Η ΚΑΤΣΙΚΑ

Αν για κάτι θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι, μετά μάλιστα και την χθεσινή «δειγματοληπτική» απόπειρα δανεισμού της χώρας, είναι η αδήριτη ανάγκη ν’ αρχίσουν να εφαρμόζονται και να υλοποιούνται διαρθρωτικές αλλαγές. Οι δανειστές μας δεν πείθονται –είναι πασιφανές πλέον– με αγαθές προθέσεις και εύστοχες εξαγγελίες. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι η ετοιμότητα της κυβέρνησης, αλλά και η διαθεσιμότητά της, να προχωρήσει άμεσα στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Στον τομέα αυτό υπάρχουν οι μεγαλύτερες επιφυλάξεις κι εκεί, τελικά, θα κριθεί και το αν και πότε θα κάνουμε χρήση του «μηχανισμού στήριξης».

Ουσιαστικά, το μόνο μέτρο που έχει αρχίσει να παράγει αποτελέσματα μέχρι σήμερα είναι η περικοπή του δώρου και των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων. Κατά τα λοιπά, το φορολογικό κάνει τομές, αλλά έχει μέλλον, τα αναπτυξιακά –και το ΕΣΠΑ– καρκινοβατούν, το ασφαλιστικό συζητιέται και πάει λέγοντας.

Είναι προφανές, ότι μέσα σ’ ένα μήνα και μέχρι τον κρίσιμο Μάιο του μεγάλου δανεισμού, ελάχιστα από τα νομοσχέδια αυτά θα έχουν ψηφιστεί και, πολύ περισσότερο, θα έχει αρχίσει η εφαρμογή τους. Παράλληλα, δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, ότι το αμέσως προσεχές διάστημα αρχίζει να εξελίσσεται κι η διαδικασία επιλογής των στελεχών της δημόσιας διοίκησης –γενικών διευθυντών, διευθυντών και προϊσταμένων– σε εφαρμογή του νέου συστήματος επιλογής τους, που εισηγήθηκε ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης. Τα στελέχη που θα επιλεγούν είναι βέβαιο, ότι θα έχουν πολλή και σημαντική δουλειά μπροστά τους, αλλά μηδενικό χρόνο ενημέρωσης και προετοιμασίας.

Γίνεται κατά συνέπεια φανερό, ότι τα πλαίσια –μέχρι τον Μάιο– που θα πρέπει να παρθούν και να υλοποιηθούν αποφάσεις είναι όχι μόνο ασφυκτικά, αλλά πρακτικά μηδενικά. Από τη μια είναι αδύνατο να έχει δημιουργηθεί το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο κι απ’ την άλλη είναι ανέφικτο –με διοικήσεις που στις περισσότερες περιπτώσεις μόλις χτες διορίστηκαν και με ιεραρχία που θ’ αναδειχτεί αύριο– να «τρέξουν» άμεσα δράσεις με εργαλεία και διαδικασίες που διαθέτει το κράτος.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα κι όλα δείχνουν πως δεν θ’ αποφύγουμε το ρέμα με τους ευρωπαίους εταίρους «τοκογλύφους». Μόλις κάνει με το καλό η Μέργκελ τις εκλογές της (9 Μαΐου), ας προετοιμαζόμαστε για να δοκιμάσουμε το πικρό ποτήρι αυτού του δανεισμού, που τελικά θα είναι κι η μόνη πειστική απάντηση της κυβέρνησης προς κάθε κατεύθυνση, ότι –με όποιο κόστος– είναι διατεθειμένη αυτά που λέει να τα κάνει και πράξη.

Μοιάζει μοιρολατρικό, αλλά είναι η εξίσου πικρή πραγματικότητα για όλους: Το κεφάλι κάτω, συνέπεια και δουλειά. Όσο κοιτάμε την κατσίκα του γείτονα ή πώς θα γλυτώσει όπως–όπως η κατσίκα η δικιά μας, θα συνεχίσουν να μας αρμέγουν όλους κυνικά, αγοραία και μέχρι τελικής πτώσεως…