος ζητά η πλειοψηφία των πολιτών κι όχι κόκκινες γραμμές και φύκια για μεταξωτές κορδέλες, που εξαφανίζονται μόλις κλείσει η τηλεόραση ή σαρώνονται μέχρι να εκταμιευτεί η επόμενη δόση.

Photo: Global art junkie