Αν δεν μας τρελάνουν αυτές τις μέρες ίσως δεν κατορθώσουν να μας τρελάνουν ποτέ. Μέχρι να πραγματοποιηθεί η σύνοδος κορυφής την προσεχή Πέμπτη 25η Μαρτίου –ανήμερα της εθνικής εορτής– τα σενάρια και η φημολογία για τον τρόπο δανεισμού της χώρας θα οργιάσουν. Απ’ τη μια η Σκύλα των κερδοσκόπων, απ’ την άλλη η Χάρυβδη του ΔΝΤ. Από ‘δω οι διαλλακτικοί Γάλλοι, από ‘κει οι αυστηροί Γερμανοί. Τα συμφέροντα βυσσοδομούν στο παρασκήνιο για λογαριασμό τους κι εμείς στη μέση περιμένουμε να πληροφορηθούμε πόσο θα μας κοστίσει η διαμάχη τους.
Στο μεταξύ, ήδη, κάποιοι άρχισαν να πληρώνουν. Δεν είναι όσοι οικειοθελώς προσέφεραν το μισθό τους, ούτε όσοι καταθέτουν χρήματα στον εθνικό λογαριασμό, αλλά είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, που είδαν στα εκκαθαριστικά του δώρου του Πάσχα μείωση 30%. Σε λίγες μέρες έπεται κι η πρώτη μισθοδοσία –του Απριλίου– που θα έχει την πρώτη μείωση κατά 12% των επιδομάτων, αλλά και το ποσό των κρατήσεων από την 1-1-2010, εφόσον τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων προβλέπεται να περικοπούν αναδρομικά από την 1η του περασμένου Ιανουαρίου.
Το ορόσημο για τους μισθωτούς δεν είναι επομένως η 25η Μαρτίου. Αυτήν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα την περάσουμε μέσα σε κλίμα εθνικής υπερηφάνειας και έξαρσης, πιθανόν και λόγο της προοπτικής στήριξης της εθνικής προσπάθειας από την Ευρώπη. Η ημερομηνία καμπής θα είναι η 4η Απριλίου, τότε που με οδύνη θα διαπιστώσουν, ότι μετά την Ανάσταση του Κυρίου, ήρθε η δική τους σταύρωση. Τότε θ’ αρχίσουν οι μεγάλες βδομάδες για τους μισθωτούς. Μετά το Πάσχα, που οι μισθοί και τα δώρα θα έχουν γίνει καπνός και θα έχουν εξαφανιστεί εν ριπή οφθαλμού μαζί με την τσίκνα του οβελία κι ο μήνας για να βγει θα ‘χει ακόμα άλλες 25 μέρες.
Η προσγείωση στην πραγματικότητα θα είναι τραυματική κι όλες αυτές οι συζητήσεις που γίνονται σήμερα για το ποιος και με πόσο επιτόκιο θα μας δανείσει θα μοιάζουν παρωχημένες και γελοίες. Τότε θα δούμε πραγματικά το δάσος κι όχι μόνο το δάχτυλο, που κοιτάμε μέχρι σήμερα. Τότε θα δούμε και πόσο ειλικρινείς είμαστε μεταξύ μας, όταν όλον αυτόν τον καιρό δηλώνουμε –οι περισσότεροι από μας τουλάχιστον– έτοιμοι να συνεισφέρουμε για να ξεπεράσει η πατρίδα μας την κρίση. Τότε, που θα πρέπει ν’ ανατρέψουμε ριζικά τον τρόπο ζωής και τις συνήθειές μας, θα μετρήσουμε πόσο διατεθειμένοι είμαστε να κάνουμε πράξη όλες αυτές τις –μετά τα μέτρα– ρητορείες για κοινωνική συστράτευση και συλλογική προσπάθεια για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Η μετά το Πάσχα εποχή θα είναι μια άλλη εποχή πλέον κι ο καθένας θα πρέπει να έχει έγκαιρα τοποθετήσει τον εαυτό του μέσα στο νέο σκηνικό που θα στηθεί. Το χρήμα θα είναι δυσεύρετο και πολύτιμο. Ο χρόνος θα είναι πολύτιμος και πολλαπλά χρήσιμος. Στην εποχή εκείνη, οι ημερομηνίες θα έχουν την πραγματική τους διάσταση και το αληθινό τους περιεχόμενο, θα είναι κρίσιμες για όλους κι όχι μόνο –όπως μέχρι σήμερα– για όσους είναι καταχρεωμένοι με δάνεια και πιστωτικές κάρτες.
Ας μην ξοδεύουμε, λοιπόν, σήμερα όλη μας τη φαιά ουσία για το τι θα συμβεί στις 25 Μαρτίου, αφού μετά τις 4 Απριλίου, είναι βέβαιο, ότι ο μήνας δεν θα έχει ποτέ πια μόνο 9…
Στο μεταξύ, ήδη, κάποιοι άρχισαν να πληρώνουν. Δεν είναι όσοι οικειοθελώς προσέφεραν το μισθό τους, ούτε όσοι καταθέτουν χρήματα στον εθνικό λογαριασμό, αλλά είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, που είδαν στα εκκαθαριστικά του δώρου του Πάσχα μείωση 30%. Σε λίγες μέρες έπεται κι η πρώτη μισθοδοσία –του Απριλίου– που θα έχει την πρώτη μείωση κατά 12% των επιδομάτων, αλλά και το ποσό των κρατήσεων από την 1-1-2010, εφόσον τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων προβλέπεται να περικοπούν αναδρομικά από την 1η του περασμένου Ιανουαρίου.
Το ορόσημο για τους μισθωτούς δεν είναι επομένως η 25η Μαρτίου. Αυτήν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα την περάσουμε μέσα σε κλίμα εθνικής υπερηφάνειας και έξαρσης, πιθανόν και λόγο της προοπτικής στήριξης της εθνικής προσπάθειας από την Ευρώπη. Η ημερομηνία καμπής θα είναι η 4η Απριλίου, τότε που με οδύνη θα διαπιστώσουν, ότι μετά την Ανάσταση του Κυρίου, ήρθε η δική τους σταύρωση. Τότε θ’ αρχίσουν οι μεγάλες βδομάδες για τους μισθωτούς. Μετά το Πάσχα, που οι μισθοί και τα δώρα θα έχουν γίνει καπνός και θα έχουν εξαφανιστεί εν ριπή οφθαλμού μαζί με την τσίκνα του οβελία κι ο μήνας για να βγει θα ‘χει ακόμα άλλες 25 μέρες.
Η προσγείωση στην πραγματικότητα θα είναι τραυματική κι όλες αυτές οι συζητήσεις που γίνονται σήμερα για το ποιος και με πόσο επιτόκιο θα μας δανείσει θα μοιάζουν παρωχημένες και γελοίες. Τότε θα δούμε πραγματικά το δάσος κι όχι μόνο το δάχτυλο, που κοιτάμε μέχρι σήμερα. Τότε θα δούμε και πόσο ειλικρινείς είμαστε μεταξύ μας, όταν όλον αυτόν τον καιρό δηλώνουμε –οι περισσότεροι από μας τουλάχιστον– έτοιμοι να συνεισφέρουμε για να ξεπεράσει η πατρίδα μας την κρίση. Τότε, που θα πρέπει ν’ ανατρέψουμε ριζικά τον τρόπο ζωής και τις συνήθειές μας, θα μετρήσουμε πόσο διατεθειμένοι είμαστε να κάνουμε πράξη όλες αυτές τις –μετά τα μέτρα– ρητορείες για κοινωνική συστράτευση και συλλογική προσπάθεια για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Η μετά το Πάσχα εποχή θα είναι μια άλλη εποχή πλέον κι ο καθένας θα πρέπει να έχει έγκαιρα τοποθετήσει τον εαυτό του μέσα στο νέο σκηνικό που θα στηθεί. Το χρήμα θα είναι δυσεύρετο και πολύτιμο. Ο χρόνος θα είναι πολύτιμος και πολλαπλά χρήσιμος. Στην εποχή εκείνη, οι ημερομηνίες θα έχουν την πραγματική τους διάσταση και το αληθινό τους περιεχόμενο, θα είναι κρίσιμες για όλους κι όχι μόνο –όπως μέχρι σήμερα– για όσους είναι καταχρεωμένοι με δάνεια και πιστωτικές κάρτες.
Ας μην ξοδεύουμε, λοιπόν, σήμερα όλη μας τη φαιά ουσία για το τι θα συμβεί στις 25 Μαρτίου, αφού μετά τις 4 Απριλίου, είναι βέβαιο, ότι ο μήνας δεν θα έχει ποτέ πια μόνο 9…
Ευάγγελε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπέρασα για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!
Αλήθεια, πόσοι από μας είναι πρόθυμοι να απαρνηθούν έστω ένα μέρος από τις καταναλωτικές του συνήθειες, για να αντεπεξέλθουν στην κρίση, χωρίς να το ρίξουν στο δανεισμό? Νομίζω ότι εδώ θα φανεί η δύναμη μας.
@Meropi μου σ' ευχαριστώ θερμά για τις ευχές! Να είσαι καλά και να χαίρεσαι ότι αγαπάς!
ΑπάντησηΔιαγραφή