Άλλο Τσίπρας, άλλο ΣΥΡΙΖΑ.

Να τα ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, άλλο Τσίπρας, άλλο ΣΥΡΙΖΑ. Μπαμ κάνει το πράγμα πλέον από μακριά. Δεν ωφελεί να μείνουμε στις μικροκομματικές αντιθέσεις ή στις πολιτικές διαφωνίες. Όλα μπορούν να βελτιωθούν, μια φρέσκια, δυναμική και αξιοπρεπή εκπροσώπηση χρειαζόμαστε. Στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και του στενού, στενότατου κύκλου των συνεργατών του (Παππάς, Σακελλαρίδης) νομίζω ότι τη βρίσκουμε.

Μακριά από μας οι αγιογραφίες κι οι προσωπολαγνείες. Ανδρέας –όλα κι όλα– δεν είναι, να σε ξεσηκώνει μ’ ένα νεύμα, ένα σύνθημα, ή να σε μαγεύει ακούγοντάς τον μουσκεμένος μέχρι το κόκαλο κάτω απ’ τη βροχή. Δεν χρειάζεται όμως και να είναι. Άλλες οι εποχές εκείνες κι είναι ώρα να ξεκολλήσουμε σιγά – σιγά απ’ αυτές. Όχι ακυρώνοντας ή διαγράφοντάς τες, αλλά προχωρώντας με γνώμονα τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του μέλλοντος κι όχι τις αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.

Κακά τα ψέματα, η ηγεσία, ο ισχυρός λαοπρόβλητος ηγέτης, είναι χαραγμένος βαθιά στο DNA του λαού μας. Τον έχουμε ανάγκη για να εμπνευστούμε, για να οραματιστούμε, για να καμαρώσουμε. Τον χρειαζόμαστε για να αισθανθούμε ασφαλείς, δυνατοί, ενεργοί. Τον θέλουμε για να εκφράσει το παρόν και να σηματοδοτήσει το μέλλον, για να κατευθύνει τις τύχες και να οριοθετήσει τη μοίρα, για να σταθεί ψηλά και να μας ενώνει με το λόγο, τη στάση και το παράδειγμά του. Ο Αλέξης Τσίπρας το ΄χει. Διαθέτει τη ζωντάνια, το παράστημα και το λόγο. Έχει την εκφραστικότητα της γενιάς του, την ορμητικότητα της ηλικίας του, τη δυναμική των πολιτικών καταβολών του. Πέρα απ’ αυτά έχει την άνεση, την αμεσότητα, την παρουσία και το –πάνω απ’ όλα αυτά– το φιλικό χαμόγελο.

Είναι γνήσιο γέννημα θρέμμα της γενιάς μας, είναι ο γιός μας. Είναι –ναι– ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς, ο εκπρόσωπός μας στη φοιτητική παράταξη, ο δημοτικός σύμβουλος της διπλανής πόρτας, ο βουλευτής που εμπιστευόμαστε. Είναι ο πολιτικοποιημένος νέος που θυμίζει τα νιάτα μας, τις αντιπαραθέσεις μας, τις συνελεύσεις και τις κομματικές διαδηλώσεις. Αντιπροσωπεύει όλα εκείνα που ζήσαμε σε ολομέλειες, σε σχολεία και πανεπιστήμια, σε πορείες και απεργίες, σε συγκεντρώσεις κι εκλογικές διαδικασίες. Είναι παιδί της πόλωσης, του κομματισμού, της ευμάρειας και της ελεύθερης οικονομίας. Είναι γνήσιο τέκνο της τρίτης –μεταπολιτευτικής– Ελληνικής δημοκρατίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας απ’ την πρώτη στιγμή της εκλογής του δεν ανήκει πλέον στο χώρο του. Δεν είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνιστώσα, καθοριστική μάλιστα, του πολιτικού συστήματος. Σ’ αυτή την καμπή της κοινωνίας και της χώρας ο Αλέξης Τσίπρας εκφράζει τη βούληση της κοινωνίας να ξεφύγει από τη μιζέρια, την ανυποληψία, τη σήψη και τη στασιμότητα. Ενσαρκώνει την επιθυμία ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο. [Προς ένα καλύτερο που καθένας το ορίζει όμως με διαφορετικούς όρους ξεκινώντας κι από διαφορετικές αφετηρίες].

Η θέση του Αλέξη Τσίπρα είναι μπροστά, αλλά όχι σαν κομματάρχης, αλλά σαν ηγέτης. Η συντριπτική πλειοψηφία στο πρόσωπό του δίνει ψήφο εμπιστοσύνης, όχι στην κυβέρνησή του. Η κυβέρνηση αυτή είναι το όχημα της μετάβασης, το όχημα εκκίνησης της πορείας προς την αλλαγή σελίδας για τη χώρα και το λαό. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, γιατί στο βλέμμα του, είναι προφανές, ότι κι ο ίδιος δεν τρέφει ψευδαισθήσεις. Ο φυσικός του χώρος είναι και αλλού, είναι και πολύ ευρύτερος. Η πολυσυλλεκτικότητα που η παρουσία του εκφράζει, δεν μπορεί ν’ αφήνει εκτός του βεληνεκούς της τα μεσαία στρώματα και τις μετριοπαθείς ομάδες του κεντρώου χώρου.

Το ξεκαθάρισμα σιγά – σιγά του τοπίου με την επίτευξη –εκτός συγκλονιστικού απροόπτου– συμφωνίας με τους εταίρους στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συμβάλει αποφασιστικά στη δρομολόγηση των πολιτικών εξελίξεων. Η εδραίωση της κυριαρχίας του Αλέξη Τσίπρα στο πολιτικό προσκήνιο αρχίζει αμέσως μετά. Από την επόμενη κυβέρνηση, γίνουν δε γίνουν εκλογές. Η τύχη της χώρας θα είναι πλέον απόλυτα συνδεδεμένη με την επιτυχία ή όχι στο έργο του κι η λαϊκή ετυμηγορία μόνο μια εκδοχή επιφυλάσσει γι’ αυτόν, πρέπει πάση θυσία να επιτύχει. Να επιτύχει με τους όρους και τις επιθυμίες των πολλών, των πολιτών.

Σαρανταένα χρόνια από τη μεταπολίτευση μια «νέα μεταπολίτευση» κυοφορείται. Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να ηγηθεί της προσπάθειας για τον «ανώδυνο τοκετό» της, έχει τα φόντα. Οι πρωτοβουλίες είναι στα χέρια του. Τις προϋποθέσεις εκείνος τις δημιουργεί μέρα τη μέρα, μπορεί να το καταφέρει να είναι οι καλύτερες δυνατές. Το πολιτικό σύστημα το έχει ανάγκη, η δημοκρατία το χρειάζεται, η κοινωνία το περιμένει.

Μας περιμένουν ενδιαφέρουσες πολιτικές εξελίξεις. Ελπίζω να είναι δημιουργικές και χρήσιμες, σίγουρα πάντως προοιωνίζονται έντονες, συναρπαστικές, ίσως και κεραυνοβόλες. Όπως και να ‘χει, το καλοκαίρι δημιουργεί σχεδόν πάντα μια πιο ερωτική διάθεση.

Photo: News.gr